+ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΝΑΞΟΥ-ΤΗΝΟΥ-ΑΝΔΡΟΥ-ΜΥΚΟΝΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΝΤΟΣ ΑΙΓΑΙΟΥ
ΜΗΝΥΜΑ
ΤΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ 2012
Προς
το πλήρωμα της Εκκλησίας Νάξου
Πάρου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου
Χίου-Μυτιλήνης και Σάμου
Αδελφοί μου και αδελφές μου,
«Η Αγία Τεσσαρακοστή μάς προσφέρει ακόμα μια φορά την ευκαιρία να μελετήσουμε αυτό που είναι στην καρδιά της χριστιανικής ζωής, την αγάπη. Είναι πράγματι ευπρόσδεκτος καιρός για να ανανεώσουμε με τη βοήθεια του Λόγου του Θεού και των μυστηρίων, την πορεία της πίστης μας, τόσο της προσωπικής όσο και της κοινοτικής. Αυτή η πορεία πίστης τροφοδοτείται με την προσευχή και τη μοιρασιά, τη σιωπή και τη νηστεία, αναμένοντας τη χαρά του Πάσχα». (Βενέδικτος 16ος , Μήνυμα Τεσσαρακοστής).
Η φετινή Τεσσαρακοστή βρίσκει την Πατρίδα μας και κατά συνέπεια και την Εκκλησία μας σε μία δύσκολη κατάσταση.
Οι Κυβερνώντες τη Χώρα μας τα τελευταία χρόνια δε στήριξαν τις αποφάσεις τους και τους Νόμους τους πάνω στις Ευαγγελικές και Χριστιανικές Αρχές. Η Εκκλησία δεν ήταν δυνατή και πειστική στο ευαγγελικό κήρυγμα και στην ανάγκη βίωσης σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας του πνεύματος του Χριστού. Επηρεαστήκαμε και παρασυρθήκαμε από την εκκοσμίκευση, αυτήν που δημιούργησε ο κόσμος μας σιγά – σιγά, θέλοντας να δοκιμάσει μια ζωή ατομική και κοινοτική, χωρίς την παρουσία του Θεού.
Η σχετική αφθονία των υλικών αγαθών μάς παραπλάνησε, και κάποια στιγμή θεωρήσαμε τους εαυτούς μας αυτάρκεις και χωρίς το Θεό. Τα αποτελέσματα είναι τώρα ολέθρια, τόσο για το άτομο όσο και για την κοινωνία. Η κρίση είναι φανερή στις χώρες της πλούσιας Ευρώπης, και η «πλούσια» Πατρίδα μας «πτώχευσε»!
Περάσαμε απροετοίμαστοι από τη φτώχεια του πολέμου και της κατοχής στο νεοπλουτισμό. Αυτό μας έκανε κακό. Μας έδωσε την εντύπωση ότι τα υλικά αγαθά αρκούν για τη ζωή μας και προσπαθήσαμε συνεχώς να τα αυξήσουμε. Φθάσαμε στο σημείο να θεωρούμε το περιττό, απαραίτητο. Ξεχάσαμε τα πνευματικά αγαθά και δεν τα αναζητήσαμε. Εγκαταλείψαμε την πνευματική τροφή και στραφήκαμε μόνο στην υλική. Ξεχάσαμε πως: «ο άνθρωπος δε ζει μόνο με ψωμί» (Λουκάς 4,4).
Τώρα οδηγούμαστε αργά μα σταθερά σε δυσμενείς καταστάσεις του παρελθόντος, αυτές που νομίζαμε πως είχαν περάσει χωρίς επιστροφή. Τώρα οι πλούσιοι είναι λιγότεροι και οι φτωχοί περισσότεροι και φτωχότεροι. Σε πολλούς χάθηκε η αισιοδοξία, το χαμόγελο και η χαρά. Κι αν υπάρχουν είναι προσποιητά. Βλέπουν κάθε μέρα να γίνονται πιο αδύναμοι και δε βλέπουν πια κάποιο φως ελπίδας.
Είναι η ώρα που η Εκκλησία πρέπει να μιλήσει. Να πρωτοστατήσει στην αλλαγή της ζωής των μελών της και της ευρύτερης κοινωνίας. Η Εκκλησία έχει ένα λόγο όχι παρηγοριάς, αλλά σιγουριάς. Ο Λόγος της είναι Λόγος του Θεού. Είναι λόγος κοινωνίας, αληθείας, δικαιοσύνης, αγάπης και αδελφοσύνης.
Η Εκκλησία όμως δεν πρέπει μόνο να μιλά, αλλά και να βιώνει αυτό που λέει. Ή, αν θέλετε, πρώτα να βιώνει το λόγο κι έπειτα να τον κηρύττει. Να δίνει συνεχώς ελπίδα, διότι είναι πλούσια σε ελπίδα. Κατέχει το Χριστό που είναι ο αληθινός θησαυρός της. (Λουκ. 12,34). Οφείλει να δώσει περισσότερη έμπρακτη αγάπη. Η θεωρία της αγάπης είναι εύκολη. Είναι όμως πολύ δύσκολο το πέρασμα από τη θεωρία στην πράξη.
Η Εκκλησία όμως είμαστε όλοι οι Χριστιανοί της γης.
