«Να χαίρεστε, όταν υποφέρετε!».
Έβδομη Κυριακή του Πάσχα, Κύκλος Α΄(31-05-20)
ΠΡΩΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Προσκαρτερούσαν ομόψυχα στην προσευχή.
Ανάγνωσμα από τις Πράξεις των Αποστόλων (1,12-14)
Οι μαθητές επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ από το όρος που λέγεται «των Ελαιών», που είναι κοντά στην Ιερουσαλήμ, σε απόσταση πορείας που επιτρέπεται το Σάββατο.
Και, όταν εισήλθαν, ανέβηκαν στο υπερώο όπου έμεναν, ο Πέτρος και ο Ιωάννης και ο Ιάκωβος και ο Ανδρέας, ο Φίλιππος και ο Θωμάς, ο Βαρθολομαίος και ο Ματθαίος, ο Ιάκωβος του Αλφαίου και ο Σίμων ο Ζηλωτής και ο Ιούδας του Ιακώβου. Όλοι αυτοί προσκαρτερούσαν ομόψυχα στην προσευχή, μαζί με τις γυναίκες και με τη Μαριάμ, τη μητέρα του Ιησού, και με τους αδελφούς του.
Λόγος του Κυρίου
ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Αν σας βρίζουν εξαιτίας του ονόματος του Χριστού, είστε μακάριοι.
Ανάγνωσμα από την πρώτη επιστολή του Αποστόλου Πέτρου (4,13-16)
Αγαπητοί, να χαίρεστε επειδή είστε κοινωνοί των παθημάτων του Χριστού, ώστε και όταν αποκαλυφθεί η δόξα του να χαρείτε και να αγάλλεστε. Αν σας βρίζουν εξαιτίας του ονόματος του Χριστού, είστε μακάριοι, διότι το Πνεύμα της δόξας και του Θεού αναπαύεται επάνω σας. Κανένας από σας να μην υποφέρει, επειδή είναι φονιάς ή κλέφτης ή κακοποιός ή επειδή αναμείχτηκε σε ξένες υποθέσεις. Αλλά, αν υποφέρει επειδή είναι χριστιανός, να μην ντρέπεται, αλλά να δοξάζει το Θεό με αυτό το όνομα.
Λόγος του Κυρίου
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Πατέρα, δόξασε τον Υιό σου.
+Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο (17,1-11α)
Τον καιρό εκείνο, σηκώνοντας ο Ιησούς τα μάτια του στον ουρανό, είπε: «Πατέρα, έφθασε η ώρα. Δόξασε τον Υιό σου, ώστε ο Υιός να δοξάσει εσένα, όπως του έδωσες εξουσία επάνω σε κάθε άνθρωπο, έτσι θα δώσει την αιώνια ζωή σ’όσους του έχεις δώσει. Κι αυτή είναι η αιώνια ζωή: να γνωρίσουν εσένα, το μοναδικό αληθινό Θεό, κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό.
Εγώ σε δόξασα επάνω στη γη με το να φέρω σε πέρας το έργο που μου έδωσες να κάμω. Και τώρα, εσύ, Πατέρα, δόξασέ με κοντά σου με τη δόξα που είχα κοντά σου πριν να υπάρξει ο κόσμος.
Φανέρωσα το όνομά σου στους ανθρώπους εκείνους που μου έδωσες μέσα από τον κόσμο. Δικοί σου ήταν, και τους έδωσες σε μένα και έχουν τηρήσει το λόγο σου. Τώρα κατάλαβαν πως όλα όσα μου έδωσες προέρχονται από σένα, επειδή τα λόγια που μου έδωσες τα έδωσα σ’αυτούς, κι αυτοί τα δέχτηκαν και κατάλαβαν αληθινά ότι από σένα προήλθα και πίστεψαν ότι εσύ με απέστειλες.
