Με τη συμμετοχή δεκάδων πιστών από διάφορες περιοχές της Σύρου, των Ιερέων μας, Ιερομονάχων και Μοναχών των τριών Μοναχικών Κοινοτήτων του νησιού μας -Πατέρων Καπουκίνων, Αδελφών των Χριστιανικών Σχολείων, Αδελφών του Ελέους-, μελών Αδελφοτήτων, Σωματείων, Οργανώσεων και Θεσμών της Εκκλησίας μας, τελέστηκε με κάθε επισημότητα, την Κυριακή 19 Ιουνίου 2011, στις 7 μ.μ., στον ιερό καθολικό ενοριακό ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στην Ερμούπολη, η πανσυριανή πανήγυρη της ΑΓΙΑΣ ΔΩΡΕΑΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.
Ο Επίσκοπός μας Σεβασμιότατος π. Φραγκίσκος Παπαμανώλης, χοροστάτησε στο Αρχιερατικό Συλλείτουργο που τέλεσε με τους Ιερείς. Την ίδια ώρα, στην αυλή της γειτονικής με το ναό ιεράς Μονής των Αδελφών του Ελέους, τελέστηκε η Θεία Ευχαριστία, ειδικά ετοιμασμένη για του νέους και τα παιδιά. αφού άλλωστε στο ναό της Ευαγγελίστριας και στον εξωτερικό χώρο του, δεν θα μπορούσαν να χωρέσουν, οι νέοι και τα παιδιά, μαζί με όλον τον κόσμο που είχε προσέλθει για την τελετή. Την ιεροτελεστία, που την περιέβαλε όλη η λαμπρότητα που της αρμόζει, υπηρετούσαν ενήλικες λειτουργοϋπηρέτες, με την εξαιρετική πολυμελή και πολυφωνική χορωδία της ενορίας του ομώνυμου ναού να πρωτοστατεί σε όλα τα ασματικά μέρη της πανήγυρης.
Μετά από την ανάγνωση του ιερού Ευαγγελίου, ο Επίσκοπός π. Φραγκίσκος κήρυξε το Θείο Λόγο και απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα, είπε:
«Σήμερα, ναι μεν θα τελειώσουμε αυτή τη λειτουργική σύναξη και θα ολοκληρώσουμε με την περιφορά της Αγίας Ευχαριστίας στους δρόμους της πόλης μας, αλλά, σήμερα, η Εκκλησία μας πανηγυρίζει για το μεγάλο Μυστήριο του Τριαδικού Θεού και καλεί όλους εμάς να ευχαριστήσουμε με ιδιαίτερο τρόπο, τον Πατέρα και τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα για όλα τα θαυμαστά έργα που επιτέλεσε για μας.
Και ένα από τα θαυμαστά έργα που ο Θεός επιτέλεσε για μας είναι η αποκάλυψη της πραγματικής εικόνας του Θεού. Ο άνθρωπος, από μόνος του, είχε φθάσει να ανακαλύψει την ύπαρξη του Θεού, ως πλάστη του ουρανού και της γης. Ως εκείνον που κυβερνά τα πάντα από ψηλά, που έδωσε νόμους δίκαιους και σωστούς, και απαγορεύσεις άγιες, που προσέχει τη συμπεριφορά των ανθρώπων για να βραβεύσει όποιον τηρεί τους νόμους του και να τιμωρήσει όποιον τους παραβιάζει.
