Δεν έχει σημασία αδελφοί μου εάν αυτή τη στιγμή ο Ιησούς Χριστός δεν είναι μπροστά μας ώστε να τον βλέπομε. Εκείνος μας διαβεβαιώνει:
«Όπου είναι συναγμένοι έστω και δύο μόνο ή τρεις στο όνομά μου, είμαι κι Εγώ ανάμεσά τους.
Και ο Ιησούς Χριστός μας μιλάει μέσω του γραπτού Του λόγου και μέσω της Εκκλησίας που ερμηνεύει τον λόγο Του, έτσι όπως τον έχει κατανοήσει στη διάρκεια 2000 ετών.
«Αν κάποιος θέλει να έρχεται πίσω μου», μας είπε σήμερα ο Χριστός. Για ποιους το λέει. Είμαστε εμείς από εκείνους που θέλουν να έρχονται πίσω Του; Θα έλεγε κανείς ότι εφ’ όσον είμαστε συναγμένοι για να τιμήσουμε ένα Μάρτυρα του Ιησού Χριστού, άρα θέλομε να ερχόμαστε πίσω Του.
Μα τι σημαίνει έρχομαι πίσω από τον Ιησού; Γι’ αυτούς που τον άκουγαν ήταν πολύ απλό, ο Ιησούς πήγαινε από χωριό σε χωριό, από πόλη σε πόλη και εκείνοι που είχαν νοιώσει ότι αυτός ο άνθρωπος «πρέπει να είναι ο Μεσσίας που περιμένομε», πήγαιναν πίσω Του, πήγαιναν να δουν τι κάνει ώστε να διαπιστώσουν αν είναι αυτός που περιμένομε, πήγαιναν να ακούσουν τα λόγια Του, ώστε να αντιληφθούν, τον γνωρίζει τον Θεό; Τον γνωρίζει καλύτερα από τους αρχιερείς, τους διδασκάλους, τους θεολόγους που έχομε;
«Αν κάποιος θέλει να έρχεται πίσω μου». Πηγαίνω λοιπόν πίσω από τον Ιησού σημαίνει, είμαι βέβαιος ότι είναι ο Σωτήρας που μου στέλνει ο Θεός και θέλω να Τον γνωρίζω καλύτερα, να ακούω τα λόγια Του και να συμμορφώνω τη ζωή μου με βάση αυτό που μου λέει και με βάση τον τρόπο με τον οποίο ζει Εκείνος. Αυτό σημαίνει έρχομαι πίσω από τον Ιησού. Γι’ αυτό ο Ιησούς προσδιορίζει ότι «έρχομαι πίσω σου» δεν σημαίνει απλώς κουνάω τα πόδια μου και περπατώ πίσω από εσένα.
Ο Χριστός το προσδιορίζει: «Για να έρχεται κανείς πραγματικά πίσω μου (για να είναι πραγματικός μαθητής μου, για να είναι Χριστιανός θα λέγαμε σήμερα), ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώνει το Σταυρό του κάθε μέρα και ας με ακολουθεί.
«Ας απαρνηθεί τον εαυτό του». Τι σημαίνει απαρνούμαι τον εαυτό μου; Ο καθένας μας προσπαθεί να είναι ο εαυτός του, με βάση την ψυχολογία του, τον χαρακτήρα του, τα όνειρά του, κάνει σχέδια…
«Ας απαρνηθεί τον εαυτό του». Ας απαρνηθεί τα σχέδια που κάνει για τον εαυτό του… Μα εγώ έκανα σχέδια να γίνω Ιερέας, αυτό έπρεπε να απαρνηθώ; Όχι, να απαρνηθεί τον εγωιστικό εαυτό του.
Ας απαρνηθεί τον εαυτό του, τα σχέδια που κάνει εκείνος και δεν είναι σχέδια του Θεού, αυτό να απαρνηθεί, να συμμορφώσει τη ζωή του με τα σχέδια του Θεού, τότε με ακολουθεί πραγματικά, τότε έρχεται πίσω μου.
