Την Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2020 η Ενορία του Αγίου Φραγκίσκου στους Αγίους Αναργύρους της Αττικής εόρτασε με κάθε Επισημότητα και Μεγαλοπρέπεια την Εορτή του προστάτη της «Φτωχούλη του Θεού» Αγίου Φραγκίσκου.
Την ημέρα αυτή τελέσθηκε το πρωί στις 10, Θεία Λειτουργία από τον Εφημέριο της Ενορίας π. Guilio Gramegna και το απόγευμα στις 7 η Επίσημη Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία στην οποία προΐστατο ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Καθολικών Αθηνών π. Σεβαστιανός Ροσσολάτος και συλλειτούργησαν μαζί του o εκπρόσωπος του Αγίου Πατέρα Πάπα Φραγκίσκου στην Ελλάδα, Αποστολικός Νούντσιος, Σεβασμιότατος π. Σάβιο Χον Τάι Φάι, ο Εφημέριος της Ενορίας Αγίου Φραγκίσκου π. Guilio Gramegna, ο Εφημέριος Αγίων Αποστόλων Βούλας π. Cristian Gaspal, ο Διευθυντής του Ιεροσπουδαστηρίου της Αθήνας π. Μπατίστα Τρονκίν και ο Υποδιευθυντής π. Matteo Barausse, ο π. Αθανάσιος Αρμάος από την Καθολική Εξαρχία και ο μόνιμος Διάκονος της Επαρχίας μας π. Δημήτρης Αλτουβάς. Επίσης συμμετείχαν στη Θεία Λειτουργία ως λειτουργοϋπηρέτες και 7 Ιεροσπουδαστές από το Ιεροσπουδαστήριο της Αθήνας.
Δυστυχώς οι κανόνες της Πολιτείας για την αντιμετώπιση του Covid δεν επέτρεψαν να ευρίσκονται εντός του Ιερού Ναού όσοι Μοναχοί – Μοναχές και Λαϊκοί θα επιθυμούσαν, και για το λόγο αυτό ήταν αρκετοί στην πλατεία μπροστά από τον Ιερό Ναό, οι οποίοι άκουγαν τη Θεία Λειτουργία από μικροφωνική εγκατάσταση που είχε τοποθετηθεί.
Και οι ευρισκόμενοι μέσα αλλά και οι ευρισκόμενοι έξω, παρακολούθησαν με μεγάλη κατάνυξη την Θεία Λειτουργία, συμμετείχαν ενεργά, και έψαλλαν τους ψαλμούς αυτής, ζητώντας την Ευλογία του Αγίου Φραγκίσκου. Παρόντες στην Θεία Λειτουργία και δύο μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αγίων Αναργύρων.
Ο Σεβασμιότατος π. Σεβαστιανός στο κήρυγμά του τόνισε:
Ο σταυρός του χριστιανού!
Τιμούμε σήμερα τη μνήμη του Αγ. Φραγκίσκου της Ασίζης, προς τιμήν του οποίου αφιερώθηκε πριν από 50 χρόνια αυτός ο ναός του Θεού. Και η Εκκλησία διάλεξε για σήμερα να ακούσομε ένα λόγο του απ. Παύλου, όπου λέει: «Ποτέ μη συμβεί να καυχηθώ για κάτι άλλο, παρά μόνο για τον σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού». Ίσως το μυαλό μας να πηγαίνει αμέσως στα στίγματα που έλαβε ο Άγ. Φραγκίσκος, από τις πληγές της σταύρωσης του Χριστού.
«Ποτέ μη συμβεί να καυχηθώ για κάτι που δεν είναι ο σταυρός του Κυρίου μας». Καυχιέμαι, σημαίνει νιώθω υπερήφανος, καμαρώνω, νιώθω μεγάλη ικανοποίηση! Τι ευχαριστεί, τι ικανοποιεί τόσο πολύ τον Παύλο, ώστε το βάζει ως πρώτη προτίμηση στη ζωή του; Ο σταυρός του Κυρίου μας Ιησού Χριστού!
