Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και επισημότητα τελέστηκε στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας του Ροδαρίου στην Ξινάρα η Πασχαλινή Αγρυπνία και η Αρχιερατική Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία από το Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπό μας π. Νικόλαο.
Στην Πασχαλινή Αγρυπνία βοήθησαν στο ιερό ο υποδιάκονος – ιεροσπουδαστής Αλέξανδρος Πέρρος και ο κ. Ανδρέας Παλαμάρης.
Ο Ναός ήδη από την έναρξη της Αγρυπνίας ήταν πλήρης. Πολλοί πιστοί από διάφορα χωριά του νησιού αλλά και ένας μεγάλος αριθμός από τη Χώρα και την Αθήνα είχαν ήδη κατακλύσει το Ναό από την αρχή της Ακολουθίας της Αγρυπνίας.
Στην είσοδο του Ναού έγινε η έναρξη της Πασχαλινής Αγρυπνίας, η ευλογία του νέου φωτός και της Πασχαλινής λαμπάδας. Στη συνέχεια μέσα σε μία εντυπωσιακή ατμόσφαιρα προσευχής έγινε η ακολουθία του Λόγου όπου όλοι οι παρόντες είχαν τη δυνατότητα μέσα από το Λόγο του Θεού να ζήσουν την ιστορία της Σωτηρίας όπως αυτή περιγράφεται από τους Ιερούς Συγγραφείς. Πέντε λαϊκοί αναγνώστες και αναγνώστριες ανάγγειλαν το λόγο του Κυρίου και ακολουθούσε ο αντιφωνικός ψαλμός με τον οποίο όλος ο λαός απαντούσε με τη βοήθεια ενός μεγάλου αριθμού βιβλίων των κειμένων της Μεγάλης Εβδομάδας που είχαν στην διάθεσή τους.
Μετά την ανάγνωση του πέμπτου αναγνώσματος τα έγχορδα όργανα και το εκκλησιαστικό όργανο μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο ανάγγειλαν το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ και οι παρόντες έζησαν στιγμές πνευματικής ανάτασης και ανθρώπινης χαράς. Η αδ. Γλυκερία στο Εκκλησιαστικό όργανο και ο Νίκος Δελατόλας με το βιολί και η αδ. Μαρία με τη γλυκιά φωνή της έδωσαν ένα ιδιαίτερο και ευχάριστο τόνο σε όλη την Αναστάσιμη Ιεροτελεστία και αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Αρχιεπίσκοπος μίλησε στη συναγμένη Εκκλησία και είπε:
Η σημερινή πασχαλινή μας σύναξη άρχισε στην είσοδο του Ναού. Γιατί η Εκκλησία θέλησε να μας παρομοιάσει με τις μυροφόρες γυναίκες που «από τα βαθιά χαράματα έφθασαν στην είσοδο του τάφου με τα αρώματα» (Λουκ. 24,1).
Η καρδιά τους ακόμα ήταν σφιγμένη και βαθιά θλιμμένη. Η ψυχή τους παραδομένη στην απογοήτευση. Σκεπτόντουσαν πως μια βαριά πέτρα, ψυχρή, ασήκωτη τις χώριζε από το Δάσκαλό τους, από τον φίλο τους, από Εκείνον που τους είχε δείξει τόση κατανόηση και καλοσύνη. Ήταν νεκρός Εκείνος που τους είχε δώσει το νόημα της ζωής. Ήταν νεκρός Εκείνος που είχε πει: «αν ο κόκκος του σιταριού δεν πέσει στη γη και σαπίσει, μένει μόνος, αν ο κόκκος του σιταριού πέσει στη γη και δεν πεθάνει μένει εκείνος μόνος, αν όμως πεθάνει φέρνει πολύ καρπό» (Ιωάν. 12,24).
