Την Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016 η Ενορία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Καλλιθέα τίμησε με κάθε επισημότητα την Εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Το απόγευμα της ημέρας αυτής τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον ομώνυμο Ναό στην οποία προΐστατο ο Αρχιεπίσκοπος Καθολικών Αθηνών π. Σεβαστιανός Ροσσολάτος και συλλειτούργησαν μαζί του ο Εφημέριος της Ενορίας π.Γιάννης Βαρθαλίτης, ο πρώην Εφημέριος της Ενορίας π. Θανάσης Γεωργούτσος, ο Εφημέριος του Καθεδρικού Ναού Αγίου Διονυσίου π. Τζώρτζης Αλτουβάς, ο υπεφημέριος του Αγίου Διονυσίου π. Αλφόνσος Σπαντάρο ,ο π. Μάρκος Βιδάλης και ο διάκονος της Αρχιεπισκοπής Καθολικών Αθηνών π.Μιχάλης Σπαντάρο. Η Εκκλησία ήταν γεμάτη από πιστούς όχι μόνο της Ενορίας Καλλιθέας αλλά και από πολλές άλλες Ενορίες της Αρχιεπισκοπής μας. Παρόντες πολλοί Αδελφοί Μαριανοί και εκπρόσωποι Θεσμών της Αρχιεπισκοπής.
Ο Σεβασμιότατος στο κήρυγμά του τόνισε:
Ευαγγελισμός της Θεοτόκου ονομάζεται η σημερινή εορτή μας. Η Παναγία ακούει από τον Άγγελο μια χαρμόσυνη είδηση. Τι ακριβώς εορτάζουμε και πώς μπορούμε πραγματικά να επωφεληθούμε από το γεγονός που εορτάζουμε;
 |
Η Εκκλησία, η οποία θέσπισε αυτή την Εορτή, έχει συμπυκνώσει το νόημα μέσα στη Δέηση που απευθύναμε στο Θεό στην αρχή της Θείας Λειτουργίας. Είπαμε στο Θεό ότι σαν σήμερα ο Λόγος του Θεού, ο Υιός του Θεού ενσαρκώνεται, παίρνει πραγματική ανθρώπινη φύση στα σπλάχνα της Αειπαρθένου Μαρίας. Μια Παρθένος συλλαμβάνει ένα παιδί, και αυτό το παιδί-άνθρωπος είναι ο Υιός του Θεού που γίνεται άνθρωπος. Γι’ αυτό λέμε ότι είναι Θεός και άνθρωπος.
Ζητούμε όμως κάτι από το Θεό. Με τη Θεία Λειτουργία, με την εορτή του Ευαγγελισμού ζητούμε από το Θεό ένα δώρο: «Αξίωσέ μας να συμμετέχουμε και στη Θεϊκή φύση του Υιού Σου» που έγινε άνθρωπος. Ο Υιός του Θεού γίνεται άνθρωπος σαν και εμάς, παίρνει την ανθρώπινη φύση μας και εμείς ζητούμε από το Θεό να συμμετάσχουμε εμείς οι άνθρωποι στην δική του Θεϊκή φύση.
Είναι υπερβολικό αυτό το αίτημά μας;
Καθόλου, διότι αυτός ήταν ο σκοπός για τον οποίο ο Θεός αποφάσισε να κάνει αυτό το πρωτάκουστο βήμα, να ενσαρκωθεί ο Υιός του, να γίνει άνθρωπος σαν και εμάς. Ο Θεός είχε αυτό το σκοπό όταν ανήγγειλε στην Παρθένο Μαρία το σχέδιό του και περίμενε από κείνη, την απάντησή της: δέχεσαι να γίνεις εσύ το «εργαλείο» μέσω του οποίου θα πραγματοποιήσω αυτό το βήμα, να κατέβει ο Θεός στο ανθρώπινο επίπεδο;
Γιατί ο Θεός έκανε αυτό το πρωτάκουστο βήμα; Διότι όταν έπλασε το ανθρώπινο γένος είχε μεγάλα όνειρα: Να μπορέσει το ανθρώπινο γένος να ευτυχίσει συμμετέχοντας στη ζωή του Θεού. Γι’ αυτό μας έβαλε στη γη, για να επιλέξουμε αν μας αρέσει να είμαστε μαζί του ή αν προτιμούμε να είμαστε μόνοι μας.
