34η ΚΥΡΙΑΚΗ, I.X. ΒΑΣΙΛΕΩΣ του σύμπαντος
Ελευθερωτής ο Βασιλιάς μας!
Ακούσαμε ότι ο ένας από τους σταυρωμένους αναγνωρίζει την αθωότητα του Ιησού και ότι έχει βασιλική εξουσία, και τον παρακαλεί: «Ιησού, θυμήσου με όταν έλθεις στη βασιλεία σου». Και ο Ιησούς, αποδεχόμενος την πίστη και την παράκληση του κατάδικου, απαντάει: «Σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο».
Ο κατάδικος ληστής ξέρει ότι σύντομα θα πεθάνουν – και αυτός και ο Ιησούς – αλλά αισθάνεται ότι δεν θα τελειώσουν όλα με τον θάνατο, ότι ο Ιησούς θα ξανάρθει με δύναμη και εξουσία βασιλική. Κάνει λοιπόν μια πράξη πίστεως αλλά και μετάνοιας, και ζητάει να του αναγνωρίσει ο Ιησούς στο μέλλον, την πίστη που έχει σ’ αυτόν.
Για μας λοιπόν, ποιος είναι ο Ιησούς, ο Σταυρωμένος; Με ποια έννοια τον αναγνωρίζομε σήμερα ως Βασιλέα του σύμπαντος;
֍ ֍ ֍
Η κατηγορία με την οποία καταδικάστηκε ο Ιησούς, ήταν ότι παρουσίαζε τον εαυτό του ως βασιλιά. Από αυτό βρήκαν πρόφαση οι ηγέτες των Ισραηλιτών να τον κατηγορήσουν ότι προσπαθεί να αρπάξει από τον αυτοκράτορα της Ρώμης την εξουσία. Γι’ αυτό η πινακίδα πάνω στο σταυρό γράφει την αιτία της καταδίκης: Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ.
Με αφορμή αυτή την κατηγορία, οι άρχοντες και οι στρατιώτες, αλλά και ο ένας ληστής, τον ειρωνεύονται, λέγοντας ότι ΑΝ ήταν πράγματι βασιλιάς ικανός να σώσει τον λαό, θα είχε τον τρόπο να σώσει προηγουμένως τον εαυτό του. Αφού όμως δεν μπορεί να κατέβει από τον σταυρό, άρα δεν έχει τη δύναμη του βασιλιά.
Αν λοιπόν εμείς, παρόλα που τον βλέπομε και εμείς αδύναμο στον σταυρό, τον πιστεύομε ως Βασιλιά μας, και ήρθαμε σήμερα να του το πούμε και να τον λατρέψομε, τι είδους βασιλιάς είναι για μας; με τι τρόπο ασκεί την εξουσία του; και με ποιον τρόπο εμείς είμαστε δικοί του;
֍ ֍ ֍
Βοηθάει την πίστη μας σήμερα ο απ. Παύλος, λέγοντας ότι ο Θεός αξίωσε εμάς, που πιστέψαμε και βαφτιστήκαμε, «να λάβουμε μέρος στην κληρονομιά των αγίων».
Γιατί προηγουμένως δεν είχαμε μέρος στην κληρονομιά αυτή; Διότι η αμαρτία η προπατορική, μέσα στην οποία όλοι γεννιόμαστε, μας κρατούσε σε εχθρότητα απέναντι στον Θεό, δεν μπορούσαμε να κάνομε το θέλημά Του, δεν ήμασταν άγιοι. Γι’ αυτό χρειαζόταν κάποιος να μας συμφιλιώσει με τον Θεό, και να μας αγιάσει.
Πώς το έκανε αυτό ο Ιησούς; Μας λέει ο Παύλος: «Ο Θεός, μέσω του Υιού του Ιησού, συμφιλίωσε τα πάντα με τον εαυτό του, φέρνοντας την ειρήνη με το αίμα του σταυρού του». Ο Ιησούς μας επανέφερε σε ειρηνική σχέση με τον Θεό, χύνοντας το αίμα του επάνω στον σταυρό.
