Με εκκλησιαστική λαμπρότητα και μεγάλη συμμετοχή ευλαβών από όλη την Τήνο, τη Σύρο και την Αθήνα τελέστηκε η ετήσια πανήγυρη της Ιεράς Καρδίας του Ιησού στο Εξώμβουργο της Τήνου.
Την Πέμπτη και την Παρασκευή ως πνευματική προετοιμασία για την πανήγυρη τελέστηκε η Θεία Λειτουργία και ακολούθησε η προσκύνηση στο Πανάχραντο Μυστήριο.
Το Σάββατο, παραμονή της πανήγυρης, τελέστηκε στις 9 το βράδυ Αρχιερατικός Εσπερινός από το Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπό μας π. Νικόλαο ο οποίος μετά την ανάγνωση του σύντομου αναγνώσματος του Εσπερινού μίλησε στη συναγμένη Εκκλησία και είπε:
Αδελφοί μου και Αδελφές μου,
Πριν σας πω μερικές σκέψεις για την Ιερά καρδία του Ιησού θα ήθελα να αναφερθώ στην Ιερά καρδία του Θεού.
Πριν από όλα πρέπει να ξέρουμε ότι καρδιά, σύμφωνα με τις αντιλήψεις των αρχαίων είναι το όργανο του ανθρωπίνου σώματος, όπου βρίσκεται η έδρα των αισθημάτων και των συγκινήσεων. Είναι η πηγή, της σκεπτόμενης και της ελεύθερης προσωπικότητάς του ανθρώπου.
Στην καρδιά μας γεννιούνται τα κίνητρα με τα οποία ενεργούμε και δημιουργούμε την οικειότητα, τη φιλία, την αφοσίωση και την αγάπη.
Η Αγία Γραφή αναφέρει πως και ο Θεός έχει καρδιά. Όχι βέβαια μια φυσική καρδιά, σαν τη δική μας, αλλά ότι τρέφει άπειρη αγάπη για το λαό του. Στο Βιβλίο του προφήτη Ωσηέ επιβεβαιώνεται ότι η αγάπη του Θεού ξεπερνά κατά πολύ την αγάπη των ανθρώπων: γι’ αυτό και παρά τη δικαιολογημένη οργή εναντίον του εκλεκτού λαού του, ο οποίος τον εγκατέλειψε και στράφηκε προς άλλους ξένους και ανύπαρκτους θεούς, ο Θεός βεβαιώνει: «Εγώ είμαι Θεός και όχι άνθρωπος». Και συνεχίζει: “η καρδιά μου δε μου επιτρέπει να εξολοθρεύσω τον Ισραήλ».
Ο Θεός δεν αγαπά απλώς, αλλά είναι η ίδια η αγάπη. Δεν μπορεί να μην αγαπά και αυτό αποτελεί την τελειότητά Του. Θα μπορούσαμε να πούμε πως ο Θεός είναι μια Καρδιά.
Αυτή η καρδιά του Θεού αγάπησε ακόμη και τον αμαρτωλό άνθρωπο, που ενώ πλάστηκε κατ’ εικόνα Του για να αγαπά, δοκιμάστηκε, πειράχτηκε, δελεάστηκε, παραπλανήθηκε, αμάρτησε και απομακρύνθηκε από το Θεό, από την πηγή της αγάπης. Η καρδιά του ανθρώπου τότε άρχισε και να μην αγαπά, να εχθρεύεται, να μισεί, να ζηλεύει, να σκοτώνει, να σκοτώνει ακόμη και τον αδελφό του, όπως ο Κάιν τον αδελφό του Άβελ.
