MHNYMA TOY ΠΑΠΑ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ ΙΣΤ’
ΓΙΑ ΤΗΝ 19η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΑΡΡΩΣΤΩΝ
« Με τις πληγές Tου θεραπευτήκατε .» [1η Πετρ. 2,24.]
Αγαπητοί αδελφοί και αγαπητές αδελφές,
Στις 11 Φεβρουαρίου κάθε χρόνο, όταν τελούμε την εορτή της Παναγίας της Λούρδης, η Εκκλησία μας προτείνει και τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας των Αρρώστων. Σύμφωνα με την επιθυμία του μακαριστού πάπα Ιωάννου Παύλου B‘, μάς προσφέρεται η κατάλληλη ευκαιρία, η ευκαιρία να μελετήσουμε το μυστήριο του πόνου και να ευαισθητοποιήσουμε ιδιαίτερα τις κοινότητές μας και την κοινωνία γενικά προς τους άρρωστους αδελφούς και αδελφές μας. Εάν κάθε άνθρωπος είναι αδελφός μας, πολύ περισσότερο αυτός που είναι ο πιο αδύναμος, αυτός που υποφέρει και αυτός που χρειάζεται περίθαλψη, πρέπει να τυγχάνει της αμέριστης προσοχής μας, ώστε κανένας τους να μη νιώθει ξεχασμένος ή περιθωριοποιημένος. Πράγματι, η ανθρωπιά μας μετράται ιδιαίτερα σε σχέση με τον πόνο και αυτόν που υποφέρει. Αυτό ισχύει για τον καθένα μας, όπως και για την κοινωνία. Μια κοινωνία που δεν δέχεται τους πάσχοντες και δεν είναι ικανή να παρηγορεί και να μοιράζεται τον πόνο του άλλου, είναι μια κοινωνία σκληρή και απάνθρωπη. [Εγκ. Spes salvi ,38 .]
Eίθε οι πρωτοβουλίες της κάθε Εκκλησιαστικής κοινότητας με την ευκαιρία αυτής της Ημέρας, να είναι μια ενθάρρυνση ώστε η φροντίδα προς αυτούς που υποφέρουν να έχει όσο γίνεται πιο θετικά αποτελέσματα. Το 2013 προβλέπουμε μια επίσημη τελετή στο Προσκύνημα της Παναγίας στο Altötting της Γερμανίας.
Ο Γιος του Θεού υπέφερε, πέθανε, αλλά αναστήθηκε και ακριβώς γι’ αυτό αυτές οι πληγές γίνονται σημείο της λύτρωσής μας, της συγνώμης και της συμφιλίωσής μας με τον Πατέρα, αλλά και δοκιμασία για την πίστη των μαθητών και τη δική μας πίστη. Κάθε φορά που ο Κύριος αναφέρεται στο πάθος και στον θάνατό Του, οι μαθητές Του δεν καταλαβαίνουν, αρνούνται και εναντιώνονται. Γι’ αυτούς, όπως και για μας, ο πόνος παραμένει πάντα γεμάτος μυστήριο, δύσκολα τον δεχόμαστε και τον υπομένουμε. Οι δύο μαθητές της Εμμαούς προχωρούν λυπημένοι, εξ αιτίας των γεγονότων που συνέβησαν εκείνες τις ημέρες στην Ιερουσαλήμ και μόνο, όταν ο Αναστημένος προχωρά δίπλα τους, ανοίγονται σε μια καινούρια θεώρηση των γεγονότων. [Λκ.24,13-31]
Και ο Απόστολος Θωμάς επίσης δυσκολεύεται να πιστέψει στην οδό του λυτρωτικού πάθους. «Εάν δε δω στα χέρια του τα σημεία των καρφιών, εάν δε βάλω το δάκτυλό μου στο σημείο των καρφιών, και αν δε βάλω το χέρι μου στη πλευρά Του, δε θα πιστέψω».[Ιω.20,25]. Αλλά απέναντι στο Χριστό που δείχνει τις πληγές του, η απάντησή του μεταμορφώνεται σε μια συγκινητική ομολογία πίστης: « Ο Κύριός μου και ο Θεός μου». (Ιω. 20 -28). Αυτό που στην αρχή ήταν εμπόδιο αξεπέραστο, γιατί ήταν φαινομενικό σημείο αποτυχίας του Ιησού, γίνεται τώρα με τη συνάντηση του Αναστημένου, απόδειξη μιας αγάπης που νικά ακόμα και τον θάνατο. « Μόνο ένας Θεός που μας αγαπά σε τέτοιο σημείο, που παίρνει επάνω Του τις πληγές μας και τον πόνο μας, ιδιαίτερα τον πόνο του αθώου, είναι αξιόπιστος.» [ Μήνυμα Urbi et orbi, Πάσχα 2007.]
