Ο Francesco Testa, ναπολιτάνος καλλιτέχνης και μουσικός, ένιωσε την ανάγκη να δώσει ένα νόημα στην ζωή του μετά από ένα ταξίδι δύο εβδομάδων στην Τανζανία. Έτσι γεννήθηκε το “AfricainTesta”, η ένωση που χτίστηκε και που σήμερα χρηματοδοτεί το χωριό που έχει ανατεθεί στις αδελφές του τάγματος των Μικρών ιεραποστόλων της Θείας Ευχαριστίας (PME).
Εδώ μπορείτε να ακούσετε τις κραυγές και το γέλιο των παιδιών καθώς παίζουν μετά το μάθημα. Επειδή το χωριό δεν είναι απλώς ένα κέντρο υποδοχής για παιδιά σε καταστάσεις ιδιαίτερης δυσκολίας, είναι ένας τόπος ζωής, ένα σπίτι. Και επίσης ένα σχολείο, με τους δασκάλους του για να μπορούν τα παιδιά να βρουν μια εργασία όταν μεγαλώσουν. Μια μέρα θα πρέπει να φύγουν από το χωριό, να ανοίξουν τα φτερά τους, να εργαστούν και να στηρίξουν μια οικογένεια. Το έργο του Francesco και πολλών ανθρώπων που τον έχουν βοηθήσει μέχρι στιγμής περιλαμβάνει αυτό: να προσφέρει μια δουλειά που θα εγγυάται ένα αξιοπρεπές μέλλον σε όλα τα παιδιά που θα περάσουν από το χωριό San Francesco. Δύο χρόνια μετά το άνοιγμα, κανένα από τα παιδιά δεν έχει φύγει ακόμα από το χωριό για τον κόσμο της εργασίας, είναι νωρίς. Το παλαιότερο είναι μόλις 12 ετών σήμερα, αλλά το βλέμμα όλων είναι σταθερό στο μέλλον.
Το έργο AfricainTesta έλαβε αμέσως την υποστήριξη της Αρχιεπισκοπής του Muanza και του Επισκόπου του, Σεβ/του Renatus Leonard Nkwande. Όχι μόνο επειδή στο χωριό τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να «αντιμετωπίσουν τη ζωή με θάρρος και γαλήνη», όπως επισημαίνει η αδελφή Άννα, αλλά και επειδή τα παιδιά τα υποδέχονται και προστατεύονται εδώ που σε ορισμένα μέρη της Τανζανίας διώκονται και σκοτώνονται και τα οστά τους χρησιμοποιούνται ως φυλακτά. Μια πρακτική που φάνηκε να έχει σχεδόν εξαφανιστεί, αλλά η οποία για κάποιο διάστημα έχει αρχίσει να εξαπλώνεται ξανά. Με το σχολείο, την εκπαίδευση και την κατάρτιση – είναι η ελπίδα του Σεβ/του Nkwande – αυτές οι προκαταλήψεις μπορούν να ξεπεραστούν.
Οι φωνές των παιδιών
«Η μαμά πήγε να αγοράσει λαχανικά και δεν επέστρεψε ποτέ, αν η αστυνομία την πήρε, την έβαλαν στη φυλακή επειδή μας εγκατέλειψε», λέει ο Jonhatan όταν λέει την ιστορία του. Η αδελφή Άρτα, η αδελφή Τζένιφερ και η αδελφή Άννα είναι πάντα δίπλα τους, ακούγοντας τα δράματα που έχουν βιώσει. Η μητέρα της Esta πέθανε από AIDS, στην αγκαλιά της. Μέχρι να έρθει στο χωριό, η Έστα δεν πήγαινε στο σχολείο. Άλλοι, οι Jofrei, Elisabeth και Winfrida, λένε ότι δούλευαν με αγελάδες και κατσίκες. Το σχολείο ήρθε αργότερα, και μόνο αν υπήρχε χρόνος. Οι ιεραπόστολοι ζουν το φραγκισκανικό πνεύμα με τα παιδιά, με την επιθυμία για «αγαπημένη αναγέννηση της ανθρωπότητας», λέει η αδελφή Άννα.
