Ο πάπας Φραγκίσκος αναχώρησε από τη Μανίλα, τη Δευτέρα 19 Ιανουαρίου το πρωί, μετά από ένα ταξίδι μίας εβδομάδας στην Ασία, που άρχισε στη Σρι Λάνκα και ολοκληρώθηκε στις Φιλιππίνες. Εκατοντάδες χιλιάδες Φιλιππινέζοι είχαν κατακλύσει τους δρόμους της Μανίλας για να αποχαιρετίσουν τον Άγιο Πατέρα, καθώς πήγαινε προς το αεροδρόμιο. Στη Θεία Λειτουργία, με την οποία ολοκλήρωσε ο πάπας το ταξίδι του στο Πάρκο Luneta στην Μανίλα, την Κυριακή συμμετείχαν πάνω από 6 εκατομμύρια άνθρωποι. Ήταν το μεγαλύτερο πλήθος σε μια τελετή του Πάπα, στην ιστορία.
Σε συνέντευξη Τύπου μετά την αναχώρηση του Πάπα, ο Αρχιεπίσκοπος της Μανίλας, Καρδινάλιος Luis Antonio Tagle, είπε χαρακτηριστικά: «Όλοι στις Φιλιππίνες είμαστε γεμάτοι με ευχαριστία και ευγνωμοσύνη προς τον Θεό για αυτό το ταξίδι αλλά και με την πρόκληση από τον Πάπα να αντιμετωπίσουμε προβλήματα όπως η ανισότητα στην χώρα».
Η επίσκεψη στις δύο χώρες ήταν γεμάτη με καταπληκτικές στιγμές
Μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές ήταν η συνάντηση με τα εγκαταλελειμμένα παιδιά στους δρόμους.
O πάπας Φραγκίσκος έφτασε στη Μανίλα, το δεύτερο σκέλος της επίσκεψής του στις ασιατικές χώρες, την Πέμπτη 15 Ιανουαρίου το βράδυ. Η Παρασκευή ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη ημέρα του στις Φιλιππίνες και τον είδαμε να συμμετέχει σε μια σειρά από εκδηλώσεις, περιλαμβανομένων της συνάντησης με τον Πρόεδρο, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τη συνάντηση με τις οικογένειες.
Όμως η συνάντηση που πραγματικά συγκίνησε ήταν μια συνάντηση εκτός προγράμματος, αυτή με τα παιδιά των δρόμων. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο φιλανθρωπικό ίδρυμα ANAK-Tnk, που φιλοξενεί και φροντίζει γι’ αυτά τα παιδιά.
Το σπίτι συνήθως φιλοξενεί περίπου 20 μικρά κορίτσια, αλλά στην συνάντηση με τον Πάπα μετείχαν και πολλά άλλα παιδιά διαφορετικών ηλικιών, που το ίδιο ίδρυμα φιλοξενεί σε διάφορα σπίτια στη Μανίλα -πάνω από 300.
Η συνάντηση ήταν πολύ αυθόρμητη, μια συνάντηση στην οποία ο Πάπας, όπως είπε ο π. Λομπάρντι «αισθάνθηκε την ανάγκη αυτών των παιδιών για αγάπη και τρυφερότητα», αλλά και «την ελπίδα που έχουν μέσα στην καρδιά τους, αν αισθάνονται ότι κάποιος τα αγαπά».
Όπως είπε και ο Γάλλος ιερέας, υπεύθυνος για το κέντρο, που μίλησε στον Πάπα γι’ αυτά τα παιδιά, περιγράφοντας το πόσο έχουν υποφέρει, «μπορείτε να δείτε στα μάτια τους τη χαρά της συνάντησης με τον Πάπα και την ελπίδα τους για το μέλλον».
