«Ζω για μένα; ή για τον Θεό;»
13η Κυριακή του Έτους, α’ κύκλος 2020
ΠΡΩΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ο άνθρωπος του Θεού είναι άγιος, έρχεται σε μας.
Ανάγνωσμα από το τέταρτο βιβλίο των Βασιλειών (4,8-11.14-16α)
Κάποια ημέρα ο Ελισσαιέ διάβαινε προς τη Σουνάμ, όπου ήταν κάποια μεγάλη γυναίκα, και τον κράτησε για να φάει ψωμί. Κάθε που περνούσε από εκεί, πήγαινε σ’εκείνη για να φάει ψωμί. Και η γυναίκα είπε στον άνδρα της: «Διαπιστώνω ότι αυτός ο άνθρωπος του Θεού είναι άγιος, αυτός που συχνά διαβαίνει προς εμάς. Ας κάνουμε ένα μικρό υπερώο χτιστό, κι ας βάλουμε γι’αυτόν εκεί ένα κρεβάτι κι ένα τραπέζι κι ένα κάθισμα κι ένα λυχνάρι, για να μένει εκεί, όταν έρχεται σε μας».
Και κάποια ημέρα ήλθε εκεί και στράφηκε στο υπερώο και κοιμήθηκε εκεί. Και είπε στον υπηρέτη του: «Τι θέλει, λοιπόν, να της κάνω;». Και ο Γιεζεί απάντησε: «Μη ρωτάς. Αυτή δεν έχει παιδί, και ο άνδρας της είναι γέροντας». Έτσι πρόσταξε να την καλέσει. Κι όταν την κάλεσε και στάθηκε στην πόρτα, της είπε: «Τον ερχόμενο χρόνο, κατ’αυτή την εποχή, θα έχεις ένα γιο στην αγκαλιά σου».
Λόγος του Κυρίου
ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Έχουμε ενταφιαστεί μαζί του με το βάπτισμα
για να πορευτούμε μέσα σε μια νέα ζωή.
Ανάγνωσμα από την επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Ρωμαίους (6,3-4.8-11)
Αδελφοί, μήπως αγνοείτε ότι όσοι βαπτιστήκαμε στο Χριστό Ιησού, έχουμε βαπτιστεί στο θάνατό του; Έχουμε ενταφιαστεί, λοιπόν, μαζί του, με το βάπτισμα στο θάνατο, ώστε, όπως ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς μέσω της δόξας του Πατέρα, έτσι και εμείς να πορευτούμε μέσα σε μια νέα ζωή.
Αν όμως πεθάναμε μαζί με το Χριστό, πιστεύουμε πως θα ζήσουμε επίσης μαζί του, γνωρίζοντας ότι ο Χριστός, αναστημένος από τους νεκρούς, δεν πεθαίνει πια, ότι ο θάνατος δεν έχει επάνω του καμιά εξουσία. Γιατί ως προς το ότι πέθανε, πέθανε μια για πάντα για την αμαρτία. Τώρα όμως που ζει, ζει για το Θεό. Έτσι κι εσείς να θεωρείτε τους εαυτούς σας, ότι είναι νεκροί για την αμαρτία, αλλά ζωντανοί για το Θεό, μέσω του Χριστού Ιησού.
Λόγος του Κυρίου
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Όποιος δεν παίρνει το σταυρό του, δεν είναι άξιος για μένα.
Όποιος δέχεται εσάς, δέχεται εμένα. Και όποιος δέχεται εμένα,
δέχεται αυτόν που με έστειλε.
+ Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (10,37-42)
Τον καιρό εκείνο, είπε ο Ιησούς στους μαθητές του:
«Όποιος αγαπά τον πατέρα ή τη μητέρα επάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μένα. Κι όποιος αγαπά το γιο ή την κόρη επάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μένα. Και όποιος δεν παίρνει το σταυρό του και δεν ακολουθεί πίσω μου, δεν είναι άξιος για μένα. Όποιος βρει τη ζωή του, θα τη χάσει, και όποιος χάσει τη ζωή του για μένα, αυτός θα τη βρει.
