+ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ
ΜΗΝΥΜΑ
ΤΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ 2012
Προς το χριστεπώνυμο Πλήρωμα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής
Η λειτουργική περίοδος της Αγίας Τεσσαρακοστής, την οποία, με τη χάρη του Θεού, αρχίζουμε, είναι καιρός μετανοίας, εν όψει του εορτασμού της αγίας και μεγάλης Κυριακής του Πάσχα.
Όπως άλλοτε ο λαός του Θεού πορεύθηκε επί σαράντα χρόνια στην έρημο, μέχρι να φθάσει στη «γη της επαγγελίας», (δηλαδή την περιοχή της Παλαιστίνης, την οποία του είχε υποσχεθεί ο Θεός), έτσι και σήμερα ο νέος λαός του Θεού, η αγία Εκκλησία, καλείται να βαδίσει επί σαράντα ημέρες μια πνευματική οδό, που θα την βοηθήσει να εξαγνισθεί και θα την φέρει πιο κοντά στον Κύριο, για να γιορτάσει μαζί του τη νίκη κατά της αμαρτίας και του θανάτου τη νύκτα της Αναστάσεως.
Μετάνοια σημαίνει «αλλαγή νοοτροπίας», αλλαγή σκέψης, αλλαγή τρόπου ζωής, από το κακό προς το καλό, από την αμαρτία προς την αρετή, από την οδό που οδηγεί στην απώλεια προς την οδό που οδηγεί στη σωτηρία. Κι όπως ο ίδιος ο Κύριος λέγει, είναι πλατιά η πύλη και ευρύχωρη η οδός που οδηγεί στην απώλεια, ενώ είναι στενή η πύλη και δύσκολη η οδός που οδηγεί στη ζωή (Μτ 7, 13-14).
Τους τελευταίους μήνες, λόγω της οικονομικής κρίσεως, η οποία είναι αποτέλεσμα της μεγάλης ηθικής κρίσεως που μαστίζει σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο και ιδιαίτερα την πατρίδα μας, ίσως αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε τι σημαίνει «μετάνοια» με τα μέτρα τα οποία μας επιβάλλονται και τα οποία αναγκαστικά υπομένουμε.
Επί τρεις και πλέον δεκαετίες είχαμε κακοσυνηθίσει με την υπερ-κατανάλωση, ακολουθώντας με αφέλεια, ή λόγω πρόσκαιρου υλικού ή κομματικού κέρδους, τα ψέματα που μας έλεγαν σχεδόν όλοι οι πολιτικοί μας, οι οποίοι, από την ένταξή μας στις τότε Ευρωπαϊκές Κοινότητες (σημερινή Ενωμένη Ευρώπη) δεν έκαναν άλλο από το να κατασπαταλούν με τους κομματικούς τους φίλους το δημόσιο χρήμα, να δίνουν μεγάλες υποσχέσεις στον απλό λαό, χωρίς να πραγματοποιούν σχεδόν τίποτε από όσα είχαν υποσχεθεί. Αυτοανακηρύσσονταν σωτήρες της πατρίδας, ενώ στην πραγματικότητα υπέσκαπταν τα θεμέλιά της: Κατέστρεψαν τη γλώσσα, αποκόπτοντας τις νέες γενεές από την αρχαία μέχρι και τη νεώτερη γραμματολογία. Εξάρθρωσαν την παιδεία, εφαρμόζοντας ό,τι ξεπερασμένο πρόγραμμα είχε πειραματισθεί ο δυτικός κόσμος και υιοθετώντας το εδώ, με αποτέλεσμα να μετατρέπουν σε πειραματόζωα τα νέα παιδιά της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Καταπολέμησαν το θεσμό της οικογένειας ψηφίζοντας νόμους δήθεν προοδευτικούς με αποτέλεσμα να πληγεί βαθιά το βασικό αυτό κύτταρο κάθε ανθρώπινης κοινωνίας. Εξοστράκισαν την ηθική από την Ελλάδα: Παρουσίασαν το κακό ως καλό και θεώρησαν καθήκον τους να μιμηθούν ό,τι ανήθικο και σάπιο έχει ο δυτικός κόσμος, ο οποίος, παράλληλα με τα αρνητικά του, έχει να μας δώσει και πολλά καλά παραδείγματα, τα οποία όμως δεν λαμβάνονται υπόψη.
Και τώρα, μέσα στην οικονομική κρίση, δρέπουμε τους καρπούς που σπάρθηκαν επί σαράντα περίπου χρόνια και, αντί να μορφώσουν, παραμόρφωσαν δύο γενεές, οι οποίες, εκτός εξαιρέσεων, μεγάλωσαν χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς σεβασμό προς το πρόσωπο, το έργο και την περιουσία του άλλου. Βλέπουμε τα αποτελέσματα στην καθημερινή ζωή, και ιδιαίτερα όταν γίνονται οι διάφορες διαδηλώσεις!
Είναι καιρός να ανανήψουμε, να ξυπνήσουμε από το λήθαργο στον οποίο είχαμε συνηθίσει και, ως ελεύθεροι άνθρωποι και προπαντός ως χριστιανοί, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Ο Απόστολος Παύλος μας προτρέπει: «Ας αφήσουμε τα έργα του σκότους κι ας ενδυθούμε τα όπλα του φωτός» (Ρωμ 13,12). «Στο όνομα του Χριστού σας παρακαλούμε: Συμφιλιωθείτε με το Θεό» (Β΄Κορ 5,20). «Τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, τώρα είναι ημέρα σωτηρίας» (Β΄Κορ 6,2).
Για να μπορέσουμε να συμφιλιωθούμε με το Θεό και τους συνανθρώπους μας, θα πρέπει πρώτα να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας και να μην ζούμε σαν διχασμένες προσωπικότητες. Το «ναι» μας να είναι «ναι» και το «όχι» μας να είναι «όχι» (βλ. Μτ 5,37. Ιακ 5,12), δηλαδή να υπάρχει συνέπεια ανάμεσα σε όσα πιστεύουμε και σε όσα πράττουμε.
Η μετάνοια, η αλλαγή νοοτροπίας και ζωής, είναι απαραίτητη, αν θέλουμε να προοδεύσουμε πνευματικά πρώτα, αλλά και υλικά.
Ως μαθητές του Διδασκάλου Χριστού, ας ακολουθήσουμε το παράδειγμά του. Ο ίδιος είναι το αιώνιο «ναι» του Θεού προς τον άνθρωπο (πρβλ. Β΄Κορ 1,19). Ο ίδιος θέλησε να βαδίσει το δρόμο του Σταυρού και να περάσει την οδυνηρή πύλη του θανάτου, παρ’ όλο που ήταν αναμάρτητος. Βαδίζοντας στα ίχνη του, είμαστε βέβαιοι ότι, μετά τις κάθε είδους δυσκολίες, αν βρεθούμε μαζί του την Μεγάλη Παρασκευή, μαζί του θα έχουμε και τη χαρά της Αναστάσεως.
Αγ. Τεσσαρακοστή 2012
+ Νικόλαος
Αρχιεπίσκοπος