Καμιά απ’ αυτές δεν τον είχε προδώσει και δεν τον είχε εγκαταλείψει, όπως αντίθετα συνέβη με τους μαθητές του. Όμως εκείνες τώρα νόμισαν πως όλα είχαν τελειώσει. Πίστευαν πως η ελπίδα να τον ξαναδούν είχε χαθεί. Νόμισαν πως η θαυμάσια περιπέτεια με τον Ιησού, είχε πια οριστικά τελειώσει.
Ενώ όμως αυτή η μικρή ομάδα ανδρών και γυναικών, που παρέμειναν ακόμα πιστοί στον Ιησού, ήταν θλιμμένη, αντίθετα η μεγάλη πλειοψηφία του λαού αισθανόταν ικανοποιημένη. Νόμισε πως είχε απαλλαγεί από αυτόν που θεωρούσε βλάσφημο επειδή έκανε τον εαυτόν του υιό του Θεού, παραβάτη του νόμου τους γιατί ήλθε να τον συμπληρώσει. Οι άνθρωποι του μίσους νόμισαν πως απαλλάχτηκαν από την ενσαρκωμένη αγάπη. Οι άνθρωποι της αδικίας από τον δίκαιο. Οι εγωιστές και υπερήφανοι άνθρωποι από το Θεό που πήρε δούλου μορφή. Από το Θεό που αντί να ζητά τη θυσία ανθρώπων, θυσιάστηκε γι’ αυτούς.
Όλα γι’ αυτούς φαινόταν πως είχαν τελειώσει.
Στην πραγματικότητα όμως όλα τώρα άρχιζαν!
Η ιστορία του Ιησού δεν τέλειωσε με το θάνατό του, όπως συμβαίνει με κάθε ανθρώπινη ιστορία. Οι άρχοντες της Ιερουσαλήμ δεν κατάφεραν να εξαφανίσουν από τη γη τη μνήμη του Ιησού.
Το μνήμα τώρα είναι ανοικτό. Ο Κύριος ο Θεός είχε αναστήσει από το θάνατο τον Υιό του μη εγκαταλείποντας το σώμα του στη φθορά του μνήματος.
Αυτό είναι το Πάσχα του Κυρίου.
Είναι το πέρασμα του Ιησού από το σκοτάδι του θανάτου στο φως της ζωής. Ένα πέρασμα αληθινό και οριστικό. Ο Χριστός νίκησε μια για πάντα το θάνατο. Αναστήθηκε όπως το είχε πει. Νίκησε η αγάπη του Θεού και νικήθηκε το μίσος των ανθρώπων. Νίκησε η καλοσύνη την κακία, η δικαιοσύνη την αδικία, το φως το σκοτάδι.
Σε ένα κόσμο όπου την αγάπη την συναντά κανείς όλο και πιο σπάνια και ο εγωισμός γίνεται κανόνας ζωής, το μήνυμα του Πάσχα όλο και πιο πολύ απαραίτητο. Και μακάριοι όσοι το δέχονται βαθιά μέσα στην καρδιά τους, το κάνουμε βίωμά τους και με βιασύνη, τρέχουν σαν τις μυροφόρες, να το αναγγέλλουν στους αδελφούς τους, στους δρόμους και τα μονοπάτια του κόσμου. Οι μυροφόρες δεν σταματούν στο μνήμα, τρέχουν αμέσως να αναγγείλουν όλα αυτά στους Ένδεκα και σε όλους τους άλλους όπως χαρακτηριστικά γράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς (Λουκ. 24,9).
Το Ευαγγέλιο του Πάσχα προϋποθέτει βιασύνη, κάνει τους αυτόπτες μάρτυρες να τρέχουν, αλλάζει το ρυθμό της ζωής των μυροφόρων, ο βηματισμός γίνεται τώρα πιο γοργός, ξεπερνά εμπόδια, νικά το φόβο. Γίνεται χαρά, ενθουσιασμός, σκοπός, αποστολή.