Την εικόνα ενός τέτοιου Θεού είχαν και οι αρχαίοι πρόγονοί μας. Ούτε τα φωτισμένα μυαλά ενός Πλάτωνα, ενός Αριστοτέλη, μπόρεσαν να συλλάβουν την πραγματική εικόνα του Θεού. Φαντάζονταν τον Θεό σαν έναν Άρχοντα, δυνατό και φοβερό, πάντοτε έτοιμο να θυμώσει με όποιον δεν του πρόσφερε θυσίες ή παραβίαζε τους νόμους του, που τιμωρούσε τους ανθρώπους με αρρώστιες και συμφορές, σύμφωνα με την όρεξή του και τα γούστα του. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας ήταν αρκετά θρησκόληπτοι, τόσο που από φόβο μη τυχόν ξεχάσουν κάποιο Θεό, είχαν στήσει βωμό στον άγνωστο Θεό. Αυτός ο βωμός υπάρχει ακόμη σήμερα στους αρχαιολογικούς χώρους, κάτω από την Ακρόπολη, στην Αθήνα. Σκεπτόμενος αυτά, διερωτήθηκα: Μήπως ακόμη και σήμερα η μεγάλη πλειονότητα των Χριστιανών έχει την ίδια εικόνα για τον Θεό; Και αν αυτή την εικόνα του
Θεού έχουν οι Χριστιανοί, σε τι ωφελεί να είσαι χριστιανός; Αδέλφια μου, δεν φθάνει να πιστεύεις στο Θεό. Είναι σπουδαίο να γνωρίζεις ποιον Θεό πιστεύεις. Να τον γνωρίζεις.
Ας στρέψουμε την προσοχή μας στο Λόγο του Θεού που ακούσαμε με τα αναγνώσματα της Αγίας Γραφής.
1. Το πρώτο στοιχείο που προκύπτει από τα ιερά κείμενα είναι ότι ο ίδιος ο Θεός μάς αποκάλυψε τον εαυτό του.
Ο ίδιος ο Θεός, μέσω του Ιησού Χριστού, μας είπε ποιος είναι, μας έδειξε την ταυτότητά του και έτσι γνωρίσαμε το Θεό μας. Και είδαμε ότι ο Θεός μας είναι πολύ διαφορετικός από εκείνη την εικόνα του Θεού που είχαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας.
Ακούσαμε στο 1ο Ανάγνωσμα: “Ο Θεός είναι οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πλούσιος σε έλεος και αξιόπιστος”. Και αυτό το απέδειξε, ακούσαμε σήμερα από το Ευαγγέλιο. Το είπε ο ίδιος ο Ιησούς: “Ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος μέσω αυτού”. Λέγοντάς μας αυτό ο Ιησούς, δεν κάνει άλλο παρά να αποκαλύπτει την ταυτότητα του Θεού που είχε ήδη φανερώσει στο Μωυσή. Ο Θεός μας δεν είναι εκείνος που μας τιμωρεί, αλλά εκείνος που συγχωρεί πάντοτε την αμαρτία μας γιατί μάς αγαπά.
2. Το δεύτερο στοιχείο που προκύπτει από τα ιερά κείμενα είναι συνέπεια του πρώτου: εφόσον ο Θεός μάς αγαπά, δεν αδιαφορεί για μας, για τη ζωή μας, για τα προβλήματά μας. Δεν παραμένει απομονωμένος στη μακαριότητά του. Η αγάπη δημιουργεί σχέση. Η σχέση δημιουργεί ενδιαφέρον για το πρόσωπο που αγαπώ. Το ενδιαφέρον με ωθεί να αναζητώ τη χαρά, την ευτυχία, την ικανοποίηση, την ευχαρίστηση του προσώπου που αγαπώ, να αναζητώ την παρουσία του, την επικοινωνία μαζί του. Και για να τα κατορθώσω αυτά, για να δείξω την αγάπη μου, είμαι έτοιμος ακόμη και να θυσιάζομαι για το πρόσωπο που αγαπώ. Αυτό το οποίο συμβαίνει σ’ εμάς για τα πρόσωπα που αγαπάμε είναι απλώς σαν μια σκιά σε σύγκριση με την αγάπη του Θεού για μας. Εκείνος, στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, έφθασε να μας δώσει την πιο μεγάλη απόδειξη της αγάπης του. Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο: «Τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο ώστε έδωσε τον Μονογενή του για να μη χαθεί κανείς που πιστεύει σ’ αυτόν».