Σχολιάζοντας ο π. Λομπάρντι την συνάντηση είπε: «Νομίζω ότι ο Πάπας είχε μεγάλη επιθυμία για αυτή τη συνάντηση επειδή (αυτά τα παιδιά), είναι η απτή απόδειξη του τι θα ήθελε να κάνει -να συναντήσει όλα τα παιδιά των δρόμων στη Μανίλα! Αυτό βέβαια δεν είναι δυνατό, αλλά με αυτή την αντιπροσωπευτική ομάδα ήταν ένας τρόπος για να φανερώσει ό,τι είναι στο κέντρο της προσοχής του, της καρδιάς του». Ο π. Λομπάρντι επισήμανε ακόμη ότι ο Πάπας πρόσθεσε μια φράση στην ομιλία του κατά τη διάρκεια της Θ. Λειτουργίας για τα μέλη της Εκκλησίας, στην οποία λέει: «Οι φτωχοί είναι στο κέντρο του Ευαγγελίου. Αν αφαιρέσετε τους φτωχούς από το Ευαγγέλιο χάνετε ολόκληρο το νόημά του, και το μήνυμα του Ιησού Χριστού είναι κενό».
Με αυτή την έννοια -λέει ο Λομπάρντι- τα μικρά παιδιά που εγκαταλείπονται στον δρόμο είναι και τα φτωχότερα όλων επειδή είναι τόσο φτωχά και αδύναμα, και εάν δεν φιλοξενηθούν σε ένα σπίτι θα πεθαίνουν.
Και ο π. Λομπάρντι καταλήγει: «Αυτή η συνάντηση εξέφρασε το σύνολο της αποστολής του Πάπα εδώ, μια αποστολή που μιλάει για τη φτώχεια, την ανισότητα σε αυτήν την κοινωνία, αλλά και σε πολλές άλλες κοινωνίες, καθώς και την ευθύνη μας να οικοδομήσουμε ένα διαφορετικό είδος της κοινωνίας όπου η αγάπη είναι το κριτήριο για τις επιλογές μας».
μια αποστολή που μιλάει για την φτώχεια, την ανισότητα σε αυτή τη κοινωνία
Κατά την διάρκεια της συνάντησης με τη νεολαία στο Πανεπιστήμιο Σάντο Τομάς η φωνή αυτών των παιδιών ακούστηκε ξανά δημόσια, δυνατά και καθαρά, μια μαρτυρία που έφερε δάκρυα στα μάτια και στην καρδιά.
Ο Άγιος Πατέρας και μαζί όλος ο κόσμος άκουσαν τη μαρτυρία δύο παιδιών του δρόμου που προστατεύονται από το ίδρυμα Tulay ng Kabataan (ANAK-TNK). Ο δεκατετράχρονος Chura και η δωδεκάχρονη Glyzelle Palomar βίωσαν τα χειρότερα στους δρόμους της Μανίλας.
«Γιατί ο Θεός επιτρέπει να γίνονται τέτοια πράγματα, ακόμα κι αν δεν φταίνε τα παιδιά;» ρώτησε η Glyzelle με δάκρυα στα μάτια.
