26 ΙΟΥΛιου 2011
Τη Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011 εόρτασαν τον Άγιο Απόστολο Ιάκωβο στο παρεκκλήσι του Αγίου Βερνάρδου στον Κάμπο Τήνου, όπου βρίσκεται εικόνα του Αγίου αφιερωμένη στο όνομά του, προερχόμενη από άλλο ξωκλήσι, που καταστράφηκε. Η οικογένεια Ιωσήφ Καντζηλιέρη ιδιοκτήτες της εκκλησίας φρόντισαν για όλα όσα ήταν απαραίτητα για τη Θεία Λειτουργία που τέλεσε ο Εφημέριος Κάμπου π. Γεώργιος Ανδριώτης και για το από καρδιάς κέρασμα στους φιλέορτους ευλαβείς του Αγίου Αποστόλου Ιακώβου. Παραβρέθηκαν αντιπρόσωποι από το Δήμο Τήνου, ενορίτες του Κάμπου, συγγενείς και φίλοι των ιδιοκτητών.
ΝΦ
27 ΙΟΥΛιου 2011
Γιόρτασε ο Άγιος Ιάκωβος στη «Γρίζα» Αγάπης Τήνου την Τρίτη 26 Ιουλίου 2011 (εορτάζει σύμφωνα με τη Δυτική Εκκλησία στις 25/11), με την επιμέλεια της εορτής της Οικογενείας Ανδρέα Μήτση. Τη Θεία Λειτουργία τέλεσε ο Εφημέριος π. Νίκος Ψάλτης στην οποία συμμετείχαν ενορίτες της Αγάπης και φίλοι της οικογενείας από τη Χώρα και άλλα χωριά της Τήνου. Στην ομορφιά της περιοχής της λαγκαδιάς της Γρίζας, οι προσευχές και οι ψαλμοί αντιλαλούν και επιστρέφουν στα αυτιά των προσευχομένων.
Γεμάτη η Τήνος ξωκλήσια και πανηγύρια, ορθόδοξα και καθολικά, και κόσμος συμμετέχει και τα «λειτουργεί», ακολουθώντας τις παραδόσεις. Από τους επιμελητές του πανηγυριού προσφέρθηκε εγκάρδιο κέρασμα με γλυκά, φαγητό και κρασί.
ΝΦ
27 ΙΟΥΛιου 2011
Την Τρίτη 26 Ιουλίου 2011 γιόρτασε (σύμφωνα με τη Δυτική Εκκλησία) το ξωκλήσι της Αγίας Άννας στην περιοχή Λάζαρος της τοπικής Κοινότητας Κώμης Τήνου, ιδιοκτησίας της Οικογενείας Μάρκου Μ. Δελατόλα, από τον Κρόκο Τήνου. Στο παρελθόν υπήρξε οικισμός – χωριό στην εν λόγω περιοχή και η συγκεκριμένη Εκκλησία, σύμφωνα με πληροφορίες, λειτούργησε και ως ενοριακός ναός για κάποια περίοδο.
Τη Θεία Λειτουργία τέλεσαν, ο Ιησουΐτης Εφημέριος π. Δημήτρης Δαλέζιος και ο εκ Κρόκου καταγόμενος και συγγενής της εορτάζουσας οικογενείας, π. Αντώνιος Φόνσος. Ευλαβείς της Αγίας Άννας, φίλοι και συγγενείς, προσήλθαν στη με αξιόλογη ιστορία εκκλησία, η οποία περιβάλλεται τριγύρω από δένδρα και θάμνους, όπως όλη η γύρω περιοχή λόγω του εύφορου εδάφους και των νερών του ποταμού – λαγκαδιού Λαζάρου, που ξεκινά από τα Λουτρά και μέσω της Περάστρας οδηγείται στο λιβάδι της Κώμης. Οι φιλόξενοι και καλόκαρδοι ιδιοκτήτες πρόσφεραν κέρασμα στους ευλαβείς της Αγίας Άννας που παραβρεθήκαν στη Θεία Λειτουργία. Οι τυχεροί εκκλησιαζόμενοι χάρηκαν και την ομορφιά της φύσης παρά τη ζέστη της ημέρας.