2. Σ’ εσάς όλους που είστε άρρωστοι και υποφέρετε, σας λέω ότι ακριβώς μέσα από τις πληγές του Χριστού, με τα μάτια της ελπίδας, μπορούμε να δούμε όλα τα δεινά που ταλαιπωρούν την ανθρωπότητα. Με την Ανάστασή Του ο Κύριος δεν αφαίρεσε τον πόνο και το κακό από τον κόσμο, αλλά τα νίκησε στη ρίζα τους. Στη δύναμη του Κακού, αντιπαρέταξε την παντοδυναμία της Αγάπης Του. Και μας υπέδειξε ότι ο δρόμος της ειρήνης και της χαράς, είναι η Αγάπη. « Όπως εγώ σας αγάπησα, αγαπάτε ο ένας τον άλλο .» [Ιω.13,34] Ο Χριστός, νικητής του θανάτου, είναι ζωντανός ανάμεσά μας. Και ενώ μαζί με τον Θωμά λέμε «ο Κύριός μου και ο Θεός μου», οφείλουμε να ακολουθούμε τον Διδάσκαλό μας και με αυταπάρνηση να προσφέρουμε τη ζωή μας για τους αδελφούς μας.[1η Ιω.3,16] Μ’ αυτόν τον τρόπο γινόμαστε αγγελιαφόροι μιας χαράς που δεν δειλιάζει μπροστά στον πόνο, αγγελιαφόροι της χαράς της Ανάστασης του Κυρίου.
Ο Άγιος Βερνάρδος μάς λέει « Ο Θεός δεν μπορεί να υποφέρει, αλλά μπορεί να συμπάσχει». Ο Θεός, που είναι η Αλήθεια και η προσωποποίηση της Αγάπης, θέλησε να υποφέρει για μας και μαζί με μας. Έγινε άνθρωπος για να μπορέσει να συμπάσχει με τον άνθρωπο, πραγματικά και στη σάρκα του και στο αίμα του. Έτσι λοιπόν σε κάθε ανθρώπινο πόνο, Κάποιος έχει εισέλθει, που μοιράζεται αυτό τον πόνο και την υπομονή. Σε κάθε πόνο υπάρχει η παρηγοριά, η παρηγοριά της αγάπης που πηγάζει από τον Θεό, ο οποίος συμπάσχει ώστε να λάμψει το άστρο της ελπίδας. [Εγκ.επ. Spes salvi,39]
Aγαπητοί αδελφοί και αγαπητές αδελφές, σας επαναλαμβάνω αυτό το μήνυμα για να το κάνετε γνωστό μέσα από τον πόνο σας, τη ζωή σας και την πίστη σας.
3. Σε αναμονή της συνάντησης στην Μαδρίτη τον μήνα Αύγουστο, για την Παγκόσμια Ημέρα της Νεολαίας, επιθυμώ να στρέψουμε την προσοχή μας προς τους νέους, ιδιαίτερα αυτούς που ζουν την εμπειρία της αρρώστιας. Συχνά, το Πάθος, ο Σταυρός του Ιησού προκαλούν φόβο, γιατί παρουσιάζονται σαν να είναι άρνηση της ζωής. Στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ο Σταυρός είναι το Ναι του Θεού στον άνθρωπο, η πιο μεγάλη και ύψιστη έκφραση της αγάπης Του, η πηγή απ’ όπου αναβλύζει η αιώνια ζωή. Αυτή η Θεϊκή ζωή δόθηκε από την τρυπημένη καρδιά του Ιησού. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος ικανός να ελευθερώσει τον κόσμο από το κακό και να μας διασφαλίσει τη δική Του Βασιλεία δικαιοσύνης, ειρήνης και αγάπης, την οποία όλοι επιθυμούμε. [ Μήνυμα για την Παγκόσμια ημέρα της Νεολαίας 2011]. Φίλοι μου νέοι, μάθετε να «συναντάτε» τον Ιησού στη Θεία Ευχαριστία, όπου είναι αληθινά παρών για μας, σε τέτοιο σημείο που γίνεται τροφή στο διάβα της ζωής μας. Μάθετε επίσης να Τον αναγνωρίζετε και να Τον υπηρετείτε στους φτωχούς, στους αρρώστους, στους αδελφούς που υποφέρουν, στους ταλαιπωρημένους που χρειάζονται την βοήθειά σας. Όλους εσάς, νέους αρρώστους ή υγιείς, σας καλώ και πάλι να δημιουργείτε γέφυρες αγάπης και αλληλεγγύης, ώστε κανείς να μη νιώθει μόνος, αλλά τουναντίον να νιώθει ότι βρίσκεται κοντά στο Θεό και ότι είναι μέλος της μεγάλης οικογένειας των παιδιών Του.
