Το απόγευμα του Σαββάτου 25 Ιανουαρίου 2025, τελέστηκε στον Ιερό Καθολικό Καθεδρικό και Ενοριακό Ναό της Κέρκυρας, «Ντόμος», η καθιερωμένη τελετή – συμπροσευχή για την ενότητα των Χριστιανών και την ειρήνη στον κόσμο.
Η ομάδα που προετοίμασε τα κείμενα για την Καθολική Εκκλησία, επέλεξε ως οδηγό για τη φετινή Εβδομάδα προσευχής για την ενότητα των χριστιανών, το εδάφιο από το 11ο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Ιωάννη (11, 17-27). Οι προσευχές και οι σκέψεις προετοιμάστηκαν από τους αδελφούς και τις αδελφές της μοναστικής κοινότητας του Bose στη βόρειο Ιταλία και η επιλογή τους έγινε από τη Συνοδική Επιτροπή για την Προώθηση της Ενότητας των Χριστιανών και την Επιτροπή Πίστη και Τάξη του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών. Με αυτό το κείμενο, μας προσέφεραν μία από τις ωραιότερες σελίδες του ευαγγελιστή Ιωάννη, που εμπνέει άμεσα τον σκοπό αυτής της Εβδομάδας. Πράγματι, αυτή η περικοπή του Ευαγγελίου, μας παρουσιάζει με τρόπο πλαστικό και ρεαλιστικό, τη σχέση μας με το Χριστό και τους αδελφούς μας, μέσα από ένα απλό μα συνάμα ουσιαστικό ερώτημα: «Το πιστεύεις αυτό;». (Ιω. 11,26).
Στην τελετή έλαβαν μέρος εκπρόσωποι της Καθολικής, Ορθοδόξου, Αγγλικανικής και Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας, οι οποίοι διάβασαν τις δεήσεις και τους ύμνους που είχαν επιλεγεί. Πρόκειται για μία παράδοση που μετράει περισσότερα από σαράντα χρόνια στην Κέρκυρα και αποτελεί μία μαρτυρία ομόνοιας και αγάπης ανάμεσα σε αδελφούς που ομολογούν ότι ο Ιησούς Χριστός «είναι η Ανάσταση και η Ζωή».
Αναγνώστες από την Καθολική και την Ευαγγελική Εκκλησία διάβασαν τα κείμενα και τις δεήσεις που είχαν ετοιμαστεί, με επιμέλεια του π. Μάριου Ρήγου, ενώ μετά την ανάγνωση του Αγίου Ευαγγελίου, ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος έλαβε το λόγο και απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα είπε:
“Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,
σε αυτή την Εβδομάδα Προσευχής για τη Χριστιανική Ενότητα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια ερώτηση τόσο απλή όσο και βαθιά: «Το πιστεύεις αυτό;». Αυτή η ερώτηση απηχεί τα λόγια που είπε ο Ιησούς στη Μάρθα στον τάφο του αδελφού της Λαζάρου: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή -εκείνος που πιστεύει σε μένα, και αν πεθάνει, θα ζήσει- και καθένας που ζει και πιστεύει σε μένα δεν θα πεθάνει ποτέ. Το πιστεύεις αυτό;» (Ιωάννης 11,25-26). Αντιμέτωπη με τον θάνατο του αδελφού της, στο βάθος της θλίψης της, η Μάρθα κλήθηκε σε μια ομολογία πίστης που ξεπερνούσε την ανθρώπινη κατανόηση.
Σήμερα, αυτή η ίδια ερώτηση «Το πιστεύεις αυτό;» αντηχεί μέσα στους αιώνες, όπως ακριβώς αντηχούσε στις αίθουσες της πρώτης Συνόδου της Νίκαιας, της οποίας εορτάζουμε την 1700η (χιλιοστή επτακοσιοστή) επέτειο. Όπως η Μάρθα έπρεπε να κοιτάξει πέρα από την πραγματικότητα του θανάτου για να δει την υπόσχεση της ζωής, έτσι και εμείς καλούμαστε να κοιτάξουμε πέρα από τις διαιρέσεις μας για να δούμε την υπόσχεση της ενότητας για την οποία ο Χριστός μας προσευχήθηκε στον Πατέρα.