3 ΑΥΓουστου 2011
Με τη Θεία επέμβαση κάθε σπόρος της γης φέρει καρπό, αφού ο εκλεκτός Λαός του Θεού με τον ιδρώτα του προσώπου του, καλλιεργήσει τη γη. Γεννήματα φυτών και ζώων προσφέρθηκαν από αγρότες της Τήνου στη Θεία Ευχαριστία, που τελέσθηκε για το σκοπό αυτό την Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011, στο Μοναστηριακό Ναό του Αγίου Φραγκίσκου Μέσης Τήνου, με προεξάρχοντα τον Αρχιεπίσκοπο Νάξου – Τήνου π. Νικόλαο, τη συμμετοχή ιερέων της Τήνου και ιερέων άλλων Εκκλησιαστικών Επαρχιών.
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος απευθύνθηκε στην Εκκλησία και είπε:
Η εορτή των Ευχαριστιών, έχει τις ρίζες της μέσα στην ίδια την Παλαιά Διαθήκη και ο ελεύθερος λαός του Θεού είχε λάβει συγκεκριμένες εντολές από τον ίδιο το Θεό, δια του στόματος του Μωυσή, για το πως θα γιορτάζει την ημέρα αυτή: Ακούσαμε λίγο πριν από το Βιβλίο του Δευτερονομίου: “Όταν φτάσεις στη χώρα που ο Κύριος ο Θεός σου χορηγεί σαν κληρονομιά, όταν την κατακτήσεις και εγκατασταθείς εκεί, θα πάρεις τους πρώτους καρπούς, από όλα τα προϊόντα της γης που θα συνάξεις στη χώρα που ο Κύριος θα σου δώσει, θα τους βάλεις σ’ ένα καλάθι και θα πας στον τόπο όπου ο Κύριος θα διαλέξει για κατοικία του ονόματός του.” Στη συνέχεια ο Μωυσής προσδιορίζει τα λόγια που θα προφέρονται κατά την προσφορά αυτών των καρπών: ” …. Ο Κύριος μας ελευθέρωσε από την Αίγυπτο και μας έδωσε τη χώρα που τρέχει γάλα και μέλι. Γι’ αυτό εγώ τώρα, Κύριε, παρουσιάζω τα πρώτα δείγματα των καρπών της γης που μου έδωσες”.
Από αυτά τα λόγια του Δευτερονομίου καταλαβαίνουμε το νόημα της εορτής των Εβραίων που δεν είχε άλλο σκοπό από το να αναγνωρίσουν, ότι στον Κύριο του Ουρανού και της γης ανήκουν τα πάντα, η ελευθερία τους, η απόκτηση μιας δικιάς τους πατρίδας, η ευφορία των καρπών της γης, δηλαδή όλοι και όλα.
Σήμερα επανερχόμαστε σε μία τέλεση της ημέρας των Ευχαριστιών σ’ αυτόν το Ναό του Αγίου Φραγκίσκου που είχε επιλεγεί από το παρελθόν για να τελείται αυτή η εορτή των Ευχαριστιών. Ο Άγιος Φραγκίσκος είναι γνωστό σε όλους μας ότι ήταν ο άγιος που αγάπησε το Δημιουργό και τα έμψυχα και άψυχα δημιουργήματά του με μοναδικό τρόπο.
Τα προϊόντα που σήμερα θα προσφερθούν κατά την προσφορά αυτής της Θείας Λειτουργίας έχουν το δικό τους συμβολισμό και επελέγησαν για να μας υπενθυμίζουν την ποικιλία των δημιουργημάτων του Θεού. Επελέγησαν και δύο ζώα: τα περιστέρια που κατοικούν στον πανέμορφο περιστεριώνα του εδώ κτήματος του Αγίου Φραγκίσκου και έχουν τον πλούσιο συμβολισμό τους, εφόσον η περιστερά είναι ένα από τα σύμβολα του Αγίου Πνεύματος αλλά και της ειρήνης και της πραότητας. Θα προσφερθεί και ένας μικρός αμνός που γεννήθηκε σ’ αυτά τα κτήματα του Μοναστηριού και συμβολίζει τον αμνό του Θεού που θυσιάζεται για τις αμαρτίες του κόσμου. Όλα αυτά τα δημιουργήματα άψυχα και έμψυχα είναι ένα μικρό δείγμα της γενναιοδωρίας του Θεού προς τον άνθρωπο. Ακούσαμε στην ευαγγελική περικοπή να αποκαλεί ο Ιησούς το Θεό Πατέρα Του γεωργό και ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός αποκαλεί τον εαυτόν του καλό βοσκό. Γεωργός ο Θεός Πατέρας και Καλός βοσκός ο Ιησούς Χριστός. Τι μεγαλύτερη τιμή μπορεί να υπάρξει για τους γεωργούς μας και τους κτηνοτρόφους οι οποίοι με τον ιδρώτα του προσώπου τους αγωνίζονται για να συνεχίσουν να αναπαράγουν τα πλούσια δώρα που ο Θεός χαρίζει στους ανθρώπους της γης.
