Σεβασμ. Hérouard: «Η ζωή δεν είναι πρόβλημα, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι υποστηρίζεται και είναι ευπρόσδεκτη»
Η Γαλλία έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που συμπεριέλαβε ρητά το δικαίωμα στην άμβλωση στο Σύνταγμά της. Για την ακρίβεια, έγινε προσθήκη μιας νέας παραγράφου στο άρθρο 34 του Συντάγματος. Ο σεβασμ. Antoine Hérouard, Αρχιεπίσκοπος της Ντιζόν και Αντιπρόεδρος της Επιτροπής των Συνόδων Καθολικών Ιεραρχιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (COMECE), σχολίασε: «Κανείς, κανένα πολιτικό κόμμα, δεν αμφισβητεί σήμερα την ελευθερία επιλογής. Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος σε αυτό το σημείο. Το πραγματικό ερώτημα είναι γιατί τόσοι πολλοί έχουν καταφύγει και συνεχίζουν να καταφεύγουν στην άμβλωση. Πρόκειται για μια σοβαρή πράξη που έχει εκτεταμένες συνέπειες, συμπεριλαμβανομένων των ψυχολογικών επιπτώσεων, για τόσες πολλές γυναίκες»
«Η αξία της ζωής δεν αναγνωρίζεται. Αυτό συμβαίνει όταν η ζωή αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα σε κάποιες καταστάσεις και από κάποιους ανθρώπους. Αλλά η ζωή δεν είναι πρόβλημα. Ο θάνατος και η άρνηση της ζωής είναι το πρόβλημα. Πρέπει να βοηθήσουμε τη ζωή να αναπτυχθεί, να αγκαλιαστεί και να συνοδευθεί», είπε ο σεβασμ. Antoine Hérouard, στο SIR, που επικοινώνησε μαζί του την ημέρα της κοινοβουλευτικής ψηφοφορίας που θα καταστήσει τη Γαλλία την πρώτη χώρα στον κόσμο που θα κατοχυρώσει ρητά στο σύνταγμά της την πρόσβαση στην εκούσια άμβλωση. Η τροπολογία εισάγει μια νέα παράγραφο στο άρθρο 34 του Συντάγματος, η οποία έχει ως εξής «Ο νόμος καθορίζει τους όρους υπό τους οποίους ασκείται η ελευθερία που κατοχυρώνεται στις γυναίκες να προσφεύγουν στην εκούσια άμβλωση».
Σε ανακοίνωση που εξέδωσαν πριν από λίγες ημέρες, οι Γάλλοι επίσκοποι επανέλαβαν την πεποίθησή τους ότι η άμβλωση «παραμένει μια πράξη που απειλεί τη ζωή από την πολύ αρχή της», η οποία «δεν μπορεί να εξεταστεί αποκλειστικά από την οπτική γωνία των δικαιωμάτων των γυναικών».
Σεβασμιότατε, γιατί οι επίσκοποι αντιδρούν;
Επειδή είμαστε υπέρ της ζωής. Το πρόβλημα δεν είναι ο νόμος για τις αμβλώσεις καθαυτός, αλλά η αποτυχία να αντιμετωπιστούν τα βασικά ζητήματα. Όταν ο νόμος της Σιμόν Βέιλ ψηφίστηκε για πρώτη φορά το 1974, ειπώθηκε ότι ο νόμος θα έβαζε τέλος σε μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση.
Αντ’ αυτού, αυτό που έχουμε είναι μια αύξηση του αριθμού των αμβλώσεων, και σήμερα ο αριθμός των αμβλώσεων βρίσκεται σε ιστορικά υψηλά επίπεδα. Στη Γαλλία καταγράφηκαν κατά μέσο όρο 235.000 αμβλώσεις ετησίως. Αυτός είναι ένας τεράστιος αριθμός.
Ποια είναι τα «βασικά ζητήματα» που μόλις αναφέρατε;
Κανείς, κανένα πολιτικό κόμμα, δεν θέτει σήμερα υπό αμφισβήτηση την ελευθερία της επιλογής. Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος σε αυτό το σημείο. Το πραγματικό ερώτημα είναι γιατί τόσοι πολλοί έχουν καταφύγει και συνεχίζουν να καταφεύγουν στην άμβλωση. Πρόκειται για μια σοβαρή πράξη που έχει ευρύτατες συνέπειες, συμπεριλαμβανομένων των ψυχολογικών επιπτώσεων, για τόσες πολλές γυναίκες.
Η πρόσφατα εγκριθείσα κοινοβουλευτική τροπολογία ενσωματώνει την άμβλωση σε ένα συνταγματικό κείμενο. Πρόκειται για μια απόφαση ορόσημο για τη Γαλλία. Τι σας κάνει να αμφιβάλλετε;
Το γεγονός ότι αυτή η ελευθερία κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα. Το Σύνταγμα είναι το νομικό πλαίσιο για τη λειτουργία του δημοκρατικού κράτους. Αυτό δεν σημαίνει ότι προσπαθούμε να ενσωματώσουμε τα πάντα στο Σύνταγμα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι επίσκοποι δεν είναι υπέρ αυτής της απόφασης.
Οι Γάλλοι επίσκοποι σημειώνουν ότι οι αμβλώσεις «δεν μπορούν να εξεταστούν μόνο από την άποψη των δικαιωμάτων της γυναίκας».
Πράγματι. Είπαμε ότι το θέμα δεν μπορεί να συζητηθεί μόνο από την οπτική γωνία των δικαιωμάτων της γυναίκας, η οποία είναι προφανώς μια πολύ σημαντική πτυχή, αλλά υπάρχει επίσης μια νέα ζωή που ξεκινάει, η οποία δεν αναφέρεται.
