Με την ευκαιρία της Πανήγυρης των δύο Αποστόλων και πολιούχων της Ρώμης, των Αγίων Πέτρου και Παύλου, ο πάπας Φραγκίσκος τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου. Στην ομιλία του υπενθύμισε ότι όλοι οι πιστοί καλούνται από τον Χριστό να αφήσουν τον εαυτό τους να καθοδηγηθεί από το Ευαγγέλιο και να γίνουν ένα είδος προφητών, όχι με τα λόγια τους, αλλά με την εμπνευσμένη συμπεριφορά τους προς εξυπηρέτηση του πλησίον. Στη συνέχεια ο Πάπας ζήτησε να προσευχόμαστε για τους κυβερνώντες αντί να τους υβρίζουμε.
Η Θεία Λειτουργία τελέστηκε στις 9.30 στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, με την παρουσία μειωμένου αριθμού πιστών λόγω των μέτρων κατά του κορωνοϊού. Στην ακολουθία της έναρξης υπήρξε ο χαιρετισμός προς τον Πάπα από τον πρύτανη του Κολλεγίου των Καρδιναλίων, Καρδιναλίου Ιωάννη Βαπτιστή Re, ο οποίος ευχαρίστησε τον Ποντίφικα για την εγγύτητα προς τη χριστιανική κοινότητα, την οποία έδειξε με πολλούς τρόπους στη δύσκολη περίοδο του lockdown λόγω της πανδημίας και ιδιαιτέρως μέσω της τέλεσης της καθημερινής Θείας Λειτουργίας στο παρεκκλήσιο του Οίκου Αγίας Μάρθας, η οποία μέσω τηλεόρασης εισήλθε σε όλα τα σπίτια και την παρακολουθούσαν επίσης και μη θρησκευόμενοι ή μη πιστοί. Οι ευχαριστίες ήταν και για τις φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες του Πάπα, όπως αυτές που στοχεύουν στη στήριξη εκείνων που έχασαν την εργασία τους. Ακολούθησε η ευλογία των ωμοφορίων από τον Πάπα, τα οποία προορίζονται για τους αρχιεπισκόπους μητροπολίτες που ονομάστηκαν το τελευταίο έτος, ως σημείο ενότητας μεταξύ του ποιμνίου και του Ποιμένα.
Πέτρος και Παύλος, διαφορετικοί και αδελφοί
Ενότητα και προφητεία: αυτές είναι οι δύο λέξεις που ο πάπας Φραγκίσκος βάζει στο κέντρο της ομιλίας του κατά τη Θεία Λειτουργία, της οποίας τα αναγνώσματα αναφέρονταν στους δύο Πρωτοκορυφαίους Αποστόλους. Ο Πάπας υπογράμμισε τη διαφορετικότητα μεταξύ Πέτρου και Παύλου, του πρώην ψαρά της Γαλιλαίας και του καλλιεργημένου πρώην Φαρισαίου. Και μεταξύ τους, παρατηρεί ο Πάπας, δεν έλειψαν οι ζωηρές συζητήσεις, ωστόσο, «ένιωθαν αδελφοί, όπως σε μια ενωμένη οικογένεια, όπου συχνά συζητάμε έντονα, αλλά συνεχώς αγαπάμε ο ένας τον άλλον». «Ο Κύριος δεν μας έδωσε εντολή να αρέσουμε ο ένας στον άλλον, αλλά να αγαπιόμαστε. Είναι Αυτός που μας ενώνει, χωρίς να μας ομογενοποιεί, μας ενώνει μέσα στη διαφορετικότητά μας». Αλλά από πού γεννιέται αυτή η ενότητα; Ο Πάπας λέει ότι το πρώτο ανάγνωσμα μας το αποκαλύπτει: ενώ οι διωγμοί κατά της Εκκλησίας μαίνονταν, οι Πράξεις των Αποστόλων αναφέρουν ότι η κοινότητα προσευχόταν. Αυτό διασφάλιζε την ενότητα, διότι επέτρεπε στο Άγιο Πνεύμα να παρέμβει και να «συντομεύσει τις αποστάσεις»:
«Η κοινότητα φαίνεται αποκεφαλισμένη, όλοι φοβούνται για τη ζωή τους. Ωστόσο, αυτήν την τραγική στιγμή κανείς δεν δραπετεύει, κανείς δεν σκέφτεται να σώσει τον εαυτό του, κανείς δεν εγκαταλείπει τους άλλους, αλλά όλοι προσεύχονται μαζί. Από την προσευχή αντλούν θάρρος, από την προσευχή έρχεται μια ενότητα που είναι ισχυρότερη από κάθε απειλή».