Σ’ όποιο δόγμα κι αν ανήκουμε, οφείλουμε να τηρούμε την εντολή της αγάπης. Να αυξάνουμε την ελπίδα τη δική μας και των άλλων. Να αποδείξουμε ότι εκτός από την όποια πολιτική λύση υπάρξει, υπάρχει και η χριστιανική λύση. Αυτή είναι η πιο σίγουρη και θα είναι και η πιο αποτελεσματική, διότι βασίζεται στην πίστη μας στο Θεό, ο οποίος δε μας αγαπά απλώς, αλλά ο Θεός είναι η Αγάπη (Α΄ Ιωαν. 4,8). Ο Θεός ποτέ δεν θα εγκαταλείψει τα παιδιά Του. «Ζητάτε πρώτα τη Βασιλεία του Θεού, και όλα τα άλλα θα σας προστεθούν» (Ματθ. 6, 23).
Ο Θεός μάς δοκιμάζει. Εμείς πρέπει να απαντήσουμε με την πίστη μας σε Εκείνον και με την αγάπη μας προς κάθε αδελφό μας. Οφείλουμε να αγαπάμε το Θεό και τον πλησίον μας, όχι με λόγια, αλλά με έργα (Α΄ Ιωαν 3,18). Όσα έργα είναι καρπός της αγάπης δε ζητούν αντάλλαγμα. Είναι εθελοντική προσφορά αγάπης, είναι εθελοντισμός.
Ο εθελοντισμός είναι μια σύγχρονη έκφραση προσφοράς ανιδιοτελούς αγάπης. Είναι η μαρτυρία που πρέπει να δίνει κάθε χριστιανός για να αποδεικνύει ότι η πίστη του δεν είναι νεκρή αλλά ζωντανή.
Ας μοιραστούμε μεταξύ μας ό,τι αγαθό έχουμε και ας βιώσουμε ως χριστιανική κοινότητα την έμπρακτη αδελφική αγάπη. (Πρ. Αποστ. 4,32).
Ας μην προσπεράσουμε αδιάφοροι το φτωχό, τον ταλαιπωρημένο και πληγωμένο από τους σύγχρονους ληστές, συνάνθρωπό μας (Λκ. 10, 30-32). Αν διαθέτουμε κάποια αγαθά, ας μη μοιάσουμε στον πλούσιο του Ευαγγελίου, που χωμένος στα πλούτη του, δεν αντιλαμβανόταν την κατάσταση του φτωχού Λαζάρου που πέθαινε από πείνα μπροστά στην πόρτα του (Λκ. 16, 19).
«Συχνά είναι η συσσώρευση υλικών αγαθών και ο κορεσμός, όπως επίσης το γεγονός ότι πάνω απ’ όλα περνούν τα συμφέροντά μας και οι προσωπικές έγνοιες. Ποτέ, δεν πρέπει να είμαστε ανίκανοι στο να εξασκούμε φιλευσπλαχνία προς εκείνον που υποφέρει, ποτέ η καρδιά μας δεν πρέπει να κλείνεται στα δικά της συμφέροντα και προβλήματα, σε τέτοιο σημείο ώστε να κωφεύουμε στην κραυγή του φτωχού.
Οι μαθητές του Κυρίου, ενωμένοι στο Χριστό με την Ευχαριστία, πρέπει να ζούμε μέσα σε μια κοινωνία αγάπης που συνδέει τους μεν με τους δε ως μέλη ενός σώματος. Όταν δίνουμε προσοχή στους πιο φτωχούς, τότε αναγνωρίζουμε το καλό που ο Κύριος τούς κάνει, χρησιμοποιώντας μας ως εργαλεία προσφοράς αγάπης. Τον ευχαριστούμε μαζί τους για τα θαυμάσια της χάρης που ο καλός και παντοδύναμος Θεός συνεχίζει να πραγματοποιεί στα παιδιά του» (Βενέδικος 16ος, Μήνυμα Τεσσαρακοστής).
Αγαπητοί, αδελφοί και αδελφές μου,
Σ’ έναν κόσμο που απαιτεί από τους χριστιανούς μια ανανεωμένη μαρτυρία αγάπης και πίστης στον Κύριο, όλοι αισθανόμαστε την επείγουσα ανάγκη να κάνουμε το παν για να συναγωνιζόμαστε στην αγάπη, στην υπηρεσία του άλλου και στα καλά έργα (Εβρ.6,10).
Αυτή η υπενθύμιση ας είναι για μας παρούσα σε όλη τη διάρκεια της φετινής Τεσσαρακοστής. Αν τελικά δεν παραμείνει μόνο υπενθύμιση αλλά γίνει συγκεκριμένες πράξεις αγάπης, με τη δύναμη της προσευχής, της μετάνοιας και της μεταστροφής, τότε θα προετοιμαστούμε με τον καλύτερο τρόπο για να γιορτάσουμε με χαρά το Πάσχα του Κυρίου, που είναι η πιο μεγάλη απόδειξη της αγάπης Του για τα υιοθετημένα παιδιά Του.
Αδελφοί μου και Αδελφές μου, καλή και Αγία Τεσσαρακοστή!
Η χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού να είναι πάντοτε μαζί σας.
Τήνος 28/2/2012
Ο Επίσκοπός σας
+ Νικόλαος
