Μιλώντας για την «ελπίδα», ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στο Βωμό της Καθέδρας του Αγίου Πέτρου, εις μνήμην του Πάπα Φραγκίσκου και των 8 καρδιναλίων και 134 αρχιεπισκόπων και επισκόπων που εκοιμήθησαν κατά το τελευταίο έτος.
Η χριστιανική ελπίδα, η «πασχαλινή» ελπίδα της Αναστάσεως, είναι ελπίδα που δεν απογοητεύει· είναι δώρο και χάρη, που επιτρέπει να μη συντριβόμαστε ούτε μπροστά στον θάνατο, ακόμη κι όταν πρόκειται για τον τραγικό χαμό παιδιών ή αθώων ανθρώπων. Πρόκειται για «φοβερούς» θανάτους, που ο Θεός Πατέρας δεν θέλει, και γι’ αυτό «έστειλε τον Υιό Του στον κόσμο για να μας ελευθερώσει από αυτούς».
Μόνο Εκείνος μπορεί να πάρει επάνω Του και μέσα Του τον διεφθαρμένο θάνατο, χωρίς να διαφθαρεί.
Μόνο Εκείνος έχει λόγια ζωής αιωνίου —το ομολογούμε με συγκίνηση κοντά στον Τάφο του Αποστόλου Πέτρου— λόγια που ξαναζωντανεύουν την πίστη και την ελπίδα στις καρδιές μας.
Ο Πάπας Φραγκίσκος, μάρτυρας της ελπίδας
Αυτή την ελπίδα ο Πάπας Φραγκίσκος και οι εκλιπόντες καρδινάλιοι και επίσκοποι από τον Οκτώβριο του 2024 έως σήμερα την έζησαν, τη μαρτύρησαν και τη δίδαξαν. «Ας λάμψουν οι ψυχές τους σαν άστρα στον ουρανό», είπε ο Λέων ΙΔ΄, εκφράζοντας βαθιά αγάπη και ευγνωμοσύνη προς τον προκάτοχό του.
Ο Φραγκίσκος εκοιμήθη αφού άνοιξε την Αγία Πύλη και έδωσε στη Ρώμη και στον κόσμο την Πασχαλινή Ευλογία.
«Χάρη στο Ιωβηλαίο», πρόσθεσε, «αυτή η τέλεση —για μένα η πρώτη— αποκτά μια ιδιαίτερη γεύση: τη γεύση της χριστιανικής ελπίδας».
Το τραύμα του θανάτου των μικρών
Ο Λέων ΙΔ΄ ανέπτυξε τη σκέψη του με αφετηρία τις αναγνώσεις της ημέρας, ξεκινώντας από τη «μεγάλη βιβλική εικόνα» που συνοψίζει το νόημα του Αγίου Έτους: την πορεία των μαθητών προς Εμμαούς στο Ευαγγέλιο του Λουκά.
Σε αυτή την περικοπή «εικονίζεται πλαστικά το προσκύνημα της ελπίδας, που περνά μέσα από τη συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό».
Η αφετηρία είναι η εμπειρία του θανάτου στην πιο σκληρή μορφή του: «Ο βίαιος θάνατος που σκοτώνει τον αθώο και αφήνει τους ανθρώπους απογοητευμένους και απελπισμένους».
«Πόσοι άνθρωποι —πόσα παιδιά!— ακόμη και σήμερα υφίστανται το τραύμα αυτού του φοβερού θανάτου, παραμορφωμένου από την αμαρτία», είπε με συγκίνηση.
Μια «νέα» ελπίδα
«Για αυτόν τον θάνατο δεν μπορούμε ούτε πρέπει να πούμε laudato si’», τόνισε ο Πάπας, αναφερόμενος στο Άσμα των Πλασμάτων του Αγίου Φραγκίσκου, όπου ο «αδελφός θάνατος» δοξάζεται ως πέρασμα προς τη ζωή.
Ο θάνατος των αθώων, είπε ο Λέων ΙΔ΄, «δεν είναι θέλημα του Πατέρα»· γι’ αυτό ο Χριστός ήρθε να μας ελευθερώσει και να χαρίσει ελπίδα, μια ελπίδα ριζικά νέα, μια πραγματικότητα, δώρο και χάρη.
Χάρη σε αυτή την ελπίδα, οι χριστιανοί δεν νικιούνται από τον θάνατο.
«Πονάμε, βέβαια, όταν φεύγει ένα αγαπημένο πρόσωπο· σκανδαλιζόμαστε όταν ένας άνθρωπος, ιδιαίτερα ένα παιδί, ένα “μικρό”, ένας αδύναμος, ξεριζώνεται από τη ζωή από ασθένεια ή, χειρότερα, από ανθρώπινη βία».
«Ως χριστιανοί, καλούμαστε να φέρουμε με τον Χριστό το βάρος αυτών των σταυρών», υπογράμμισε ο Πάπας. «Αλλά δεν είμαστε λυπημένοι σαν εκείνους που δεν έχουν ελπίδα», πρόσθεσε· «γιατί ακόμη και ο πιο τραγικός θάνατος δεν μπορεί να εμποδίσει τον Κύριό μας να δεχτεί την ψυχή μας στην αγκαλιά Του και να μεταμορφώσει το φθαρτό μας σώμα, ακόμη και το πιο παραμορφωμένο, κατ’ εικόνα του ενδόξου σώματός Του».
«Δεν είμαστε λυπημένοι όπως οι άλλοι που δεν έχουν ελπίδα»
Η πασχαλινή ελπίδα, εξήγησε, διαφέρει ριζικά από την ανθρώπινη.
Δεν είναι η ελπίδα των Ελλήνων, των Ιουδαίων, των φιλοσόφων ή των νομικών· είναι η ελπίδα που βασίζεται αποκλειστικά στο γεγονός ότι ο Εσταυρωμένος αναστήθηκε.
Είναι ελπίδα που δεν κοιτά τον επίγειο ορίζοντα, αλλά πέρα απ’ αυτόν, προς τον Θεό, «εκεί απ’ όπου ανέτειλε ο Ήλιος που φωτίζει όσους κάθονται στο σκοτάδι και στη σκιά του θανάτου».
«Τότε, ναι, μπορούμε να ψάλλουμε: Laudato si’, mi Signore, per sora nostra morte corporale.
Η αγάπη του Εσταυρωμένου και Αναστημένου Χριστού μεταμόρφωσε τον θάνατο: από εχθρό τον έκανε αδελφό, τον εξήμερωσε. Και έτσι, δεν είμαστε λυπημένοι όπως οι άλλοι που δεν έχουν ελπίδα».
Προσευχές για ειρήνη σε έναν κόσμο μίσους και βίας
Κατά τη διάρκεια των δεήσεων των πιστών, αναπέμφθηκε προσευχή προς τον «Πατέρα της ειρήνης», ώστε να οδηγήσει στη συμφιλίωση όσους σημαδεύονται από το μίσος, τη βία και τον πόλεμο, και να αξιωθεί ο κόσμος να προγευθεί τη χαρά της επουράνιας Ιερουσαλήμ.
Αναπέμφθηκε ακόμη δέηση προς τον Θεό, να χαρίσει «την αιώνια ανάπαυση στον δούλο Σου, τον Πάπα Φραγκίσκο, που σε υπηρέτησε με σοφία και αγάπη σε όλη του τη ζωή».
ΠΗΓΗ: Vativan news
+Νικόλαος,
Αρχιεπίσκοπος, πρώην Νάξου-Τήνου κλπ