Ο σταυρός ήταν ένα εργαλείο τιμωρίας για ενόχους, εργαλείο παραδειγματικού θανάτου για εγκληματίες. Ο Παύλος όμως μιλάει για τον «σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού», του Χριστού που ήταν αθώος, αλλά που δέχτηκε τον σταυρό για τις δικές μας αμαρτίες, ενώ θα μπορούσε να τον αποφύγει. Γι’ αυτό τον σταυρό καυχιέται ο Παύλος. Σταυρό που τον δέχτηκε με τη θέλησή του και όχι αναγκαστικά.
Τι βλέπει στη ζωή του ο Παύλος, και το ονομάζει σταυρό; «Ο κόσμος έχει σταυρωθεί για μένα, κι εγώ για τον κόσμο», λέει. Όταν σταυρώνεται κάποιος, ακινητοποιείται, δεν μπορεί να πάει όπου θέλει, και να κάνει ό,τι θέλει.
Σταυρώθηκε ο Παύλος! Όχι πως τον κάρφωσαν στο ξύλο, αλλά επειδή δεν θέλει πια να έχει τις επιθυμίες που χαρακτηρίζουν τον κόσμο, τις επιθυμίες που κρατούν τον άνθρωπο προσκολλημένο μόνο στα γήινα, και τον σέρνουν από τη μύτη, επειδή επιδιώκει να νιώθει ικανοποίηση: πότε από αυτό και πότε από εκείνο, έτοιμος ακόμη και να αμαρτήσει προκειμένου να τα απολαύσει! Ο Παύλος έχει σταυρωθεί για τον κόσμο! Η επιθυμία του είναι να αξιωθεί να φθάσει στην ανάσταση, θησαυρό που κέρδισε γι’ αυτόν ο Χριστός!
Λέει ο Παύλος σε άλλη επιστολή του για κάθε χριστιανό: «Ο παλαιός εαυτός μας πέθανε στον σταυρό μαζί με τον Χριστό. Έτσι δεν είμαστε πια υπόδουλοι στην αμαρτία» (Ρωμ 6,6).
Και σε άλλη επιστολή λέει με λύπη: υπάρχουν πολλοί βαφτισμένοι «που ζουν ως εχθροί του σταυρού του Χριστού. Θεός τους είναι η κοιλιά τους. Οι σκέψεις τους είναι προσκολλημένες στα επίγεια» (Φιλ 3,18-19).
Ο Θεός, αδελφοί μου, μας έπλασε για να απολαμβάνομε τα δώρα του και να είμαστε ευτυχισμένοι. Από τη στιγμή όμως που μπήκε η αμαρτία στη ζωή μας, μας είναι φοβερά δύσκολο θα χαιρόμαστε τα επίγεια χωρίς να αμαρτήσομε.
Γι’ αυτό μας έδωσε ο Χριστός το Βάφτισμα: για να ξαναγεννηθούμε σε μια νέα ζωή, στην οποία να μας διοχετεύει τη δική του δύναμη, και έτσι να μπορούμε να σηκώνομε και εμείς τον σταυρό της πιστότητας στο θέλημα του Θεού, όπως Εκείνος.
֍ ֍ ֍
Λέει ο Ιησούς Χριστός: «Αν κάποιος θέλει να έλθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθήσει». Ο Χριστός, με τον σταυρό, πέθανε για τον κόσμο και πέρασε στην αιώνια ζωή. Ο μαθητής του Χριστού, ο χριστιανός, καλείται να πεθάνει για τον κόσμο, και με το Βάπτισμα να γεννηθεί σε μια νέα ζωή, στην οποία δεν θα ακολουθεί τις επιθυμίες που επικρατούν μεταξύ των κοσμικών ανθρώπων, αλλά τις επιθυμίες της νέας ζωής.
֍ ֍ ֍
Λέει ο Παύλος: εκείνο που έχει σημασία δεν είναι απλώς να είναι ο άνθρωπος θρησκευόμενος, να τηρεί αυτή ή την άλλη ευλάβεια, αλλά να αλλάξει, και «να γίνει νέο δημιούργημα», καινούργιος άνθρωπος!