«Και ας σηκώνει το σταυρό του κάθε μέρα». Ο Ιησούς Χριστός σήκωσε το Σταυρό Του αφού είχε βασανισθεί απάνθρωπα, και τελικά καρφώθηκε πάνω στο Σταυρό. Αλλά αυτός Αναστήθηκε, κανένας άλλος. Και με αυτό μας λέει ο Θεός ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος ζωής.
Εκείνου του ανθρώπου που σηκώνει το Σταυρό του καθήκοντος, που σηκώνει το Σταυρό της αποστολής του, που θέλει να είναι αυτό που είναι, αυτός ακολουθεί το Χριστό και τον μιμείται ακόμα και στο Σταυρό. Αλλά το κάνει για να φθάσει στην Ανάσταση, όχι επειδή δήθεν του αρέσει να υποφέρει, αλλά επειδή θέλει να φθάσει στην Ανάσταση. Και όποιος θέλει να πετύχει, παράδειγμα σπουδάζει για ένα πτυχίο, δέχεται να υποφέρει, δέχεται να υποστεί στερήσεις, προκειμένου να φθάσει στο στόχο του.
«Όποιος θέλει να έρχεται πίσω μου». Έχεις ένα στόχο στη ζωή σου; ή είσαι Χριστιανός απλώς γιατί έτσι κάνουν και άλλοι; Θέλεις να πετύχεις ένα στόχο, θέλεις να φθάσεις εκεί που έφθασε; στην Ανάσταση και στη Ζωή;
Το ότι μέσα στη Σύρο είμαστε τόσες χιλιάδες βαφτισμένοι δεν σημαίνει ότι είμαστε τόσες χιλιάδες Χριστιανοί που ακολουθούν το Χριστό. Ποιοι είναι αληθινοί Χριστιανοί, ποιοι δεν είναι; Εγώ είμαι; εσύ είσαι;
Εμείς αυτή τη στιγμή πρέπει να κοιτάξομε τον εαυτό μας. Ας σταματήσομε να κρίνομε τους άλλους. Τον εαυτό μας πρέπει να κρίνομε, να πάρομε στα χέρια μας τη ζωή μας: θέλω να φθάσω στην Ανάσταση!!!
«Ας απαρνηθεί τον εαυτό του», εκείνα τα σχέδιά του που δεν μπαίνουν μέσα στα σχέδια του Θεού.
Ο Ιησούς θα ήθελε μία ζωή ήρεμη στη Ναζαρέτ, προτίμησε τα σχέδια του Πατέρα Του, έμεινε Πιστός, γι’ αυτό τον σταύρωσαν. Αν γύριζε στη Ναζαρέτ και έκλεινε το στόμα Του, δεν θα έφθανε στο Σταυρό, αλλά ούτε και στην Ανάσταση, και εμείς δεν θα είχαμε Σωτήρα.
«Ας απαρνηθεί τον εαυτό του», τον εγωιστικό εαυτό του, το να θέλει να καλοπερνά στη ζωή, και ας δεχθεί το θέλημα του Θεού. Ο Θεός τον θέλει ευτυχισμένο στην αιωνιότητα, όχι για λίγα χρόνια σε τούτη τη ζωή. Διότι «αν προσπαθεί να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει», μας λέει ο Χριστός.
Έρχεται και ο Απόστολος Πέτρος σήμερα και μας μιλάει για αυτό που τόσο μας δυσαρεστεί στη ζωή, γι’ αυτό που λέει ο Χριστός: «ας σηκώσει τον Σταυρό του». Λέει ο Παύλος: «Αγαπητοί μου αν χρειαστεί να υποφέρετε για χάρη της δικαιοσύνης, είστε Μακάριοι».