Όποιος δέχεται εσάς, δέχεται εμένα. Και όποιος δέχεται εμένα, δέχεται αυτόν που με έστειλε.
Όποιος δέχεται έναν προφήτη επειδή είναι προφήτης, θα λάβει την ανταμοιβή ενός προφήτη. Και όποιος δέχεται έναν δίκαιο επειδή είναι δίκαιος, θα λάβει την ανταμοιβή ενός δικαίου.
Και όποιος τυχόν ποτίσει ένα απ’αυτούς τους μικρούς ακόμα κι ένα ποτήρι κρύο νερό, επειδή είναι μαθητής μου, αλήθεια σας λέω, δε θα χάσει την ανταμοιβή του».
Λόγος του Κυρίου
Ζω για μένα;
ή για τον Θεό;
«Του χρόνου, τέτοια εποχή, θα κρατάς ένα γιο στην αγκαλιά σου». Αυτή την υπόσχεση έδωσε ο προφήτης Ελισαίος στη γυναίκα που τον φιλοξενούσε, όποτε περνούσε από το χωριό. Το ζευγάρι αυτό ήταν μεγάλο στην ηλικία και δεν είχε παιδιά. Γνωρίζομε πόσο σπουδαίο είναι για ένα αντρόγυνο να αποκτήσει τουλάχιστο ένα παιδί, και ιδίως για τη γυναίκα πόσο γεμίζει τη ζωή της. Με ικανοποίηση λοιπόν ακούσαμε σήμερα ότι ο Ελισαίος έκανε αυτό το μεγάλο δώρο στη γυναίκα που τον φιλοξενούσε, και της υποσχέθηκε, στο όνομα του Θεού, να γεννήσει ένα παιδί.
«Αυξάνεστε και πληθύνεστε και γεμίσετε τη γη», είπε ο Θεός. Ο Θεός θέλησε να είναι γόνιμο το ζευγάρι. Και μάλιστα η Εκκλησία ευλογεί τον Γάμο, διότι τον θεωρεί Μυστήριο. Τι σημαίνει Μυστήριο; Σημαίνει ότι ο Γάμος και η Οικογένεια εντάσσονται μέσα στο σχέδιο σωτηρίας που έκανε ο Θεός για μας. Γι’ αυτό ο Χριστός μας λέει ότι ο δεσμός του Γάμου είναι αδιάλυτος, και επομένως οι χριστιανοί σύζυγοι μεταξύ τους πρέπει να βιώνουν και να αναπτύσσουν μια πολύ μεγάλη αφοσίωση και ενότητα.
֍ ֍ ֍
Γι’ αυτό, αναρωτιέμαι αν σας έκανε εντύπωση, που ακούσαμε έπειτα τον Χριστό να μας λέει: «Όποιος αγαπάει πατέρα ή μητέρα παραπάνω από μένα, ΔΕΝ είναι άξιος για μένα. Όποιος αγαπάει γιο ή κόρη παραπάνω από μένα, ΔΕΝ είναι άξιος για μένα». Το θυμάστε; Γιατί το λέει; Και τι εννοεί; Γιατί βάζει τον εαυτό του σε απόλυτη προτεραιότητα, πάνω και από τις οικογενειακές σχέσεις;
Και ο Χριστός συνεχίζει: «Όποιος δεν παίρνει τον σταυρό του (όπως τον δέχομαι εγώ) και δεν ακολουθεί πίσω μου (όπως εγώ κουβαλώ τον σταυρό μου και ανεβαίνω στον Γολγοθά, έτοιμος να θυσιάσω τη ζωή μου), αυτός δεν είναι άξιος για μένα».