Ο Θεός μας είναι ένας Θεός που το έχει στη φύση του να αγαπά. Ο Θεός που είναι Παντοδύναμος, που μπορεί να κάνει τα πάντα, ένα πράγμα μόνο δεν μπορεί να κάνει: δεν μπορεί να μην αγαπά. Και η αγάπη είναι δόσιμο, είναι αντανάκλαση προς τον άλλο. Ο Θεός μας αρέσκεται να συν-διαλέγεται με τον άνθρωπο. Αυτή η διάσταση κοινωνίας του Θεού με τον άνθρωπο αποκαλύφτηκε σε μέγιστο βαθμό στο Μυστήριο της ενσάρκωσης του Υιού. Την ημέρα του Ευαγγελισμού, είπε ο Άγγελος στην Παναγία: “Θα τον ονομάσεις Εμμανουήλ, που ερμηνεύεται ο Θεός είναι μαζί μας”. Πραγματικά ο Θεός είναι πάντοτε μαζί μας.
3. Τρίτο στοιχείο: Μπορούμε να διερωτηθούμε: Γιατί ο Θεός θέλει να είναι πάντοτε ανάμεσά μας;
Το Συνοδικό Διάταγμα, περί Θείας Αποκάλυψης, μάς δίνει την απάντηση: “Για να μπορέσουν οι άνθρωποι, μέσω του Χριστού… και εν Αγίω Πνεύματι, να πλησιάσουν στον Πατέρα, και να γίνουν κοινωνοί της θεϊκής φύσεως (Dei Verbum,2). Δηλαδή ο Θεός είναι παρών ανάμεσά μας για να συμμετέχουμε στη ζωή του, να γίνουμε παιδιά του. Για να γίνουμε, λέει ο Απόστολος Παύλος “σύμμορφοι με τον Υιό του Θεού”. Είμαστε «σύμμορφοι με τον Υιό του Θεού», θέλει να πει ότι έχουμε χαραγμένη τη μορφή του Θεού, δεν λέω στην καρδιά μας, αλλά σε ολόκληρο το είναι μας.
Αυτό, αδέλφια μου, αποτελεί το μεγαλείο μας, και ευτυχισμένοι εκείνοι στους οποίους δόθηκε η χάρη να μπορούν να καταλάβουν αυτές τις μεγάλες αλήθειες της χριστιανικής πίστεως. Είμαστε παιδιά του Θεού γιατί ο Θεός μας έκανε κοινωνούς στη ζωή του. Αυτό, επαναλαμβάνω, αποτελεί το μεγαλείο μας, αλλά, προσθέτω, και την ευθύνη μας. Δεν φθάνει να είμαστε παιδιά του Θεού αλλά πρέπει και να φαινόμαστε με τη συμπεριφορά μας ότι είμαστε παιδιά του Θεού. Και θα φαινόμαστε αν η ζωή μας θα είναι αντανάκλαση της ζωής του Τριαδικού Θεού μας. Αν η ζωή μας θα είναι μια κοινωνία αγάπης, όπως κοινωνία αγάπης είναι η ζωή του Θεού.
Αδελφέ μου και αδελφή μου, πίστευε έμπρακτα στην αγάπη του Θεού, οποιοσδήποτε και αν είσαι, να είσαι βέβαιος ότι ο Θεός σε αγαπά, σε αγαπά πάντοτε».
