Την Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014 η Ενορία του Αγίου Διονυσίου τίμησε τον προστάτη της Άγιο Διονύσιο και την ημέρα αυτή τόσο οι ενορίτες του καθεδρικού Ναού Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου όσο και όλα τα μέλη της I. Αρχιεπισκοπής Καθολικών Αθηνών, Ιερείς-Μοναχοί και λαϊκοί θέλησαν να προσευχηθούν για τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπό μας Νικόλαο ευχαριστώντας το Θεό αλλά και εκείνον για την προσφορά του τα τελευταία 41 χρόνια στην εκκλησιαστική μας επαρχία.
Στις 6.30 το απόγευμα τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στην οποία συλλειτούργησαν ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπός μας π. Νικόλαος Φώσκολος, ο νεοεκλεγείς Αρχιεπίσκοπος π. Σεβαστιανός Ροσσολάτος και το σύνολο των ιερέων της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Ο Άγιος Διονύσιος ήταν γεμάτος από μοναχούς όλων των μοναχικών ταγμάτων, εκπροσώπους όλων των θεσμών της Αρχιεπισκοπής και λαϊκούς από όλες της Ενορίες αυτής.
Στην αρχή της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιότατος ευχαρίστησε τον Ύψιστο για αυτά τα 41 έτη ποιμαντορίας, και στην συνέχεια ο εφημέριος του Αγίου Διονυσίου π. Απόστολος Βαρθαλίτης ευχαρίστησε τον Θεό αλλά και τον Σεβασμιότατο για όσα προσέφερε τα 41 αυτά έτη.
Στην ομιλία του ο σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Νικόλαος είπε:
Η σημερινή Σύναξή μας στον Καθεδρικό μας Ναό του Αγίου Διονυσίου, κατά την Εορτή του Πολιούχου μας, παίρνει μια ιδιαίτερη σημασία, λόγω των πρόσφατων γεγονότων, με τα οποία αλλάζει σελίδα η τοπική μας Εκκλησία.
Όπως γνωρίζετε, σύμφωνα με τους Ιερούς κανόνες, με τη συμπλήρωση του εβδομηκοστού πέμπτου έτους της ηλικίας μου, είχα υποβάλει στις 6 Δεκεμβρίου του 2011 στον τότε Πάπα Βενέδικτο την παραίτησή μου, η οποία έγινε αποδεκτή από τον Πάπα Φραγκίσκο στις 12 παρελθόντος Αυγούστου, τεσσαρακοστή πρώτη επέτειο της Επισκοπικής μου Χειροτονίας.
Ήδη ο διάδοχός μου, ο π. Σεβαστιανός, είναι σήμερα μαζί μας και, όπως έχει αναγγελθεί, θα λάβει την επισκοπική Χειροτονία στις 25 Οκτωβρίου και, με την ενθρόνισή του κατά τη Θεία εκείνη Λειτουργία, θα αναλάβει την διαποίμανση τόσο αυτής της Εκκλησιαστικής Επαρχίας, όσο και, ως Τοποτηρητής, τη διαποίμανση της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Ρόδου.
Εφόσον η Πανήγυρη του Καθεδρικού μας Ναού τελείται λίγο διάστημα πριν τη Χειροτονία του νέου Αρχιεπισκόπου, θέλησα σήμερα, έχοντας συμπροσευχομένους εσάς, Ιερείς του Εφημεριακού Κλήρου, Εκπροσώπους των Μοναχικών Κοινοτήτων, των Ενοριών και των θεσμών της Εκκλησιαστικής μας Επαρχίας, να σας αποχαιρετήσω επίσημα, έστω κι αν παραμένω Επίσκοπός σας μέχρι τις 25 Οκτωβρίου.