Εγώ γι’αυτούς σε παρακαλώ. Δε σε παρακαλώ για τον κόσμο, αλλά για κείνους που μου έδωσες, επειδή είναι δικοί σου. Κι ό,τι είναι δικό μου είναι και δικό σου και ό,τι είναι δικό σου είναι και δικό μου, και μ’αυτούς έχω δοξαστεί. Τώρα δεν είμαι πια στον κόσμο, ενώ αυτοί είναι στον κόσμο κι εγώ έρχομαι σε σένα».
Λόγος του Κυρίου
Ζ’ (7η) Κυριακή του Πάσχα, α’ κύκλος (31-5-2020)
Να χαίρεστε, όταν υποφέρετε!
Προχθές Πέμπτη, 50 ημέρες μετά την Ανάσταση του Χριστού, εορτάσαμε την Ανάληψή του: την επιστροφή του στον Πατέρα. Οι μαθητές, τον είδαν να ανεβαίνει στον ουρανό, εκεί όπου ήταν, ως Θεός, πριν έρθει στον κόσμο.
Ακούσαμε σήμερα από το πρώτο ανάγνωσμα ότι μετά την Ανάληψη γύρισαν στην Ιερουσαλήμ και έμεναν στο σπίτι, όπου τέλεσαν μαζί με τον Χριστό το Μυστικό Δείπνο: οι Απόστολοι, η Παναγία και άλλοι μαθητές, άνδρες και γυναίκες.
Γιατί γύρισαν στην Ιερουσαλήμ και έμεναν εκεί προσευχόμενοι; Διότι τους είχε πει ο Χριστός: «Μην απομακρυνθείτε από τα Ιεροσόλυμα, αλλά να περιμένετε να εκπληρώσει ο Πατέρας την υπόσχεσή του: να σας βαπτίσει με Άγιο Πνεύμα, για να λάβετε δύναμη και να είστε μάρτυρές μου ως τα πέρατα της γης».
Γι’ αυτό, η Εκκλησία μας προετοιμάζει να εορτάσομε την ερχόμενη Κυριακή, την εορτή της Πεντηκοστής, δηλ. την αποστολή του Αγ. Πνεύματος στους μαθητές, το οποίο θα δώσει δύναμη στην Εκκλησία, και να είναι μάρτυρες του θανάτου και της ανάστασης του Χριστού.
Μας λέει δηλαδή ότι αποστολή μας, ως Εκκλησία, είναι να δίνομε μαρτυρία για τον Χριστό. Αλλά παραμένει το ερώτημα: με τι τρόπο να δίνομε αυτή τη μαρτυρία; Μας απαντούν τα σημερινά αναγνώσματα.
֍ ֍ ֍
Η προσευχή του Χριστού, που ακούσαμε από το Ευαγγέλιο, μας αποκαλύπτει ποιο ήταν το έργο του Χριστού στη γη, και τι δώρο μας έκανε με τον θάνατο και την ανάστασή του.
«Πατέρα, έφθασε η ώρα» να εκπληρωθεί αυτό για το οποίο με έστειλες στη γη! «Εγώ έφερα σε πέρας: πραγματοποίησα το έργο που μου ανέθεσες να κάνω, και με αυτό τον τρόπο σε δόξασα», διότι θυσιάζοντας τον εαυτό μου στον σταυρό για τη σωτηρία τους, φανερώνω στους ανθρώπους ότι είσαι Θεός αγάπης, Θεός ευσπλαχνικός.
«Τώρα δόξασε και εσύ εμένα. Δόξασέ με κοντά σου, με τη δόξα που είχα κοντά σου πριν να υπάρξει ο κόσμος». Εδώ ο Χριστός μας αποκαλύπτει ότι δεν είναι μόνο άνθρωπος, αλλά και Θεός: διότι υπάρχει κοντά στον Θεό πριν τη δημιουργία του κόσμου.
Πώς θα τον δοξάσει ο Θεός Πατέρας; Με το: να τον αναστήσει από τον τάφο όπου τον καταδίκασαν οι άνθρωποι, να τον βάλει στα δεξιά του με την ανάληψη, και να τον αναδείξει σωτήρα και κριτή των ανθρώπων.