Δεν έχει δηλαδή σημασία αν ερχόμαστε κάθε Κυριακή στη Λειτουργία, αν εργαζόμαστε στην Κάριτας ή στο κατηχητικό ή στο ενορ. Συμβούλιο, αν είμαστε επίσκοπος ή ιερέας. Σημασία έχει να είμαι «νέο δημιούργημα», να έχω αλλάξει, να είμαι διαφορετικός από αυτούς που δεν ακολουθούν τον Χριστό, διαφορετικός από ό,τι ήμουν πριν 10 χρόνια και πριν 30 χρόνια, να αλλάζω συνεχώς.
֍ ֍ ֍
Ο Άγ. Φραγκίσκος σε κάποια στιγμή έλαβε από τον Χριστό τα στίγματα της σταύρωσής του, τις πληγές από τα καρφιά στα χέρια και στα πόδια, και την πληγή στο πλευρό από τη λόγχη. Αυτό του το έδωσε ως δώρο ο Χριστός, επειδή του ζήτησε «να νιώσει στην ψυχή του» τον Σταυρό του Χριστού και τη δόξα της ανατάσεως. Και ο Χριστός τον εισάκουσε στις 14 Σεπτεμβρίου 1224, ενώ ο Φραγκίσκος προσευχόταν εμπρός στον Σταυρό.
֍ ֍ ֍
Πότε μπορούμε να πούμε: εσείς ως ενορίτες του Αγ. Φραγκίσκου, και εγώ ως επίσκοπος της τοπικής Εκκλησίας, ότι είμαστε αντάξιοι μιμητές του αγίου προστάτη μας; Μόνο όταν οι γύρω μας μπορούν να διαπιστώσουν και να πουν: «ο κόσμος έχει σταυρωθεί γι’ αυτόν, και αυτός για τον κόσμο».
Αυτό θα ζητήσομε σήμερα να μεσιτέψει ο Άγ. Φραγκίσκος, στον Θεό για μας: «Ποτέ μη συμβεί να καυχηθώ για κάτι άλλο, παρά μόνο για τον σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού». ●●●
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας και μετά την Αγία Κοινωνία πήρε το λόγο o εκπρόσωπος του Αγίου Πατέρα Πάπα Φραγκίσκου στην Ελλάδα, Αποστολικός Νούντσιος, Σεβασμιότατος π. Σάβιο Χον Τάι Φάι, ο οποίος είπε:
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές
Είναι μεγάλη χαρά για μένα να βρίσκομαι μαζί σας
στην πανήγυρη του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης και στον εορτασμό των 50-πενήντα χρόνων λειτουργίας αυτής της Εκκλησίας. Θα ήθελα να μεταφέρω σε όλους σας τα θερμά μου συγχαρητήρια και τις ειλικρινείς ευχές του Πάπα Φραγκίσκου.
Σήμερα ο Πάπας Φραγκίσκος πήγε στην Ασίζη για προσκύνημα και παρουσίασε την τρίτη Εγκύκλιό του με τίτλο: «Όλοι αδέλφια Fratelli Tutti», Είμαστε όλοι αδέλφια. Εν μέσω αυτής της παγκόσμιας πανδημίας και των δυσκολιών του κόσμου, αυτή η Εγκύκλιος μας υπενθυμίζει ότι είμαστε όλοι αδελφοί και αδελφές που μοιραζόμαστε διά του Χριστού τον ίδιο Ουράνιο Πατέρα.
Η αγάπη για τον Χριστό ώθησε τον Άγιο Φραγκίσκο να αγκαλιάσει μια ζωή φτώχειας και να γίνει ο φτωχούλης του Θεού (poverello). Αλλά ο Χριστός τον έκανε πνευματικά πλούσιο και του έδωσε ένα ιδιαίτερο χάρισμα, με το οποίο ο Άγιος κατάφερε να μετατρέπει απλά πράγματα σε κάτι σημαντικό ενώπιον του Θεού. Όλα γίνονταν τραγούδι και έπαινος.