Πράγματι, οι Οδηγίες της Εκκλησίας προβλέπουν ότι: «Ο Επίσκοπος, του οποίου η παραίτηση έγινε δεκτή από τον Ρωμαίο Ποντίφικα, αρμόζει να συνάξει σε Ιερή Ακολουθία το λαό του για να τον αποχαιρετήσει και μαζί του να ευχαριστήσει τον Κύριο για τις ευεργεσίες που έλαβε κατά το διάστημα της αρχιερατείας του» (Αρχιερατικό Τυπικό, Κεφ. 6)
Η σημερινή, λοιπόν, Θ. Λειτουργία είναι πρώτα απ’ όλα μία ευχαριστία προς τον Κύριο. Όλοι μαζί, ως τοπική Εκκλησία, συναγμένη με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, τον ευχαριστούμε για όλες τις ευεργεσίες του κατά τα 41 αυτά χρόνια της Αρχιερατείας μου.
Αλλά και εκ μέρους μου, είναι η ημέρα κατά την οποία, επίσημα, θέλω να ευχαριστήσω όλους σας για ό,τι καλό, με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, κατορθώσαμε να κάνουμε αυτές τις τέσσερις δεκαετίες.
Ευχαριστώ πρώτ’ απ’ όλα τον κάθε Ιερέα ξεχωριστά, για όσα, πολλές φορές με κόπο, έγιναν στην Εκκλησιαστική μας Επαρχία προς όφελος των ψυχών. Όπως συμβαίνει σε κάθε οικογένεια, υπήρξαν στιγμές ευχάριστες όπως υπήρξαν και στιγμές δύσκολες. Όμως, παρά τις δυσκολίες και καμιά φορά τις αντιθέσεις, μαζί βαδίσαμε επί σαράντα ένα χρόνια.
Ευχαριστώ τους δύο μονίμους Διακόνους, οι οποίοι, από την ημέρα της Χειροτονίας τους, ήταν πάντα δίπλα μου στις λειτουργικές Ακολουθίες και στις επισκέψεις μου στις μακρινές από την Αθήνα ενορίες και καθολικές κοινότητες.
Ευχαριστώ τις μοναστικές Κοινότητες, κάθε Ιερομόναχο, κάθε Μοναχή και κάθε Μοναχό, για τη συνεργασία που είχαμε, ιδιαίτερα για την προσευχή τους και τη συμμετοχή τους στο λατρευτικό έργο, το κατηχητικό και στην αγαθοεργία της Εκκλησίας.
Ευχαριστώ τους λαϊκούς πιστούς, καθεμία και καθένα σας ξεχωριστά, από τους πιο στενούς συνεργάτες μου στα διάφορα Συμβούλια και Επιτροπές, στην κατήχηση και στην αγαθοεργία, μέχρι όλες και όλους εκείνους που με στήριζαν με την προσευχή τους ή μου εξέφραζαν με χριστιανική παρρησία τη γνώμη τους σε διάφορα θέματα. Χάρη στη δική σας ανιδιοτελή συνεργασία μπορέσαμε να εφαρμόσουμε, ως ενός σημείου, τις Διατάξεις και αποφάσεις της Β΄ Συνόδου του Βατικανού, ώστε και η τοπική μας Εκκλησία να είναι όσο το δυνατόν πιο ζωντανή μέσα στο σημερινό κόσμο.
Επιτρέψετέ μου, όμως, ευχαριστώντας τους λαϊκούς, να ευχαριστήσω ιδιαίτερα δύο Μαρίες: η πρώτη είναι η αδελφή μου, η οποία, με το σύζυγό της, καθ΄ όλο το διάστημα της Αρχιερατείας μου, από το μακρινό 1973 μέχρι σήμερα, στάθηκε δίπλα μου με ανιδιοτέλεια και διακριτικότητα (πάντα μάθαινε από τρίτους τα γεγονότα της Εκκλησιαστικής μας Επαρχίας, ο δε Μάρκος, ο σύζυγός της, τα Σάββατα, τις Κυριακές και τις Εορτές, γινόταν ανιδιοτελώς ο οδηγός μου για τις επισκέψεις μου στις Ενορίες, όπου επρόκειτο να τελέσω μία Ιερή Ακολουθία). Η δεύτερη Μαρία είναι η γραμματέας, η Μαρία Αλβέρτη, η οποία επί τριάντα τέσσερα χρόνια εργάζεται πιστά στη Γραμματεία και εξυπηρετεί με αφοσίωση, εχεμύθεια, αγάπη και διακριτικότητα κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς.