Ο Πάπας Φραγκίσκος αγκάλιασε τα δύο παιδιά, και αργότερα ρώτησε: «Έμαθα να κλαίω όταν βλέπω ένα παιδί που πεινάει, ένα παιδί που κάνει χρήση ναρκωτικών στο δρόμο, ένα παιδί χωρίς σπίτι, ένα παιδί εγκαταλελειμμένο, ένα παιδί θύμα εκμετάλλευσης, ένα παιδί που χρησιμοποιείται από μια κοινωνία ως σκλάβος»;
www.anak-tnk.org
Ο Πάπας στη Θεία Λειτουργία στη Μανίλα: Καλούμαστε να είμαστε παιδιά του Θεού
Ο πάπας Φραγκίσκος τέλεσε τη Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία στο Πάρκο Luneta της Μανίλας με την συμμετοχή ενός ενθουσιώδους πλήθους που αψήφησε τις κακές καιρικές συνθήκες. Ο επικεφαλής του αγγλόφωνου τμήματος του Ραδιοφώνου του Βατικανού Sean Patrick-Lovett, που ταξίδεψε με τον Πάπα, περιγράφει:
«Πόσοι άνθρωποι ήταν στην Θεία Λειτουργία που τέλεσε ο πάπας Φραγκίσκος στο Πάρκο Luneta στη Μανίλα; Σύμφωνα με την Αρχή διαχείρισης του μετρό της Μανίλας, ή το τοπικό τμήμα της κυκλοφορίας, υπήρχαν 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι μόνο κατά μήκος της διαδρομής από την Νουντσιατούρα, πριν ακόμα φτάσουμε στο πάρκο, το οποίο μπορεί να φιλοξενήσει 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους, προσθέστε ή αφαιρέστε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες. Αλλά, ειλικρινά, ποιος νοιάζεται;
Δεν ήταν ποτέ ένα ζήτημα ποσότητας, αλλά ποιότητας. Και η ποιότητα ήταν εκεί σε αφθονία. Ειδικά, αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι έβρεχε όλη την ημέρα και ότι πολλοί άνθρωποι εδώ ήταν μέχρι και 24 ώρες στην ύπαιθρο για να εξασφαλίσουν μια θέση σε ένα γεγονός που ήταν τόσο ιστορικό όσο και λειτουργικό. Και τι να πω για την ευσέβεια, την ευλάβεια και την αφοσίωση από όλα αυτά τα εκατομμύρια ανθρώπων; Πότε ξαναείδες τόσα πολλά κεφάλια να σκύβουν στο διαλογισμό, ή τόσα πολλά χέρια ενωμένα σε προσευχή, ή άκουσες τόσες πολλές φωνές να ψέλνουν;
Ο πάπας Φραγκίσκος είδε. Και άκουσε. Και με αφορμή την ημέρα της τοπικής γιορτής των Φιλιππίνων του Σάντο Νίνιο, του Θείου Βρέφους, επικέντρωσε την ομιλία του στο γεγονός ότι είμαστε όλοι παιδιά του Θεού, ότι όλοι καλούμαστε να είμαστε μέρος της οικογένειας του Θεού. Η μόνη φορά που μίλησε εκτός κειμένου ήταν για να τονίσει: «Αυτό είναι αμαρτία: να ξεχνάμε ότι είμαστε παιδιά του Θεού».
Ο Πάπας μάς έδωσε μια λίστα με αυτά που ο ίδιος αποκάλεσε περισπασμούς του διαβόλου, που μας δελεάζει με την υπόσχεση «εφήμερων απολαύσεων και επιφανειακών χόμπι», για την κατασπατάληση των δώρων του Θεού από «μαστορέματα με τα gadgets» ή ξοδεύοντας τα χρήματά μας «στα τυχερά παιχνίδια και το ποτό», ξεχνώντας να επικεντρωθούμε «στα πράγματα που πραγματικά έχουν σημασία». Χρησιμοποίησε επίσης την ευκαιρία για να ζητήσει την προστασία της οικογένειας από «ύπουλες επιθέσεις και προγράμματα σε αντίθεση με όλα όσα είναι αληθινά και ιερά». Αναφερόμενος στο Ευαγγέλιο της ημέρας (κατά Μάρκο κεφάλαιο 10), ο πάπας Φραγκίσκος μίλησε για τον τρόπο που ο Ιησούς αγκαλιάζει τα παιδιά, λέγοντας ότι πρέπει και εμείς «να βλέπουμε το κάθε παιδί ως ευπρόσδεκτο δώρο, που αγαπάμε και προστατεύουμε. Πρέπει να ενδιαφερόμαστε για τους νέους μας, και να μην επιτρέπουμε να τους κλέβουν την ελπίδα και να τους καταδικάζουν να ζουν στο δρόμο».
