Με κοινή απόφαση της Αρχιεπισκοπής μας και της Μονής των Ουρσουλινών Μοναχών στην Τήνο αποφασίστηκε να τελείται πανηγυρική Θεία Λειτουργία στο Παρεκκλήσιο της Μονής κατά την εορτή της και στο Παρεκκλήσιο της στον Κουμάρο το μήνα Μάιο κατά την ημέρα της αγιωνυμίας της Αγίας που έγινε στις 24 Μάιου 1807 από τον Πάπα Πίο 7ο.
Η απόφαση αυτή λήφθηκε λόγω του κατά την πανήγυρη της μνήμης της στις 27 Ιανουαρίου συχνά συμβαίνει να εμποδίζεται από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες και να μη μπορούν να παραστούν και να συμμετάσχουν στην πανήγυρη οι πολλοί ευλαβείς που η Αγία διαθέτει και στο νησί της Τήνου.
Στις 5 το απόγευμα τελέστηκε πανηγυρική αρχιερατική Θεία Λειτουργία από τον Αρχιεπίσκοπό μας π. Νικόλαο και συλλειτούργησαν οι ιερείς: π. Φραγκίσκος Βιδάλης γενικός βικάριος της τοπικής μας Εκκλησίας και ο π. Μάρκος Βιδάλης του ιερού κλήρου της Αρχιεπισκοπής των Καθολικών της Αθήνας.
Πολλοί ευλαβείς της Αγίας, πάνω από εκατό, έσπευσαν να συμμετάσχουν στην πανηγυρική θεία Λειτουργία και να ευχαριστήσουν το Θεό για τα έργα τα οποία Εκείνος έκανε και στην τοπική Εκκλησία της Τήνου διαμέσου του μοναχικού Τάγματος των Ουρσουλινών Μοναχών.
Μετά των ευλαβών και οι τρεις νέες μοναχές του μοναχικού τάγματος των Δούλων του Κυρίου και της Αειπαρθένου Μαρίας αλλά και των δύο Ιερομονάχων του μοναχικού τάγματος του Ενσαρκωμένου Λόγου που εδώ και ένα χρόνο εργάζονται στο νησί της Τήνου, συνεχίζεται η παρουσία της αφιερωμένης ζωής στο νησί της Τήνου και σε όλη την Εκκλησιαστική μας Επαρχία.
Στην αρχή της Θείας Λειτουργίας η μόνη και μοναχή Ουρσουλίνα της Τήνου, αδ. Θηρεσία, που είχε στολίσει τα πάντα με το δικό της χαρακτηριστικό τρόπο και το κάθε στολίδι είχε το δικό του συμβολισμό, παρουσίασε εν συντομία τη ζωή της Αγίας Άγγελας και έκανε μία εισαγωγή στην ιεροτελεστία που βοήθησε όλους να μπούμε στην ατμόσφαιρα της γιορτής και της Ευχαριστιακής προσευχής.
Ο Αρχιεπίσκοπός μας στην ομιλία του ανάφερε μεταξύ άλλων:
Μελετώντας τη ζωή της Αγίας Άγγελας, τον κανονισμό του μοναχικού τάγματός της αλλά και κείμενα που η ίδια έγραψε, ως παραινέσεις, προς τις θυγατέρες της, όπως αποκαλούσε όσες μοναχές την ακολούθησαν, διαπιστώνει κανείς, πως όλα τα κείμενα είναι γραμμένα με πολλή προσοχή και ρεαλισμό. Ο κανονισμός που η Αγία Άγγελα παρέδωσε στις θυγατέρες της, τις βοηθά να ζουν ως «αφιερωμένες» όχι όμως απομονωμένες. Ζουν ως ιεραπόστολοι μέσα στον κόσμο και στο συγκεκριμένο τόπο που κατοικούν. Δεν είναι ένας κανονισμός ενορατικής ζωής, όπως είναι η ζωή των Κλαρισσών, ή των Καρμελιτισσών, αλλά μίας ζωής αφιερωμένης στο Θεό που όμως βιώνεται μέσα στον κόσμο. Δίνει ιδιαίτερη σημασία στις ανθρώπινες σχέσεις που πρέπει όμως να δημιουργούνται με σύνεση και αγάπη Χριστού.
Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει αυτό το μοναχικό τάγμα είναι η έντονη και τρυφερή μητρική σχέση που δημιουργείται και διατηρείται ανάμεσα στην ιδρύτρια και τις συντρόφισσές της. Η ίδια αισθάνεται ως αληθινή μητέρα για τις μοναχές και δημιουργεί μία όμορφη διδασκαλία για την πνευματική μητρότητα, στην οποία η ίδια δίνει μια αιωνιότητα. Αυτή η μητρότητα δεν διαρκεί όσο ζει η Μητέρα Άγγελα. Δεν βιώνεται μόνο στη γη επάνω αλλά αρχίζει από τη γη και συνεχίζεται από τον ουρανό. Μεταξύ της ιδρύτριας και των μοναχών δημιουργείται μία κοινωνία διαρκείας, που συνεχίζεται και μετά θάνατον.
Όπως στη ζωή της, διαπαιδαγωγούσε τις θυγατέρες της, στο πώς να αγαπούν τον Κύριο και τον συνάνθρωπό τους, έτσι και τώρα συνεχίζει να τις διδάσκει και να τις διαπαιδαγωγεί σ’ αυτήν την αγάπη, εξασφαλίζοντας την πνευματική της παρουσία στη ζωή και τη δράση τους.
Πολλές φορές στα μοναχικά τάγματα η διδασκαλία μιας συγκεκριμένης ηθικής, ο προσδιορισμός μιας συγκεκριμένης αποστολής, αλλά και η εξάσκηση μιας ορισμένης πνευματικότητας παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στη ζωή του μοναχού και της μοναχής και περνά σε δεύτερη μοίρα η κοινωνία αγάπης με τον ιδρυτή ή την ιδρύτρια. Στην περίπτωση του μοναχικού τάγματος των Ουρσουλινών έχουμε κάτι διαφορετικό. Διατηρείται μια συνεχής και διαχρονική σχέση με την ιδρύτρια και αποτελεί ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Αυτό είναι κάτι που η ίδια η Αγία Άγγελα το ζήτησε, όταν λίγο πριν αναχωρήσει από αυτό τον κόσμο βεβαίωσε τις πνευματικές θυγατέρες της λέγοντάς τους: «κι εγώ θα είμαι πάντα ανάμεσά σας, βοηθώντας σας στις προσευχές σας και στο έργο σας».
Η Αγία Άγγελα θέλει να την αισθάνονται πάντα ανάμεσά τους. Και σήμερα και στο μέλλον είναι εκείνη που τις καθοδηγεί και τις διδάσκει. Παραμένει γι’ αυτές η Μητέρα, η δασκάλα και η παιδαγωγός. Παραμένει αυτό που οι ίδιες οι αδελφές οφείλουν να είναι για τα σημερινά παιδιά, τις σημερινές νέες και νέους.
Αυτή είναι η αληθινή και πραγματική «κοινωνία των αγίων» την οποία ομολογούμε με το Σύμβολο της Πίστεώς μας. Είναι αυτό που και ο Κύριος εξασφάλισε στους μαθητές του, όταν τους βεβαίωσε: «ιδού εγώ θα είμαι μαζί σας μέχρι τη συντέλεια του αιώνα».
Ευχαριστούμε τον Κύριο για όσα αγαθά συνεχίζει να μας χαρίζει μέσω των δύο Ουρσουλινών μοναχών στην Ελλάδα μέσα από το μεγάλο έργο της εκπαίδευσης στην Αθήνα και το εξ ίσου μεγάλο έργο μέσω της κατήχησης στο νησί της Τήνου.
Παρά τα όποια προβλήματα, τις λίγες φυσικές τους δυνάμεις συνεχίζουν με το δικό τους τρόπο να υλοποιούν ανάμεσά μας το γνωστό σε όλους μας «serviam» προς τους ανθρώπους και με το «soli Dei gloria» να αποδίδουν δόξα μόνο στο Θεό. Αμήν
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας έγινε ο ασπασμός των ιερών λειψάνων της Αγίας και η αδ. Θηρεσία που παραμένει η ενεργός παρουσία του μοναχικού τάγματος των αδελφών Ουρσουλινών στην τοπική μας Εκκλησία, έδωσε και πάλι εντυπωσιακά δείγμα της Τηνιακής φιλοξενίας.
Η αδ. Θηρεσία, «ο άνθρωπος των συμβόλων» μοίρασε στους παρόντες, που κατά τη γνώμη μας, υπερέβαιναν τους εκατό ένα ντοσιέ με αποσπάσματα από τη ζωή και τα διδάγματα της Αγίας Άγγελας και ένα φουλάρι με τα δύο χαρακτηριστικά λογότυπα του τάγματος: Soli Deo gloria και το Serviam.