֍ ֍ ֍
Αλλά γιατί έχομε ανάγκη εμείς οι άνθρωποι, να μάθομε ότι ο Ιησούς δεν είναι μόνο άνθρωπος, αλλά είναι και Θεός και σωτήρας μας; «Θα δώσω αιώνια ζωή σε όσους μου έχεις δώσει. Και η αιώνια ζωή είναι να γνωρίσουν εσένα, τον μόνο αληθινό Θεό, και εμένα που με έστειλες».
Πιστεύοντας δηλαδή ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, σωζόμαστε με το Βάπτισμα, συμφιλιωνόμαστε με τον Πατέρα, και λαβαίνομε την αιώνια ζωή του Χριστού. Για να λάβομε αυτά τα δώρα, πρέπει να γνωρίσομε και να πιστέψομε ότι: ενώ οι άνθρωποι καταδίκασαν τον Ιησού, ο Θεός τον δόξασε.
֍ ֍ ֍
Αλλά με αυτό, δεν τέλειωσαν όλα! Λέει ο Χριστός: «Εγώ έρχομαι σ’ εσένα, ενώ αυτοί μένουν ακόμη εδώ στον κόσμο. Σε παρακαλώ λοιπόν γι’ αυτούς που μου έδωσες».
Ο Χριστός ολοκλήρωσε με επιτυχία την επίγεια πορεία του: μας έδωσε μαρτυρία για τον Θεό, μας έδωσε και την αιώνια ζωή με τον θάνατο και την ανάστασή του. Αλλά εμείς δεν έχομε τελειώσει ακόμη την επίγεια πορεία μας, και κινδυνεύομε να πέσομε στα δίχτυα και τις πλάνες του διαβόλου, να εγκαταλείψομε την πίστη και τον δρόμο που μας έδειξε ο Χριστός.
Γι’ αυτό μας νοιάζεται ο Χριστός, και προσεύχεται για μας στον Πατέρα του: «Πατέρα, δεν σε παρακαλώ να τους πάρεις από τον κόσμο, αλλά να τους προστατέψεις από τον πονηρό: τον διάβολο».
֍ ֍ ֍
Ποιοι είναι άραγε οι κίνδυνοι που διατρέχομε, να μας παρασύρει ο διάβολος και να εγκαταλείψομε την πίστη ή τη χριστιανική ζωή;
Μας το λέει ο απ. Πέτρος στη σημερινή επιστολή του: «Αν υποφέρει κάποιος επειδή είναι χριστιανός, ας μην ντρέπεται, αλλά ας δοξάζει τον Θεό», γι’ αυτά που υποφέρει ως χριστιανός.
Στη ζωή μας, είτε το θέλομε είτε όχι, υποφέρομε. Αλλά άλλοτε υποφέρομε διότι φταίμε, διότι κάναμε κάτι κακό, και πληρώνομε τις συνέπειες των πράξεων ή των παραλείψεών μας. Λέει ο Πέτρος: «Κανείς ας μην υποφέρει επειδή σκότωσε, έκλεψε, κακοποίησε ή ανακατεύτηκε σε ξένες υποθέσεις».
Άλλοτε πάλι υποφέρομε χωρίς να έχομε κάνει κακό, αλλά μόνο επειδή ζούμε χριστιανικά. Γι’ αυτό μας υποδεικνύει με τι τρόπο να αντιμετωπίζομε αυτά που υποφέρομε χωρίς να φταίμε. Ο χριστιανός έχει ένα δικό του τρόπο να τα αντιμετωπίζει: όχι με απελπισία, και επαναστατικότητα, και με παράπονα προς τον Θεό, ούτε με επιθετικότητα και βία κατά των ανθρώπων, αλλά «υποφέρει δοξάζοντας τον Θεό»!