Όμως, ενώ ευχαριστώ τον Κύριο για όλες τις χάριτες, που άφθονα σκόρπισε και σκορπίζει στην Εκκλησιαστική μας Επαρχία, αισθάνομαι την ανάγκη να του ζητήσω συγγνώμη για ό,τι σφάλμα έπραξα, για ό,τι καλό μπορούσα να κάνω και δεν έκανα κατά τα σαράντα ένα αυτά χρόνια. Για όσες φορές «με σκέψεις, με λόγια, με έργα και με παραλήψεις» δεν στάθηκα άξιος «υπηρέτης του Χριστού και οικονόμος των μυστηρίων του Θεού» (βλ. Α΄ Κορ. 4,1)
Και η αίτηση συγγνώμης, όπως επαναλαμβάνουμε στην Ευχή μετανοίας, στην αρχή κάθε Θείας Λειτουργίας, επεκτείνεται και προς εσάς, αγαπητοί μου, τον Κλήρο και το Λαό, που, από την ημέρα της επισκοπικής μου Χειροτονίας θέλησε να μου αναθέσει ο Κύριος.
Όλοι μαζί αποτελέσαμε και αποτελούμε ένα σώμα, το Σώμα του Χριστού, στο οποίο το Άγιο Πνεύμα χορηγεί τα χαρίσματά του όπως εκείνο θέλει, για το καλό όλων. (βλ. Α΄ Κορ. 12, 4 κ.ε) Όπως ακούσαμε προ ολίγου στο κήρυγμα του Παύλου, μέσα στον Κύριο ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε (Πραξ. 17, 28). Εκείνος είναι ο δίκαιος Κριτής, ο οποίος θα κρίνει τον καθένα μας σύμφωνα με τα έργα του.
Στον Κύριο, λοιπόν, εναποθέτω το υπόλοιπο της ζωής μου και σας ζητώ να εξακολουθείτε να προσεύχεσθε για μένα, ώστε να είναι «χριστιανά τα τέλη της ζωής μου, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά», και να έχω την «καλήν απολογίαν ενώπιον του φοβερού βήματος του Χριστού», ο οποίος, ως μέγας Αρχιποιμένας, θέλησε να μου αναθέσει τη διαποίμανση αυτής της Εκκλησιαστικής Επαρχίας το 1973 και από το 1992 και εκείνη της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Ρόδου.
Ο ίδιος ο Κύριος, είμαι βέβαιος, θα στηρίξει με τη Χάρη του Πνεύματός του τον εδώ παρόντα Διάδοχό μου, τον οποίο υποδέχομαι και ασπάζομαι «εν ονόματι Κυρίου».
Ευχαριστώ το Θεό «πάντων ένεκεν» και ζητώ τις προσευχές σας.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, μέσα σε κλίμα μεγάλης συγκινησιακής φόρτισης, ο κλήρος, μέλη θεσμών και ενοριακών κοινοτήτων και όλοι οι παρευρισκόμενοι ευχαρίστησαν τον Αρχιεπίσκοπο.
Ο Σεβασμιότατος έκλεισε την Θεία Λειτουργία ευχαριστώντας για ακόμα μία φορά τον Ύψιστο αλλά και όλους τους παρευρισκομένους, οι οποίοι με ένα θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα τον ευχαρίστησαν για τα 41 χρόνια κοντά τους.
Σεβασμιότατε, ευχαριστούμε το Θεό που σας είχε Ποιμενάρχη μας 41 χρόνια και ευχόμαστε να σας έχει καλά για πολλά χρόνια ακόμα, ώστε να συνεχίσετε να είστε «δίπλα μας»!!!
Λεονάρδος Ιωάν. Βαμβακάρης
