Εκατόμβη γιατρών και ιερέων

 

Ο Πάπας Φραγκίσκος προσφέρει τη Θεία Λειτουργία υπέρ όλων των επαγγελματιών της υγείας και των ιερέων που απεβίωσαν εξαιτίας του κορωνοϊού Covid-19. Στο κήρυγμά του: «Η ακηδία είναι σαν ένα ναρκωτικό, αν το δοκιμάζεις συχνά, γίνεσαι ένας “θλιψο-μανής”»

 

Μπροστά στην εκατόμβη των ιατρών, των νοσοκόμων και των ιερέων που πέθαναν εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού, ο Πάπας Φραγκίσκος χαμηλώνει την κεφαλή του και προσεύχεται στον Θεό ευχαριστώντας για το παράδειγμά ηρωικότητάς τους. Είναι υπέρ αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι έδωσαν μαρτυρία πίστης και υπηρεσίας, που ο Φραγκίσκος πρόσφερε τη Θεία Λειτουργία χθες, η οποία τελέστηκε χωρίς πιστούς και μεταδόθηκε μέσω διαδικτύου. «Είχα την πληροφόρηση ότι αυτές τις ημέρες απεβίωσαν γιατροί, ιερείς και νοσοκόμοι, ενώ αρκετοί από αυτούς μολύνθηκαν από αυτόν τον θανατηφόρο ιό, επειδή ήταν στην υπηρεσία των ασθενών», λέει ο Ποντίφικας στην αρχή της ιεροτελεστίας. «Ας προσευχηθούμε γι’ αυτούς, για τις οικογένειές τους, και ευχαριστώ τον Θεό για το παράδειγμα ηρωικότητας που έδωσαν φροντίζοντας τους ασθενείς».

 

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα αυτές τις ημέρες, σαν να ήταν πολεμικό ανακοινωθέν, είναι 24 μέχρι τώρα οι γιατροί που πέθαναν επειδή μολύνθηκαν από τον Covid-19 στους θαλάμους των νοσοκομείων, των κλινικών και των Πρώτων Βοηθειών. Σχεδόν 5000 είναι οι επαγγελματίες της υγείας οι οποίοι μολύνθηκαν από τον κορωνοϊό, που έχει παραλύσει την Ιταλία κι έχει προκαλέσει ως σήμερα περισσότερους από 6000 νεκρούς. Από αυτούς, 50 είναι ιερείς, που απεβίωσαν κατά τη διάρκεια της διακονίας τους ως νοσοκομειακών ιερέων ή στους οίκους ευγηρίας όπου διέμεναν λόγω της προχωρημένης ηλικίας τους. Το πιο μεγάλο ποσοστό συγκεντρώνεται  στο Μπέργκαμο της Βόρειας Ιταλίας, τη ζώνη που περισσότερο χτυπήθηκε από την επιδημία: από τις 6 Μαρτίου ως τώρα είναι 20 οι ιερείς που πέθαναν εξαιτίας του κορωνοϊού στη λομβαρδική πόλη και στα περίχωρα.

Σ’ αυτό τον θλιβερό κατάλογο υπάρχει και το όνομα του π. Fausto Resmini, ενός πολύ αγαπητού ιερέα που ήταν γνωστός για τη διακονία φιλανθρωπίας που πρόσφερε επί πολλά χρόνια με το τροχόσπιτό του “Έξοδος”, μέσω του οποίου πρόσφερε ζεστά γεύματα στους άστεγους που περνούσαν τις νύχτες στο κρύο των δρόμων, των πάρκων και των σταθμών. Από το Μπέργκαμο φτάνει τις ώρες αυτές η είδηση της απώλειας του π. Giuseppe Berardelli, 77 ετών, που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο του Lovere.

 

Παρόμοιες ειδήσεις γεμίζουν τις σελίδες των τοπικών εφημερίδων αυτές τις ημέρες. Ιστορίες ζωής και θανάτου που δεν ξέφυγαν από την προσοχή του Πάπα, ο οποίος εξέφρασε την οδύνη του αλλά και την ευγνωμοσύνη του για την ηρωική μαρτυρία αυτών των ανδρών και γυναικών.

