ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΓΡΑΤΙΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΞΑΡΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ 2014
Αγαπητοί μου αδελφοί,
«Αληθώς ανέστη ο Κύριος !».
Όταν άκουσαν οι Αθηναίοι τον απόστολο Παύλο επί του Αρείου Πάγου να μιλάει για ανάσταση νεκρών, μερικοί τον ειρωνεύτηκαν, άλλοι με περιφρόνηση αποσύρθηκαν λέγοντάς του «θα σε ακούσουμε μια άλλη φορά για το ζήτημα αυτό» (Πραξ. 17, 32). Ο Παύλος όμως με απόλυτη ηρεμία, σιγουριά και πίστη τούς διαβεβαίωνε ότι «αληθώς ανέστη ο Κύριος» και ότι «αν ο Χριστός δεν είχε αναστηθεί, θα ήμασταν οι πιο αξιολύπητοι από όλους τους ανθρώπους», «τότε θα ήταν χωρίς νόημα το κήρυγμά μας, και η πίστη μας χωρίς νόημα». Η διαβεβαίωση αυτή αντηχεί μέχρι σήμερα και θα αντηχεί έως τα πέρατα της γης εις τους αιώνες. Η ουσία της Χριστιανικής Θρησκείας θεμελιώνεται στο ιστορικό γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού. Ο Χριστός όμως δεν αναστήθηκε απλώς για τον εαυτό του, δεν ήταν μια ιδιωτική υπόθεση του Χριστού, αλλά για να γίνει «αρχή των (αναστημένων) νεκρών», «πρωτότοκος από τους νεκρούς», για να μάς χαρίσει τη ζωή του μέλλοντος αιώνος, όταν πέσει η αυλαία του σωματικού μας θανάτου (Βλ. Α΄ Κορ. 15, 12-19, Κολ. 1,18, Ρωμ. 8,29).
Γιορτάζουμε κι’ εφέτος με τη χάρη του Θεού το Πάσχα, και τη νύχτα της Αναστάσεως με αναμμένη τη λαμπάδα στο χέρι θα ανανεώσουμε και πάλι την πίστη μας ψάλλοντας «Χριστός ανέστη», «Αληθώς ανέστη ο Κύριος» !
Δεν θα είχε όμως νόημα να ψάλλουμε και να ομολογούμε μια φορά τον χρόνο ότι «αληθώς ανέστη ο Κύριος», αν δεν έχουμε καθημερινά προσωπική σχέση και βιωματική συνάντηση με τον αναστημένο Χριστό, αν δεν έχουμε την συγκλονιστική εμπειρία του γεγονότος της Αναστάσεως του Χριστού με τη συμμετοχή μας στην λατρευτική ζωή της Εκκλησίας και κυρίως στη Θεία Ευχαριστία. Θα ήμασταν οι πιο αξιολύπητοι από όλους τους ανθρώπους, αν δεν βιώναμε υπαρξιακά την «Χαρά του Ευαγγελίου του Αναστημένου Χριστού».
Αυθόρμητη όμως η κραυγή: Πώς να βιώσουμε την «Χαρά του Ευαγγελίου του Αναστημένου Χριστού», όταν ο σταυρός που σηκώνει ο καθένας μας στην καθημερινότητα του είναι πράγματι δυσβάστακτος; όταν ασφυκτιά από αγωνία για την επιβίωσή του; όταν οδηγείται σε απόγνωση από τα τόσα και τόσα άλυτα προβλήματα και τραγικά γεγονότα μέσα στην κοινωνία όπου ζει, μέχρι σημείου να κλονίζεται αυτή η ίδια η πίστη και η εμπιστοσύνη του στον Θεό και να διερωτάται αν πράγματι ο Θεός ενδιαφέρεται για τον ταλαίπωρο άνθρωπο;
Ο πάπας Φραγκίσκος στην Αποστολική Παραίνεσή του «Η Χαρά του Ευαγγελίου» μας καλεί να δούμε τα πράγματα υπό ένα εντελώς καινούργιο φως: «Η ανάσταση του Κυρίου δεν είναι κάτι που ανήκει στο παρελθόν. Περιέχει μια δύναμη ζωής που έχει διεισδύσει στον κόσμο. Εκεί όπου φαίνονται ότι τα πάντα είναι νεκρά, εμφανίζονται από παντού οι βλαστοί της αναστάσεως. Είναι μια δύναμη χωρίς όμοιες. Είναι αλήθεια πως πολλές φορές φαίνεται ότι ο Θεός δεν υπάρχει: βλέπουμε την αδικία, την κακία, την αδιαφορία και την ωμότητα να μη μειώνονται. Όμως, είναι εξίσου βέβαιο ότι μέσα στο σκοτάδι αρχίζει πάντοτε να γεννιέται κάτι το νέο, που αργά ή γρήγορα παράγει καρπό. Σε ένα χωράφι ισοπεδωμένο, εμφανίζεται πάλι η ζωή, επίμονη και ακατανίκητη. Θα υπάρχουν πολλά άσχημα πράγματα, όμως το καλό τείνει πάντοτε να προβάλλει ξανά και να διαδίδεται. Κάθε μέρα μέσα στον κόσμο γεννιέται ξανά η ομορφιά, που ανασταίνεται μεταμορφωμένη μέσα από τα δράματα της ιστορίας. Οι αξίες τείνουν πάντοτε να επανεμφανίζονται υπό νέες μορφές, και πράγματι, το ανθρώπινο ον έχει αναγεννηθεί πολλές φορές από καταστάσεις που έμοιαζαν ανεπίστρεπτες. Αυτή είναι η δύναμη της αναστάσεως, και κάθε ευαγγελιστής είναι ένα όργανο αυτού του δυναμισμού»(παραγ. 276).
Με αυτές τις ελπιδοφόρες σκέψεις του Αγίου Πατέρα σας απευθύνω τις πασχαλινές ευχές μου. Σας ασπάζομαι όλους με τον πασχαλινό λειτουργικό χαιρετισμό : Χριστός ανέστη, αληθώς ανέστη !
+ Δημήτριος
Επίσκοπος των Ελληνορρύθμων Καθολικών Ελλάδος