Σ’ αυτή τη λανθασμένη συμπεριφορά της καρδιάς του ανθρώπου αντέδρασε δυνατά η αγάπη του Θεού. Ζήτησε στον Υιό του να ενσαρκωθεί και μαζί με τη θεϊκή καρδιά να λάβει και μια φυσική, μια ανθρώπινη καρδιά για να μάθει στην καρδιά του ανθρώπου πώς πρέπει να αγαπά σωστά. Να μάθει να μιμείται την αγάπη του Χριστού που είναι η φανέρωση της αγάπης του Θεού. Να γίνει όμοια με την καρδιά του Ιησού που:
έδειξε συμπόνια στους λεπρούς,
συγκινήθηκε από την πίστη του τελώνη,
συγχώρεσε την αμαρτωλή γυναίκα την οποία είχε καταδικάσει σε θάνατο η καρδιά των ανθρώπων,
Είναι η καρδιά που:
ευαισθητοποιήθηκε για τους μικρούς και ταπεινούς, τα παιδιά,
έδειξε συμπόνια για τους πάσχοντες, τους ανήμπορους, τους φτωχούς και τους ταπεινούς,
συνεχίζει να απευθύνει σε όλους μας τη γεμάτη από αγάπη πρόσκληση: «ελάτε σε μένα όλοι εσείς οι κουρασμένοι και φορτωμένοι και εγώ θα σας αναπαύσω. Σηκώστε επάνω σας το ζυγό μου και μάθετε από εμένα διότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά». (Ματθ. 11,29αβ)
Είναι η Καρδιά που:
αρνήθηκε να κατέβει από το σταυρό παρά τις προκλήσεις των ιερόσυλων σταυρωτών,
συγχώρησε ακόμη και τους σταυρωτές του.
Η καρδία του Ιησού αγάπησε τον άνθρωπο μέχρι το «τετέλεσθαι». Αυτό το τετέλεσθαι του Ιησού που ήταν το αποκορύφωμα της αγάπη Του με την οποία απέδειξε πως ο Ιησούς αγαπά όπως ο άνθρωπος, αλλά όχι όσο ο άνθρωπος.
Πριν φύγουμε από αυτό το ορεινό σχολείο της αγάπης, ας θυμηθούμε τα λόγια του Ιησού: «όπως εγώ σας αγάπησα έτσι και εσείς να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Από αυτό θα σας γνωρίσουν ότι είστε μαθητές μου αν αγαπάτε ο ένας τον άλλο».
Αδελφοί μου και αδελφές μου: Η πραγματική ευλάβεια προς την Ιερά Καρδία του Ιησού συνίσταται στο να προσπαθούμε να αγαπάμε όπως αγάπησε αυτή η καρδιά.
Την Κυριακή 10 Ιουλίου, ημέρα της πανήγυρης η θεία Λειτουργία τελέστηκε στις 7 και στις 8:30 το πρωί και στις 11 Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στην οποία προΐστατο ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπός μας π. Νικόλαος και συλλειτούργησε μαζί του ο Σεβασμιότατος Ιωάννης Σπιτέρης Αρχιεπίσκοπος Κερκύρας- Μητροπολίτης Ιονίων Νήσων και Αποστολικός Τοποτηρητής του Αποστολικού Βικαριάτου της Θεσσαλονίκης ο οποίος και κήρυξε το Θείο λόγο. Συλλειτούργησαν επίσης ο Πανοσιολογιώτατος Γενικός Βικάριος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής των εν Αθήναις Καθολικών π. Νικηφόρος Βιδάλης και ο ιερός κλήρος της Τήνου.
Είπε ο Σεβασμιότατος:
Η σημερινή Πανήγυρη αποτελεί τη σύνθεση ολόκληρης της ιστορίας της σωτηρίας, μια ανακεφαλαίωση του Λειτουργικού έτους. Μας φανερώνει ποιος είναι ο Θεός, ποιοι είμαστε εμείς για Αυτόν, και πια πρέπει να είναι η σχέση μας μαζί Του και με τους άλλους.
Η εορτή της Ιεράς Καρδίας μας μεταφέρει στο κέντρο της σωτηρίας μας, μας φανερώνει την αιτία για την οποία ο Θεός παρέδωσε τον Υιό Του για τη σωτηρία μας.
Όλο το έργο της σωτήριας αρχίζει από την απεραντοσύνη της Καρδίας του Πατέρα ο οποίος θέλει να γεμίσει το κενό της ανθρώπινης καρδιάς.
Η καρδιά, τουλάχιστο στη δική μας κουλτούρα, είναι το σύμβολο της αγάπης, θέλει να μας πει με ανθρώπινη γλώσσα ότι ο Θεός όχι μόνο μας αγαπά, αλλά μας αγάπησε με μια ανθρώπινη καρδιά που λαχτάρισε για εμάς, υπέφερε για μας, πληγώθηκε για εμάς, θυσιάστηκε για εμάς.