 

Στο κήρυγμά του, ο Πάπας Φραγκίσκος θέλησε να εστιάσει και σ’ ένα άλλο θέμα, την «ακηδία», ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα και, κατά τον Ποντίφικα, ένα από τα πιο επικίνδυνα. «Αμάρτημα άσχημο και πονηρό», το χαρακτηρίζει ο Πάπας στο κήρυγμά του, το οποίο βασίζεται στο ευαγγελικό απόσπασμα όπου ο Ιησούς θεραπεύει τον παραλυτικό στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά. Ο Πάπας λέει ότι του προκαλεί εντύπωση η στάση αυτού του ανθρώπου ο οποίος, μπροστά στην προσφορά θεραπείας που του προτείνει ο Ιησούς, απαντάει «παραπονούμενος». Δεν λέει: «Ναι, θέλω να θεραπευτώ!», αλλά αρχίζει να παραπονιέται: «Είναι οι άλλοι που φτάνουν πριν από μένα, πάντοτε οι άλλοι». «Η απάντηση στην προσφορά του Ιησού που θέλει να τον θεραπεύσει, είναι ένα παράπονο ενάντια στους άλλους. Είναι έτσι, 38 χρόνια παραπονιέται για τους άλλους. Και δεν κάνει τίποτα για να θεραπευτεί», παρατηρεί ο Πάπας. Ναι, ήταν άρρωστος: «Κάποια παράλυση την είχε, αλλά φαίνεται ότι μπορούσε να περπατήσει λίγο», όμως προπάντων ήταν «άρρωστος στην καρδιά, άρρωστος στην ψυχή, ήταν άρρωστος από απαισιοδοξία, άρρωστος από θλίψη, άρρωστος από ακηδία».

 

Όπως αυτός, έτσι και αρκετοί χριστιανοί πέφτουν «στο αμάρτημα να φυτοζωούν παραπονούμενοι για τη ζωή των άλλων: το αμάρτημα της θλίψεως που είναι σπορά του διαβόλου, εκείνης της ανικανότητας να πάρουν μια απόφαση για τη ζωή τους, ξοδεύοντας τον χρόνο τους με το να κοιτάζουν τη ζωή των άλλων για να βρίσκουν ευκαιρία να παραπονεθούν. Όχι για να τους επικρίνουν, αλλά για να παραπονεθούν. “Αυτοί πάνε πριν από μένα, εγώ είμαι το θύμα αυτής της ζωής”: αυτοί οι άνθρωποι αναπνέουν παράπονα», λέει χαρακτηριστικά ο Πάπας Φραγκίσκος.

 

«Αρκετοί χριστιανοί – προσθέτει – βιώνουν αυτή την κατάσταση ακηδίας, ανίκανοι να κάνουν κάτι, παρά μόνο παραπονούμενοι για τα πάντα. Και η ακηδία είναι ένα δηλητήριο, είναι μια ομίχλη που περιβάλλει την ψυχή και δεν την αφήνει να ζήσει. Είναι σαν ένα ναρκωτικό, επειδή αν εσύ το δοκιμάζεις συχνά, αρχίζει να σου αρέσει. Κι έτσι καταλήγεις να γίνεις ένας “θλιψο-μανής”, ένας “ακηδιο-εξαρτημένος”… Κι αυτό είναι ένα αμάρτημα αρκετά σύνηθες μεταξύ μας: η θλίψη, η ακηδία, δεν λέω η μελαγχολία, αλλά πλησιάζει προς αυτήν».

 

Και καταλήγει ο Πάπας: «Ας ζητήσουμε από τον Θεό τη χάρη να μας προφυλάξει από τον κίνδυνο να γλιστρήσουμε σε αυτή την ακηδία, σε αυτό το ουδέτερο αμάρτημα: το αμάρτημα του ουδέτερου είναι αυτό, ούτε άσπρο ούτε μαύρο, αλλά κάτι απροσδιόριστο. Ένα αμάρτημα που ο διάβολος μπορεί να χρησιμοποιήσει για να εκμηδενίσει την πνευματική μας ζωή, καθώς και τη ζωή μας ως πρόσωπα».

 

Η Θεία Λειτουργία στο παρεκκλήσιο της Αγίας Μάρθας ολοκληρώθηκε με την Προσκύνηση και την Ευλογία του Παναχράντου Μυστηρίου, και με την πρόσκληση στους πιστούς, αφού δεν μπορούν να λάβουν τη Αγία Μετάληψη, να κάνουν την πνευματική Κοινωνία.

 

Πηγή: Vatican Insider

Μετάφραση: π.Λ