Την Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012, εορτή των αγίων Πατέρων της 7ης Οικουμενικής Συνόδου (787), ο Σεβασμιότατος επίσκοπος Γρατιανουπόλεως κ. Δημήτριος κατά την επίσημη αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος κήρυξε την έναρξη του «Έτους της Πίστεως» στην Ελληνική Καθολική Εξαρχία, όπου έγινε και η ανανέωση των υποσχέσεων του Βαπτίσματος και η επίσημη Ομολογία της Πίστεώς μας. Στη συνέχεια χοροστάτησε και κατά τη Θεία Λειτουργία στην Κοινότητα των Ουκρανών και των Ιρακινών Χαλδαίων, όπου και εκεί έγινε η ανανέωση των υποσχέσεων του Βαπτίσματος και η επίσημη Ομολογία της Πίστεώς μας.
Καθ’ όλο αυτό το Έτος (Οκτώβριος 2012-Νοέμβριος 2013) στις Καθολικές Ανατολικές Κοινότητες της Εξαρχίας, στην ενορία της Αθήνας και των Γιαννιτσών, στις Ιερές Μονές της «Παμμακαρίστου Θεοτόκου», των Μικρών Αδελφών του Ιησού και των Ουκρανών βασιλειανών Αδελφών θα οργανωθούν ειδικές λειτουργικές Ακολουθίες, και πνευματικές συνάξεις με σκοπό την εμβάθυνση και ομολογία της χριστιανικής πίστεως.
Επί μέρους συνάξεις θα γίνουν για τους ιερείς, τις μοναχές, τις οικογένειες και τους νέους. Βοηθητικά εγχειρίδια μελέτης θα αποτελέσουν η Αποστολική Επιστολή του Αγίου Πατρός Βενεδίκτου 16ου «Η Θύρα της Πίστεως», δια της οποίας προκηρύσσεται το Έτος της Πίστεως, και η Εγκύκλιος Επιστολή για το Έτος της Πίστεως της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας της Ελλάδος.
Παραθέτουμε την ομιλία του Σεβασμιοτάτου Αποστολικού Εξάρχου κ. Δημητρίου κατά την επίσημη αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές της Ελληνικής Καθολικής Εξαρχίας,
εγκαινιάζουμε και εμείς σήμερα στην τοπική μας Εκκλησία το «Έτος Πίστεως», το οποίον ο Άγιος Πατέρας Βενέδικτος 16ος κήρυξε με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 50 ετών από την έναρξη της Β΄ Βατικανής Συνόδου και των 20 χρόνων από την έκδοση της «Κατήχησης της Καθολικής Εκκλησίας». Το πνευματικό δε αυτό Έτος θα ολοκληρωθεί στις 24 Νοεμβρίου 2013 με την εορτή –κατά το Λατινικό Εορτολόγιο- του «Χριστού Βασιλέως» του σύμπαντος κόσμου.
Μας καλεί λοιπόν η Εκκλησία όλους, -επίσκοπο, ιερείς, μοναχές και λαϊκούς πιστούς– να κάνουμε μια ειλικρινή εξέταση της συνείδησής μας, σαν άτομα προσωπικά ο καθένας και η καθεμιά, αλλά και σαν κοινότητα γύρω από την χριστιανική μας ταυτότητα και μαρτυρία. Ας αναρωτηθούμε μπροστά στο Θεό, αν πράγματι πιστεύουμε, δηλαδή αν πράγματι βιώνουμε την πίστη που ομολογούμε. Δεν υπάρχει ασφαλώς μεταξύ μας κανένας που να είναι άθεος ή άθρησκος. Όλοι πιστεύουμε στον Χριστό, όλοι απαγγέλουμε στη Λειτουργία το Σύμβολο της ΠΙΣΤΕΩΣ. Όλοι ευαγγελισθήκαμε με το Βάπτισμα. Όλοι λέμε ότι ανήκουμε στην Εκκλησία. Όλοι υπογράφουμε ως Χριστιανοί.
Μοναδικός σκοπός του Έτους αυτού είναι να αναζωπυρώσει στον καθένα και στην καθεμιά αλλά και συνολικά στις Εκκλησίες την αρετή της πίστεως, η οποία πράγματι σε μεγάλο βαθμό έχει υποχωρήσει σε κάθε μέρος της γης. Πολλοί οι λόγοι και πολλά τα αίτια. Δεν είναι η στιγμή να τους αναλύσουμε. Δεν ωφελεί αυτό σε τίποτα.