Αυτό το ανθρώπινο σύμβολο μας οδηγεί πολύ πιο μακριά, στην ίδια την καρδιά του Θεού. Μας αποκαλύπτει, κατά κάποιο τρόπο, την ίδια την ουσία του Θεού. Πρόκειται γι’ αυτό που ακούσαμε στο δεύτερο ανάγνωσμα από την πρώτη επιστολή του Αποστόλου Ιωάννη (4, 7-16): «Ο Θεός είναι αγάπη», όχι μόνο ο Θεός έχει αγάπη, αλλά είναι η ίδια η ΑΓΑΠΗ, το ίδιο το Είναι του Θεού είναι Αγάπη. Στέλνοντας μέσα στο «πλήρωμα του χρόνου» τον μοναδικό του Υιό και το Πνεύμα της Αγάπης, ο Θεός αποκαλύπτει το κρυφότερο μυστικό του: ο ίδιος είναι ένα αιώνιο αντάλλαγμα αγάπης: Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα, και μας προόρισε να συμμετέχουμε σ’ αυτήν την αγάπη (Βλ. Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, (αρ. 221).
Όταν ο Αγ. Ιωάννης έγραφε αυτά τα λόγια όλη η φιλοσοφία της εποχής υποστήριζε ακριβώς το αντίθετο. Για τους έλληνες φιλοσόφους ο Θεός δε μπορούσε ούτε να αγαπήσει, ούτε να αγαπηθεί. Ο Θεός ήταν το υπέρτατο αγαθό, η πλήρης ευτυχία. Το να αγαπάει σήμαινε πως θα του έλειπε κάτι και έπρεπε, με την αγάπη να το συμπληρώσει. Πράγματι η αγάπη δήλωνε «πενία», «ένδεια». Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Θεού ήταν η «απάθεια», η «αυτάρκεια».
Ούτε ο άνθρωπος ήταν ικανός να αγαπήσει το Θεό γιατί η αγάπη μπορούσε να αναπτυχθεί μεταξύ ίσων.
Για τους αρχαίους Έλληνες δεν υπήρχε ούτε το ουσιαστικό, «αγάπη».
Μεταχειρίζονταν άλλες λέξεις για να εκφράσουν άλλες έννοιες: «στοργή» η σχέση μεταξύ γονέων και τέκνων, «έρως» η παθιασμένη αγάπη μεταξύ δυο προσώπων, «φιλία» η σχέση μεταξύ φίλων. ..
Τον όρο «αγάπη» τον επινόησαν οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης για να εκφράσουν αυτό το ανήκουστο Μυστήριο που είναι ο Θεός, τη σχέση του με τον άνθρωπο και του ανθρώπου με το Θεό και μεταξύ των ανθρώπων.
Αυτή η λέξη «Αγάπη» αποκτά από τους Πατέρες της Εκκλησίας διαφορετικές αποχρώσεις σύμφωνα με το πώς ο Θεός θέλει να εκφράσει αυτή την αγάπη Του για τους ανθρώπους. Η άπειρη αγάπη Του για εμάς βρίσκει το δρόμο να κατέβει, να υποβιβαστεί μέχρι τη δική μας φτωχική κατάσταση: γίνεται «συγκατάβαση». Γίνεται «έλεος», ευσπλαχνική αγάπη για να μας συγχωρέσει τις αμαρτίες μας, δεν υπολογίζει τις αχαριστίες μας και η αγάπη του γίνεται «μακροθυμία», γίνεται προσφορά που φτάνει μέχρι το σημείο να προσφέρει τη ζωή Του για μας. Θα φθάσει μέχρι το πολυτιμότερο δώρο: «Τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε το μοναδικό Υιό του» (Ιω.3,16).
Η αγάπη του Θεού είναι «αιώνια» (Ησ.54,8): «Γιατί τα βουνά μπορούν να μετακινηθούν και οι λόφοι να τραντάξουν αλλά η αγάπη μου για σένα δε θα τελειώσει» (Ησ.54,10). «Με αιώνια αγάπη, σε αγάπησα και γι’ αυτό διατήρησα για σένα την εύνοιά μου» (Ιερ.31,3).