Δυστυχώς, οι πρόγονοί μας παρασύρθηκαν και προτίμησαν να ζήσουν ανεξάρτητοι από το Θεό, και διαπίστωσαν ότι είναι γυμνοί, γυμνοί από χαρά, από ευτυχία, από ζωή.
Και τότε ο Θεός αποφάσισε αυτό που σήμερα γιορτάζουμε. Να στείλει ένα σωτήρα και ο σωτήρας αυτός θα ήταν ο Υιός Του που θα γινόταν άνθρωπος σαν και εμάς για να κάνει αυτό που εμείς έπρεπε να κάνουμε και δεν είχαμε πια την δυνατότητα να το κάνουμε.
Ποιο; Μας το λέει η επιστολή προς τους Εβραίους που ακούσαμε σήμερα. «Δεν σου αρέσουν θυσίες και ολοκαυτώματα για τις αμαρτίες».
Ο εκλεκτός λαός του Θεού ο Ιουδαϊκός, ο Εβραϊκός συνήθιζε όπως οι άλλοι λαοί, συνειδητοποιώντας την αμαρτωλότητά του, να πλησιάζει στο Θεό θυσιάζοντας τη ζωή των ζώων, για να του πει: σώσε τη δική μας τη ζωή, τη ζωή των ανθρώπων, και δέξου τη ζωή των ζώων ως αντάλλαγμα, γιατί είμαστε ένοχοι και ζητούμε το έλεός σου, τη συγχώρεσή σου, δέξου μας και πάλι.
Όμως, εκείνο που μπορεί να συγχωρήσει την αμαρτία του ανθρώπου, δεν είναι οι θυσίες ζώων, αλλά να βρεθεί κάποιος άνθρωπος που να κάνει παντού και πάντοτε το θέλημα του Θεού, το οποίο δεν κατόρθωναν να εκτελούν οι άνθρωποι.
Για αυτό ερμηνεύει η επιστολή προς τους Εβραίους ότι ο Ιησούς καταργεί το πρώτο: «θυσίες και προσφορές και ολοκαυτώματα», και εκτελεί το δεύτερο: το θέλημα του Θεού. Να, λοιπόν ποιο είναι το νόημα του ερχομού του Ιησού στη γη, το νόημα της σημερινής εορτής: «Έρχομαι Θεέ να εκτελέσω το θέλημά Σου».
Χάρις σε αυτό το θέλημα του Θεού που ο Ιησούς εκτελεί, εμείς είμαστε σωσμένοι, καταλήγει η επιστολή προς τους Εβραίους. Δηλαδή συγχωρούμαστε από το Θεό, λαβαίνουμε την συμφιλίωση με το Θεό και τη λαβαίνουμε όχι επειδή έχουμε μετανοήσει 100% για τα αμαρτήματά μας αλλά επειδή μέσα στη δική μας αδυναμία έρχεται να αναπληρώσει το υπόλοιπο της Αγάπης που δεν έχουμε, της μετάνοιας που δεν έχουμε, να το αναπληρώσει ο Ιησούς, που ανεβαίνει πάνω στο Σταυρό εκτελώντας το Θέλημα του Πατέρα Του ό,τι και αν αυτό κοστίζει.
Μα ο Πατέρας Του ήθελε το θάνατο του γιού Του; Όχι αδελφοί μου.
Οι άνθρωποι ήταν εκείνοι που ήθελαν το θάνατο του Υιού Του!!
