ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ
«ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΛΑΡΙΣΑΣ
11 – 12 Μαΐου 2013
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, με μεγάλη επισημότητα και συμμετοχή πιστών, πανηγύρισε ο Καθολικός Ναός της Λάρισας. Ο ιερός αυτός Ναός που είναι αφιερωμένος στην Ιερά Καρδία του Ιησού, πανηγυρίζει με Επισκοπικό Διάταγμα τη δεύτερη Κυριακή του Πάσχα, την Κυριακή δηλαδή που λειτουργικά η Εκκλησία μας εορτάζει την Ευσπλαχνία του Θεού. Αντίστοιχα την ίδια Κυριακή οι πιστοί της ανατολικής παράδοσης τιμούν την Κυριακή του Θωμά.
Ο Αρχιεπίσκοπός μας π. Ιωάννης, πλαισιωμένος από τον Εφημέριο Βόλου – Λάρισας π. Πάολο Περάτζο, το Λειτουργό του Ναού π. Σιμονέλ Μποάνκις και τον Ηγούμενο των Λαζαριστών π. Γιάννους Ζβολίνσκυ, τέλεσαν το απόγευμα του Σαββάτου 11 Μαΐου την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ενώ την επομένη, Κυριακή, ο Επίσκοπος έδωσε το Μυστήριο του Χρίσματος στα παιδιά του κατηχητικού. Στα παιδιά προσφέρθηκε ένας αναμνηστικός σταυρός με τα σύμβολα του Αγίου Πνεύματος, για να τα συνοδεύει στη ζωή και στην μελλοντική πνευματική τους πορεία.
Ένα καινούργιο στοιχείο που χαρακτηρίζει την κοινότητα της Λάρισας είναι το γεγονός ότι σχηματίστηκε επιτέλους μία όμορφη χορωδία κι ενώ οι πιστοί ανήκουν σε διάφορες εθνικότητες, όλοι έχουν μάθει και ψάλλουν τους λειτουργικούς ύμνους στα ελληνικά, παρουσιάζοντας μία όμορφη εικόνα αδελφοσύνης και ομόνοιας. Ο Αρχιεπίσκοπος με τη σειρά του αναφέρθηκε στην σπουδαία ιδιαιτερότητα της τελετής και εξήγησε το πώς καθιερώθηκε από τον μακάριο Πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β΄ η εορτή της Ευσπλαχνίας του Θεού.
Για την ιστορία να αναφέρουμε ξανά πως στις 5 Οκτωβρίου 1938 μια νέα μοναχή με το όνομα Αδελφή Φαουστίνα, (κοσμικό όνομα Helen Kowalska) πέθανε σε ένα μοναστήρι των Αδελφών της Παναγίας του Ελέους στην Κρακοβία της Πολωνίας. Η Φαουστίνα προερχόταν από μια φτωχή οικογένεια που είχε αγωνιστεί σκληρά στο μικρό αγρόκτημά τους κατά τη διάρκεια των φοβερών ετών του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η Αδελφή είχε λάβει τρία μόλις έτη βασικής εκπαίδευσης κι ο ρόλος της στο Μοναστήρι ήταν συνήθως ο πιο ταπεινός, συνήθως στην κουζίνα ή στον κήπο, ή ως αχθοφόρος.
Στις 22 Φεβρουαρίου 1931, ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός εμφανίστηκε σ’ αυτήν την απλή καλόγρια, φέρνοντας ένα θαυμάσιο Μήνυμα Ελέους για όλη την ανθρωπότητα. Η Αγία Faustina έγραψε στο ημερολόγιό της: «Το βράδυ, όταν ήμουν στο κελί μου, μου παρουσιάστηκε ο Ιησούς ντυμένος με ένα άσπρο ένδυμα. Σήκωσε το ένα Του χέρι να με ευλογήσει ενώ το άλλο άγγιζε το ένδυμα Του στο στήθος. Από το άνοιγμα του ενδύματος στο στήθος έβγαιναν δύο μεγάλες ακτίνες, η μια κόκκινη και η άλλη λευκή. Στην σιωπή κοίταξα με προσήλωση τον Σωτήρα και η ψυχή μου καταλείφθηκε με φόβο, αλλά και με μεγάλη χαρά. Σε λίγο ο Ιησούς μου είπε: «Ζωγράφισε μια εικόνα σύμφωνα με το ό,τι βλέπεις, με την επιγραφή: Ιησού, σε εμπιστεύομαι». Λίγο καιρό αργότερα, ο Σωτήρας μού μίλησε πάλι: «Η χλωμή ακτίνα αντιπροσωπεύει το νερό που καθιστά τις ψυχές δίκαιες, η κόκκινη ακτίνα αντιπροσωπεύει το αίμα που είναι η ζωή των ψυχών. Αυτές οι δύο ακτίνες ξεχύθηκαν από τα βάθη του πιο τρυφερού Ελέους μου όταν μια λόγχη μου τρύπησε την καρδιά στο Σταυρό…».