Τα χαρακτηριστικά αυτής της θεϊκής αγάπης είναι η απόλυτη δωρεά, η αφιλοκέρδεια. Ο Θεός μας αγαπά, όχι γιατί το αξίζουμε, αλλά απλά επειδή Αυτός είναι η Αγάπη: «Σ’ αυτό συνίσταται η αγάπη: όχι ότι εμείς αγαπήσαμε το Θεό, αλλά στο ότι αυτός μας αγάπησε κι απέστειλε τον Υιό του ως εξιλέωση για τις αμαρτίες μας» (Ιω. 4, 10)
Ο Θεός είναι αγάπη, αλλά αυτή η αγάπη δε μένει εγκλωβισμένη μέσα στην εσωτριαδική ζωή, ο Θεός ξεχειλίζει αυτήν την αγάπη Του και μας τη μεταδίδει μέσω του ενσαρκωμένου Λόγου του εν Αγίω Πνεύματι. Γινόμαστε κοινωνοί της αγάπης του Θεού και με αυτήν την ίδια αγάπη αγαπάμε το Θεό και τον πλησίον. Η θεϊκή αγάπη είναι σαν ένας υπερκόσμιος κύκλος: αρχίζει από το Θεό (η Αγία Τριάδα), εισάγεται στην ιστορία, δημιουργεί την ιστορία, μας πλησιάζει και δίνεται σε μας, και εμείς, αγαπώντας με αυτήν την ίδια αγάπη τους άλλους επιστρέφουμε στο Θεό: «Εμείς αγαπάμε διότι πρώτος εκείνος μας αγάπησε» (Ιω. 4, 19).
Μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε την «εμπειρία» του Θεού: «Κι όποιος αγαπά απ’ το Θεό γεννήθηκε και γνωρίζει το Θεό. Όποιος δεν αγαπά δε γνωρίζει το Θεό, διότι ο Θεός είναι αγάπη» (Ιω. 4,8). Με το ρήμα «γνωρίζω» ο Απόστολος Ιωάννης υποδεικνύει μια βαθιά ένωση, βαθιά κοινωνία με το Θεό: «Ο Θεός είναι αγάπη και όποιος παραμένει στην αγάπη, αυτός παραμένει ενωμένος με το Θεό και ο Θεός παραμένει ενωμένος μαζί του» (Ιω. 4, 16).
Το σημερινό Ευαγγέλιο μας λέει ότι η αγάπη του Θεού για εμάς, δεν είναι κάτι το αφηρημένο, μας πλησιάζει σε όλη τη φτώχεια και αδυναμία μας. Μεγάλη είναι η λαχτάρα μας για ευτυχία, αλλά η αστάθεια των πραγμάτων και των προσώπων δημιουργούν αβεβαιότητα και σύγχυση, δημιουργεί ένα κενό που κανείς δε μπορεί να γεμίσει. Η απέραντη δίψα μας να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε βρίσκει στην καρδιά του Χριστού την απόλυτη πληρότητα: «Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είσθε φορτωμένοι κι εγώ θα σας αναπαύσω» (Μτ. 11, 28).
Ο Ιησούς μας παρουσιάζει την καρδιά Του ως πηγή της πραγματικής αγάπης, μιας αιώνιας αγάπης, μας βεβαιώνει πως μόνο σε αυτήν την αγάπη μπορούμε να βρούμε την ευτυχία αρκεί να κινούμαστε και εμείς μέσα σε αυτήν την αγάπη που πηγάζει από την καρδιά Του.
Πόσες φορές προτιμάμε να κλειστούμε στον εαυτό μας και δεν ακούμε τα λόγια του Χριστού στην Αγία Μαργαρίτα: «Ιδού αυτή η καρδιά που τόσο αγάπησε τους ανθρώπους και που τόσο λίγο αυτοί τον αγάπησαν».
Δεν είναι ο Κύριος που έχει ανάγκη από την αγάπη μας, αλλά εμείς, που χωρίς την αγάπη Του, και τη σωτηρία που μας έφερε, θα παραμείνουμε εγκλωβισμένοι στη δυστυχία, στον εγωισμό μας. Μόνο αγαπώντας θα εξασφαλίσουμε την ευτυχία μας σε αυτόν τον κόσμο και για πάντα στον άλλο.
Ενεργό παρόν στη θεία Λειτουργία έδωσε η νεολαία της τοπικής Εκκλησίας με επί κεφαλής την ομάδα των νέων που θα λάβουν μέρος στην παγκόσμια ημέρα νεολαίας στη Μαδρίτη της Ισπανίας. Επίσης έκαναν φανερή την παρουσία τους και οι έφηβοι που ετοιμάζονται να προχωρήσουν στην επίσημη ομολογία της πίστεως μέσα στη διάρκεια αυτού του καλοκαιριού.