Σήμερα ο νέος λαός του Θεού, η Εκκλησία του Χριστού κάθε φορά που τελεί τη Θεία Λειτουργία, τελεί τη δική του Ευχαριστία. Μια Ευχαριστία πολύ πιο δυνατή, πολύ πιο σημαντική, πολύ πιο αποτελεσματική, αφού εις αυτήν προσφέρεται στον ουράνιο Πατέρα όχι ο καρπός της γης, αλλά ο καρπός του ουρανού που έγινε κάτοικος της γης, ως ενσαρκωμένος Λόγος του Θεού. Σ’ αυτή την Ευχαριστία δεν προσφέρουμε μόνο το ψωμί και το κρασί που είναι καρπός της γης και της εργασίας του ανθρώπου, καρπός του αμπελιού και του ιδρώτα του ανθρώπου, αλλά μαζί με τον επίγειο άρτο προσφέρουμε και τον ουράνιο άρτο, που κατέβηκε στη γη για να γίνει η ζωντανή τροφή της ψυχής όλων των οδοιπορούντων επί της γης. Προσφέρεται ο ίδιος ο Χριστός, ο Μονογενής Υιός του Πατρός, εν Πνεύματι Αγίω.
Όμως μαζί με το Χριστό προσφέρουμε και τον ίδιο τον εαυτό μας αφού με το Μυστήριο του Βαπτίσματος είμαστε ενωμένοι μαζί του. Σ’ αυτή τη θυσία, θύτης και θύμα είναι ο ίδιος ο Χριστός αλλά μαζί μ’ αυτόν και η ίδια η Εκκλησία που προφέρει αλλά ταυτόχρονα προσφέρεται στο Θεό Πατέρα.
Γι’ αυτό κάθε φορά που τελούμε το Μυστήριο της Ευχαριστίας μαζί με όλη την Εκκλησία, ιδιαίτερα την άγια μέρα της Κυριακής, είναι για μας Εορτή ευχαριστιών.
Επικαλούμαι την ευλογία του Θεού πάνω σε όλους αυτούς τους καρπούς, που σε λίγο θα προσφερθούν στον Κύριο, αλλά ιδιαίτερα επικαλούμαι την ευλογία αυτή πάνω στους ίδιους τους παραγωγούς αυτών των καρπών, πάνω σε όλες τις παραγωγικές τάξεις του νησιού μας, στους αγαπητούς γεωργούς μας που καθημερινά ποτίζουν τη γη με τον ιδρώτα τους και κάνουν ακόμα κι’ όταν αυτή είναι άγονη και άνυδρη να παράγει καρπούς.
Επικαλούμαι τέλος την ευλογία του Θεού πάνω σε όλους εσάς που η ευγνωμοσύνη σας προς το Θεό και η πίστη σας, σας οδήγησε εδώ να συμμετάσχετε όχι μόνο σε μια εορτή Ευχαριστίας, αλλά στο Μυστήριο της Ευχαριστίας, το οποίο και συνεχίζουμε ανανεώνοντας την πίστη μας και λέγοντας: ΠΙΣΤΕΥΩ.
Την όλη επιμέλεια και φροντίδα είχε ο εφημέριος Αγίου Νικολάου Στενής Τήνου και της γύρω περιοχής (συμπεριλαμβανομένου και του εν λόγω Ναού), π. Φραγκίσκος Βιδάλης, ο οποίος επανέφερε λαμπρά τη Γιορτή αυτή των Ευχαριστιών, μετά από διακοπή αρκετών ετών, όταν και πάλι εορτάζονταν, από την εποχή του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Νάξου Τήνου Ιωάννη Περρή, ο οποίος και την καθιέρωσε. Οι ευλαβείς Τηνιακοί αγρότες, με συνειδητή παρουσία και συμμετοχή έφεραν και πρόσφεραν τα αγαθά της γης, που με θεϊκή φρόνηση γεννούνται στη «Γη της Επαγγελίας» κάθε τόπου. Συγκινητική ήταν η όλη Τελετή, η οποία έδωσε την ευκαιρία στον κάθε πιστό να προσδοκά άνωθεν ευλογία και χάρη για τις δυσκολίες της ζωής του. Αρχές του Δήμου Τήνου συμμετείχαν στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.
