Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής στις 10,30, όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια, τελείται στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας του Ροδαρίου στην Ξινάρα Τήνου η Ακολουθία των Παθών η οποία έχει πολλά παραδοσιακά λειτουργικά στοιχεία της τοπικής Εκκλησίας, τα οποία διατηρήθηκαν και προσαρμόστηκαν στη νέα Λειτουργική Μεταρρύθμιση. Όλα αυτά, ενώ δημιουργούν κάποια συναισθηματική φόρτιση, με την κατάλληλη κατ’ έτος κατήχηση αποκτά τη δική της δευτερεύουσα θέση χωρίς να επισκιάζει την ουσία του Μυστηρίου της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο.
Πολλοί πιστοί από το νησί της Τήνου αλλά και από την Αθήνα, που τις άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας κατακλύζουν το νησί, έδωσαν και φέτος το δικό τους παρόν και με την χαρακτηριστική γαλήνη και ηρεμία, που κάθε χρόνο επικρατεί στον Καθεδρικό μας Ναό και σε όλο το Πασχαλινό τριήμερο και μπόρεσαν να βοηθηθούν πνευματικά για να γιορτάζουν με γνήσιο πνεύμα την Εορτή των Εορτών, το Πάσχα του Κυρίου.
Μετά την Ακολουθία του Λόγου που άρχισε με τα δύο Βιβλικά αναγνώσματα ακολούθησε η ψαλτή αναγγελία του Πάθους του Κυρίου από το κατά Ιωάννη Ιερό Ευαγγέλιο και ακολούθησε η ομιλία του Αρχιεπισκόπου ο οποίος είπε στη συναγμένη Εκκλησία:
Σήμερα όλα είναι γυμνά μέσα στο ναό και στην Άγια Τράπεζα. Παντού επικρατεί σιωπή. Ενώ όλα σιωπούν, το μόνο που ακούγεται είναι ένας θρήνος. Είναι ο Θρήνος του Κυρίου. Ναι ο Θεός θρηνεί, θρηνεί όπως εμείς όταν πονούμε και υποφέρουμε. Αν αφήσουμε να μας αγγίξει αυτός ο θρήνος του Ιησού, είναι βέβαιο πως ποτέ πια δεν θα τον ξεχάσουμε και τίποτε πιο μεγάλο και πιο θλιβερό δεν θα ακούσομε στη ζωή μας από αυτόν: «Ω λαέ μου τι σου έκανα; Σε τι σε λύπησα; Απάντησε μου!». Είναι ένα αληθινό παράπονο. «Τι άλλο θα μπορούσα να σου είχα κάνει και δεν το έκανα;». Αυτός ο θρήνος, πρώτη φορά ακούγεται. Εμείς όμως παρμένοι από τον εγωισμό μας πολλές φορές δεν τον ακούμε. Φαίνεται πως γενικά στη ζωή μας δεν ακούμε και δεν συγκινούμαστε από το θρήνο των άλλων.
Ο Ιησούς γύρω στις 3 το απόγευμα της Μεγάλης εκείνης και ανεπανάληπτης Μεγάλης Παρασκευής έγειρε την κεφαλή και εξέπνευσε. Σίγουρα στην Ιερουσαλήμ δεν γινόταν καμία άλλα συζήτηση παρά γι’ αυτό το γεγονός. Ο θάνατος αυτού του ξεχωριστού προφήτη, ήταν η πρώτη και πιο συνταρακτική είδηση.
Εκεί στο σταυρό ελάχιστοι κατάλαβαίνουν τι συμβαίνει. Το μεγαλύτερο μέρος του πλήθους τον κακολογεί, τον βλασφημεί, και ένα άλλο μέρος του λαού ολότελα αδιαφορεί, άλλοι περιορίζονται σε μία στείρα συμπάθεια και σε μια τυπική συγκίνηση. Πέθαινε για τους ανθρώπους και οι άνθρωποι δεν είναι εκεί για να του πουν έστω και με ένα νεύμα ένα ευχαριστώ.
Πού είναι εκείνες οι πέντε χιλιάδες άτομα που χόρτασε με τον πολλαπλα-σιασμό των πέντε άρτων και που ήθελαν τότε να τον κάνουν βασιλιά; Πού είναι εκείνοι οι άρρωστοι που θεράπευσε στα τρία τελευταία χρόνια; Οι δέκα λεπροί; Ο φίλος του ο Λάζαρος; Οι μαθητές του; Οι Απόστολοί του; Εμείς; Ναι είναι αλήθεια εμείς είμαστε σήμερα εδώ αλλά με πόση άραγε αγάπη; Πολλοί χριστιανοί συχνά δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι αντικείμενο μιας τόσο μεγάλης αγάπης από μέρους του Κυρίου και περιορίζονται στο να έχουν μία αόριστη και τυπική σχέση με τον Ιησού που θα ντρεπόταν να την είχαν για κάποιο συγγενικό τους πρόσωπο.