Δεν υπάρχει ρουτίνα στο χωριό, κάθε μέρα είναι διαφορετική ακόμα κι αν ο ρυθμός έχει ένα πρόγραμμα που πρέπει να σεβαστούν, όπως το ξυπνητήρι το πρωί στις 6.00, το πρωινό και ο εθνικός ύμνος και τα μαθήματα μέχρι τις 16.30. Αφού το χωριό ζωντανεύει με παιχνίδια, τραγούδια, μουσική. Υπάρχουν εκείνοι που απασχολούνται στον κήπο ή στα διάφορα εργαστήρια που επιτρέπουν στα παιδιά να εξοικειωθούν με συγκεκριμένους τύπους επαγγελματικών δραστηριοτήτων. Και γελούν, παρά τις πολλές οδυνηρές ιστορίες που φέρνουν πολλές στην καρδιά τους. Ιστορίες εγκατάλειψης, πείνας, θυσιών.
Το χωριό είναι και για σένα
Στο χωριό χτίστηκε επίσης ένας ξενώνας, για όσους θέλουν να δωρίσουν λίγο από τον χρόνο τους και να περάσουν μια περίοδο εθελοντισμού. Οι γιατροί, οι παιδίατροι και οι οδοντίατροι έρχονται να προσφέρουν φροντίδα στα παιδιά και να έρθουν σε επαφή με μια άλλη πραγματικότητα. Αυτή η πραγματικότητα που πριν από 15 χρόνια συγκίνησε πλήρως τον Φραγκίσκο στο πρώτο του ταξίδι. Και αυτόν τον δρόμο θέλει να δείξει σε άλλους, καλώντας τους να αφήσουν τον «καναπέ» τους για μερικές εβδομάδες, λέγοντας στους νέους ειδικότερα κάντε μια «επίμονη προσπάθεια για την επίτευξη σημαντικών στόχων».
Χρειάστηκαν περίπου τετρακόσιες χιλιάδες ευρώ για την κατασκευή του San Francesco Village. Ο μη κερδοσκοπικός σύλλογος AfricainTesta έχει ένα πυκνό δίκτυο φίλων και δωρητών. Στη Νάπολη, κάθε χρόνο ο Francesco συγκεντρώνει τραγουδιστές και μουσικούς για να οργανώνει μια συναυλία υπέρ του χωριού. Κάθε χρόνο, χρειάζονται 40 έως 45 χιλιάδες ευρώ για τη διασφάλιση της λειτουργίας του, για τους μισθούς 13 υπαλλήλων και δασκάλων, για τα γεύματα και τη φροντίδα των παιδιών. Φέτος, η κατάσταση έγινε πιο περίπλοκη. Λόγω της πανδημίας, η συναυλία δεν μπόρεσε να γίνει. Στη συνέχεια, ο Francesco και όλα τα μέλη του συλλόγου κινητοποιήθηκαν για να βρουν τα απαραίτητα χρήματα. Στο Μπαλίλι, το χωριό συνεχίζει να μεγαλώνει. Άνοιξε ένα νέο εργοτάξιο για την κατασκευή επτά άλλων κατασκευών. Θα υπάρχει καντίνα, δύο κοιτώνες για να φιλοξενήσουν 40 άτομα, αίθουσα συνεδριάσεων και τρία άλλα κτίρια για παραγωγικές δραστηριότητες. Αυτό το νέο μέρος του χωριού προορίζεται να προετοιμάσει το μέλλον των παιδιών, αλλά όχι μόνο: είναι εκεί που ο τοπικός πληθυσμός θα βρει χώρο ανοικτό και φιλόξενο για να μάθει κάποιο επάγγελμα.
Μετάφραση: δ.α./kantam.gr
You might be interested in …
Νέες Κυκλοφορίες Βιβλίων
Νέες Κυκλοφορίες Βιβλίων, τα οποία μπορείτε να προμηθευτείτε από το Βιβλιοπωλείο του Καλού Τύπου, Σίνα 2-4 (2103626091)
Βιβλίο: Τι λεεί η Βίβλος για την Ευσπλαχνία
ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΒΙΒΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ Του PierreGibert. Μετάφραση στα ελληνικά: π. Θεόδωρος Κοντίδης. Είναι ο Θεός ευσπλαχνικός; Είναι δίκαιος κριτής; Είναι αυστηρός παιδαγωγός; Ή μήπως είναι ένας αυθαίρετος δικαστής; Αυτά τα ερωτήματα επανέρχονται […]
Να μη λιγοστεύουν οι ζωές , να βρεθούν άλλες μορφές μετάνοιας
Ο Πάπας, με ένα βιντεοσκοπημένο μήνυμα, καλεί τους κυβερνόντες και όλους εκείνους που έχουν κάποια υπεύθυνη θέση στις χώρες τους «να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για την πλήρη κατάργηση της θανατικής ποινής». Η αξιοπρέπεια του […]