ΝΦ
4 ΑΥΓουστου 2011
Την Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011 γιόρτασε πανηγυρικά η πρώην Ενορία Μοδενάδου (δίπλα στο Χατζηράδο Τήνου) της Κιουράς ή Παναγίας των Χιόνων.
Την παραμονή τελέσθηκε Αρχιερατικός Εσπερινός από τον Αρχιεπίσκοπο Νάξου – Τήνου π. Νικόλαο.
Μετά το σύντομο ανάγνωσμα ο Σεβασμιότατος μίλησε στην Εκκλησία και είπε:
Λίγες μέρες πριν από τη μεγάλη γιορτή της Εκκλησίας μας τη Μετάσταση στους ουρανούς της Παναγίας, την οποία γιορτή ο λαός την αποκαλεί και καλοκαιρινό Πάσχα, η Εκκλησία εορτάζει και συγκεκριμένα αύριο μία άλλη πολύ παλαιά εορτή της Παναγίας. Αυτή η εορτή αναφέρεται σε δύο μεγάλα γεγονότα στην καταδίκη της διδασκαλίας του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριου ο οποίος δίδασκε ότι:
Την Παναγία δεν πρέπει να την αποκαλεί η Εκκλησία Θεοτόκο αλλά απλώς Χριστοτόκο.
Η Παναγία δε γέννησε το Χριστό Θεό, αλλά το Χριστό άνθρωπο.
Ο Χριστός είναι δύο ξεχωριστά πρόσωπα: το θεϊκό και το ανθρώπινο σε καθένα από αυτά ευρίσκεται και μία φύση η θεϊκή και η ανθρώπινη.
Ο Πάπας Κελεστίνος είχε ήδη καταδικάσει τη διδασκαλία του Πατριάρχη Νεστορίου ως αιρετική. Όμως για την όλη Εκκλησία υπήρχαν ακόμη αμφιβολίες που έπρεπε να διευκρινιστούν. Αυτό μπορούσε να γίνει μόνο μέσα από μία οικουμενική Σύνοδο η απόφαση της οποίας θα δέσμευε τόσο την ανατολή όσο και τη δύση.
Αυτό έγινε το έτος 431 από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο το Δεύτερο, ο οποίος και συγκάλεσε την Τρίτη οικουμενική Σύνοδο στην πόλη της Εφέσου.
Οι θεοφόροι Πατέρες της Συνόδου ήταν περισσότερο από σαφείς. Ο Χριστός δεν είναι δύο πρόσωπα, αλλά ένα πρόσωπο και σ’ αυτό το ένα πρόσωπο συνυπάρχουν η θεϊκή και η ανθρώπινη φύση. Η Παναγία γέννησε ένα πρόσωπο τον Ιησού Χριστό που έχει τη θεϊκή και την ανθρώπινη φύση. Επομένως η Παναγία είναι Μητέρα του Θεανθρώπου Χριστού και επομένως και ΘΕΟΤΟΚΟΣ.
Η θεόσταλτη αυτή απόφαση της οικουμενικής Συνόδου έγινε δεκτή από την Εκκλησία με ανακούφιση και ενθουσιασμό. Η Σύνοδος καταδίκασε ως αιρετική αυτή τη διδασκαλία του Νεστορίου και ως αιρετικό το Νεστόριο.
Αυτό είναι το πρώτο γεγονός που αύριο η Εκκλησία εορτάζει.
Το δεύτερο γεγονός είναι ότι οι Χριστιανοί της Δύσης για να εορτάσουν την απόφαση της οικουμενικής Συνόδου ανήγειραν ένα μεγάλο Ναό, μία βασιλική προς τιμήν της Παναγίας τη λεγόμενη Santa Maria Maggiore.
Στις 5 Αυγούστου κάθε χρόνο, η Εκκλησία εορτάζει λοιπόν και τα εγκαίνια αυτής της βασιλικής της Παναγίας που χτίστηκε σε ένα λόφο της Ρώμης.
H σημερινή εορτή, μας δίνει την ευκαιρία να τιμήσουμε την Παναγία με τον ωραιότερο και ουσιαστικότερο τίτλο της ΘΕΟΤΟΚΟΥ. Αυτός ο τίτλος εκπροσωπεί με τον καλύτερο τρόπο τη μοναδική και ανεπανάληπτη αποστολή της μέσα στο Μυστήριο της λύτρωσης και της σωτηρίας.