Ο Βουδισμός είναι η θρησκεία που προσπαθεί να απαλύνει τον πόνο του ανθρώπου, πώς να μάθω να μην υποφέρω. Ο πόνος είναι ό,τι χειρότερο έχομε στη ζωή, βάζει σε κρίση ακόμα και την Πίστη των Χριστιανών, εκείνων που έχουν μία Πίστη επιπόλαιη. Μέχρις ότου πάνε καλά τα πράγματα, πιστεύω στο Θεό: τι καλός που είναι ο Χριστός! Αλλά όταν αρχίσω να υποφέρω: τι σου έκανα Χριστέ μου και με βασανίζεις;
Ο πόνος είναι μεγάλη δοκιμασία, στον πόνο φαίνεται ποιος είναι Πιστός. «Αν χρειαστεί να υποφέρετε» λέει ο Παύλος. Αν χρειαστεί… Ο Θεός δεν θέλει να υποφέρουμε, μην ξεχνάμε πόσους ο Ιησούς θεράπευσε, πόσους απάλλαξε από την τυραννία του σατανά, πόσους ανέστησε, ο Θεός δεν θέλει να υποφέρομε, αλλά σε αυτό τον κόσμο, εδώ που γεννιόμαστε όλοι, μέσα στην αμαρτία, δηλαδή υπερήφανοι, εγωιστές, ο ένας κάνει τον άλλον να υποφέρει, ακόμα και όταν δεν θέλομε, δεν μπορούμε να γλιτώσουμε από τον πόνο.
«Αν χρειαστεί να υποφέρετε για χάρη της δικαιοσύνης», δηλαδή για να ακολουθήσετε το δίκαιο, το θέλημα του Θεού, για να μείνετε πιστοί στο Ευαγγέλιο, τότε είστε Μακάριοι. Αν χρειαστεί να υποφέρετε επειδή θέλετε να είστε μαθητές του Χριστού, τότε είστε Μακάριοι, όχι επειδή υποφέρετε, αλλά επειδή δέχεστε τον πόνο προκειμένου να μείνετε πιστοί στο Χριστό, όπως ο Χριστός έμεινε Πιστός στον Πατέρα Του και γι’ αυτό αναστήθηκε.
Πράγματι «είναι καλύτερο να υποφέρετε κάνοντας το καλό αν αυτό είναι το θέλημα του Θεού, (αν θέλησε ο Θεός να το επιτρέψει στη ζωή σας. Είναι καλύτερο να υποφέρετε κάνοντας το καλό) παρά κάνοντας το κακό».
Πρέπει λοιπόν να προσέχουμε τον εαυτό μας. Εγώ γιατί υποφέρω σήμερα; μήπως επειδή ήμουν εγωιστής; πρέπει να μετανοήσω. Ο πόνος με βοηθάει να σκεφθώ: αν υποφέρω επειδή αμάρτησα ζητώ συγχώρεση και αλλάζω συμπεριφορά. Αν υποφέρω όμως επειδή έκανα το καλό, μένω Πιστός στο καλό, έστω και αν συνεχίσω να υποφέρω, και φέρω εις πέρας την αποστολή μου, είτε είναι Ιερατική, είτε είναι συζυγική, είτε είναι επαγγελματική, οποιαδήποτε.
