5 Νοεμβρίου 2024
Expand search form

Ειδήσεις από την Καθολική Εκκλησία στην Ελλάδα

Τα τρία δηλητήρια που απειλούν τη ζωή του πιστού

 
«Χειρότερο από αυτήν την κρίση, είναι μόνο το δράμα να τη διανύσουμε άσκοπα, κλεισμένοι στον εαυτό μας». Την Πεντηκοστή, ο Πάπας, όπως και οι πρώτοι μαθητές, μίλησε την απλή γλώσσα των απλών ανθρώπων. Τη γλώσσα που όλοι μπορούν να καταλάβουν. Ένα κήρυγμα σύντομο, συγκεκριμένο, και πολύ περιεκτικό. Ας το παραδεχτούμε: πόσα κηρύγματα που ακούσαμε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, τα διατηρούμε ακόμα στη μνήμη μας; Πόσες φορές οι σκέψεις ενός κηρύγματος κατάφεραν να διεισδύσουν στην καρδιά μας; Ο Πάπας Φραγκίσκος, όπως πάντα, υπήρξε διδάσκαλος σε αυτό. Σε λίγα λεπτά, ως ειδικός χειρουργός, με σίγουρο χέρι, έβαλε το νυστέρι στη σάρκα μας για να εξαλείψει το κακό που την πλήττει. Ας κάνουμε καλά, λοιπόν, όλοι, κληρικοί, λαϊκοί, αφιερωμένοι Χριστιανοί, να ακούσουμε τη φωνή του Αγίου Πνεύματος το οποίο μας μίλησε μέσω του Πάπα Φραγκίσκου.
Ο Πάπας εντοπίζει τρεις εχθρούς από τους οποίους πρέπει να προφυλαχτούμε: τον ναρκισσισμό, την ηττοπάθεια, την απαισιοδοξία. Αυτά είναι τα τρία δηλητήρια που πρέπει να προσέξουμε για να μην κάνουμε στείρα, βαριά και αντιφατική τη ζωή μας ως πιστοί.
  1. «Ο ναρκισσισμός σε κάνει να ειδωλοποιείς τον εαυτό σου, να ενδιαφέρεσαι μόνο από ιδιοτέλεια. Σε κάνει να πεις: “Η ζωή είναι ωραία μόνο αν βγάζω λεφτά”. Κι έτσι, καταλήγεις να πεις: “Γιατί να δώσω τον εαυτό μου στους άλλους;”. Σε αυτήν την πανδημία, πόσο κάνει κακό ο ναρκισσισμός, το να κλεινόμαστε στις δικές μας ανάγκες, αδιάφοροι για εκείνες των άλλων, το να μην παραδεχόμαστε τις αδυναμίες και τα λάθη μας», είπε ο Πάπας.
Τον ναρκισσιστή μπορείς να τον βρεις παντού: στην εκκλησία και στην πολιτική, στον αθλητισμό, στον επιστημονικό κόσμο, στον δρόμο. Αυτός, ίσως ακούσια, θέτει τον εαυτό του ως μέτρο των πάντων. Σαν να ήταν ο ήλιος, απαιτεί από όλους να περιστρέφονται γύρω του και να τον επαινούν. Τα πράγματα πάνε καλά αν πάνε καλά για αυτόν. Σε αντίθετη περίπτωση, είναι έτοιμος να τα ανατινάξει όλα.
Οι άνθρωποι λαχταρούν να δουν τον Ιησού. Από εμάς θέλουν να τους πάρουμε από το χέρι, να τους συνοδεύσουμε και να τους ακούσουμε. «Εκείνος πρέπει να αυξάνει, εγώ να ελαττώνομαι», εξηγούσε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής σε όσους τον ακολουθούσαν. Ο ναρκισσιστής μπερδεύει τα χαρτιά και προσπαθεί να οικειοποιηθεί τη θέση που ανήκει στον Κύριο. Και τότε είναι που σπάνε οι ισορροπίες. «Όχι σε εμάς, Κύριε, όχι σε εμάς, αλλά στο όνομά σου δώσε δόξα», λέει ο ψαλμικός στίχος. Είναι δύσκολο για τον ναρκισσιστή να συλλάβει την αποστολή του ως μια δωρεάν υπηρεσία που παρέχεται από αγάπη για τον Θεό και για τους αδελφούς. Αυτός προσπαθεί πάντοτε να κερδίζει κάτι από ό,τι κάνει: χρήματα, λίγη δύναμη, έστω λίγη ευχαρίστηση. Κάτι, ωστόσο, που καταφέρνει να αμαυρώσει τη δωρεά: της αφαιρεί εκείνη τη λαμπρότητα και την ομορφιά που της δίνει η ανιδιοτελής προσφορά. «Δωρεάν  λάβατε, δωρεάν να δίνετε», λέει ο Ιησούς στο Ευαγγέλιο.