Αλλά γιατί ο θάνατος του Ιησού και μάλιστα ο σταυρικός, ο βασανιστικός, φέρνει ειρήνη με τον Θεό, ενώ ο θάνατος τόσων άλλων ανθρώπων δεν μας προσφέρει ειρήνη με τον Θεό; Μήπως ο Θεός ευχαριστιέται βλέποντας τον Ιησού να βασανίζεται και να πεθαίνει, και γι’ αυτό ξεθυμαίνει ο θυμός του και μας συγχωρεί;
Όχι μας λέει ο απ. Παύλος: «Ο Θεός Πατέρας μάς ελευθέρωσε από την εξουσία του σκότους και μας μετέφερε στη Βασιλεία του Αγαπητού Υιού Του». Δηλαδή, με τον σταυρικό θάνατο του Χριστού, εμείς απελευθερωθήκαμε από μια σκλαβιά και ένα θάνατο, και μεταφερθήκαμε σε ένα βασίλειο ελευθερίας, ζωής και χαράς.
Πώς έγινε αυτό;
Ο Ιησούς ήταν ο Υιός του Θεού, που έγινε υιός ενός ανθρώπου· δηλαδή έγινε αληθινός άνθρωπος! Και έγινε άνθρωπος για να διασχίσει τον αντίθετο δρόμο από εκείνον που ακολουθούσαμε εμείς.
Εμείς με τον εγωισμό και την κατάσταση αμαρτίας, στην οποία γεννιόμαστε, δεν μπορούμε από μόνοι μας να ζούμε με αγάπη και υπακοή προς τον Θεό και με αγάπη προς τον πλησίον. Αυτή την κατάστασή μας, ο Παύλος την ονομάζει «εξουσία του σκότους»: σαν να βρίσκεται ο άνθρωπος σε ένα μέρος σκοτεινό, χωρίς αγάπη, χωρίς χαρά, χωρίς αληθινή επικοινωνία με τον Θεό και τον πλησίον, χωρίς ευτυχία.
Έρχεται ο Ιησούς, που πήρε τη δική μας ανθρώπινη φύση, και τι κάνει; Ζει τη δική μας ανθρώπινη ζωή, αλλά μέσα στο φως, δηλαδή με εμπιστοσύνη και υπακοή στον Θεό, με αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον. Ακόμη και όταν οι άνθρωποι τον παρεξηγούν, τον συκοφαντούν, τον μισούν, τον καταδικάζουν και τον σκοτώνουν, εκείνος δεν ανταποδίδει το κακό με κακό, επηρεασμένος από την αμαρτία· δεν επαναστατεί κατά του Θεού, δεν εγκαταλείπει την αποστολή του Θεού για να γλιτώσει τα βάσανα, όπως ενίοτε κάνομε εμείς. Μένει πιστός στον Πατέρα του μέχρι το τέλος.
Νικάει δηλαδή το σκότος, την αμαρτία, τον διάβολο. Πεθαίνει χωρίς να αμαρτήσει ούτε για μια στιγμή. Είναι ο πρώτος άνθρωπος που ολοκληρώνει την επίγεια ζωή του, μένοντας πιστός σε ΟΛΑ στον Θεό. Γι’ αυτό, νικώντας την αμαρτία, νικάει και τον θάνατο και ανασταίνεται. Εγκαινιάζει και γίνεται ο βασιλιάς μιας νέας ανθρωπότητας, πιστής στον Θεό, εναρμονισμένης με το θέλημα του Θεού.
Γι’ αυτό λέει για τον Χριστό ο Παύλος: «Αυτός είναι η κεφαλή του σώματος της Εκκλησίας. Αυτός είναι η αρχή, ο πρωτότοκος από τους νεκρούς».
Βασιλεύει επάνω μας ο Χριστός, επειδή ο ίδιος αγωνίστηκε και νίκησε προσωπικά την αμαρτία και τον θάνατο, και γι’ αυτό έγινε ο ελευθερωτής μας, ο σωτήρας μας, ο βασιλιάς μας. Επειδή πιστέψαμε, μας συμφιλίωσε με τον Πατέρα του, από τον οποίο ήμασταν αποκομμένοι με την αμαρτία, μας αναγέννησε με το Βάπτισμα και μας έκανε υιοθετημένα παιδιά του Θεού, και τώρα είναι η κεφαλή της Εκκλησίας, των αναγεννημένων ανθρώπων, τους οποίους οδηγεί προς την αιώνια Βασιλεία.
Γι’ αυτό, αφού κοινωνήσουμε στο Σώμα και στο Αίμα του Χριστού, θα ενώσω τις προσευχές όλων λέγοντας: «Αξίωσε εμάς που καυχόμαστε ότι υπακούμε στις εντολές του Ιησού Χριστού, του Βασιλέα του σύμπαντος, να ζήσουμε μαζί του αιώνια στην ουράνια Βασιλεία». ●●●