Η Δεύτερη Σύνοδος του Βατικανού που πραγματοποιήθηκε από το 1963 – 1965 εγκωμιάζοντας τη συμμετοχή της Παναγίας στο Μυστήριο της Σωτηρίας, παρουσιάζει τη σχέση που δημιουργείται μεταξύ της Παναγίας και του Χριστού χάρη στο Μυστήριο της Λύτρωσης. Η Παναγία χαρακτηρίζεται από τη Σύνοδο ως ο «πιο γλυκύς καρπός της λύτρωσης» είναι εκείνη που «πρώτη και κατά τρόπο εξαιρετικό, λυτρώνεται χάρη στις αξιομισθίες του Υιού της και συνεργάζεται για τη λύτρωση όλου του ανθρωπίνου γένους».
Η Παναγία είναι εκείνη που πρεσβεύει καθημερινά και ακατάπαυστα για την καθεμιά και τον καθένα μας και εξασφαλίζει σε όσους την ευλαβούνται την αποτελεσματική μητρική μεσιτεία της.
Σας καλώ στη διάρκεια αυτής της Εσπερινής μας δέησης να παρακαλέσουμε τον Κύριο να μας φωτίζει με τη χάρη Του και να εμπνέει συνεχώς γενναίες πράξεις κατανόησης, αγάπης και συμφιλίωσης μεταξύ όλων των χριστιανών, για να μπορούμε όλοι οι χριστιανοί μαζί να αποδεικνύουμε την ευλάβεια και την αγάπη μας προς την Παναγία όχι μόνο με την προσευχή μας αλλά προπάντων με τη ζωή μας. ΑΜΗΝ.
Ανήμερα της Εορτής ο Εφημέριος Κτικάδου π. Γεώργιος Ανδριώτης και ο π. Αντώνιος Φόνσος τέλεσαν την πανηγυρική Θεία Λειτουργία, στην οποία συμμετείχαν Ενορίτες κυρίως από το γειτονικό Κτικάδο αλλά και από άλλες ενορίες της Τήνου. Το Θείο Λόγο κήρυξε ο π. Αντώνιος, αναφερόμενος στο ιστορικό των Ναών που είναι αφιερωμένοι στην Παναγία στη Ρώμη. Η Επέτειος των εγκαινίων ενός από αυτούς, η Παναγία η Maggiore, εορτάζεται στις 5 Αυγούστου. Οι πάντα φιλόξενοι Κτικαδιανοί, που επιμελούνται την πρώην αυτή ενοριακή Εκκλησία του Μοδενάδου, πρόσφεραν κεράσματα με φαγητά και κρασί στους συμμετέχοντες στο πανηγύρι. Παρόντες, ο Δήμαρχος κ. Κροντηράς, ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Π. Αρμάος, πρώην τοπικοί σύμβουλοι και ευλαβείς της «Κιουράς» Παναγιάς.
ΝΦ
5 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2011
Πανηγύρισε η ενορία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στον Καρκάδο Τήνου.
Την παραμονή Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011 και ανήμερα της Εορτής Σάββατο 6/8/2011. Την παραμονή τελέσθηκε Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός από το Σεβασμιότατο Νάξου – Τήνου π. Νικόλαο, ο οποίος στο λόγο του αναφέρθηκε στο θαύμα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, ως πρόγευση της Ανάστασης Του.
Είπε ο Αρχιεπίσκοπος:
Ο Ευαγγελιστής Μάρκος διηγείται το επεισόδιο της Μεταμορφώσεως του Ιησού (9,2-10), μετά από την αναφορά που έκανε ο Ιησούς στους μαθητές του για το Σταυρό και το σταυρικό θάνατό Του. Αυτό είναι άξιο προσοχής: Η μεταμόρφωση είναι η αποκάλυψη της βαθιάς σημασίας που έχει ο σταυρός.