Για τον Άγιο ο άγριος λύκος μετατρέπεται σε πιστό φίλο. Ο Ήλιος αποκαλείται αδερφός του και η Σελήνη αδερφή του. Ο Άγιος ήθελε κάθε Κοινότητα Φραγκισκανών να έχει έναν κήπο, με πρότυπο τον κήπο της Εδέμ όπου ο Θεός και οι άνθρωποι μπορούν να συναντώνται και να συνομιλούν. Εκεί οι άνθρωποι θα ζουν ευτυχισμένοι, θα χαίρονται τον κόπο της εργασίας τους και θα επαινούν με ύμνους τον Θεό.
Ο Άγιος έδωσε εντολή στον κηπουρό να αφήνει ακαλλιέργητες τις άκρες γύρω από τον κήπο, ως σημάδι αποδοχής, ώστε κάθε γρασίδι αλλά και κάθε άγνωστο λουλούδι να μεγαλώνουν εκεί και να έχουν τη φροντίδα του κηπουρού.
Στη μέση του κήπου, ένα παρτέρι πρέπει να προορίζεται για μερικά αρωματικά βότανα και όμορφα λουλούδια ως ένδειξη της αιώνιας γλυκύτητας του Θεού.
Βότανα πράσινα και λουλούδια άγρια ή όχι, μυρωδάτα ή πολύχρωμα, όλα μαζί μπορούν να τραγουδούν το θαύμα του Θεού, του Δημιουργού.
Είμαστε όλοι αδέλφια και καλούμαστε να προωθήσουμε την παγκόσμια αδελφοσύνη χωρίς σύνορα. Ας τον προσπαθήσουμε με την απλή προσευχή του Αγίου Φραγκίσκου:
Κύριε, κάνε με ένα όργανο της Ειρήνης Σου.
Όπου υπάρχει μίσος, ας σπείρω Αγάπη (…).
Ευχαριστώ!
Ακολούθησε ο Εφημέριος της Ενορίας π. Τζούλιο, ο οποίος αρχικά αναφέρθηκε στην Επέτειο των 50 Ετών της Λειτουργίας του Ιερού Ναού και στον τότε Εφημέριο και μετέπειτα για πολλά χρόνια Επίσκοπο Σύρου και Πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας της Ελλάδος Σεβασμιότατο π. Φραγκίσκο Παπαμανώλη, προς τιμήν του οποίου η Ενορία αποφάσισε να ονομάσει την Ενοριακή Αίθουσα σε Αίθουσα Σεβασμιοτάτου Φραγκίσκου Παπαμανώλη.
Κατόπιν συνέχισε ευχαριστώντας τους Σεβασμιοτάτους αλλά και τους παριστάμενους Ιερείς για την παρουσία τους. Tέλος ευχαρίστησε τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και όλους τους ευλαβείς πιστούς για την παρουσία τους, ευχόμενος ο Άγιος Φραγκίσκος να είναι προστασία όλων!!!
Η Περιφορά της Εικόνας του Αγίου Φραγκίσκου που κάθε χρόνο ακολουθούσε εφέτος φυσικά δεν πραγματοποιήθηκε και το άναμμα της Φλόγας της Ειρήνης που ακολουθούσε την περιφορά στην Πλατεία μπροστά από τον Ιερό Ναό, εφέτος πραγματοποιήθηκε μέσα στον Ιερό Ναό από το Σεβασμιότατο π. Σεβαστιανό και τους παρόντες Δημοτικούς Συμβούλους.
Η Ευλογία των Σεβασμιοτάτων έκλεισε την Ιερή Τελετή.
Ακολούθησε η «από μακράν» προσκύνηση του λειψάνου του Αγίου Φραγκίσκου και η Ενορία είχε ετοιμάσει και μοίρασε σε κάθε παρόντα ένα τσαντάκι το οποίο περιείχε, μία Εικόνα του Αγίου Φραγκίσκου, τον Ευλογημένο από το Σεβασμιότατο Άρτο, μία αναμνηστική κούπα πάνω στην οποία αναγράφονται τα έτη λειτουργίας του Ιερού Ναού 1970-2020 και ένα ενημερωτικό φυλλάδιο με πληροφορίες για τον Ιερό Ναό από την 1η ημέρα Θεμελίωσής του από τον τότε Ιερέα Γεώργιο Παπαμανώλη, ο οποίος πήρε το όνομα Φραγκίσκος όταν Χειροτονήθηκε Επίσκοπος Σύρου.
