ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ
«ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΛΑΡΙΣΑΣ
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, με μεγάλη επισημότητα και συμμετοχή πιστών, πανηγύρισε ο Καθολικός Ναός της Λάρισας. Ο ιερός αυτός Ναός που είναι αφιερωμένος στην Ιερά Καρδία του Ιησού, πανηγυρίζει με Επισκοπικό Διάταγμα τη δεύτερη Κυριακή του Πάσχα, την Κυριακή δηλαδή που λειτουργικά η Εκκλησία μας εορτάζει την Ευσπλαχνία του Θεού. Αντίστοιχα την ίδια Κυριακή οι πιστοί της ανατολικής παράδοσης τιμούν την Κυριακή του Θωμά. Φέτος η Εκκλησία της Λάρισας είχε μία διπλή αιτία χαράς και πανηγύρεως. Πρώτα απ’ όλα γιατί είναι αφιερωμένη στο Μυστήριο του Θεού – Ευσπλαχνία και στη συνέχεια γιατί η φετινή εορτή συμπίπτει με το έκτακτο Ιωβηλαίο έτος της Εκκλησίας μας αφιερωμένο, ακριβώς, σε αυτήν την ευσπλαχνία του Θεού Πατέρα.
 |
Αν μάλιστα αναλογιστούμε πως είναι η μοναδική εκκλησία στην Ελλάδα που είναι αφιερωμένη στην Ευσπλαχνία του Θεού, μας δίνει μία ακόμα αιτία χαράς, περηφάνιας και πανηγύρεως. Ήταν ο λόγος που ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης είχε ορίσει αυτό το ναό ως προσκυνηματικό και γι’ αυτό στην έναρξη του Ιωβηλαίου Έτους πραγματοποίησε και εκεί το άνοιγμα της Θύρας της Ευσπλαχνίας, κατά την αρχαία ρωμαϊκή παράδοση της Καθολικής Εκκλησίας.
Ωθούμενη από αυτούς τους λόγους, η καθολική κοινότητα της Θεσσαλονίκης διοργάνωσε μία προσκυνηματική εκδρομή στη Λάρισα, για να εμψυχώσει με την παρουσία της, την εκεί κοινότητα και να εορτάσει μαζί της. Το πρωί της Κυριακής ξεκίνησε ένα πούλμαν με τους πατέρες της Αποστολής Γεώργιο και Ιωάννη, τον Αδ. Φραγκίσκο, τις Αδελφές Ιεραποστόλους της Αγάπης και πλήθος κόσμου και λίγο αργότερα, όλοι πλαισίωσαν τον Επίσκοπο και τον λειτουργό π. Κρίστιαν Βέρες στην επίσημη αρχιερατική Θεία Λειτουργία.
Ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει την κοινότητα της Λάρισας είναι το γεγονός πως όλο το εκκλησίασμα σχηματίζει αυθόρμητα μία όμορφη χορωδία κι ενώ οι πιστοί ανήκουν σε διαφορετικές εθνικότητες, όλοι έχουν μάθει και ψάλουν τους λειτουργικούς ύμνους και τα μέρη της Λειτουργίας στα ελληνικά, παρουσιάζοντας μία όμορφη εικόνα αδελφοσύνης και ομόνοιας. Ο Αρχιεπίσκοπος με τη σειρά του αναφέρθηκε στην σπουδαία ιδιαιτερότητα της τελετής και εξήγησε το πώς καθιερώθηκε η εορτή της Ευσπλαχνίας του Θεού. Καθώς η Εκκλησία χτίστηκε, σχεδόν, πρόσφατα κάλεσε τους πιστούς να παρατηρήσουν και να στοχαστούν από την αγιογράφηση του ναού που είναι όλη εμπνευσμένη από το Μυστήριο της Θείας Ευσπλαχνίας. Στο κέντρο του ιερού βρίσκεται η εικόνα του Απόστολου Θωμά ο οποίος ψηλαφίζει τις πληγές του αναστημένου Χριστού, μία εικόνα που τη διηγείται το Ευαγγέλιο της ημέρας, αλλά και μία από τις πιο εντυπωσιακές εκφράσεις του Χριστού ως πρόσωπο της Ευσπλαχνίας του Θεού Πατέρα. Όπως υπογράμμισε, στην ομιλία του, το γεγονός πως ο Ιησούς θέλησε να διατηρήσει, ακόμα και αναστημένος, τις πληγές του, φανερώνει πέρα από το χρόνο και το χώρο την θεανθρώπινη παρουσία του ως Εσταυρωμένος και Αναστημένος ταυτόχρονα. Αυτό το γεγονός, ανάφερε ο Επίσκοπος στην ομιλία του, διαιωνίζει την θυσία του για όλες και όλους εμάς.
