Την Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2019 ημέρα της Πανηγύρεως η Αρχιερατική πανηγυρική Θεία Λειτουργία τελέστηκε στις 6 το απόγευμα στην οποία συλλειτούργησαν όλοι οι ιερείς της Τήνου. Συμμετείχαν πολλά λαϊκά μέλη της Εκκλησίας μας, όπως επίσης και εκπρόσωποι της τοπικής διοίκησης πρώτου και δευτέρου βαθμού και άλλων θεσμών του νησιού. Συμμετείχε επίσης μία αντιπροσωπεία από την Ενορία Κινίου Σύρου με επί κεφαλής τον εφημέριο π. Ανδρέα. Με τον Αρχιεπίσκοπό μας συλλειτούργησαν όλοι οι εφημέριοι της Τήνου.
Ο όμορφος στολισμός του Ναού, η παρουσία όλων των Ιερέων, των μοναζουσών και του λαού του Θεού, βοήθησε όλη την Εκκλησία να αισθανθεί ενωμένη και να απευθύνει την δοξολογία και την Ευχαριστία της προς τον Θεό Πατέρα για όσα Μεγαλεία έκανε στο λαό του μέσω της Παναγίας την οποία κατέστησε Μητέρα του Υιού Του αλλά και όλων των ανθρώπων.
Η πανήγυρη της Παναγίας του Ροδαρίου τα τελευταία χρόνια ταυτίζεται με την έναρξη της νέας ποιμαντικής χρονιάς κατά την οποία χαράσσεται το γενικό πρόγραμμα που θα ακολουθήσει η τοπική Εκκλησία για να ανταποκριθεί όσο το δυνατό καλύτερα στην αποστολή της, που δεν είναι άλλη από το να είναι σημείο σωτηρίας μέσα στον κόσμο.
Μετά την ανάγνωση του ιερού Ευαγγελίου ο Αρχιεπίσκοπος μίλησε στην Εκκλησία και είπε:
Κατά την Πανήγυρη της Παναγίας του Ροδαρίου, Προστάτισσας της Εκκλησίας μας στην Τήνο, εδώ στον Καθεδρικό μας Ναό, ζούμε και αισθανόμαστε έντονα την ενότητά μας. Αυτή η ενότητα είναι προϋπόθεση για να ασκούμε πιστά αποτελεσματικά την αποστολή που μας ανάθεσε ο Κύριος. Αυτή την ενότητα και την αδελφοσύνη μας την ενισχύουμε με την τέλεση του Μυστηρίου της Αγάπης, που είναι το Μυστήριο της Ευχαριστίας που τελούμε στο Ναό και οφείλουμε να την μεταφέρουμε με τη ζωή μας και στο Λαό, αν θέλουμε να παραμείνουμε ζωντανή κοινότητα πίστης και σημείο σωτηρίας.
Η αγάπη, η ενότητα και η αδελφοσύνη μεταξύ μας δεν πρέπει να είναι απλώς μια ευχή αλλά να ενισχύεται με την προσευχή και να γίνεται ζωή. Οφείλουμε καθημερινά κλήρος και λαός να ελέγχουμε την συμπεριφορά μας, τόσο στις μεταξύ μας σχέσεις, όσο και στις σχέσεις μας προς τον πλησίον. Πρέπει να σεβόμαστε με απλότητα και ταπεινότητα την ιεραρχική τάξη που ο Κύριος έθεσε στην Εκκλησία του και να μην ξεχνούμε πως λάθη μπορεί να κάνει μόνο αυτός που αποφασίζει και όχι αυτός που υπακούει.
Επειδή ο κίνδυνος του εγωισμού είναι υπαρκτός στη ζωή μας και ο πειρασμός της ανυπακοής αισθητός, επειδή βιώνουμε στιγμές αναγκαστικών θαρραλέων αποφάσεων, ας ζητήσουμε ιδιαίτερα σήμερα από την Προστάτισσά μας Παναγία του Ροδαρίου, να μας μετατρέψει σε ένα ζωντανό Ροδάριο που ο κάθε κόκκος του θα είναι η κάθε μια και ο κάθε ένας μας. Έτσι θα αποτελούμε μία ισχυρή ενότητα και θα δίνουμε μία ζωντανή μαρτυρία αγάπης, πριν απ’ το κήρυγμά μας για να γίνεται πειστικό. Ας της ζητήσουμε να μας βοηθήσει να γίνουμε όπως εκείνη «ταπεινοί δούλοι του Κυρίου», που ξέρουμε να υποτασσόμαστε από αγάπη για το Χριστό σε όσους το Άγιο Πνεύμα έθεσε πρώτους υπηρέτες μας στη διακονία της Εκκλησίας. Ας στηρίζουμε με την προσευχή μας και με τη συνεργασία μας όσους έχουν μεγαλύτερη ευθύνη για το πνευματικό μας καλό. Ας σεβόμαστε την προσφορά του άλλου και ας την θεωρούμε τόσο πολύτιμη, τουλάχιστο όσο και τη δική μας. Ας μη μετράμε τα πάντα με την ποσότητα αλλά με την συμπληρωματικότητα. Και ας έχουμε συνεχώς κατά νου ότι δεν πρέπει να ενεργούμε ως μεμονωμένα άτομα διότι στην Εκκλησία είμαστε ένα σώμα, Σώμα Χριστού και μόνο έτσι μπορούμε όχι απλώς να λεγόμαστε αλλά να είμαστε η Εκκλησία του Χριστού.
Το σημερινό σώμα της Εκκλησίας διαθέτει λίγες ενεργές δυνάμεις και γι’ αυτό οφείλουμε να τις δαπανούμε για τα ουσιώδη και να μην τις σπαταλούμε για τα επουσιώδη.