Το δράμα της σημερινής ημέρας συνίσταται ακριβώς σ’ αυτό: ο Κύριος που έδωσε τη ζωή του για μας δεν αγαπιέται αρκετά από εμάς. «Ω λαέ μου τι κακό σου έκανα; τι καλό δεν σου έκανα;». Αυτός ο θρήνος ακούγεται σήμερα από το σταυρό για κάθε μία και κάθε ένα από μας. Ποιος μπορεί να πει πως βοήθησε τον Ιησού να φέρει το σταυρό του; Τότε αγγάρεψαν τον κουρασμένο αγρότη Κυρηναίο να σηκώσει το σταυρό του Ιησού. Έτσι όμως συμβαίνει: πάντοτε ο φτωχός φέρνει το σταυρό του, τότε, όπως και σήμερα. Κανένας από το πλήθος, ούτε και από τους μαθητές του, προφέρθηκε να βοηθήσει τον Ιησού! Τα χέρια όλων έμειναν ακίνητα, σαν να ήταν αγκυλωμένα. Μέσα στην ανθρώπινη ιστορία πολλά χέρια μέσα παραμένουν έτσι. Πολλά άλλα πλένονται σαν του Πιλάτου για να διώξουν από πάνω τους την ευθύνη. Βρίσκουν όμως τη δύναμη για να ραπίσουν, να μαστιγώσουν, να ακανθοστεφανώσουν, να πληγώσουν, να καρφώσουν στο σταυρό τον Ιησού και το πρόσωπο του Ιησού στο πρόσωπο κάθε φτωχού συνανθρώπου. Μήπως και τα δικά μας χέρια μοιάζουν μ’ αυτά; Αν ναι, ας αντικαταστήσουμε τα δικά μας ασεβή χέρια με τα φιλεύσπλαχνα χέρια της Μαρίας της Μαγδαληνής που έπλυνε τα πόδια του Ιησού, της Βερονίκης που σκούπισε το ιδρωμένο και ματωμένο πρόσωπο του Χριστού, του Ιωσήφ από την Αριμαθαία που αποκαθήλωσε από το σταυρό το νεκρό σώμα του Χριστού, της Μητέρας του Ιησού που έσφιξαν στην αγκαλιά τους το νεκρό σώμα του Ιησού. Και αν και αυτό δεν καταφέραμε, τότε, ας μιμηθούμε σήμερα τα χέρια του εκατόνταρχου που, εξ αιτίας της ενοχής του, χτυπούσε το στήθος του και ομολογούσε: «αληθινά αυτός ήταν Υιός Θεού».
Η σωτηρία αδελφοί μου και αδελφές μου αρχίζει από αυτό δηλαδή από τη μετάνοια που γεννιέται κοιτάζοντας το σταυρό και το νεκρό σώμα του Ιησού.
Ακολούθησαν οι Δεήσεις των Πιστών, η είσοδος του Εσταυρωμένου Χριστού στο Ναό, η Σταυροπροσκύνηση των εκατοντάδων πιστών, ενώ κατά την προσκύνηση των πιστών του Εσταυρωμένου Χριστού μικρά παιδιά παρέδιναν ένα μικρό σταυρό στους πιστούς, ως ενθύμιο της Αγίας αυτής Ημέρας.
Όταν ολοκληρώθηκε η σταυροπροσκύνηση έγινε η περιφορά του Εσταυρωμένου Χριστού από τον Καθεδρικό Ναό προς το κέντρο του οικισμού της Ξινάρας, ενώ ταυτόχρονα ξεκίνησε και η περιφορά της εικόνας της Παναγίας από τον ενοριακό Ναό του οικισμού με κατεύθυνση τον Καθεδρικό Ναό. Στο κέντρο του οικισμού έγινε η συνάντηση της Παναγίας με τον Ιησού και ο ψάλθηκαν οι παρακάτω στίχοι:
Αφού επεριπάτησε
και όλος κουρασμένος
την Μάνα του απάντησε
μισοαποθαμένος
Βλέπει τον ακριβό της Υιόν
και πικροαναστενάζει
την τρυφεράν καρδίαν της
σκληρώς η θλίψη σφάζει.
Στη συνέχεια έγινε η επιστροφή στον Καθεδρικό Ναό με τον Εσταυρωμένο Χριστό και την Παναγία την Πονεμένη.
Εκεί έγινε η επίδειξη από μέρους των παιδιών των συμβόλων της Πάθους και ακολούθησε η απόλυση και με την τελική ευλογία ολοκληρώθηκε η Ακολουθία των Παθών για να επιστρέψει και πάλι η Εκκλησία το Μεγάλο Σάββατο για την Ευλογία του φωτός, της πασχαλινής λαμπάδας, την ακολουθία του Λόγου και την Αναστάσιμη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, κατά την οποία θα γίνει η ευλογία του νερού και η ανανέωση των υποσχέσεων του Βαπτίσματος.
Κατά την Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία τα ασμαστικά μέρη της θα συνοδεύονται από έγχορδα όργανα.
Το ίδιο βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής ο Αρχιεπίσκοπος πήγε στην ενορία του Σκαλάδου για την Ακολουθία των Παθών και τη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων, λόγω ελλείψεως ιερέων.
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες πατώντας ΕΔΩ