Το σύννεφο, η φωνή από τον ουρανό, η παρουσία του Ηλία και του Μωυσή, πάνω στο όρος φέρνουν στη μνήμη των παρόντων στο όρος Θαβώρ μαθητών του Ιησού, και σε μας σήμερα την αποκάλυψη του Θεού στο όρος Σινά, όταν ο Θεός παρουσιάστηκε στο Μωυσή και του παρέδωσε το νόμο: Ο Ιησούς είναι ο νέος Μωυσής και εις αυτόν εκπληρώνονται οι υποσχέσεις, ο νόμος και οι προφήτες. Η μεταμόρφωση του προσώπου του Ιησού και τα λευκά ενδύματα φέρνουν στην μνήμη μας επίσης τον υιό του ανθρώπου όπως τον περιγράφει στην προφητεία του ο προφήτης Δανιήλ (Δαν. 7,9.13) και προεικονίζουν την ανάσταση του Χριστού (Μαρκ. 16,5).
Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν που οδηγείται προς το σταυρό είναι στην πραγματικότητα ο ένδοξος Κύριος. Δίπλα σ’ αυτή τη Χριστολογική έννοια η διήγηση της μεταμόρφωσης αποκτά και μία άλλη σημασία που έχει άμεση σχέση με τη διαπαιδαγώγηση στην πίστη που κάνει ο Ιησούς στους μαθητές Του. Οι Μαθητές του Ιησού έχουν καταλάβει ότι ο Διδάσκαλός τους είναι ο Μεσσίας, άκουσαν για το δρόμο του σταυρού που πρέπει να ακολουθήσει και σκανδαλίστηκαν, τώρα όμως με το θαύμα της μεταμορφώσεως τούς αποκαλύπτεται ότι αυτός ο Σταυρός δεν είναι το τέρμα; δεν είναι η αποτυχία, αλλά οδηγεί στην ανάσταση και στη δόξα.
Ο Πέτρος αλλά και οι άλλοι δύο μαθητές δεν κατάλαβαν ότι η μεταμόρφωση στο όρος Θαβώρ ήταν μόνο μία προεικόνιση της μελλοντικής και οριστικής μεταμόρφωσης του Ιησού και όλων των μαθητών του: Ο δρόμος που πρέπει να διανυθεί από τον Ιησού αλλά και από κάθε μαθητή είναι ο δρόμος του σταυρού. Η μεταμόρφωση στο όρος Θαβώρ δεν είναι ένα δείγμα, ούτε για τον Ιησού ούτε για τους μαθητές, ότι ο δρόμος του σταυρού τελείωσε, αλλά αντιθέτως είναι προειδοποίηση ότι για να φθάσει ο Ιησούς και ο κάθε άνθρωπος στη δόξα πρέπει να προηγηθεί ο σταυρός.
Ο δρόμος του σταυρού που άρχισε δεν είναι ούτε σκοπός ούτε τέλος, αλλά το απαραίτητο πέρασμα για την ανάσταση και τη δόξα.
Η φωνή που ακούστηκε από τον ουρανό είχε ήδη με επίσημο τρόπο ακουστεί και τη στιγμή του Βαπτίσματος του Ιησού (Μαρκ. 1,11). Ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού επιβεβαιώνεται τώρα και σε μια στιγμή δόξας, αλλά πάντα σε σχέση και με τη διήγηση για το σταυρό, ο σταυρός προηγείται της δόξας.
Η φωνή ολοκληρώνεται με την πρόσκληση: «Αυτόν να ακούτε»: η στάση ακοής είναι η λογική συνέπεια και συγκατάθεση σε όσα λέγονται. Αυτός που πορεύεται προς το σταυρό θα εγκαταλειφθεί από όλους, είναι όμως ο Υιός του Θεού που πρέπει να ακούμε. Το να ακούει κανείς σύμφωνα με το πνεύμα της Αγίας Γραφής είναι η πρώτη στάση που οφείλουμε να τηρούμε έναντι του Θεού. Το να ακούει κανείς έχει μία διπλή έννοια: να ακούει και να υπακούει. Το πρώτο και κύριο όπως συχνά λέγεται δεν αφορά στον ευαγγελισμό ούτε στη μαρτυρία. Το πρώτο αφορά στην ακοή. Διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος να αναγγέλλουμε δικά μας λόγια και να δίνουμε μαρτυρία για τους εαυτούς μας.
Ένα λαμπρό παράδειγμα ακοής και υπακοής είναι η ίδια η Παναγία η οποία άκουγε και φύλασσε μέσα στην καρδιά της. Ας ζητήσουμε λοιπόν από την Παναγία να μας βοηθήσει να ακούμε τον Ιησού και να εκτελούμε όσα μας διδάσκει μέσω της Εκκλησίας για να μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα συμμετάσχουμε και στη δόξα Του. Αμήν.