Το 325 μ.Χ., οι κοινοί μας πατέρες στην πίστη συναντήθηκαν για να απαντήσουν σε ένα θεμελιώδες ερώτημα σχετικά με τη φύση του Χριστού. Δεν επρόκειτο για ένα θέμα απλής ακαδημαϊκής θεολογίας, αλλά για ένα ερώτημα που άγγιζε την καρδιά της πίστης μας: «Πιστεύετε ότι ο Χριστός είναι πραγματικά Θεός;». Η απάντησή τους, που αποκρυσταλλώθηκε στο Σύμβολο της Νίκαιας, εξακολουθεί να ενώνει τις περισσότερες χριστιανικές ομολογίες σήμερα. (…)
Η Σύνοδος της Νίκαιας μας υπενθυμίζει ότι ενότητα δεν σημαίνει ομοιομορφία. Οι πατέρες της Συνόδου προέρχονταν από διαφορετικά μέρη του κόσμου, μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες, είχαν διαφορετικές παραδόσεις. Ωστόσο, βρήκαν την ενότητα μέσα στην ποικιλομορφία, καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα.
Όταν λέμε «Πιστεύω σε έναν Θεό… σε έναν Κύριο Ιησού Χριστό… σε μια Εκκλησία», δεν απαγγέλλουμε απλώς κάποιες αρχαίες λέξεις. Όπως η Μάρθα μπροστά στον τάφο του Λαζάρου, καλούμαστε σε μια πίστη που υπερβαίνει το φαινομενικά αδύνατο. Διακηρύσσουμε την πίστη μας σε έναν Θεό που μπορεί να κάνει το αδύνατο δυνατό, που μπορεί να συμφιλιώσει ό,τι φαίνεται ασυμβίβαστο και διαιρεμένο.
«Το πιστεύεις αυτό;» είναι μια ερώτηση που μας προκαλεί προσωπικά. Πιστεύετε αρκετά, ώστε να προσεύχεστε για την ενότητα των χριστιανών; Πιστεύετε αρκετά, ώστε να κάνετε το πρώτο βήμα προς τον διάλογο με αδελφούς και αδελφές άλλων χριστιανικών παραδόσεων; Πιστεύετε σε αυτό αρκετά, ώστε να βλέπετε τον Χριστό στο πρόσωπο του άλλου, ακόμη και όταν ο άλλος κατανοεί και ζει την πίστη διαφορετικά από εσάς; Αυτή η πρόκληση για άνοιγμα και διάλογο ανανεώθηκε πρόσφατα στη Σύνοδο των Επισκόπων για τη συνοδικότητα, όπου η Εκκλησία επιβεβαίωσε σθεναρά τη σημασία του να πορευόμαστε μαζί και με αδελφούς και αδελφές άλλων χριστιανικών ομολογιών. Η Σύνοδος μας υπενθυμίζει ότι η αληθινή συνοδική πορεία δεν μπορεί να αγνοήσει την ακρόαση και τον οικουμενικό διάλογο, αναγνωρίζοντας ότι το Άγιο Πνεύμα ενεργεί σε όλες τις χριστιανικές κοινότητες και ότι μόνο μαζί μπορούμε να ανταποκριθούμε πλήρως στην πρόσκληση του Χριστού για ενότητα.
Όπως οι πατέρες της Νίκαιας, και όπως η Μάρθα στην ομολογία της πίστης της, καλούμαστε να γίνουμε θαρραλέοι μάρτυρες της εν Χριστώ ενότητας. Όχι μια επιφανειακή ενότητα που αγνοεί τις διαφορές, αλλά μια βαθιά ενότητα που αναγνωρίζει τον πλούτο της διαφορετικότητας στην κοινή πίστη. Και αυτής της δυνατής ενότητας έχουμε ένα λαμπρό παράδειγμα, ακριβώς εδώ στην Κέρκυρα, το νησί μας, όπου ο Άγιος Σπυρίδων συνεχίζει να τιμάται και είναι ο πολιούχος προστάτης μας. Εδώ, χριστιανοί διαφορετικών ομολογιών –αγγλικανοί, ευαγγελικοί, ορθόδοξοι, καθολικοί και άλλοι αδελφοί στην πίστη- προσφέρουν στον κόσμο μια ζωντανή μαρτυρία για το πώς είναι δυνατόν να πορευόμαστε μαζί με αλήθεια και αδελφική αγάπη. Χωρίς να κρύβουν τις διαφορές τους, αλλά μετατρέποντάς τες σε ευκαιρία για αμοιβαίο εμπλουτισμό, οι χριστιανικές κοινότητες του νησιού μας δείχνουν ότι η ενότητα δεν είναι ουτοπία, αλλά μια πιθανή πραγματικότητα όταν εστιάζουμε σε αυτά που ενώνουν και όχι σε αυτά που χωρίζουν. Το παράδειγμα των κοινοτήτων μας γίνεται έτσι φάρος ελπίδας και εμπνευσμένο πρότυπο και για άλλες χριστιανικές κοινότητες (…)».