Το γεγονός είναι ότι κλονίζεται συχνά η πίστη στην έμπρακτη ζωή και συμπεριφορά μας. Συχνά στη σκέψη, στη θέληση, στις πράξεις μας δεν υπάρχει ο Θεός. Ο Χριστός και το άγιο Ευαγγέλιο του απουσιάζουν από τις προσωπικές μας επιλογές.
Η πρώτη και εύκολη δικαιολογία είναι ότι φταίει ο κόσμος, η άθεη κοινωνία χωρίς πνευματικές και ηθικές αξίες μέσα στην οποία κινούμαστε και αναπνέουμε. Ας μην ψάχνουμε όμως τα αίτια γύρω μας, αλλά στον ίδιο τον εαυτό μας. Η πίστη μας κλονίζεται γιατί εμείς οι ίδιοι θεληματικά και συνειδητά τείνουμε, ρέπουμε στην αντίφαση ανάμεσα σε αυτό που πιστεύουμε και σε αυτό που βιώνουμε στην πράξη. Στον πρώτο πειρασμό, στην πρώτη δυσκολία πέφτουμε, βουλιάζουμε, προδίδουμε ό,τι πιστεύουμε. Τότε ακριβώς χρειάζεται να πούμε μαζί με τον πατέρα του παιδιού του Ευαγγελίου: Πιστεύω, Κύριε! Αλλά βοήθησέ με, γιατί η πίστη μου δεν είναι δυνατή!
Καλούμαστε λοιπόν όλοι μαζί να συνέλθουμε από τη θρησκευτική αδιαφορία, καθώς και από την πνευματική κόπωση. Είναι απαραίτητος ο επανευαγγελισμός, δηλαδή ένας νέος ευαγγελισμός προς αναπτέρωση, αναζωπύρωση της χριστιανικής ελπίδας, προς ολοκληρωμένη ωρίμανση και βίωση της πίστεως. Δηλαδή, σκύβοντας επάνω στα θέματα της πίστεως δεν σημαίνει ότι αμφισβητούμε το περιεχόμενο του πρώτου και μοναδικού Ευαγγελίου. Αλλά, ως χριστιανοί καλούμαστε ασφαλώς να εξετάσουμε με συνέπεια τη σχέση ζωής μας με εκείνο, καθώς και τη μεγάλη ευθύνη μας ενώπιον της ανθρωπότητας της εποχής μας.
Περισσότερο ίσως παρά ποτέ, ο κάθε ένας χριστιανός καλείται να γίνει και πάλι απόστολος και ευαγγελιστής του σωστικού Μυστηρίου του Θεού. Να γίνει μάρτυρας της Ενσαρκώσεως και της Αναστάσεως του Κυρίου Ιησού. Δια της καθημερινότητας του βίου να διαλαλεί μήνυμα ζωής και ελπίδας για όλους τους ανθρώπους. Είμαστε, λοιπόν, απαραίτητοι στον Θεό. Ακριβώς όπως απαραίτητη ήταν και η ευαγγελιζόμενη από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ Παρθένος Μαρία. Από τον καθένα μας, λοιπόν, ο Ύψιστος Θεός περιμένει να δεχθούμε να γίνουμε απόστολοι και ευαγγελιστές του μεγάλου μηνύματος της Αγάπης Του για τον άνθρωπο. Περιμένει να ακούσει το προσωπικό μας: Γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου και το Γενηθήτω το θέλημα σου ως εν ουρανώ και επί της γής. Ναι, είμαστε απόστολοι και ευαγγελιστές Αγάπης. Ευαγγελιστές θείας Ζωής και βεβαίας Ελπίδας. Μπορούμε – και οφείλουμε- να εκπέμπουμε θεία μηνύματα.
Σας προτείνω λοιπόν να βιώσουμε μέσα στην Κοινότητα των ιερέων, μέσα στις δυο ενορίες μας, Αθηνών και Γιαννιτσών, μέσα στις δυο Κοινότητες των αδελφών μας: Ιρακινών Χαλδαίων, Ελληνοκαθολικών Ουκρανών και Ρουμάνων, μέσα στις μοναστικές κοινότητες της Ιεράς Μονής Παμμακαρίστου, των Μικρών Αδελφών του Ιησού και των Ουκρανών βασιλειανών μοναζουσών αυτό το «Έτος πίστεως» και του επανευαγγελισμού με κατάλληλες προς τούτο πνευματικές εκδηλώσεις, με εντονότερη λειτουργική προσευχή, με γενναιόδωρη πνευματική περισυλλογή και βαθύτερη πνευματική μελέτη των βασικών άρθρων της πίστεώς μας. Ας ανανεώσουμε λοιπόν τις υποσχέσεις του Βαπτίσματος και ας ομολογήσουμε την πίστη μας.