Έντονη η παρουσία στην πανήγυρη των Συριανών ευλαβών της Ιεράς καρδίας. Πολλά άτομα έφθασαν ατομικά στο νησί και άλλα 102 με το Σύνδεσμο Ελλήνων Καθολικών Σύρου. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στο Σύνδεσμο ο οποίος με την παρουσία των μελών του στις πανηγύρεις των μικρών Εκκλησιών δίνει την εικόνα της ενότητας της Καθολικής Εκκλησίας της Ελλάδος.
Στο τέλος της Λειτουργίας ο Τήνιος συμπαθής μουσικός και τραγουδιστής κ. Χρήστος Φιοράντης επανέλαβε τον ύμνο που είχε ετοιμάσει και παρουσιάσει με την ευκαιρία της δέκατης όγδοης επετείου της αρχιερατικής χειροτονίας του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου μας π. Νικολάου και το παρουσίασε για πρώτη φορά στις 4 Ιουλίου κατά την ευχαριστιακή Θ. Λειτουργία που τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος στο ναό του Αγίου Αντωνίου την ημέρα της επετείου. Όλοι οι παρόντες εξέφρασαν τη χαρά τους και τον ενθουσιασμό τους τόσο για τη μελωδία όσο και για το στίχο που είναι έργα του ιδίου, με ένα θερμό και αυθόρμητο χειροκρότημα.
|
Ο ύμνος έχει ως εξής: ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ Είν’ ο Χριστός που μιλά στην καρδιά Πηγή φως που κυλά απαλά. Είναι ο Χριστός που μας δίνει το λόγο Σώμα και Αίμα που τρέφει τον κόσμο.
Επωδή: Χριστέ μου μας δίνεις Εσύ τη σοφία, Μητέρα μας δίνεις τη γλυκιά Παναγία Πατέρα τα μάτια σου στρέψε στον κόσμο, Το Πνεύμα σου δος μας και διώξε τον πόνο.
Είσαι ο Χριστός η όλη Εκκλησία, που όλοι μετέχουμε και γίνεται μία. Είναι ο Χριστός που αγκαλιάζει τον κόσμο, Τα σύνορα σπάει και δείχνει το δρόμο. |
Μετά τη Θεία Λειτουργία τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση στο Ηρώο των πεσόντων και κατατέθηκε στεφάνι εκ μέρους όλων των προσκυνητών στους Καθολικούς Έλληνες πεσόντες των οποίων τα ονόματα είναι γραμμένα στο Ηρώο και στη μνήμη μας.
Η Διοικούσα Επιτροπή του Προσκυνήματος προσέφερε γεύμα στον κλήρο, στους εκπροσώπους της Βουλής και της τοπικής Αυτοδιοίκησης και σε άλλους προσκεκλημένους.
Στην πανήγυρη παρέστησαν οι Βουλευτές των Κυκλάδων κ. κ. Γ. Παπαμανώλης και Γ. Βρούτσης, ο Δήμαρχος Τήνου κ. Π. Κροντηράς, ο Περιφερειακός Σύμβουλος Τήνου κ. Μ Βίλλας, Αντιδήμαρχοι, Δημοτικοί και Τοπικοί Σύμβουλοι Τήνου, ο Αντιδήμαρχος Σύρου κ. Δ. Ρούσσος, ο πρώην Νομάρχης κ. Δ. Μπάιλας, πρώην Δημοτικοί και Περφεριακοί Σύμβουλοι, εκπρόσωποι Συλλόγων και Φορέων και ευλαβείς προσκυνητές της Ιερής Καρδίας του Ιησού. Στη συνέχεια η επιτροπή του Προσκυνήματος πρόσφερε φαγητό στους Ιερωμένους και στους πολιτικούς Άρχοντες των Κυκλάδων και της Τήνου που ήταν παρόντες.
ΚΛΗΡΩΣΗ ΛΑΧΕΙΟΥ
Η νεολαία της Εκκλησίας της Τήνου προκειμένου να μειωθεί το κόστος συμμετοχής της αντιπροσωπείας της (32 άτομα) στην προσεχή παγκόσμια συνάντηση της Καθολικής νεολαίας στη Μαδρίτη της Ισπανίας ετοίμασε μία μικρή λαχειοφόρο αγορά. Η κλήρωση έγινε στα πλαίσια της πανήγυρης στο Εξώμβουργο της Τήνου.