Και ο Θεός τι ήθελε; Τη δική μας σωτηρία!! Με ποιο τρόπο; Να βρεθεί επιτέλους ένας αδελφός μας, ένας άνθρωπος που να εμπιστευθεί το Θεό, να μην υποψιάζεται το Θεό όπως οι προπάτορες που αμάρτησαν, αλλά να του έχει απόλυτη εμπιστοσύνη μέχρις σημείου να πει: «Θα μείνω πιστός στην αποστολή μου, μέχρι τέλους. Γι’ αυτό θα δεχτώ τον εξευτελισμό που μου επιβάλλουν οι άνθρωποι, την ταπείνωση, τον πόνο, τον άδικο θάνατο. Εγώ θα μείνω πιστός στην αποστολή μου, μαρτυρώντας μέχρι τέλους πόσο Εσύ αγαπάς τους ανθρώπους»
Για αυτό και ο Θεός τον εξύψωσε, τον ανέστησε και τον άνθρωπο Ιησού τον έκανε Κύριο, τον ανέβασε στο Θεϊκό επίπεδο, του είπε, εγκρίνω αυτόν τον τρόπο με τον οποίο έζησες ως άνθρωπος.
Ο Ιησούς θέτει σε ισχύ το δεύτερο: «Έρχομαι να εκτελέσω το θέλημά Σου»
Αδελφοί μου, πανηγυρίζουμε σήμερα, διότι στο γεγονός της Ενσαρκώσεως του Ιησού Χριστού βλέπουμε το ξεκίνημα της σωτηρίας μας, αρχίζει επιτέλους ένας άνθρωπος πάνω στη γη να υπακούει στο θέλημα του Θεού με πλήρη εμπιστοσύνη στην Αγάπη του Θεού. Δεν υπακούει από φόβο, ούτε επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Υπακούει επειδή ο Θεός τον αγαπάει και επειδή εκείνος αγαπάει το Θεό. Σε αυτό το πλαίσιο Αγάπης η θυσία του Χριστού γίνεται δεκτή και γίνεται Λυτρωτής μας.
Εμείς λοιπόν οι οποίοι σήμερα είμαστε συναγμένοι εδώ, τι λέμε με την παρουσία μας σ’ αυτό το Θεό που μας έστειλε το γιό Του ως Σωτήρα και σ’ αυτόν το Σωτήρα που μας έσωσε εκτελώντας το θέλημα του πατέρα Του;
Του ζητήσαμε: «Αξίωσέ μας να συμμετέχουμε στη Θεϊκή Του φύση».
Ήδη με το Βάπτισμα και την Πίστη συμμετέχουμε στην Θεϊκή Του φύση. Πόσο όμως συμμετέχουμε; Είμαστε στο σωστό δρόμο;
Μήπως έχουμε λοξοδρομήσει; Μήπως περπατάμε στην άκρη του δρόμου; Μήπως περιπλανιόμαστε στα χωράφια;
Δηλαδή μήπως έχουμε απομακρυνθεί από το θέλημα του Θεού και εφαρμόζουμε και ακολουθούμε στη ζωή μας ένα δικό μας θέλημα; Μήπως ακολουθούμε συχνά το θέλημα της κοινωνίας εκείνης που έχει απομακρυνθεί από το πνεύμα του Ευαγγελίου;
Πρέπει να απαντήσουμε στον εαυτό μας, διότι η σωτηρία αδελφοί μου προέρχεται από το ότι ο Ιησούς εκτέλεσε το θέλημα του Πατέρα Του μέχρι τη Σταυρική θυσία, γι’ αυτό και αναστήθηκε και εμείς σωζόμαστε χάρις στην εκτέλεση του θελήματος του Θεού από τον Ιησού.
Αν λοιπόν θέλουμε να παραμείνουμε σε αυτό το δρόμο της σωτηρίας δεν υπάρχει άλλος τρόπος αδελφοί μου. Πρέπει να του ζητούμε να μένουμε πιστοί στο θέλημα του πατέρα Του, όπως εκείνος έμεινε πιστός στο θέλημα του πατέρα Του.
Οπωσδήποτε είναι δύσκολο πράγμα, δύσκολο για ένα γονιό, για ένα πατέρα, για ένα εργαζόμενο, για ένα μαθητή, για ένα Επίσκοπο, για ένα Ιερέα, δύσκολο για όλους να είμαστε πιστοί στο θέλημα του Θεού, και ό,τι κάνουμε να το κάνουμε με γνώμονα: μα έτσι θέλει ο Θεός νε ενεργήσω ή αλλιώς;
Είναι πολύ δύσκολο για αυτό και ο Ιησούς Χριστός ονομάζει δύσκολο το δρόμο και στενή την πόρτα που οδηγεί στη ζωή, ευρύχωρη την πόρτα και άνετο το δρόμο που οδηγεί στην καταστροφή.