Στην τελετή του Εσπερινού συμμετείχαν, ο εφημέριος π. Αντώνιος Φόνσος και ο εφημέριος Αγίου Ανδρέα Πατρών π. Μάρκος Βιδάλης.
Ευλαβείς πιστοί προσήλθαν στο Ναό του Σωτήρος, ο οποίος κοσμείται από εξαιρετικής καλλιτεχνικής αξίας μαρμάρινο Βήμα (Altare), έργο του Τηνιακού μαρμαρογλύπτη Φιλιππότη. Μετά τον Εσπερινό, η φιλόξενη οικογένεια της Ρούλας και Πέτρου Σκλάβου, κάλεσαν συγγενείς και φίλους τους σε πανηγυρικό τραπέζι, με διάφορα νοστιμότατα φαγητά, στο δροσερό μπαλκόνι του σπιτιού τους. Μαζί με τις γευστικές απολαύσεις, οι συνδαιτυμόνες απολάμβαναν την όμορφη βραδιά αγναντεύοντας το κεκλιμένο καμπαναριό της ενοριακής Εκκλησίας του Σωτήρος (ως άλλος Πύργος της Πίζας) και την Αγία Υπακοή στο λόφο απέναντι επιμελώς φωτισμένη.
ΝΦ
6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ – ΚΟΥΜΑΡΟΣ
Με κάθε εκκλησιαστική λαμπρότητα τελέστηκε η πανήγυρη του Ενοριακού Ναού της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στον οικισμό Κουμάρος της Τήνου. Τελέστηκε εόρτιος Εσπερινός και την ημέρα της πανήγυρης Αρχιερατική Θεία Λειτουργία. Μαζί με το Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο συλλειτούργησαν: ο εφημέριος της Ποιμαντικής Ενότητας της Στενής στην οποία υπάγεται η ενορία του Κουμάρου, ο Αναπληρωτής εφημέριος Παν/τατος π. Ρόκκος Ψάλτης και ιερείς της Τήνου.
Κατά τη Θεία Λειτουργία και με την ευκαιρία της εσωτερικής ανακαίνισης του ναού έγινε η καθαγίαση της Αγίας Τραπεζας.
Ο Σεβασμιότατος π. Νικόλαος μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου είπε στην Εκκλησία:
Αγαπητοί Αδελφοί,
Ο Βωμός είναι το σημείο της επικοινωνίας του ανθρώπου με το Θεό. Ο Μωυσής προϋποθέτει αυτή την πραγματικότητα, όταν ραντίζει το μισό αίμα των θυμάτων πάνω στο Βωμό και το άλλο μισό πάνω στο λαό. Με αυτό τον τρόπο ο λαός γίνεται κοινωνός του ίδιου του Θεού. Αυτή την πραγματικότητα έχει κατά νου και ο Απόστολος Παύλος όταν γράφει στην Εκκλησία των Κορινθίων: “Κοιτάξτε ποιά είναι η θρησκευτική πράξη στους Ισραηλίτες: όσοι τρώνε αυτά που προσφέρονται στις θυσίες δεν έρχονται σε κοινωνία με το Θεό του θυσιαστηρίου;” (Α Κορινθίους 10,18).
Μετά την επάνοδο του Ισραήλ από την εξορία, όταν χτίστηκε ο μοναδικός και μεγαλοπρεπής ναός της Ιερουσαλήμ, το θυσιαστήριο απέκτησε τη νέα σημασία του. Το θυσιαστήριο δεν είναι πια μόνο ένας τόπος επικοινωνίας με το Θεό αλλά και τόπος παρουσίας Του.
Στη εποχή του Ιησού το θυσιαστήριο παραμένει άγιο, εξαιτίας της σημασίας που έχει. Η προσέγγιση στο θυσιαστήριο για την προσφορά της θυσίας σημαίνει το πλησίασμα στο ίδιο το Θεό, γι’ αυτό και μόνο με καρδιά εξαγνισμένη μπορεί ο λειτουργός να πλησιάσει σ’ αυτό. «Όταν πηγαίνεις στο θυσιαστήριο για τη θυσία και θυμηθείς ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον του, άφησε εκεί το δώρο σου πήγαινε πρώτα να συμφιλιωθείς μαζί του και μετά επέστρεψε να προσφέρεις το δώρο σου».