4. Όταν θωρούμε τις πληγές του Ιησού, το βλέμμα μας στρέφεται στην άγια καρδιά Του, στην οποία η αγάπη του Θεού αποκαλύπτεται με υπέρτατο τρόπο. Η Ιερά Καρδία, είναι ο Σταυρωμένος Ιησούς. Η ανοιχτή από τη λόγχη πλευρά Του αναβλύζει το αίμα και το νερό [Ιω.19,34] για να ελκύσει όλους τους ανθρώπους προς Αυτόν και να αντλήσουν τη χαρά στις ζωντανές πηγές της σωτηρίας. Εσείς που είστε ασθενείς αντιλαμβάνεστε την εγγύτητα αυτής της καρδιάς γεμάτης αγάπης και αντλείτε από αυτή τη πηγή πίστη και χαρά , προσευχόμενοι «Ύδωρ της πλευράς του Χριστού, πλύνον με. Πάθος του Χριστού, ενδυνάμωσόν με. Καλέ Ιησού, εισάκουσόν με. Εις τας πληγάς σου, κρύψον με.» [προσευχή του Αγίου Ιγνατίου της Λογιόλα]
5. Στο τέλος του μηνύματός μου για την Παγκόσμια ημέρα των αρρώστων επιθυμώ να εκφράσω την αγάπη μου προς όλους και τον καθένα προσωπικά, συμμετέχοντας στα βάσανα και τις ελπίδες που καθημερινά ζείτε ενωμένοι με τον σταυρωμένο και αναστημένο Χριστό. Ο Κύριος να σας χαρίζει την ειρήνη και την θεραπεία της καρδιάς. Μαζί με τον Ιησού, να επαγρυπνεί κοντά σας και η Αειπάρθενος Μαρία, που αποκαλούμε με εμπιστοσύνη «Σωτηρία των ασθενών, Παρηγορήτρια των τεθλιμμένων.» Στα πόδια του Σταυρού γίνεται για εκείνη πράξη η προφητεία του Συμεών, ότι τη μητρική της καρδιά, δίκοπο μαχαίρι τη διαπέρασε [Λκ.2,35]. Από τα βάθη της αβύσσου του δικού της πόνου, συμμετοχή στον πόνο του Υιού της, η Παναγία δέχτηκε την νέα αποστολή της , να γίνει η μητέρα των μαθητών του Χριστού. Από το Σταυρό ο Ιησούς της παρουσιάζει καθέναν από τους μαθητές Του, λέγοντας «Ιδού ο Υιός σου.»[Ιω.19,26-27.] Η μητρική συμπόνια για τον Υιό Της γίνεται μητρική συμπόνια για τον καθένα από μας, στα βάσανα της καθημερινής ζωής μας.
Πολυαγαπητοί μου αδελφοί και πολυαγαπητές μου αδελφές, σ’ αυτή την Παγκόσμια ημέρα των αρρώστων καλώ επίσης τις Αρχές και Εξουσίες να επενδύσουν περισσότερες δυνάμεις στους θεσμούς Υγείας, κατάλληλες να ανακουφίσουν και να στηρίξουν όσους υποφέρουν, ιδιαίτερα τους πιο φτωχούς και τους πιο αναξιοπαθούντες.
Στέλνω την σκέψη μου σε όλες τις Εκκλησιαστικές Επαρχίες και απευθύνω τον εγκάρδιο χαιρετισμό μου στους επισκόπους, στους ιερείς, στους μοναχούς και μοναχές, στους ιεροσπουδαστές, στους υπαλλήλους υγείας, στους εθελοντές, και σε όσους αφιερώνονται με αγάπη για να περιθάλψουν και να απαλύνουν τις πληγές κάθε αρρώστου, αδελφού ή αδελφής μέσα στα νοσοκομεία και στα νοσηλευτικά ιδρύματα, ή και μέσα στις οικογένειες. Εύχομαι και προσεύχομαι όλοι εσείς να αναγνωρίζετε πάντοτε στο πρόσωπο των αρρώστων το υπεράνω όλων των προσώπων, το Πρόσωπο του Χριστoύ.
Σας διαβεβαιώνω ότι όλους σας σκέπτομαι στην προσευχή μου, και χορηγώ στον καθένα μια ιδιαίτερη Αποστολική Ευλογία.
Βατικανό, 21 Νοεμβρίου 2010, εορτή του Χριστού Βασιλέα του Σύμπαντος.
Βενέδικτος ΙΣΤ’