Αλλά εμείς, Δόξα τω Θεώ, έχουμε τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος που λάβαμε με το Βάπτισμα και την Πίστη, ξέρουμε ότι η Σωτηρία μας πραγματοποιήθηκε χάρις στην εκτέλεση του θελήματος του Θεού Πατέρα. Επομένως δεν μπορούμε να κάνουμε λάθος, ένας είναι ο δρόμος της Σωτηρίας μας.
Πίσω από το Χριστό που Σταυρώνεται και Αναστήνεται να περπατήσουμε και εμείς, εφ’ όσον του ζητούμε «Αξίωσέ μας να συμμετέχουμε στη Θεϊκή φύση του Ιησού»
Αυτό είναι το σχέδιο του Θεού: να μπορέσουμε και εμείς, παρά τις αδυναμίες μας, να παραμείνουμε πίσω από τον Ιησού Χριστό, ως Εκκλησία να τον ακολουθήσουμε στη ζωή μας.
Συμμετέχουμε από τώρα αδελφοί μου στη θεϊκή φύση του Χριστού, εφόσον δεν προδίδουμε αυτή την πιστότητα, αλλά και αν την έχουμε προδώσει για οποιοδήποτε λόγο,
 |
για μικρά ή μεγάλα πταίσματα ο Κύριος μας περιμένει στο Μυστήριο της Μετάνοιας και Εξομολόγησης για να μας ξαναδώσει την Χάρη του, για να μας ξαναδώσει τη ζωή των παιδιών του Θεού, τη Θεϊκή Πίστη του Ιησού Χριστού και να μπορέσουμε και πάλι να βρεθούμε πίσω από τον Ιησού για να περπατήσουμε όλοι μαζί σ’ αυτό το δύσκολο δρόμο που όμως είναι ο δρόμος, ναι μεν του πόνου, της σταύρωσης αλλά και της Ανάστασης.
Εκεί μας οδηγεί και η Παναγία η οποία μπόρεσε να πει: «Ιδού η δούλη του Κυρίου, ας γίνει στη ζωή μου σύμφωνα με το λόγο Σου». Η Παναγία έμεινε πιστή ακόμη και κάτω από το Σταυρό του γιού της. Σαν και Εκείνον έμεινε πιστή στο θέλημα του Θεού, δεν πρόδωσε την αποστολή που της ανέθεσε ο ουράνιος Πατέρας. Και η Παναγία που σήμερα λαβαίνει τον Ευαγγελισμό από τον Αρχάγγελο, ακολουθεί τα χνάρια του γιού Της και μένει και εκείνη πιστή στο θέλημα του ουράνιου Πατέρα.
Θα συνεχίσουμε τη Λειτουργία μας αδελφοί μου προσευχόμενοι, ζητώντας από τον Κύριο να μας ενισχύει σε αυτή τη δύσκολη πορεία, πιστούς στο θέλημα του ουράνιου Πατέρα με την ενίσχυση που μας δίνει Εκείνος, όχι μόνο με το λόγο Του αλλά και με το Σώμα Του και το Αίμα Του, τα οποία μας δίνει από την Αγία Τράπεζα, διότι μας λέει «Όποιος τρώει τη Σάρκα Μου και πίνει το Αίμα Μου έχει ζωή αιώνια και εγώ θα τον Αναστήσω την έσχατη ημέρα».
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας και πριν την Ευλογία του Αρχιεπισκόπου ,ο Εφημέριος της Ενορίας ευχαρίστησε τον Σεβασμιότατο για την παρουσία του, όλους του ιερείς που παρευρέθησαν αλλά και όλους τους ευσεβείς πιστούς από όλες τις Ενορίες που θέλησαν να προσευχηθούν μαζί με τους πιστούς της Ενορίας Καλλιθέας στην Θεοτόκο.
Λεονάρδος Βαμβακάρης