Το να παραπονιόμαστε είναι ανώφελο
Και υπάρχει ένα άλλο σημαντικό στοιχείο: σε αυτήν την πρώτη κοινότητα «κανείς δεν παραπονιέται για το κακό […] κανείς δεν υβρίζει τον Ηρώδη. Κι εμείς είμαστε τόσο συνηθισμένοι να υβρίζουμε τους υπευθύνους». Είναι χρόνος χαμένος και ανώφελος για τους Χριστιανούς, επισημαίνει ο Φραγκίσκος, να περνάμε τη ζωή παραπονούμενοι για ό,τι δεν πηγαίνει, και συνεχίζει:
«Τα παράπονα δεν αλλάζουν τίποτα. Ας θυμόμαστε ότι τα παράπονα είναι ακόμη μια κλειστή πόρτα στο Άγιο Πνεύμα, όπως σας είπα την ημέρα της Πεντηκοστής: η πρώτη είναι ο ναρκισσισμός, η δεύτερη η αποθάρρυνση, η τρίτη η απαισιοδοξία. Ο ναρκισσισμός σε οδηγεί στον καθρέφτη για να κοιτάζεσαι συνεχώς. Η αποθάρρυνση σε οδηγεί στα παράπονα. Η απαισιοδοξία, στο σκοτάδι και τη συσκότιση. Αυτές οι τρεις συμπεριφορές κλείνουν την πόρτα στο Άγιο Πνεύμα. Εκείνοι οι Χριστιανοί δεν κατηγορούσαν, αλλά προσεύχονταν. Σε εκείνη την κοινότητα κανείς δεν έλεγε: “Αν ο Πέτρος ήταν πιο προσεκτικός, δεν θα ήμασταν σε αυτήν την κατάσταση”. Κανείς. Ο Πέτρος, ανθρωπίνως, είχε λόγους να επικριθεί, αλλά κανείς δεν τον επέκρινε. Δεν τον κακολογούσαν, αλλά προσεύχονταν γι’ αυτόν. Δεν μιλούσαν πίσω από την πλάτη του, αλλά μιλούσαν στον Θεό. Κι εμείς σήμερα μπορούμε να αναρωτηθούμε: «Διαφυλάττουμε την ενότητά μας με την προσευχή; Την ενότητά μας μέσα στην Εκκλησία; Προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλον;».
Να προσευχόμαστε για όσους μας κυβερνούν
Προσευχή και όχι υβρεολόγια: Ο Φραγκίσκος, μιλώντας εκτός κειμένου, αναφέρεται και στους κυβερνώντες:
«Ας ζητήσουμε τη χάρη να μάθουμε να προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλον. Ο Απόστολος Παύλος προτρέπει τους Χριστιανούς να προσεύχονται για όλους και πρώτα απ’ όλους για εκείνους που κυβερνούν. “Αλλά αυτός ο κυβερνήτης είναι…”, και τα επίθετα είναι πολλά. Δεν θα τα αναφέρω, γιατί δεν είναι η ώρα ούτε ο τόπος για να πούμε για τα κοσμητικά επίθετα που ακούγονται κατά των κυβερνώντων. Ας τους κρίνει ο Θεός, αλλά ας προσευχόμαστε για τους κυβερνώντες! Ας προσευχόμαστε: έχουν ανάγκη από την προσευχή. Είναι ένα καθήκον που ο Κύριος μας εμπιστεύεται. Θα το κάνουμε; Ή απλά θα μιλάμε, θα υβρίζουμε, και φτάνει;».
Η προσευχή εξομαλύνει την οδό της ενότητας
Ο πάπας Φραγκίσκος αναρωτιέται «τι θα συνέβαινε αν προσευχόμασταν περισσότερο και μεμψιμοιρούσαμε λιγότερο». Ακόμη και σήμερα, όπως για τον Πέτρο όταν βρισκόταν στη φυλακή, «πολλές διαχωριστικές πόρτες θα άνοιγαν, πολλές αλυσίδες που παραλύουν θα έσπαγαν». Και ο Πάπας καλεί να ζητήσουμε από τον Κύριο τη χάρη αυτό να το κάνουμε πράξη, και προσδιορίζει:
«Ο Θεός αναμένει ότι όταν προσευχόμαστε, θα θυμόμαστε και όποιον δεν σκέφτεται όμοια με εμάς, όποιον μας έκλεισε την πόρτα κατά πρόσωπο, όποιον δυσκολευόμαστε να συγχωρήσουμε. Μόνο η προσευχή λύνει τις αλυσίδες, μόνο η προσευχή εξομαλύνει τον δρόμο προς την ενότητα».
Τα ωμοφόρια και η εγγύτητα με το Οικουμενικό Πατριαρχείο
Και όσον αφορά την ενότητα, ο Πάπας υπενθυμίζει ότι στην εορτή των Αγίων Πέτρου και Παύλου ευλογούνται τα ωμοφόρια που θα επιδοθούν στους αρχιεπισκόπους μητροπολίτες, τα οποία είναι σύμβολο της ενότητας μεταξύ των πιστών και του Ποιμένα τους. Στη συνέχεια ο Ποντίφικας μίλησε για την ιδιαίτερη εγγύτητα που βιώνεται με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Ο Πέτρος και ο Ανδρέας ήταν αδέλφια, γι’ αυτό και υπάρχει ένας κοινός δρόμος προς την πλήρη ενότητα που επιθυμεί ο Κύριος. Λέει ο Πάπας: «Σήμερα δεν μπόρεσαν να έλθουν εξαιτίας του κορωνοϊού, αλλά όταν κατέβηκα στην κρύπτη για να αποδώσω τον σεβασμό μου στα λείψανα του Αποστόλου Πέτρου, ένιωσα στην καρδιά δίπλα μου τον αγαπημένο μου αδελφό Βαρθολομαίο. Αυτοί είναι εδώ, μαζί μας».