Αν χρειασθεί να υποφέρετε για χάρη της δικαιοσύνης είστε Μακάριοι…
Όμως ο Άγιος Παντελεήμονας ήταν ένας Χριστιανός που έφθασε στο Σταυρό του Χριστού, έχυσε το αίμα του και ακούσαμε στο πρώτο Ανάγνωσμα να μας μιλάει για την περίπτωση ενός ανθρώπου, που πέρασε και ο ίδιος από τη θυσία του αίματος, τον Ζαχαρία. Μας λέει ο συγγραφέας του βιβλίου των χρονικών, ότι εκείνη την εποχή (περίπου 800 χρόνια πριν το Χριστό), οι άρχοντες των ιουδαίων (βλέπετε πόση ευθύνη έχομε όσοι είμαστε κεφαλές, κεφαλή της Εκκλησίας, κεφαλή της κοινωνίας, κεφαλή της οικογένειας) οι άρχοντες των ιουδαίων εγκατέλειψαν το Ναό του Κυρίου του Θεού των πατέρων τους και λάτρεψαν τα είδωλα. Ξέχασαν ότι αυτός ο Θεός τους είχε ελευθερώσει από τη σκλαβιά της Αιγύπτου, στον οποίο οι προγονοί τους φώναζαν «λύτρωσέ μας», και τους έφερε στην ελευθερία και τους έδωσε μία πατρίδα δική τους. Και άρχισαν να λατρεύουν τα είδωλα που λάτρευαν οι γείτονές τους.
Βλέπετε τι έκαναν; Αντιγράφω τον άλλον, δεν έχω την πυγμή να μείνω αυτός που είμαι, να είμαι Χριστιανός, και δεν προδίδω την Πίστη μου στο Θεό.
Αντέγραψαν τους γείτονες, λάτρεψαν τα είδωλα, και τότε το Πνεύμα του Θεού συνεπήρε το Ζαχαρία και αυτός στάθηκε μπροστά στο λαό και τους είπε: «Αυτά λέει ο Κύριος ο Θεός: Γιατί παραβαίνετε τις εντολές μου;».
«Σας είπα: εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σας, μην έχετε άλλους θεούς ενώπιόν μου. Γιατί λατρεύετε άλλους θεούς, γιατί ακολουθείτε την ηθική των άλλων θεών, γιατί θυσιάζετε τα παιδιά σας σε αυτούς τους θεούς που είναι ψεύτικοι. Εγώ σας είπα μη φονεύσετε, γιατί παραβαίνετε τις εντολές μου με αποτέλεσμα να μη μπορείτε να ευημερήσετε;».
Όταν παραβαίνω τις εντολές του Θεού, δεν σημαίνει ότι θα περάσω καλά. Δεν μπορώ να ευημερήσω, υλικά, σωματικά, διανοητικά, πνευματικά, όταν αποκόβομε από τον Δημιουργό μου.
«Γιατί εγκαταλείψατε τον Κύριο, ώστε και Εκείνος να σας εγκαταλείψει;». Είχατε συνάψει μία διαθήκη μαζί Του. Είχατε πει στον Θεό: Εσύ θα είσαι ο Θεός μας, εσένα μόνο θα λατρεύομε και στις εντολές σου θα υπακούμε. Και Εκείνος είπε, εγώ θα σας προστατεύω. Τώρα τον εγκαταλείψατε. Μπορεί Εκείνος να τηρεί την υπόσχεση που αθετήσατε εσείς; Τον εγκαταλείψατε, λατρεύετε είδωλα, δεν ακολουθείτε τις εντολές Του και θέλετε να ευημερήσετε; είναι ποτέ δυνατόν;
Βεβαίως αδελφοί μου εδώ πάνω στη γη ένας μπορεί να είναι φταίχτης και να το πληρώσει ένας άλλος. Η δική μου αμαρτία δημιουργεί πόνο στον άλλον. Δεν πρέπει να νομίζομε ότι όποιος υποφέρει, αναγκαστικά αυτός φταίει.
Όμως, εκτός από άτομα, είμαστε και κοινωνία, κοινωνία εκκλησιαστική, κοινωνία πολιτική, είμαστε χωριό, είμαστε πόλη. Η αμαρτία του ενός πέφτει στον άλλον. «Πώς μπορείτε να ευημερείτε (λέει ο Θεός); πώς να ευημερήσετε όταν εγκαταλείπετε τις εντολές μου. Με εγκαταλείπετε και εγώ μπορώ συνεχώς να σας προστατεύω;
Δηλαδή ο Θεός ανταποδίδει το κακό; Όχι, ο Θεός για να τους μεταστρέψει τους έστειλε Προφήτες, που έδιναν μαρτυρία εναντίον τους, αλλά αυτοί δεν θέλησαν να τους ακούσουν.
