Ο εορτασμός του Πάσχα στην Καθολική Ιρακινή ενορία της «Παναγίας του Ελέους» των Χαλδαίων συγκέντρωσε κι εφέτος πλήθος πιστών. Στις τελετές προέστη ο Σεβασμιότατος Δημήτριος, πλαισιωμένος από τον Χαλδαίο ιερέα και τους υποδιακόνους. Η ενορία αυτή στην Ελλάδα ανήκει διοικητικά στην Ελληνική Καθολική Εξαρχία, αλλά ως κοινότητα της διασποράς αποτελεί ανυπόστατο τμήμα του Καθολικού Πατριαρχείου Βαβυλώνας των Χαλδαίων, και ακολουθεί τη Συρο-ανατολική λειτουργική παράδοση. Λειτουργική γλώσσα είναι η αραμαϊκή, αλλά χρησιμοποιείται και η αραβική.
Σημαντικό ποιμαντικό έργο – λειτουργικό και κατηχητικό -, επιτελούν οι υποδιάκονοι, αρχαίος θεσμός της Εκκλησίας των Χαλδαίων. Δυστυχώς αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ένας μόνιμος ιρακινός ιερέας, αλλά ο Πατριάρχης στέλνει ιερέα για τις μεγάλες εορτές. Ο επίσκοπος Δημήτριος επιδιώκει και προσπαθεί να επιτύχει τη μόνιμη παρουσία ιερέα-εφημερίου ανάμεσά τους, αναγκαία γιατί η γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα αυτού του λαού και τα πολλά προβλήματα, ποιμαντικά και κοινωνικά, σε κάθε οικογένεια μεταναστών δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν μόνο από τον τοπικό ελληνικό κλήρο της Εξαρχίας.
Υπολογίζεται ότι στα τριάντα σχεδόν τελευταία χρόνια πρέπει να πέρασαν από εδώ γύρω στις 100.000 Ιρακινοί μετανάστες. Δεν σκόπευαν όμως να μείνουν εδώ. Η Αθήνα ήταν ένας σταθμός και μετά θα φεύγανε. Γι’ αυτό το λόγο δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για τον αριθμό τους, αφού συνεχώς μετακινούνται. Στην ενορία πάντως οι Ιρακινοί Χαλδαίοι πρέπει να είναι γύρω στους 2000 που ζουν στην περιοχή του Πειραιά, Αιγάλεω και στα μέρη αυτά, όπου τα ενοίκια είναι πολύ χαμηλότερα και μπορούν να τα αντέξουν οικονομικά. Αυτός ο αριθμός αντιστοιχεί μόνο στους Καθολικούς Χαλδαίους, οι οποίοι εκκλησιάζονται τακτικά με τα παιδιά τους. Είναι όμως κάπου 3.600 και άλλοι Ιρακινοί Καθολικοί στην Ελλάδα που εμφανίζονται στην Εκκλησία κατά καιρούς. Υπάρχουν όμως στην Ελλάδα και άλλοι Ιρακινοί χριστιανοί Συρο-ορθόδοξοι.
Όσοι από τους πιο νέους μπόρεσαν να βρουν εργασία, κάνουν χειρωνακτικές εργασίες: Άλλοι είναι φανοποιοί, δουλεύουν σε αποθήκες, κάνουν φορτοεκφορτώσεις, εργάζονται στη λαϊκή αγορά ή πωλούν μικροαντικείμενα και παιχνίδια, ορισμένοι σε σουπερμάρκετ. Κυρίως εργάζονται στις λαϊκές και τα χρήματα είναι εξευτελιστικά. Εργάζονται για 20 ευρώ.
Η Ιρακινή αυτή κοινότητα συμβάλλει στον πλούτο της τοπικής Καθολικής εκκλησίας. Μόνο να δει κανείς τους ανθρώπους αυτούς στη λειτουργία, καταλαβαίνει τη θρησκευτική ζωτικότητα των πιστών. Μας δίνουν πάρα πολλά θετικά παραδείγματα πίστης και ευλάβειας. Ψέλνουν όλοι μαζί στην εκκλησία. Έχουν τη χορωδία τους συγκεντρωμένη και οργανωμένη. Σε κάθε λειτουργία, είκοσι άτομα σταθερά, έρχονται και ψέλνουν με τα μουσικά όργανά τους και τις φωνές τους, και μαζί με τους υποδιακόνους εμψυχώνουν την ευχαριστιακή σύναξη. Στις κατηχήσεις έρχονται όλα τα παιδιά. Κατηχητές και κατηχήτριες με ζήλο και αφοσίωση τα πλαισιώνουν. Η κατήχηση γίνεται τις Κυριακές το πρωί, πριν τη θεία λειτουργία και συνεχίζεται όλο το έτος, μέχρι τον Ιούνιο. Υπάρχει καταμερισμός καθηκόντων: άλλος είναι υπεύθυνος να βρει τα παιδιά, άλλος τα συγκεντρώνει, άλλος τα προσέχει και τα παρακολουθεί. Πάντως σε κάθε οικογένεια, οι γονείς είναι οι πρώτοι κατηχητές. Κατηχητές και γονείς δεν έχουν ιδιαίτερη θεολογική μόρφωση, όμως μεταδίδουν στα παιδιά τους την χριστιανική και λειτουργική παράδοση που παρέλαβαν από τους Πατέρες τους. Το Σάββατο το απόγευμα συγκεντρώνονται οι κατηχητές για ανάγνωση και μελέτη της Αγίας Γραφής .
Η περίοδος της Τεσσαρακοστής και του Πάσχα βιώνεται με ιδιαίτερη ευλάβεια και συμμετοχή των πιστών στην ενορία των Χαλδαίων. Παρά τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, συμβάλλουν με θυσία και γενναιοδωρία στις λειτουργικές ανάγκες της ενορίας τους και στη συμπαράσταση των πτωχότερων οικογενειών. Ένα οικονομικό συμβούλιο που έχει ορίσει ο επίσκοπος συντονίζει αυτό το έργο. Το ετήσιο λειτουργικό Ημερολόγιο που εκδίδει η ενορία ευρίσκεται σε κάθε σπίτι των Ιρακινών. Ο επίσκοπος Δημήτριος και οι ιερείς της Εξαρχίας ευρίσκονται συνεχώς ανάμεσά τους. Για τα παιδιά δεν υπάρχει πρόβλημα επικοινωνίας, καθότι όλα φοιτούν στα ελληνικά σχολεία, μιλούν άπταιστα τα ελληνικά και διαπρέπουν στα μαθήματα. Για τους μεγάλους χρησιμοποιείται συχνά κάποιος διερμηνέας.
Από την Ελληνική Καθολική Εξαρχία