Κατόπιν οι Σεβασμιότατοι, οι Ιερείς και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι πήγαν στην Ενοριακή Αίθουσα, όπου έγινε και η Επίσημη Ονοματοδοσία σε Αίθουσα Σεβασμιοτάτου Φραγκίσκου Παπαμανώλη και η Ενορία είχε ετοιμάσει και πρόσφερε ένα μικρό κέρασμα, τηρώντας πάντα οι συμμετέχοντες τις αποστάσεις.
Ακολουθεί η ομιλία που αναγνώστηκε κατά την ονοματοδοσία:
Αποστολικέ Νούντσιε της Αγίας Έδρας, Σεβαστέ Αρχιεπίσκοπε, σεβαστοί πατέρες, εκπρόσωποι του Δημάρχου, αγαπητοί Ενοριακοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι της τοπικής Κάριτας, αγαπητοί ενορίτες
Ο εφημέριός και το ενοριακό μας συμβούλιο, ικανοποιώντας πρόταση ενορίτη μας, αποφάσισε να τιμήσει «εν ζωή» τον δημιουργό αυτής της ενοριακής κοινότητας που πριν 50 ακριβώς χρόνια ξεκινώντας από το μηδέν ή και πριν από αυτό, ξεπερνώντας όλες τις δυσκολίες που παρουσιάσθηκαν, κατόρθωσε σε χρόνο ρεκόρ να ολοκληρώσει αυτό το θαυμάσιο οικοδόμημα, τον Ιερό Ναό και την Ιερά Μονή των πατέρων καπουκίνων και να το παραδώσει σε εμάς αλλά και στους απογόνους μας. Λεπτομέρειες αυτής της υπερπροσπάθειάς του μπορούμε να διαβάσουμε στο Επετειακό τεύχος του ενοριακού δελτίου μας όπως τις περιγράφει ό ίδιος, η φυσική παρουσία του ιδίου όμως παρ’ ότι θα το ήθελε πολύ, και λόγω της υγειονομικής κατάστασης του COVIT 19 δεν κατέστη δυνατή, είμαι σίγουρος όμως ότι μας συνοδεύουν οι προσευχές του!!
Αποφασίσαμε λοιπόν η ανώνυμη μέχρι σήμερα και ανακαινισμένη πρόσφατα ενοριακή μας αίθουσα που τόσες και τόσες αναμνήσεις μας φέρνει στο νου σε εμάς τους παλαιότερους, να ονομασθεί
ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΑΙΘΟΥΣΑ «ΣΕΒ. ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΠΑΠΑΜΑΝΩΛΗΣ»
σαν ελάχιστο φόρο τιμής σε αυτόν που δημιούργησε όχι μόνο τα «άψυχα ντουβάρια» αλλά έβαλε και τις γερές βάσεις για το, μετά από μερικά χρόνια, ξεκίνημα της ενοριακής μας κοινότητας.
Ο εφημέριος και το Ενοριακό Συμβούλιο
Είθε ο Κύριος και ο Άγιος Φραγκίσκος να μας συνάξουν όλους και πάλι εκεί στις 4 Οκτωβρίου του 2021.
“Κύριε, κάνε με όργανο της Ειρήνης Σου.
Όπου υπάρχει μίσος, να φέρω την αγάπη,
όπου προσβολή να φέρω τη συγνώμη,
όπου διχόνοια, να φέρω τη συμφιλίωση,
όπου πλάνη, να σκορπίσω την αλήθεια,
όπου αμφιβολία, να στερεώσω την πίστη,
όπου απελπισία, να φέρω ελπίδα,
όπου σκοτάδι, να φέρω φως,
όπου λύπη, να σκορπίσω τη χαρά.
Γιατί Θεέ μου, όποιος δίνει λαβαίνει,
όποιος συγχωρεί, συγχωρείται,
όποιος πεθαίνει, ανασταίνεται στη Ζωή”.
(Προσευχή του Αγίου Φραγκίσκου)
Λεονάρδος Ιωάν.Βαμβακάρης