Και συνεχίζει στην ίδια γραμμή σκέψης: «Όποιος βρει τη ζωή του (όποιος ρυθμίζει τη ζωή του έτσι που να καλοπερνάει), αυτός θα τη χάσει (σε λίγο θα χάσει όλα όσα απολαμβάνει σ’ αυτή τη ζωή). Και όποιος χάσει τη ζωή του για μένα (όποιος δέχεται να αντιμετωπίζει δυσκολίες για να μείνει πιστός σ’ εμένα), αυτός θα τη βρει (εξασφαλίζει μια αληθινή ζωή που δεν πρόκειται να τη χάσει».
Μήπως ο Χριστός, δεν του αρέσει να μας βλέπει ευτυχισμένους, και θέλει να βασανιζόμαστε; Αλλά και ο ίδιος, γιατί παίρνει τον σταυρό του και βαδίζει προς τον θάνατο; Μήπως είναι απελπισμένος και δεν βρίσκει νόημα στη ζωή;
֍ ֍ ֍
Μας λέει: «Όποιος δέχεται εμένα, δέχεται Εκείνον που με έστειλε»: τον Πατέρα! Από αυτό καταλαβαίνομε ότι ο Χριστός δεν ζει τη ζωή του, κάνοντας το δικό του πρόγραμμα, τα δικά του σχέδια, και προσπαθώντας να πραγματοποιήσει τα δικά του όνειρα! Δεν ζει για τον εαυτό του. Ζει για τον Πατέρα!
Ο Χριστός μας λέει: «Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ΕΝΑ». «Εγώ ήρθα στη γη, όχι για να κάνω το θέλημα το δικό μου, αλλά του Πατέρα που με έστειλε»!
Άραγε, με αυτή την προϋπόθεση, τοποθετούμαστε και εμείς στη ζωή; Με αυτή την προοπτική σχεδιάζομε, διοργανώνομε και ζούμε τη ζωή μας; Σε ποια αρχή βασίζομε τη ζωή μας; Ζούμε για τον Θεό ή για τον εαυτό μας;
֍ ֍ ֍
Αλήθεια, με τι βλέμμα κοιτάζει τη ζωή του ο γνήσιος χριστιανός; Προς τα πού την κατευθύνει; Με ποια κριτήρια κάνει τις επιλογές του; Με βάση ποιες αρχές αποφασίζει και λέει: θα κάνω παρέα με αυτόν, και δεν θα ακολουθώ το παράδειγμα εκείνου· θα μιλάω όπως αυτός και όχι όπως εκείνος· θα ντύνομαι έτσι και όχι έτσι· θα διαλέξω ανάμεσα σε αυτά τα επαγγέλματα και δεν θα δεχτώ ποτέ να εξασκήσω εκείνα τα επαγγέλματα· θα ερωτευτώ αυτό τον τύπο ανθρώπου και όχι εκείνον· θα διαπαιδαγωγήσω τα παιδιά μου με αυτές τις αρχές και όχι με εκείνες.
Ποια είναι τα κριτήρια του χριστιανού; Ή μήπως ο χριστιανός είναι η φωτοτυπία των άλλων; Ο χριστιανός έχει ή δεν έχει δική του προσωπικότητα;
Ο Χριστός μας λέει: «Πρόσεξε ποιον προτιμάς και ποιον βάζεις στην πρώτη θέση· πρόσεξε αν είσαι έτοιμος να θυσιάσεις την καλοπέρασή σου· πρόσεξε ποια ζωή θέλεις να απολαύσεις οπωσδήποτε, και δεν τη θυσιάζεις με τίποτα». Από αυτά καταλαβαίνομε ότι ο χριστιανός τοποθετεί το κέντρο βάρους της ζωής του προς μια ειδική κατεύθυνση. ΠΟΙΑ;
֍ ֍ ֍
Ακούσαμε τον απ. Παύλο που γράφει στους πρώτους χριστιανούς της Ρώμης, οι οποίοι προέρχονταν από ιουδαϊκή και από ειδωλολατρική πίστη: «Όλοι εμείς βαφτιστήκαμε στον θάνατο του Ιησού Χριστού». Τους λέει δηλαδή: Όταν πιστέψαμε ότι ο Σωτήρας μας είναι ο Χριστός, κάναμε μια ριζοσπαστική πράξη, με την οποία δώσαμε στη ζωή μας μια ΝΕΑ κατεύθυνση: βαφτιστήκαμε! Βυθιστήκαμε στο νερό στο όνομα του Χριστού, που πέθανε και ενταφιάστηκε!
