ΑΓΙΩΝ ΖΑΧΑΡΙΑ ΚΑΙ ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΟΝΗ ΤΗΝΟΥ
Τη Δευτέρα 5 Νοεμβρίου πανηγύρισε με κάθε επισημότητα και μεγαλοπρέπεια ο ενοριακός Ναός του Αγίου Ζαχαρία στον οικισμό Καλλονή της Τήνου.
Τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπό μας π. Νικόλαο. Μαζί του συλλειτούργησαν ο εφημέριος της Ποιμαντικής Ενότητας Καλλονής π. Αντώνιος Φόνσος, ο Γενικός Βικάριος της Αρχιεπισκοπής Παν/τατος π. Ρόκκος Ψάλτης, εφημέριος της Ποιμαντικής Ενότητας Κάμπου π. Γεώργιος Ανδριώτης και ο Εφημέριος της Ποιμαντικής Ενότητας Κώμης π. Δημήτριος Δαλέζιος.
Στην πανήγυρη έλαβε μέρος όλη Ποιμαντική Ενότητα Καλλονής (Καρκάδου, Αετοφωλιάς και Κάτω Κλείσματος), πολλοί πιστοί από άλλα χωριά και την Πόλη της Τήνου και απόδημοι από την Αθήνα. Ο Ναός και οι χώροι έξω από αυτόν ήταν κατάμεστοι από φιλέορτους.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Εφημέριος π. Αντώνιος ευχαρίστησε τον Αρχιεπίσκοπο και τους Ιερείς για την συμπροσευχή τους και τα μέλη του ενοριακού συμβουλίου για την βοήθεια που παρέχουν στην ποίμανση τη ενορίας. Ευχαρίστησε επίσης όλα τα μέλη της ενοριακής κοινότητας και όσους βοήθησαν με κάθε τρόπο στην τέλεση της πανηγύρεως. Ιδιαίτερες ευχαριστίες απηύθυνε στον επιπλοποιό κ. Τζώρτζη Λ. Άνδροβικ, που κατάγεται από την Καλλονή, και ο οποίος κατασκεύασε και τοποθέτησε μία νέα ξύλινη πόρτα στην μεγάλη κεντρική είσοδο του Ενοριακού Ναού.
Ευχαρίστησε επίσης τον Πολιτιστικό Σύλλογο Καλλονής Τήνου, ο οποίος δώρισε όλα τα απαραίτητα για μια πλήρη μεγαφωνική εγκατάσταση για την κάλυψη των Τελετών και Ακολουθιών.
Στην πανήγυρη παραβρέθηκαν, ο Δήμαρχος Τήνου, Αντιδήμαρχοι, Δημοτικοί και Τοπικοί Σύμβουλοι, ο Περιφερειακός Σύμβουλος Τήνου, εκπρόσωποι Συλλόγων και Φορέων και πολλοί ευλαβείς των Αγίων από όλη την Τήνο.
Τη Θεία Λειτουργία βιντεοσκόπησε η τηλεόραση του Δήμου Τήνου «Εξώμβουργο», με τον Αντώνη Λεβαντίνο.
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Αρχιεπίσκοπος μίλησε στην Εκκλησία κει είπε:
Το όνομα Ζαχαρίας είναι εβραϊκό και σημαίνει «αυτός που ενθυμείται τον Κύριο».
Πρέπει να διευκρινίσουμε πως εκτός από τον Άγιο Ζαχαρία, πατέρα του Προδρόμου και Βαπτιστή Ιωάννη, υπάρχει και ο προφήτης Ζαχαρίας που ανήκει στον κύκλο των δώδεκα μικρών λεγομένων προφητών της Παλαιάς Διαθήκης.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς, όπως ακούσαμε, αναφέρει ότι την περίοδο της ιερατείας του Ζαχαρία στον Ναό, ως ιερέας που ήταν, δέχτηκε οπτασία του αρχαγγέλου Γαβριήλ, προαναγγέλλοντάς του τη γέννηση του υιού του Ιωάννη, παρ’ όλο το γήρας του ιδίου και τη στειρότητα της γυναίκας του Ελισάβετ.
Ο Ναός πλημμύρισε από θείο φως και ο Αρχάγγελος ευαγγελίσθηκε στο Ζαχαρία ότι ο Θεός εισάκουσε την προσευχή του και θα του δώσει στα γηρατειά του ένα γιό, ο οποίος θα ονομασθεί Ιωάννης. Το χαρμόσυνο αυτό μήνυμα έγινε και παράδοξο όταν ο Αρχάγγελος συμπλήρωσε: «Θα νιώσεις χαρά και αγαλλίαση και θα χαρούν πολλοί για τη γέννησή του. Θα είναι πλήρης Πνεύματος Αγίου ήδη από την κοιλία της μητέρας του και θα κάνει πολλούς Ισραηλίτες να επιστρέψουν στον Κύριο το Θεό τους… Αυτός θα προπορευθεί ενώπιον του Κυρίου… Και θα ετοιμάσει το λαό να υποδεχθεί τον Κύριο».