  1. Έπειτα υπάρχει η ηττοπάθεια. Όταν βυθίζομαι σε αυτήν την κατάσταση που με κάνει να πιστεύω, λέει ο Πάπας, «ότι “κανείς δεν με καταλαβαίνει, κανείς δεν με βοηθά, κανείς δεν με αγαπά, όλοι τα έχουν βάλει μαζί μου”. Και η καρδιά του κλείνει, ενώ αναρωτιέται: “Γιατί οι άλλοι δεν δίνονται σ’ εμένα;». Ασφαλώς και δεν είναι αληθές. Ο ηττοπαθής, που περιχαρακώνεται στο μοιρολόι του, πρέπει να αποτινάξει αυτήν την αλυσίδα που τον κρατάει δέσμιο, πρέπει να πάψει να κλαίει για τον εαυτό του, επιβαρύνοντας και κουράζοντας ως και την υπομονή των συγγενών και των φίλων του. Πρέπει να σταματήσει να εποφθαλμιά – ίσως με φθόνο – τα χαρίσματα των άλλων, αλλά να κοιτάξει μέσα του, να συνειδητοποιήσει τον δικό του πλούτο και να αρχίσει να εργάζεται.
Ούτε πρέπει να χάνει χρόνο προσπαθώντας να καταλάβει αν οι πράξεις του εκτιμούνται ή όχι, αλλά να αναρωτιέται μόνο αν γίνονται με αγάπη και από αγάπη. Υπάρχουν σπόροι που βλασταίνουν μετά από μερικές ώρες, άλλοι, μετά από μήνες. Εσύ να είσαι πιστός στο κάλεσμα που έχεις λάβει, διατήρησε την ειρήνη· για τα υπόλοιπα σκέφτεται Εκείνος. Μην αναρωτιέσαι αν οι άλλοι σε αγαπούν, αναρωτήσου αν εσύ τους αγαπάς. «Το βράδυ της ζωής, αυτό που έχει σημασία είναι να έχεις αγαπήσει», λέει ο Άγιος Ιωάννης του Σταυρού. Να έχεις αγαπήσει, όχι να έχεις αγαπηθεί. Το να αγαπηθείς, θα φτάσει ως δια μαγείας όταν εσύ, έχοντας ξεχάσει τον εαυτό σου, θα αρχίσεις να αγαπάς και να εξυπηρετείς χωρίς να απαιτείς τίποτα σε αντάλλαγμα. Προσπάθησε να βλέπεις σε όποιον σε συναντά, το καλό που κατοικεί μέσα του, ενθυμούμενος πόσο αυτός είναι πολύτιμος στα μάτια του Ιησού.
  1. Τέλος, ο απαισιόδοξος. Είπε ο Πάπας: «Η καθημερινή “λιτανεία” είναι: “τίποτα δεν πηγαίνει καλά, η κοινωνία, η πολιτική, η Εκκλησία…”. Τα παίρνει με όλο τον κόσμο, αλλά στο μεταξύ παραμένει αδρανής, και σκέφτεται: “Οπότε, τι χρησιμεύει το να δίνεις; Είναι ανώφελο”. Τώρα, στη μεγάλη προσπάθεια να ξεκινήσουμε πάλι, πόσο επιζήμια είναι η απαισιοδοξία, το να βλέπεις τα πάντα μαύρα, το να επαναλαμβάνεις ότι τίποτα δεν θα επιστρέψει όπως πριν! Αν σκεφτόμαστε έτσι, αυτό που ασφαλώς δεν επιστρέφει είναι ελπίδα. Σε αυτά τα τρία – το “ναρκισσιστικό είδωλο του καθρέφτη”, τον “θεό μοιρολόι” του είδους: “νιώθω άνθρωπος μόνο όταν παραπονιέμαι”, και τον “θεό αρνητικότητα” του είδους: “όλα είναι μαύρα, όλα είναι σκοτεινά” – βρισκόμαστε ενώπιον της λιμοκτονίας της ελπίδας και πρέπει να εκτιμήσουμε το δώρο της ζωής, το δώρο που ο καθένας από εμάς είναι. Επομένως χρειαζόμαστε το Άγιο Πνεύμα, ένα δώρο από τον Θεό που μας θεραπεύει από τον ναρκισσισμό, την ηττοπάθεια και την απαισιοδοξία, μας θεραπεύει από τον καθρέφτη, από τα μοιρολόγια και από το σκοτάδι».
Ο Κύριος ας δώσει στην Εκκλησία Του και στην ανθρωπότητα, γυναίκες και άνδρες που ξέρουν να γελούν και να αστειεύονται, να μην παίρνουν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά και να εκτιμούν τους άλλους. Το Πνεύμα το Άγιο ας μας απαλλάξει από την απαισιοδοξία που σβήνει τον ενθουσιασμό στους νέους, την όρεξη να πράξουν, την επιθυμία να δοθούν. Μια ατελείωτη στρατιά απαισιόδοξων, με τα παράπονά τους, δεν θα είναι σε θέση να επιτύχει κάτι ικανοποιητικό. Δεν αναφερόμαστε, όμως, σε μια απλή αισιοδοξία, που οφείλεται ίσως σε έναν χαρούμενο χαρακτήρα, αλλά στην πίστη σε έναν Θεό ο οποίος «για εμάς τους ανθρώπους και για τη δική μας σωτηρία κατήλθε από τους ουρανούς».
Πηγή: www.interris.it
Μετάφραση: π.Λ/kantam.gr
Προηγούμενο Άρθρο