Όταν κατεβήκαμε στο νερό του βαφτίσματος, μιμηθήκαμε μυστηριακά τον θάνατο και τον ενταφιασμό του Χριστού. Είπαμε δηλαδή: όπως ο Χριστός πέθανε ως προς την επίγεια ζωή του και ενταφιάστηκε και δεν έχει πια καμιά σχέση με αυτήν, έτσι κι εγώ τώρα πεθαίνω ως προς την προηγούμενη ζωή μου, που τη χαρακτήριζε η αμαρτία, την απαρνούμαι, και ενταφιάζομαι στο νερό.
Και όπως ο Χριστός βγήκε από τον τάφο, αναστημένος σε μια ΝΕΑ ζωή, χωρίς σχέση με την επίγεια ζωή (στην οποία ο άνθρωπος κινδυνεύει συνεχώς να αμαρτήσει και μια μέρα θα πεθάνει), έτσι και εγώ βγήκα από το νερό του βαφτίσματος αναγεννημένος σε μια ΝΕΑ ζωή, συμφιλιωμένος με τον Θεό, παιδί του Θεού, αποφασισμένος πια να ζω ως ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, όπως ο Χριστός.
Και ο Χριστός πώς έζησε; Έβαζε πάντα στην πρώτη θέση τον Πατέρα του και το θέλημα του Πατέρα του. Γι’ αυτό μας λέει ο Παύλος: «Όπως ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, έτσι και εμείς να πορευτούμε (να ζήσομε) σε μια νέα ζωή».
Και να η διαφορά μεταξύ παλαιάς και νέας ζωής: «Όποιος αγαπάει και βάζει στην πρώτη θέση τον ή τη σύζυγό του, το παιδί του, την καλοπέραση στη ζωή του, δεν είναι άξιος για μένα· διότι εγώ έβαλα πάνω από όλα, πάνω και από τη ζωή μου, τον Πατέρα μου. Γι’ αυτό πέθανα, αλλά γι’ αυτό αναστήθηκα».
Και συμπεραίνει ο Παύλος: «Αν πεθάναμε μαζί με τον Χριστό (ως προς την αμαρτία), θα ζήσομε επίσης μαζί του (στη νέα ζωή)». «Διότι ο Χριστός πέθανε στον σταυρό μια για πάντα, για να μην αμαρτήσει· και τώρα ζει για τον Θεό».
Και καταλήγει: «Έτσι και εσείς, να θεωρείτε τους εαυτούς σας νεκρούς ως προς την αμαρτία, και ζωντανούς για τον Θεό». Δηλ. μετά το Βάφτισμα, δεν ζείτε για την αμαρτία, αλλά ζείτε για τον Θεό, ενωμένοι με τον Θεό, για να κάνετε πάντοτε το θέλημα του Θεού».
Γι’ αυτό μας λέει ο Άγ. Πέτρος – και το ψάλαμε πριν το Ευαγγέλιο -: «Εσείς είστε εκλεκτή γενεά, βασιλικό ιερατείο, έθνος άγιο, λαός που ανήκει στον Θεό».
Θα κοινωνήσομε λοιπόν και σήμερα, για να λάβομε τον Χριστό και να του πούμε: Μετάστρεψέ με, Κύριε. Κάνε με σαν κι εσένα, κάνε με πιο αποφασισμένο και πιο δυνατό. Θέλω να χαίρομαι τους ανθρώπους και τα αγαθά που μου δίνεις εδώ στη γη, αλλά να μην είμαι τόσο προσκολλημένος ώστε να μην απορρίπτω το θέλημά σου, προσπαθώντας να αρέσω στους ανθρώπους! ●●●