 |
 |
Στο τέλος της Θείας Ευχαριστίας έγινε η έκθεση του Παναχράντου Μυστηρίου και ακολούθησε, σε κεντρικούς δρόμους της πόλης της Ερμούπολης, η περιφορά Του. Τη χρυσή πυξίδα με το Άχραντο Σώμα του Κυρίου, κρατούσε κάτω από την Ουρανία ο σεπτός μας Ποιμενάρχης, π. Φραγκίσκος, τον οποίο πλαισίωναν άνδρες που κρατούσαν την Ουρανία και φανάρια, καθώς και παιδιά με θυμιατό και θυμίαμα. Στη αρχή της πομπής βρισκόταν ο Τίμιος Σταυρός με φανάρια και πίσω ερχόταν μέλη του Συνδέσμου Ελλήνων Καθολικών Σύρου, με τη σημαία τους. Ακολουθούσαν, μαζί με Ιερείς και Κατηχήτριες, τα παιδιά του κατηχητικού, ανάμεσα στα οποία ήταν και αυτά που έλαβαν εφέτος την πρώτη τους Κοινωνία και το Μυστήριο του Χρίσματος. Ντυμένα με λευκά ομοιόμορφα στιχάρια και φέροντας σταυρό στο στήθος τους, με την αθωότητα να λάμπει στο πρόσωπό τους, έστρωναν με λουλούδια τους δρόμους από τους οποίους θα διερχόταν η πομπή με το Πανάχραντο Μυστήριο ( πόσο καλύτερος και πόσο ομορφότερος θα ήταν στ’ αλήθεια ο κόσμος και πόσο ευτυχισμένοι θα ήταν οι άνθρωποι εάν, αυτή την αθωότητα των παιδικών μας χρόνων, τη διατηρούσαμε σε ολόκληρη τη ζωή μας !!! ). Μετά ερχόταν η νεολαία με τα Τμήματα των Εφήβων και των Νέων, μέλη Αδελφοτήτων και Οργανώσεων με τα Λάβαρά τους, Ιερείς, Μοναχές και Μοναχοί και η χορωδία της ενορίας Ευαγγελιστρίας, που συντόνιζε και ενδυνάμωνε την ένθερμη ψαλμωδία των ύμνων και των αίνων των πιστών, ο Επίσκοπος φέροντας το Πανάχραντο Μυστήριο, οι εκπρόσωποι των τοπικών Αρχών και ο λαός του Θεού. Κατά τη διαδρομή αρκετός κόσμος στα πεζοδρόμια, πολλοί και από τους αδελφούς μας Ορθοδόξους, παρακολούθησε με σεβασμό και απόλυτη ησυχία τη λιτανεία. Επιστρέφοντας στο ναό δόθηκε η ευλογία του Παναχράντου Μυστηρίου, το οποίο κρατούσε ο Επίσκοπος, το οποίο προσκύνησε κλήρος και λαός. Πριν από την απόλυση ο Επίσκοπος ευχαρίστησε τους αρμοδίους του Δήμου, της Αστυνομίας (Δημοτικής και Τροχαίας) και κάθε άλλον αρμόδιο, για την συμβολή τους στην τάξη που επικράτησε κατά τη λιτανεία της Αγίας Δωρεάς του Κυρίου.
Υπήρξε άριστη οργάνωση από τους υπεύθυνους της ενορίας, που συνέβαλαν τα μέγιστα, ώστε το εκκλησίασμα να συμμετάσχει στην ιερή ακολουθία με ηρεμία, κατάνυξη και προσήλωση, τόσον κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, όσον και κατά τη λιτάνευση του Παναχράντου Μυστηρίου.
Παραυρέθηκαν οι κ.κ. Γεώργιος Παπαμανώλης, Βουλευτής Κυκλάδων, Τζώρτζης Μακρυωνίτης, Αντιπεριφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου, Ιωάννης Δεκαβάλλας, Δήμαρχος Σύρου, Πέτρος Μώτος και Δημήτριος Ρούσσος, Αντιδήμαρχοι, Δημήτριος Μπάιλας, πρώην Νομάρχης Κυκλάδων, Περιφερειακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι και Εκπρόσωποι Συλλόγων, Οργανώσεων και Θεσμών της Καθολικής Εκκλησίας.
Σε ενοριακό επίπεδο η Αγία Δωρεά του Κυρίου, γιορτάστηκε άλλη ημέρα, με την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας και την λιτάνευση του Αγιοτάτου Μυστηρίου, εκεί όπου τοπικά και παραδοσιακά συνηθίζεται. Συμμετείχαν οι ενορίτες, μέλη Αδελφοτήτων, παιδιά και νέοι.
Σύρος, 20 Ιουνίου 2011
Ισίδωρος Γ. Σαλάχας