֍ ֍ ֍
Παράξενο! Γιατί να δοξάζω τον Θεό όταν υποφέρω; Και πώς να βρω την ψυχική διάθεση να δοξάσω τον Θεό μέσα στα βάσανά μου; Μας λέει σήμερα ο Άγ. Πέτρος: «Να χαίρεστε επειδή είστε κοινωνοί των παθημάτων του Χριστού».
Κάποτε είχαν συλλάβει τους αποστόλους επειδή μιλούσαν για τον Χριστό, και τους έδωσαν βουρδουλιές, και γέμισαν πληγές το σώμα τους, και τους εξευτέλισαν εμπρός στα μάτια της κοινωνίας. «Εκείνοι, τότε, χαίροντας απομακρύνθηκαν από το Συνέδριο, επειδή καταξιώθηκαν να ατιμασθούν υπέρ του ονόματος» του Χριστού (Πρ.5,41).
Έτσι ζούσαν οι Απόστολοι, μετά την Πεντηκοστή, την πίστη τους και τη μαρτυρία τους για τον Χριστό: χαρούμενοι ακόμη και όταν υπέφεραν γι’ αυτό. Γι’ αυτό μας λέει ο Πέτρος: «Να χαίρεστε επειδή είστε κοινωνοί των παθημάτων του Χριστού».
Αλλά και η επιστολή προς τους Εβραίους μας λέει: «Αναλογιστείτε τον Χριστό που υπέμεινε μια τέτοια εχθρότητα εναντίον του, από τους αμαρτωλούς, και μην αποκάμετε χάνοντας το θάρρος σας» (Εβρ.12,3).
Βλέπομε λοιπόν ότι ο Πέτρος μας προτρέπει να χαιρόμαστε, ακόμη και όταν υποφέρομε εξαιτίας της χριστιανικής μας πίστης και ζωής. Και αυτό, όχι επειδή οι ίδιοι οι Απόστολοι και οι πρώτοι χριστιανοί χαίρονταν υποφέροντας για τον Χριστό. Αλλά κυρίως διότι ο ίδιος ο Χριστός υπέφερε: «Να χαίρεστε επειδή είστε κοινωνοί των παθημάτων του Χριστού».
Γιατί να χαιρόμαστε, που υποφέρομε όπως υπέφερε και ο Χριστός; «Ώστε όταν αποκαλυφθεί η δόξα του, – όταν ξανάρθει ένδοξος στη Δευτέρα Παρουσία του – να χαρείτε και να αγάλλεστε».
Μας προτρέπει λοιπόν ο Πέτρος να χαιρόμαστε, όπως χαίρονταν οι Απόστολοι όταν υπέφεραν για τον Χριστό, ΟΧΙ επειδή ο χριστιανός είναι μαζοχιστής, όχι επειδή μας αρέσει να υποφέρομε, ΑΛΛΑ διότι – αν υποφέρομε κάνοντας το καλό – μας περιμένει η χαρά, η αγαλλίαση, η ευτυχία, μαζί με τον ένδοξο Χριστό στον παράδεισο.
Αυτό που κέρδισε ο Χριστός για μας, με τον θάνατο και την ανάστασή του, θα το κερδίσομε κι εμείς, διότι συμμετέχοντας στα παθήματα του Χριστού, θα συμμετάσχομε και στη δόξα του.
֍ ֍ ֍
Καταλαβαίνετε αδελφοί μου, γιατί ερχόμαστε εδώ κάθε Κυριακή, να συναντήσομε τον Αναστημένο Κύριο και να τελέσομε το πασχαλινό του μυστήριο. Διότι εμείς είμαστε αδύναμοι, και έχομε απόλυτη ανάγκη από τη δική του δύναμη, για να γίνομε δυνατοί σαν κι εκείνον: μένοντας στη γη, αλλά έχοντας στραμμένα τα μάτια μας στον ουρανό, στη δόξα και ευτυχία που μας περιμένει «εάν κάνομε το καλό, και εάν χαιρόμαστε, συμμετέχοντας στα παθήματα του Χριστού»! ●●●