Ο Ζαχαρίας όμως δυσπιστεί, αμφιβάλει για τη θεία οπτασία και τότε ο αρχάγγελος τον «τιμωρεί» με αφωνία, η οποία θα λυθεί αργότερα όταν θα γεννηθεί «η φωνή βοώντος εν τη ερήμω», ο Πρόδρομος και Βαπτιστής Ιωάννης.
Η γέννηση του Προδρόμου πλημμυρίζει από χαρά την Ελισάβετ και τον Ζαχαρία, ο οποίος ξεσπά σε ύμνους και δοξολογίες, αλλά και σε προφητεία για το παιδί του. Στη χαρά αυτή συμμετέχουν όλοι οι συγγενείς και γείτονες που σπεύδουν να συγχαρούν τους ευτυχείς γονείς.
Ο υμνογράφος τον φαντάζεται και τον απεικονίζει στολισμένο με ένα τριπλό στεφάνι: το στεφάνι του πιστού ιερέα, του αγίου μάρτυρα και του ένδοξου προφήτη.
Ο Άγιος Ζαχαρίας είναι πράγματι παράδειγμα πιστού ιερέα στα ιερατικά του καθήκοντα. Παράδειγμα αγίου μάρτυρα, αφού θανατώθηκε ανάμεσα στο Ναό και το θυσιαστήριο. Είναι ο προφήτης που εν ονόματι Κυρίου αποκάλυψε το μέλλον του παιδιού του: « και εσύ, παιδί μου, θα ονομαστείς προφήτης του Υψίστου διότι θα προπορευθείς ενώπιόν του για να ετοιμάσεις το δρόμο του, κάνοντας γνωστή στο λαό του τη σωτηρία με τη συγχώρηση των αμαρτιών τους».
Τιμώντας τη μνήμη του Αγίου Ζαχαρία συχνά συνδέουμε τη μνήμη του με την αμφισβήτηση της ουράνιας οπτασίας, που έφερε ως αποτέλεσμα και την τιμωρία της αφωνίας του.
Όμως αν κρίνουμε την αντίδραση του αγίου Ζαχαρία με τα κριτήρια των αγίων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας, θα πρέπει μάλλον να τον επαινέσουμε γι’ αυτήν την αμφισβήτηση. Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας βασισμένοι στον λόγο του Θεού αλλά και την εμπειρία τους, μας διδάσκουν ότι η πρώτη αντίδρασή μας σε τέτοια φαινόμενα, θα πρέπει να είναι τουλάχιστο η επιφύλαξη. Κι αυτό διότι δεν είναι μόνον ο Θεός, ο ποίος μπορεί να φανερωθεί δι’ αγγέλου Του ή δι’ άλλου τρόπου, στον άνθρωπο, αλλά και ο πονηρός διάβολος. Η ορθή λοιπόν αντίδρασή μας στην αμφισβήτηση του Αγίου Ζαχαρία θα έπρεπε να είναι ο έπαινος. Η «τιμωρία» του προφήτη είναι μάλλον παιδαγωγική, για να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση και προτεραιότητα στο λόγο του Θεού. Γι’ αυτό και με τη γέννηση του Προδρόμου του ενσαρκωμένου Θείου Λόγου, ο Ζαχαρίας επανακτά τη φωνή του.
Με αυτό το πνεύμα, αδελφοί και αδελφές μου, και διανύοντας το έτος της πίστεως παρακαλούμε τον Κύριο ώστε η τοπική μας Εκκλησία να επανεύρει την προφητική και κηρυγματική της φωνής και εν μέσω τόσων αμφιβολιών και αμφισβητήσεων να βλέπει και να κατανοεί τις συγκεκριμένες καταστάσεις, μέσα στις οποίες ζει ο σημερινός άνθρωπος. Να συμμεριζόμαστε τις ανησυχίες του, τις πάσης φύσεως ελλείψεις του, την πνευματική και φυσική φτώχεια του και να του προσφέρουμε το σωστό και σωτήριο αντίδοτο στη δυστυχία του, στη μοναξιά του, στη θρησκευτική αδιαφορία του. Στα αιώνια ερωτήματά του που αφορούν στο νόημα της παρούσας και μέλλουσας ζωής να του δίνουμε απαντήσεις όχι σοφιστικές αλλά θεολογικές, στηριγμένες πάνω στο Λόγο του Θεού. Και για να είναι πειστικές αυτές οι απαντήσεις μας, ας προσπαθήσουμε να τις συνοδεύουμε με την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη μας. Αμήν.