Μινεάπολη: ο καρδινάλιος Turkson ζητά δικαιοσύνη και συγχώρεση

Επόμενο Άρθρο

Επιστολή της Ιεράς Συνόδου Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος προς τον Τούρκο Πρόεδρο

You might be interested in …

Ο πάπας Φραγκίσκος ακούει τις ανησυχίες των νέων

Ενώ πλησιάζει η έναρξη της Παγκόσμιας Ημέρας Νεολαίας στη Λισαβόνα, ο πάπας Φραγκίσκος ακούει τις ανησυχίες των νέων που μοιράζονται μαζί του τις προσωπικές τους ιστορίες, τις ελπίδες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν και τους […]

Βενέδικτος ΙΣΤ’. Μεγάλα γεγονότα, σημαντικές συναντήσεις

Τριάντα ταξίδια στην Ιταλία και 24 στο εξωτερικό, τρεις εγκύκλιοι και τρία αφιερωματικά έτη. Σημαντικές κινήσεις με μεγάλο αντίκτυπο, δηλώνοντας και πάλι ότι η χριστιανική πίστη δεν περιορίζεται στην συνείδηση, αλλά έχει σημαντικά πράγματα να […]

COMECE: Συζήτηση για την εργασία και την ανάπτυξη και σύνοδος της ολομέλειας στις Βρυξέλλες

 Βρυξέλλες – Να συμβάλει στις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο προς την Ατζέντα για την Αειφόρο Ανάπτυξη 2015   είναι ο στόχος της συζήτησης «Αξιοπρεπής Εργασία – Ο δρόμος προς την αξιοπρέπεια για όλους», […]