Τα λαϊκά μέλη της Εκκλησίας πρέπει να αναλάβουν περισσότερες ευθύνες, ώστε οι ιερείς να ασχολούνται με το κατηχητικό, το διδακτικό και το λατρευτικό έργο. Να κηρύττουμε πιο συχνά τον λόγο του Θεού, σε κάθε ευκαιρία που μας προσφέρεται.
Η κατήχηση όλων των ηλικιών παραμένει η πρώτη προτεραιότητα μας, η θρησκευτική επιμόρφωση χρειάζεται ενίσχυση και μονιμότητα. Η εκκλησιολογική συνείδηση είναι αδύναμη και χρειάζεται να γίνεται σωστή επιλογή των εκδηλώσεών μας αυξάνοντας τις πρωτοβουλίες που βοηθούν το πέρασμα από την τυπική πράξη στη συνειδητοποίηση. Αυτό το χρειάζονται ιδιαίτερα οι έφηβοί μας, οι νέες και οι νέοι μας που πρέπει να νιώσουν ότι μέσα στην Εκκλησία δεν πρέπει να είναι μόνο αντικείμενα της φροντίδας των άλλων, αλλά και υποκείμενα που φροντίζουν για τους άλλους. Όλοι μαζί παιδιά, νέοι, ενήλικες και ηλικιωμένοι αποτελούμε την Εκκλησία του Χριστού και αυτό δεν πρέπει μόνο να το λέμε ή να το ακούμε αλλά και να το ζούμε. Η Εκκλησία δεν έχει μέλη που είναι θεατές, δεν έχει φανατικούς οπαδούς ή σκληρούς κατακριτές αλλά μόνο αδελφούς και αδελφές.
Όλοι, κλήρος και λαός ας ανοίξουμε τα αυτιά μας να ακούσομε το λόγο του Θεού, να ακούσομε τι μας λέει το Πνεύμα του Θεού. Ας ανοίξουμε το στόμα μας για να δοξάσουμε τα Θεό και ας ανοίξουμε την καρδιά μας σε κάθε αναγκεμένο συνάνθρωπο. Ας αυξήσουμε τα έργα αγάπης με τη βοήθεια και τις συντονισμένες ενέργειες της Κάριτας της τοπικής μας Εκκλησίας, η οποία πλαισιωμένη από εθελοντές και διοικούμενη από ανθρώπους πίστης, επιτελούν ως Εκκλησία, έργο σιωπηρό αλλά σημαντικό.
Τον Οκτώβριο του 2017 και τον Οκτώβριο του 2018, κατά την πανήγυρη της Παναγίας του Ροδαρίου αναγγείλαμε στην Εκκλησία ευχάριστα γεγονότα με την άφιξη του Πατέρων του Ενσαρκωμένου Λόγου το έτος 2017 και των Αδελφών Δούλων του Κυρίου και της Αειπαρθένου Μαρίας το έτος 2018.
Η Εκκλησία μας ανάπνευσε με αυτούς τους δύο ζωογόνους πνεύμονες που συνεχώς ανανεώνουν τη ζωή της Εκκλησίας μας.
Όμως παρατηρούμε ότι όταν η Εκκλησία προοδεύει, όταν ανανεώνεται και συνεχώς δραστηριοποιείται, ο Διάβολος ενοχλείται. Δεν μένει αδρανής, επιτίθεται με πολλά μέσα, εκμεταλλευόμενος την υπομονή μας και την ανθρώπινη ευαισθησία μας. Τον τελευταίο καιρό προσπαθεί να μας δημιουργήσει προβλήματα και κάπου – κάπου τα καταφέρνει. Λυπούμαστε και στεναχωριόμαστε, επειδή δεν είμαστε πλασμένοι από σίδερο. Ανησυχούμε αλλά όσο και αν δοκιμαζόμαστε δεν θα παραδοθούμε, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την αποστολή που ο Κύριος μας ανάθεσε.
Εκείνο που ζητώ είναι να μη βιαζόμαστε να κατηγορούμε τις αποφάσεις πριν υπεύθυνα ενημερωθούμε. Όταν δεν γνωρίζουμε κάτι ή γιατί έγινε αυτό ή το άλλο είναι καλύτερα να σιωπούμε. «Έχουν γνώση οι φύλακες».
Αδελφοί μου και Αδελφές μου, η αποστολή όλων μας έχει ημερομηνία λήξης, αλλά δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης της μεταξύ μας αγάπης. Δεν είμαστε μόνοι, διότι συνεχώς ανανεώνουμε την παράκλησή μας στον Κύριο με το «ΜΕΙΝΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕ». Και αυτό όχι μόνο επειδή σιγά-σιγά βραδιάζει για μένα, αλλά επειδή μερικές φορές σκοτεινιάζει και για την τοπική μας Εκκλησία. Το αληθινό όμως φως της Εκκλησίας δεν είμαι ούτε εγώ, ούτε εμείς αλλά ο ίδιος ο Κύριος που είναι το φως του κόσμου, ο ήλιος ο νοητός από τον οποία παίρνει το φως και η ίδια η Σελήνη που είναι η Παναγία προς την οποία με θάρρος σήμερα απευθυνόμαστε και τις λέμε: «όταν στο πέλαγος βροντά και αστράφτει, ως άστρο φωτεινό το φως λάμπει».
Ο καρδιογνώστης Κύριος, με τις ικεσίες της Παναγίας του Ροδαρίου, ας ευλογεί όλους μας. Αμήν
Μετά τη Θεία Λειτουργία, όπως κάθε χρόνο ο Δήμος, πρόσφερε κέρασμα σε όλο το εκκλησίασμα.