Μετά η Θεία Λειτουργία ακολούθησε μία όμορφη τράπεζα αγάπης όπου η κάθε οικογένεια έφερε ό,τι είχε προετοιμάσει, ενώ τα τοπικά μέσα ενδιαφέρθηκαν να καλύψουν την τελετή. Ένας φωτογράφος κι ένας δημοσιογράφος της «Ελευθερίας Λάρισας» έγραψε μάλιστα ένα άρθρο για τους καθολικούς της Θεσσαλίας. Εντελώς αυθόρμητα πολλοί από τους πιστούς έφεραν άσπρα τριαντάφυλλα για να ευχηθούν στον Επίσκοπο για τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από την Αρχιεπισκοπική του χειροτονία και με τη σειρά του, ο ίδιος, τα μοίρασε στις μητέρες που εκείνη την ημέρα εόρταζαν τη γιορτή της Ημέρας της Μητέρας. Ευχαριστώντας το ποίμνιό του, ανέφερε ότι μέσα σ’ αυτά τα δέκα χρόνια διακονίας, μία από τις μεγαλύτερες ικανοποιήσεις που πήρε ήταν η δημιουργία της νέας εκκλησίας με το πρεσβυτέριο και την αίθουσα εκδηλώσεων, η εγκατάσταση ενός μόνιμου ιερέα και η αναγέννηση της όμορφης κοινότητας της περιοχής.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
14 Μαΐου 2013
Ευχαριστήρια τελετή για την επέτειο 10 χρόνων Αρχιερατείας
του Σεβασμιοτάτου Ιωάννη Σπιτέρη
Την Τρίτη 14 Μαΐου, χωρίς να προηγηθεί κάποια πρόσκληση, εβδομήντα και πλέον πιστοί της πόλης, οι μοναχοί και ο κλήρος της Βορείου Ελλάδος συγκεντρώθηκαν στο Ναό του Αγίου Βικεντίου για να προσευχηθούν με τον Επίσκοπο για τα δέκα χρόνια διακονίας του ως Τοποτηρητής του Αποστολικού Βικαριάτου της Βορείου Ελλάδος. Παρόντες ήταν και μερικοί Καθηγητές, φίλοι του Επισκόπου από το Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Με το πέρας της τελετής, το ενοριακό συμβούλιο επέδωσε στον Επίσκοπο μία αναμνηστική ασημένια πλακέτα. Ακολούθως, στην αίθουσα συγκεντρώσεων του Ναού μαζεύτηκαν όλοι για ένα κέρασμα και μέλη των διαφόρων οργανώσεων και όχι μόνο, του προσέφεραν λουλούδια και άλλα αναμνηστικά, εκδηλώνοντας την αγάπη και την ευγνωμοσύνη τους για τη δεκαετή τακτική παρουσία του στην πόλη και στην Εκκλησία τους.
Ο Αρχιεπίσκοπος στην ομιλία του ανέφερε πως από την πρώτη στιγμή προσπάθησε να κάνει τους πιστούς και τα Μοναχικά Τάγματα να συνειδητοποιήσουν πως η Εκκλησία του Αποστολικού Βικαριάτου είναι μία Επισκοπή που έχει Επίσκοπο και ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της μίας ενορίας ή της μίας μοναχικής κοινότητας.
Είναι μία Επισκοπή που αγκαλιάζει όλη την περιοχή της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας και της Θράκης και χαίρεται που βλέπει τις μικρές, κυρίως, κοινότητες, της Λάρισας, της Ξάνθης κ.ο.κ. να ζωντανεύουν ξανά, χορηγώντας τα Ιερά Μυστήρια της πρώτης Κοινωνίας, Χρίσματος κλπ. Σε κάθε κοινότητα υπάρχει ένας μικρός πυρήνας της φιλανθρωπικής οργάνωσης «Κάριτας» που ενισχύει τους πτωχούς που χτυπούν την πόρτα της Εκκλησίας. Ευχήθηκε να δώσουν επιτέλους και μία ιερατική κλήση, ώστε να δημιουργηθεί ένας εφημεριακός κλήρος για να μπορούμε πλέον να μιλάμε για μία Επισκοπική Επαρχία. Ο Σεβασμιότατος ολοκλήρωσε, ευχαριστώντας πρώτα τους ιερείς, τις μοναχές και τους μοναχούς για την υπηρεσία τους, τα μέλη των διαφόρων θεσμών για την ανυστερόβουλη προσφορά τους και όλους τους πιστούς για την αγάπη και την παρουσία τους.