Ο σημερινός μας κόσμος, που είναι φτωχός σε αξίες και βιώματα, έχει επείγουσα ανάγκη από το μήνυμα της αναστάσεως, έχει ανάγκη από αυτή τη μικρή ομάδα των μυροφόρων που αναγγέλλουν πως ο εσταυρωμένος Χριστός αναστήθηκε, πως η αγάπη νίκησε το μίσος, η ζωή το θάνατο. Η αποστολή των μυροφόρων συνεχίζεται σήμερα από την ίδια την Εκκλησία. Από όσους πίστεψαν στην ανάσταση του Χριστού, την έθεσαν ως θεμέλιο της δικής τους πίστης και τρέχουν να την αναγγείλουν στους αδελφούς τους.
Είθε αδελφοί μου και αδελφές από αυτή τη νύκτα όλοι οι μαθητές του Χριστού Ανατολής και Δύσης με επικεφαλής τον Πέτρο και τους αποστόλους να γίνουμε οι μάρτυρες του πασχαλινού μηνύματος, να γίνουμε οι σύγχρονες μυροφόροι που θα φέρουμε σε κάθε γωνιά της γης το χαρμόσυνο της αναστάσεως μήνυμα. Τότε μόνο ο κόσμος θ’ αλλάξει. Θα μάθει να αγαπά, να θυσιάζεται, να είναι δίκαιος, να είναι ειρηνοποιός, να είναι ανθρώπινος. Να γιορτάζει το Πάσχα του Χριστού και να το κάνει δικό του Πάσχα.
Αδελφοί μου και αδελφές μου: Καλό Πάσχα!
Μετά την ομιλία του Αρχιεπισκόπου μέσα σε ατμόσφαιρα κατάνυξης παρά το πλήθος του κόσμου που είχε κυριολεκτικά κατακλύσει τον Καθεδρικό Ναό, συνεχίστηκε η Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία κατά την οποία ευλογήθηκε το νερό τον ραντισμό, η ανανέωση των υποσχέσεων του Βαπτίσματος και η ειδική ομολογία πίστεως.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας έγινε η λιτάνευση του λαβάρου της Αναστάσεως του Χριστού μέχρι τον Ενοριακό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στην Ξινάρα. Εκεί αγγέλθηκε η Ανάσταση του Κυρίου και εν μέσω κωδωνοκρουσιών και πασχαλινών ασμάτων επανέκαμψε πάλι στον Καθεδρικό Ναό, από όπου και έγινε η απόλυση της Εκκλησίας.
Ο Σύλλογος της Ξινάρας πρόσφερε το πατροπαράδοτο τηνιακό κέρασμα του Πάσχα.
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον υποδιάκονο μας Αλέξανδρο ο οποίος καθ’ όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα ήταν το δεξί χέρι του Αρχιεπισκόπου και τον συνόδευε όπου πήγε να εξυπηρετήσει και να καλύψει εκτός από το Πασχαλινό τριήμερο στον Καθεδρικό Ναό και σε άλλες ενορίες λόγω ελλείψεως ιερέων και απαιτήσεων του λαού μας.
Ευχαριστούμε όσες και όσους συνέβαλαν στην προετοιμασία του Καθεδρικού μας Ναού με την εθελοντική προσφορά εργασίας. Θα ήταν παράληψή μας, αν δεν κάναμε μία εξαίρεση και αναφέραμε το όνομα του π. Ριχάρδου, που παρά τις άλλες ποιμαντικές του υποχρεώσεις φρόντισε και πάλι τα του Καθεδρικού Ναού με το δικό του όμορφο τρόπο, όπως και της Αδ. Θηρεσίας, η οποία παραμένει ακάματη παρά τα όποια προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει και δεν της ξεφεύγει καμία λεπτομέρεια και οι συμβολισμοί είναι πάντοτε έτοιμοι και στην ώρα τους για να παραδοθούν στην κατάλληλη ιεροτελεστία τα κατάλληλα σύμβολα.
Περισσότερες φωτογραφίες ΕΔΩ