 |
Ο Επίσκοπος, για να εξηγήσει αυτήν την αλήθεια, ανέφερε ένα κείμενο ενός μεγάλου μύστη του 14ου αι. του Νικολάου Καβάσιλα: «Ο Ιησούς για να δείξει ότι μας αγαπά με μια αγάπη χωρίς όρια, επινοεί την εκμηδένισή Του, την πραγματοποιεί και μάλιστα με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να υποφέρει… Εντούτοις το πιο εξαιρετικό πράγμα είναι όχι μόνο ότι ανέχτηκε να υποφέρει τα πιο τρομερά πράγματα και να πεθάνει γεμάτος πληγές, αλλά και ότι, ακόμη και αναστημένος, αφού ελευθέρωσε το σώμα από τη φθορά, είναι ακόμη σημαδεμένος από αυτές τις πληγές, φέρει στο σώμα Του τις ουλές και έτσι εμφανίζεται στα μάτια των αγγέλων, τις θεωρεί ένα στολίδι και ευαρεστείται να δείχνει ότι υπέφερε τρομακτικά. Μετά την ανάσταση έχει πνευματικό σώμα και γι’ αυτό γυμνώνεται από όλες τις άλλες ιδιότητες του σώματος: δεν του έμεινε βάρος, ούτε βάρος, ούτε κανένα άλλο πάθος του σώματος. Αλλά δε στερήθηκε τις πληγές Του, δεν αφαίρεσε τις ουλές. Αντίθετα, για την αγάπη προς τους ανθρώπους, θέλησε να τις αγαπήσει επειδή μέσω αυτών ξαναβρήκε εκείνον που είχε χαθεί, μ’ εκείνες τις πληγές κατέκτησε το αντικείμενο της αγάπης Του. Διαφορετικά, πώς θα μπορούσαν να σταθούν λογικά σε ένα σώμα αθάνατο τα σημάδια των πληγών, που η τέχνη και η φύση εξαφανίζουν ακόμη και από σώματα φθαρτά;»
 |
Στους τοίχους της εκκλησίας η αγιογράφηση ολοκληρώνεται με την Σταύρωση που αποτελεί την κορυφαία απόδειξη του ευσπλαχνικού Θεού «ο οποίος με τέτοιον τρόπο αγάπησε τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας ο οποίος πιστεύει σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή» (Ιω. 3,16). Δεξιά και αριστερά της Σταύρωσης απεικονίζονται οι δύο πιο γνωστές παραβολές που εκφράζουν την ευσπλαχνία του Θεού, έτσι όπως μας τις παρουσιάζει ο Ιησούς στα Ευαγγέλια, αυτή του Καλού Ποιμένα και αυτή του ευσπλαχνικού Πατέρα ή του ασώτου υιού.
Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ο π. Κρίστιαν θέλησε να εκμεταλλευθεί, για όφελος των πιστών του, την παρουσία του Επισκόπου ο οποίος έδωσε τα Μυστήρια της χριστιανικής μύησης (Βάπτισμα, Χρίσμα και Θεία Ευχαριστία) σε μία ομάδα νέων, έτσι ώστε όλο το εκκλησίασμα να καταλάβει και να ζήσει εμπειρικά ότι η ευσπλαχνία του Θεού Πατέρα εκφράζεται και πραγματοποιείται με αυτά τα ιερά Μυστήρια, πράγμα το οποίο ο Επίσκοπος τόνισε επανειλημμένα και στο κήρυγμά του.
Όπως σε προηγούμενες εκδηλώσεις, η λειτουργική σύναξη επεκτάθηκε στην αδελφική «αγάπη» με τα πολλά και νόστιμα εδέσματα που προσέφεραν πλουσιοπάροχα οι κυρίες της κοινότητας. Όλοι μαζί περάσαμε στην αίθουσα εκδηλώσεων της εκκλησίας, όπου περάσαμε δύο όμορφες ώρες φιλίας, γνωριμίας και όμορφης συζήτησης. Οι προσκυνητές από τη Θεσσαλονίκη, θέλησαν να ολοκληρώσουν αυτήν την αξέχαστη ημέρα επισκεπτόμενοι την ιστορική κοινότητα Αμπελάκια Λαρίσης, που βρίσκεται στην είσοδο της κοιλάδας των Τεμπών. Τα Αμπελάκια είναι ένας πολύ φημισμένος παραδοσιακός οικισμός του νομού Λάρισας, χτισμένος στις βορειοδυτικές πλαγιές του όρους Όσσα. Το χωρίο φημίζεται για τα σπουδαία παραδοσιακά αρχοντικά και το μουσείο του, καθώς γνώρισε πολύ μεγάλη οικονομική ανάπτυξη κατά το παρελθόν, χάρη στον ονομαστό συνεταιρισμό που είχαν ιδρύσει για την επεξεργασία και την βαφή νημάτων με κόκκινο χρώμα που παρήγαγαν από την επεξεργασία του φυτού ριζάρ ή βαφική.
Η ημέρα αυτή που θα μείνει σε όλους αξέχαστη, άφησε μία πολύ θετική πνευματική και αδελφική εμπειρία σε όλους όσοι είχαν τη χάρη να τη ζήσουν.
08 Μαΐου 2016
Σ