Οι προκλήσεις του Κυρίου
Ο Πάπας σημειώνει ότι ο Ιησούς έβαλε σε μια πρόκληση τους δύο Αποστόλους, ζητώντας τους μια προσωπική επιλογή προσκόλλησης σε αυτόν. Στον Πέτρο: «Εσύ ποιος λες ότι εγώ είμαι;». Όσο για τον Παύλο, ο Κύριος «τον ταρακούνησε μέσα του: περισσότερο από το να τον κάνει να πέσει στη γη καθ’ οδόν προς τη Δαμασκό, έκανε να πέσει η υπεροψία του ως θρησκευτικού και καθωσπρέπει ανθρώπου». Ο Πάπας λέει ακόμη:
«Η προφητεία γεννιέται όταν αφήνουμε τον εαυτό μας να αποδεχτεί την πρόκληση του Θεού: όχι όταν διαχειριζόμαστε τη δική μας ηρεμία και κρατάμε τα πάντα υπό έλεγχο. Δεν γεννιέται από τις σκέψεις μου, δεν γεννιέται από την κλειστή καρδιά μου. Γεννιέται αν εμείς αφήσουμε τον εαυτό μας να αποδεχτεί την πρόκληση από μέρος του Κυρίου. Όταν το Ευαγγέλιο ανατρέπει τις βεβαιότητες, προκύπτει η προφητεία. Μόνο όποιος ανοίγεται στις εκπλήξεις του Θεού γίνεται προφήτης».
Έχουμε ανάγκη από την αληθινή προφητεία
Ο Φραγκίσκος κοιτάζει το σήμερα και λέει ότι ακόμη και αυτή την εποχή υπάρχει ανάγκη για προφητεία και «όχι για πολυλογάδες», υπάρχει ανάγκη μαρτυρίας «ότι το Ευαγγέλιο είναι δυνατόν να βιωθεί»:
«Δεν χρειάζονται θαυματουργές φανερώσεις, αλλά ζωές που να φανερώνουν το θαύμα της αγάπης του Θεού. Όχι δύναμη, αλλά συνέπεια. Όχι λόγια, αλλά προσευχή. Όχι διακηρύξεις, αλλά υπηρεσία. Εσύ θέλεις μια προφητική Εκκλησία; Άρχισε να υπηρετείς. Όχι θεωρία, αλλά μαρτυρία. Δεν έχουμε ανάγκη να είμαστε πλούσιοι, αλλά να αγαπάμε τους φτωχούς. Όχι να κερδίζουμε για εμάς, αλλά να αναλωνόμαστε για τους άλλους. Δεν έχουμε ανάγκη από τη συναίνεση του κόσμου, αυτό σημαίνει να τα έχουμε καλά με όλους, όπως λέει ένα ρητό: “να τα έχεις καλά με τον Θεό και με τον διάβολο”… να τα έχεις καλά με όλους. Όχι όμως, αυτό δεν είναι προφητεία. Εμείς έχουμε ανάγκη από τη χαρά για τον κόσμο που θα έλθει· όχι από ποιμαντικά προγράμματα, αυτά τα προγράμματα που φαίνεται να έχουν τη δική τους αποτελεσματικότητα, σαν να ήταν ιερά μυστήρια, αποτελεσματικά ποιμαντικά προγράμματα: όχι, εμείς έχουμε ανάγκη από ποιμένες που προσφέρουν τη ζωή τους: από ερωτευμένους με τον Θεό».
Το θάρρος να είμαστε οικοδόμοι ενότητας
Έτσι ήταν ο Πέτρος και ο Παύλος, οι οποίοι ανήγγειλαν τον Ιησού ως το σημείο να δώσουν τη ζωή τους. Αυτή είναι η προφητεία που αλλάζει την ιστορία. Και ο πάπας Φραγκίσκος υπενθυμίζει ότι όλοι οι πιστοί καλούνται να γίνουν «ζωντανοί λίθοι με τους οποίους να οικοδομήσουν μια ανανεωμένη Εκκλησία και μια ανανεωμένη ανθρωπότητα», και καταλήγει:
«Υπάρχουν πάντα εκείνοι που καταστρέφουν την ενότητα και που σβήνουν την προφητεία, αλλά ο Κύριος πιστεύει σε εμάς και ρωτά τον καθέναν ξεχωριστά: “Εσύ, εσύ, εσύ, θέλεις να είσαι οικοδόμος ενότητας; Θέλεις να είσαι προφήτης του ουρανού μου επάνω στη γη;». Αδελφοί και αδελφές, ας αποδεχτούμε την πρόκληση του Ιησού και ας βρούμε το θάρρος να του πούμε: “Ναι, το θέλω!”».
————————-
Πηγή: Vatican News
Μετάφραση: π.Λ/kantam