Βλέπετε αδελφοί μου συνεχώς αυτή τη φροντίδα του Θεού προς εμάς: μετανόησε, συνειδητοποίησε ποιος είσαι, συνειδητοποίησε ότι δεν αγαπάς, ότι είσαι εγωιστής και μεταστρέψου. Ο θεός στέλνει Προφήτες, και τι τους κάνουμε τους προφήτες;
«Αλλά εκείνοι (ο λαός) συνωμότησαν εναντίον του Ζαχαρία, και κατά διαταγή του βασιλιά τον λιθοβόλησαν μέσα στην αυλή του Ναού. Τον λιθοβόλησαν, δεν μας αρέσεις, μας ενοχλείς, μας λες ότι δεν συμπεριφερόμαστε σωστά, θα σε σκοτώσομε να ησυχάσομε… Ησύχασαν;
Άραγε ποιος μπορεί να είναι Προφήτης; Βεβαίως ένας Επίσκοπος, ένας Ιερέας, η αποστολή τους είναι να είναι Προφήτες. Και πολλές φορές εμείς έχομε το δίλημμα: να μιλήσω ανοικτά ή θα με βρίσουν; Αν δεν πω την αλήθεια, τι θα απαντήσω μετά στον Χριστό; Θα μου πει: Εγώ σε έστειλα να τους ανοίξεις τα μάτια, εσύ γιατί τους τα άφηνες κλειστά;
Αλλά, Προφήτες δεν είναι μόνο οι χειροτονημένοι. Προφήτης μπορεί να είναι ο άντρας σου, η γυναίκα σου, που σου λέει την αλήθεια. Προφήτης μπορεί να είναι το παιδί σου ή ο γονιός σου.
Αν μας λένε την αλήθεια, εμείς τι κάνομε; Θα κάτσομε να σκεφτούμε, να συνετιστούμε ή αυτό που έκαναν οι ιουδαίοι; «Κανένας τους δεν τον άκουγε, αλλά τον λιθοβόλησαν».
Εμείς σήμερα δεν λιθοβολούμε με πέτρες. Λιθοβολούμε με το στόμα μας! πόσες πέτρες έχομε ρίξει με αυτό το στόμα, ενώ σήμερα θα έχομε ψάλλει στο Θεό και θα έχομε τιμήσει τον Άγιο Παντελεήμονα.
Μέχρι το βράδυ, πρόσεξε αυτόν που θα συναντήσεις. Μήπως ρίξεις πέτρες σε ένα τρίτο. Μην κάνεις αυτό που δεν θα ήθελες να κάνουν οι άλλοι για σένα, λέει ο Χριστός.
Βλέπετε αδελφοί μου ο Χριστός φροντίζει για μας, μας αγαπάει, υποφέρει που μας βλέπει να απομακρυνόμαστε από Εκείνον και κάνει τα πάντα ακόμα και μέσω Προφητών, που μπορεί να είναι δυσάρεστοι, γιατί είναι κάθε μέρα μέσα στο σπίτι μας και μας λένε την αλήθεια: ότι έχομε κακό χαρακτήρα και δεν έχομε μεταστραφεί. Ας το δεχθούμε και ας ζητήσομε από τον Κύριο τη δύναμη της μεταστροφής.
Ας ζητήσομε και από τον Άγιο Παντελεήμονα τη μεσιτεία του, για να μπορέσομε να ακολουθούμε πραγματικά τον Ιησού Χριστό. «Αν κάποιος θέλει να έρχεται πίσω μου (όλα εξαρτώνται από την ελευθερία μας) ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώνει το σταυρό του κάθε μέρα και ας με ακολουθεί».