Σύντομες σκέψεις, με βαθύτατο νόημα, απεύθυναν ο πάστορας της Αγγλικανικής Εκκλησίας αιδεσιμώτατος Julian Wilson και ο αιδέσιμος πάστορας της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας Μιλτιάδης Παντελιός. Ο πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Βασιλειάδης, εκπροσωπώντας το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ.κ. Νεκτάριο ανέγνωσε ένα μήνυμά του, σχετικό με την αξία και την επιτακτική αναγκαιότητα της ειρηνικής συνύπαρξης των χριστιανών σε έναν κόσμο που αποχριστιανοποιείται και βάλλεται καθημερινώς από αμέτρητες απειλές.
Ακολούθως, όλοι μαζί, κρατώντας ένα αναμμένο κερί το οποίο ανάψαμε από την Πασχαλινή λαμπάδα, ομολογήσαμε την κοινή μας πίστη, ψάλλοντας το «Πιστεύω», το Σύμβολο της Πίστεως όπως καθιερώθηκε από την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας (και ακολούθως της Κωνσταντινουπόλεως) το 325 μ.Χ. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στη φετινή επέτειο των 1700 ετών από τη σύγκλιση της Α’ Συνόδου στη Νίκαια της Βιθυνίας, για την αντιμετώπιση εκκλησιαστικών παρατυπιών και την καταπολέμηση των διαφόρων αιρέσεων που είχαν προκύψει. Στη Σύνοδο αυτή, που κατά την παράδοση έλαβε μέρος ο πολιούχος της Κέρκυρας και προστάτης της εκκλησιαστικής επαρχίας της Αρχιεπισκοπής μας, Επίσκοπος Τριμυθούντος Σπυρίδων, 318 Θεοφόροι Πατέρες (οι πέντε από τη δύση) διατύπωσαν το Σύμβολο της Πίστεως και συμφώνησαν για μία κοινή ημερομηνία για τον εορτασμό του Πάσχα από όλους τους χριστιανούς, σε όποιο ρυθμό και αν ανήκαν.
Η φετινή επέτειος έχει ανοίξει μία μεγάλη συζήτηση για το θέμα του κοινού εορτασμού του Πάσχα και οι προκαθήμενοι των δύο αδελφών χριστιανικών Εκκλησιών, η Α.Α. ο Πάπας Φραγκίσκος και η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, έχουν εκφράσει με τον πλέον στεντόρειο τρόπο, την επιτακτική ανάγκη όλος ο χριστιανικός κόσμος, με αφετηρία το φετινό Πάσχα και τη φετινή επέτειο, να συνεορτάζει το Πάσχα, ομολογώντας την κοινή πίστη στο πρόσωπο του Αναστημένου Χριστού.
«Θεέ Πατέρα μας, δέξου τον ύμνο μας και την ευχαριστία μας για όσα ήδη ενώνουν τους Χριστιανούς σε ομολογία και μαρτυρία για τον Κύριο Ιησού. Επίσπευσε την ώρα κατά την οποία όλες οι Εκκλησίες θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στη μία κοινωνία, η οποία θα είναι ορατή, όπως θέλησες Εσύ και για την οποία ο Υιός σου προσευχήθηκε σε σένα με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Είθε, Αυτός ο Οποίος μας ενώνει και ο Οποίος είναι η ειρήνη μας, να μας δώσει να αναγνωριζόμαστε και να ζούμε όλοι ως αληθινοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ Ιησού. Εισάκουσε τις δεήσεις μας, Εσύ ο Οποίος ζεις και βασιλεύεις στους αιώνες των αιώνων».
