† ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΡΟΔΟΥ
Προς τους πιστούς των εκκλησιαστικών επαρχιών Αθηνών και Ρόδου
Αθήνα, 1 Μαΐου 2016
Χριστός ανέστη! Δηλαδή;
Όλοι, αδελφοί μου, αυτές τις μέρες, θα λέμε ο ένας στον άλλο: «Χριστός ανέστη!». Αλλά τι αντίκτυπο έχει, το γεγονός της Ανάστασης του Χριστού, στη ζωή μας; Και σε τι επηρεάζει τη ζωή των άλλων γύρω μας, η δική μας πίστη στην Ανάσταση του Χριστού;
Μας γράφει ο απόστολος Πέτρος: «Ο Θεός, από τη μεγάλη του ευσπλαχνία μας αναγέννησε σε μια ζωντανή ελπίδα, μέσω της ανάστασης του Ιησού Χριστού από τους νεκρούς, για να κληρονομήσουμε μια άφθαρτη και αμόλυντη και αμάραντη κληρονομιά» (Α’ Πέτ 1,3-4).
Δηλαδή, η ανάσταση του Χριστού αλλάζει και τη δική μας τη ζωή. Όποιος κατηχηθεί και πιστέψει στην ανάσταση του Χριστού και βαφτιστεί, ξαναγεννιέται, γίνεται νέος άνθρωπος! Με την πίστη και το βάφτισμα ανασταινόμαστε και εμείς πνευματικά, μπαίνομε σε μια νέα ζωή, και περιμένομε με ελπίδα να αναστηθούμε μετά τον θάνατο!
Νέα ζωή σημαίνει ότι ζούμε σήμερα εδώ στη γη με νέο τρόπο, επειδή περιμένομε μια νέα ζωή, αιώνιας ευτυχίας, μετά τον θάνατο. Η ζωή μας παίρνει νέο προσανατολισμό. Γι’ αυτό λέει ο απ. Πέτρος: «ελπίδα… να κληρονομήσουμε μια άφθαρτη και αμόλυντη και αμάραντη κληρονομιά».
ΕΡΩΤΗΜΑ: πόσοι, από όλους τους βαφτισμένους που γνωρίζεις, ζουν αναγεννημένοι; Πόσοι ζουν με αυτή την ελπίδα, με την προσδοκία μιας αιώνιας κληρονομιάς μετά τον θάνατο, και ετοιμάζονται γι’ αυτή; Πόσοι σου μεταδίδουν την χαρά της ελπίδας για μια αιώνια κληρονομιά; Εσύ, ζεις με την ελπίδα μιας αιώνιας κληρονομιάς μετά τον θάνατο; Και αυτή η ελπίδα σε κάνει τόσο χαρούμενο/η και δυνατό/ή, ώστε να τη μαρτυρείς γύρω σου;
Μας γράφει ο απ. Πέτρος: «Να είστε πάντοτε έτοιμοι να δώσετε απάντηση σε καθένα που σας ζητά την αιτία της ελπίδας που έχετε μέσα σας» (Α’Πέτ 3,15). Το πρώτο ζητούμενο λοιπόν είναι να έχεις την ελπίδα της αιώνιας κληρονομιάς. Αλλά το δεύτερο και απαραίτητο είναι: να ακτινοβολεί γύρω σου η ελπίδα που έχεις μέσα σου, και να μπορείς να τη μαρτυρείς!
Το πρόβλημά μας είναι ότι όσοι λέμε ότι πιστεύομε στην ανάσταση του Χριστού και περιμένομε τη δική μας ανάσταση, δυσκολευόμαστε να τη μεταδώσομε γύρω μας, στην οικογένεια, στην εργασία, στη γειτονιά. Γι’ αυτό διαπιστώνει ο Πάπας Φραγκίσκος μαζί με τους υπόλοιπους Επισκόπους ότι: «κατά τις τελευταίες δεκαετίες, μέσα στον καθολικό λαό, παρουσιάστηκε μια διακοπή στην “από γενεά σε γενεά” μετάδοση της χριστιανικής πίστεως» (Η Χαρά του Ευαγγελίου, 70).
Αυτό είναι πρόβλημα! Ο Χριστός μας ανέθεσε μια αποστολή ως Εκκλησία: «Είστε το φως του κόσμου, το αλάτι της γης, το προζύμι». Ο κόσμος δεν βρίσκει νόημα στη ζωή του, και είναι θλιμμένος ή απελπισμένος ή αγανακτισμένος, και δεν βλέπει πουθενά την αγάπη του Θεού που βλέπεις εσύ. Ποιος θα του μαρτυρήσει ότι η ζωή έχει νόημα; Και η ζωή έχει νόημα επειδή ο Χριστός, που έπαθε και πέθανε μένοντας πιστός στην αγάπη του Πατέρα του, αυτός αναστήθηκε και έγινε αίτιος ζωής και ανάστασης για όλους εμάς.
Αν όμως εμείς ΔΕΝ είμαστε ικανοί να φωτίσομε τον κόσμο, ποιος θα τους φωτίσει; Και αυτός ο κόσμος, είναι και τα παιδιά μας, τα οποία παρόλη την κατήχηση απομακρύνονται από την Εκκλησία, και επομένως από την πίστη και την ελπίδα. Όταν μεγαλώσουν, ποιον θα φωτίσουν με τη σειρά τους; Ούτε καν τα δικά τους παιδιά! Πού πάμε λοιπόν; Τι ωφελούν οι τελετές της Μεγάλης Εβδομάδας και τα «Χριστός ανέστη»; Ποιον πείθομε ότι πράγματι ο Χριστός ανέστη και γι’ αυτό η ζωή μας αλλάζει;
Δεν αρκούν λοιπόν οι τελετές. Χρειαζόμαστε να κατηχηθούμε από την αρχή, για να γνωρίσομε και να βιώσομε το Ευαγγέλιο της Σωτηρίας με τέτοιο τρόπο, ώστε να φωτίζομε όποιον μας πλησιάζει! Ελπίζω σύντομα, στην εκκλησιαστική μας επαρχία, να εξαπλωθεί μια κατήχηση για ενηλίκους, τέτοια ώστε η πίστη μας να μεταδίδεται!
Μέχρι τότε, ζητώ από το Άγιο Πνεύμα, στο όνομα του Αναστημένου Χριστού, να διατηρεί, σ’ εμένα και σ’ εσάς, τη χαρά της πίστεως στην Ανάσταση!
Διότι ο «Χριστός ανέστη», για να βοηθήσομε και άλλους να αναστηθούν μαζί Του!
†Σεβαστιανός, Αρχιεπίσκοπος