Ο Ιησούς δίνει στη λατρεία το αληθινό νόημα. Στον καινούριο Ναό που είναι το Σώμα του δεν υπάρχει άλλο θυσιαστήριο εκτός από τον ίδιο. Στην τέλεια θυσία, που είναι η θυσία του Χριστού, το σύμβολο του θυσιαστηρίου υποχωρεί μπροστά στην πραγματικότητα που είναι ο ίδιος ο Χριστός. Ο Χριστός γίνεται ο Θύτης, το Θύμα και ο Θυσιαστήριο.
Το θυσιαστήριο αυτού του ανακαινισμένου Ενοριακού Ναού, που σε λίγο θα καθαγιάσουμε, είναι μια αληθινή και ζωντανή εικόνα του μοναδικού και αληθινού θυσιαστηρίου, που είναι ο ίδιος ο Χριστός.
Είναι μια ωραία σύμπτωση η σημερινή πανήγυρη και ο σημερινός καθαγιασμός αυτού του Θυσιαστηρίου, αυτής της Αγίας Τράπεζας.
Πριν από το θαύμα της Μεταμορφώσεως, που μας μεταφέρει ο ευαγγελιστής, ο Ιησούς είχε αναγγείλει το πάθος και το σταυρικό του θάνατο στους μαθητές του. Το θαύμα της Μεταμορφώσεως σκοπό είχε να απαλείψει από τις καρδιές των μαθητών το σκάνδαλο του σταυρού και να τις φωτίσει με το λαμπρό φως της ανάστασης.
Σήμερα, εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος είναι ακριβώς σαράντα μέρες πριν από την εορτή του Τιμίου Σταυρού που θα εορτάσουμε στις 14 Σεπτεμβρίου. Η Μεταμόρφωση κάνει αναφορά στο Σταυρό και ο Σταυρός οδηγεί στη Μεταμόρφωση. Αυτά τα δύο είναι άρρηκτα συνδεμένα μεταξύ τους. Στα ανεξιχνίαστα σχέδια του Θεού δε μπορεί να υπάρξει μεταμόρφωση, αν δεν προηγηθεί ο σταυρός.
Κάθε φορά που τελούμε το Μυστήριο της Ευχαριστίας επαναλαμβάνεται το θαύμα της μεταμορφώσεως το οποίο η Εκκλησία το ονομάζει μετουσίωση. Το ψωμί και το κρασί μετουσιώνονται σε σώμα και αίμα του Χριστού. Ο Ιησούς τεμαχίζεται, το αίμα Του χύνεται, ο Ιησούς θυσιάζεται, ο Ιησούς ανασταίνεται κι εμείς ενώ αναγγέλλουμε το θάνατο Του ομολογούμε την Ανάστασή του. Κοινωνώντας στο Σώμα και στο αίμα Του, χριστοποιούμαστε και γινόμαστε το Σώμα Του, που πεθαίνει από υπακοή στο Θεό και αγάπη για τους ανθρώπους, αλλά και ένδοξο ανασταίνεται, όπως σήμερα μας βεβαιώνει το θαύμα της μεταμορφώσεως.
Αδελφοί μου και Αδελφές μου,
Η συλλογική προετοιμασία αυτής της εορτής και πανήγυρης που κάνατε με επί κεφαλής τον Εφημέριο και τον Αναπληρωτή εφημέριο της Ποιμαντικής Ενότητας στην οποία ανήκετε, ας είναι μια νέα αρχή της πνευματικής ζωής σας. Συλλογικά να ετοιμάζεστε και συλλογικά να τελείτε την Ευχαριστία, όταν θα συνάζεστε εδώ ιδιαίτερα την ημέρα του Κυρίου. Κάθε φορά που θα τελείτε πάνω σ’ αυτήν την Αγία Τράπεζα τη θυσία του Χριστού, όλα τα μέλη αυτής της ενορίας, αγαπημένα, ενωμένα σε κοινότητα πίστης, και ανανεωμένα με τη χάρη του Θεού, μέσα από το Μυστήριο της Εξομολογήσεως, να τροφοδοτείτε την πίστη σας και να μετουσιώνεστε σε ενοριακή κοινότητα. Εδώ με τη ακρόαση του γραπτού λόγου και με την κοινωνία στο σώμα και το αίμα του ενσαρκωμένου Λόγου να ανανεώνεστε πνευματικά και να προετοιμάζεστε συλλογικά για το θαύμα της μεταμορφώσεως που ο Κύριος από αγάπη επιφυλάσσει σε όλους μας. ΑΜΗΝ.