Είστε ο εκπρόσωπος των Γάλλων επισκόπων στην COMECE. Τι μήνυμα πιστεύετε ότι στέλνει η Γαλλία στην Ευρώπη με αυτή την απόφαση;
Η πρωτοβουλία αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο μιας πανευρωπαϊκής προσπάθειας να συμπεριληφθεί η ελευθερία της άμβλωσης στον Ευρωπαϊκό Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Ωστόσο, οι καταστάσεις διαφέρουν σημαντικά μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ. Στη Μάλτα, για παράδειγμα, η άμβλωση απαγορεύεται. Ούτε πρόκειται για ζήτημα ευρωπαϊκής νομοθεσίας καθαυτή, καθώς τα ζητήματα που αφορούν ηθικά και οικογενειακά προβλήματα είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της εθνικής νομοθεσίας. Όμως η προσπάθεια αυτή της γαλλικής κυβέρνησης και του προέδρου Μακρόν αποτελεί και οδοδείκτη σε διεθνές επίπεδο.
Ως επίσκοποι, μιλάτε σε ευρωπαϊκές κοινωνίες που εκκοσμικεύονται και αποχριστιανοποιούνται ολοένα και περισσότερο. Και αυτό που λέτε συχνά κρίνεται ως συντηρητικό και παραδοσιακό. Πώς απαντάτε σε αυτά τα σχόλια;
Δεν είναι θέμα να κρίνουμε τις γυναίκες που θέλουν να κάνουν έκτρωση – έχουμε πλήρη επίγνωση των πολλών δύσκολων καταστάσεων που αφορούν. Το μόνο που θέλουμε να πούμε είναι ότι η άμβλωση δεν μπορεί να θεωρείται απλά ως ένα μέσο αντισύλληψης. Η άμβλωση παραμένει μια πολύ επώδυνη πράξη με συνέπειες για τη ζωή της γυναίκας. Αυτό το βλέπουμε συχνά σε γυναίκες που έχουν κάνει μια οικειοθελή έκτρωση πριν από 20 ή 30 χρόνια και οι οποίες, πολλά χρόνια αργότερα, εκμυστηρεύονται στον ιερέα τα βαθιά σημάδια που εξακολουθούν να κουβαλούν από εκείνη την εμπειρία. Γι’ αυτό λέμε ότι αυτή η διάσταση της άμβλωσης δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί απλώς ως δικαίωμα. Πρόκειται για ένα προσωπικό ζήτημα που αφορά τόσο τη γυναίκα όσο και τον άνδρα.
Μπροστά σε πολιτικά σχέδια που επηρεάζουν τις πιο προσωπικές σφαίρες της ανθρώπινης ζωής, τι σας ανησυχεί περισσότερο ως Εκκλησία στην Ευρώπη;
Αυτό που βλέπουμε σήμερα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι αυτή η σχεδόν ανεξάντλητη απαίτηση για ατομικά δικαιώματα, με στόχο να εγγυηθεί ότι ένα άτομο μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, όποτε θέλει και όπως θέλει, χωρίς να λαμβάνει υπόψη την κοινωνική και συλλογική διάσταση των πράξεών του και το πώς αυτές επηρεάζουν τους άλλους ανθρώπους.
Για παράδειγμα, αν το αίτημα είναι η νομική δυνατότητα να τερματίσει κάποιος τη ζωή του μέσω της ευθανασίας, τι συνέπειες θα έχει αυτή η επιλογή για τα πιο ευάλωτα άτομα που είναι άρρωστα; Τι θα σκεφτούν; Θα πρέπει να σκεφτούν ότι η ζωή τους δεν έχει πλέον αξία και ότι είναι, στην πραγματικότητα, ένα βάρος; Είναι επομένως ένα ζήτημα κατανόησης του κατά πόσον η φροντίδα για τους πιο αδύναμους και ανυπεράσπιστους ανάμεσά μας, είτε στην αρχή είτε στο τέλος της ζωής, εξακολουθεί να έχει ρόλο στην κατανόηση της ανθρώπινης ζωής.
Ως επίσκοποι, αισθάνεστε περισσότερο μόνοι και απομονωμένοι μετά από αυτή τη συνταγματική τροποποίηση;
Στην πράξη, πολύ λίγα πράγματα θα αλλάξουν. Αυτό που είναι πιο σημαντικό για εμάς είναι τα συγκεκριμένα μέτρα που θα λάβει η κοινωνία για να βοηθήσει τις γυναίκες να αποφύγουν αυτή τη δύσκολη κατάσταση και να δούμε σε ποιο βαθμό επιτρέπεται η άμβλωση. Στη Γαλλία, αρχικά επιτρεπόταν στις 10 εβδομάδες εγκυμοσύνης, στη συνέχεια επεκτάθηκε στις 12 και τώρα στις 14. Εν τω μεταξύ, ο αριθμός των γιατρών που είναι πρόθυμοι να πραγματοποιήσουν αμβλώσεις δεν αυξάνεται επειδή βλέπουν ότι είναι όλο και πιο δύσκολο και περίπλοκο, μεταξύ άλλων και από τεχνικής πλευράς. Αυτό τους δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα όσον αφορά την κατανόηση της αποστολής τους, η οποία είναι να βοηθούν τους ανθρώπους και όχι να καταστρέφουν την ανθρώπινη ζωή.
πηγή: www.agensir.it
04.03.24
