Στην αυτοβιογραφία του Το μοναχοπαίδι, ο Ιρλανδός συγγραφέας Φρανκ Ο’Κόνορ, διηγείται πως κάποια Χριστούγεννα πήρε ως δώρο ένα παιχνίδι ατμομηχανή. Το απόγευμα των Χριστουγέννων με τη μητέρα του πήγαν να επισκεφθούν το τοπικό μοναστήρι. Καθώς η ατμομηχανή ήταν το μοναδικό δώρο που είχε λάβει, την πήρε μαζί του για να τη δείξει στις μοναχές. Ενώ βρισκόταν στο μοναστήρι, μία από τις μοναχές τον πήρε να δει τη φάτνη στο παρεκκλήσιο. Καθώς κοίταξε την φάτνη παρατήρησε κάτι που τον αναστάτωσε πολύ. Αυτό που τον αναστάτωσε ήταν το γεγονός ότι ο μικρός Ιησούς ήταν ξαπλωμένος εκεί στη φάτνη χωρίς, όμως, ούτε ένα δώρο. Ο μικρός Φρανκ ήξερε, ακριβώς, πώς αισθανόταν αυτό το παιδί, όταν απογοητευμένο συνειδητοποιούσε ότι κανείς δεν του είχε φέρει τίποτα. Απευθυνόμενος στη μοναχή την ρώτησε γιατί το μικρό αυτό παιδί δεν είχε πάρει κανένα παιχνίδι, και εκείνη του απάντησε: «Η μητέρα του είναι πολύ φτωχή για να του αγοράσει κάτι». Αυτό το κράτησε βαθιά μέσα του. Και η δική του μητέρα ήταν φτωχή, αλλά τα Χριστούγεννα κατάφερνε πάντα κάτι να του αγοράζει, έστω κι αν ήταν μόνο ένα κουτί ξυλομπογιές. Σε μια έκρηξη, λοιπόν, ασυλλόγιστης γενναιοδωρίας, πήρε την ατμομηχανή του, σκαρφάλωσε στη φάτνη και την έβαλε ανάμεσα στα ανοικτά μικροσκοπικά χέρια του άγιου αυτού παιδιού.
Αυτή η ιστορία μας δείχνει τη δύναμη του Μυστηρίου της Ενσάρκωσης, τη δύναμη των Χριστουγέννων. Με τη γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ο Θεός στο πρόσωπο αυτού του μικρού παιδιού μάς φανερώνει τι είμαστε ικανοί να κάνουμε όταν τον δεχόμαστε με πίστη και προσπαθούμε να ζήσουμε ανανεωμένοι με τη Χάρη του. Φυσικά, ο ίδιος μας έδωσε το παράδειγμα. Ξεκίνησε δωρίζοντάς μας τον Υιό του τον Μονογενή. Ο Υιός του Θεού θα μπορούσε να είχε έρθει ανάμεσά μας με δύναμη και με πλούτη. Αν είχε έρθει με δύναμη, θα υποκλινόμασταν μπροστά του από φόβο. Έτσι θα μας έκανε να νιώσουμε μικροί, αδύναμοι και ασήμαντοι. Αν είχε έρθει με πλούτη, θα μας είχε κάνει να συνειδητοποιήσουμε τη φτώχεια μας. Έτσι θα μας προκαλούσε το αίσθημα του φθόνου και θα ζημίωνε την καρδιά μας.
Αλλά δεν ήρθε με δύναμη και πλούτη. Ήρθε με αδυναμία και φτώχεια. Ερχόμενος με αδυναμία, μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε τη δική μας δύναμη. Ερχόμενος με φτώχεια, μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε τον δικό μας πλούτο. Η φτώχεια του μας φανέρωσε τον πλούτο της συμπόνοιας και της αλληλεγγύης, δίνοντας ζωή στις καρδιές μας. Ήταν η φτώχεια του μικρού Ιησού που προκάλεσε αυτή την απερίσκεπτη γενναιοδωρία στο νεαρό συγγραφέα. Η φτώχεια του Ιησού αποτελεί πρόκληση και για μας. Μας δίνει την ευκαιρία να ανοίξουμε τις καρδιές μας στην αγάπη του και να νικήσουμε την αδιαφορία και τον εγωισμό μας. Ο Ιησούς δεν χρειάζεται πλέον τα δώρα μας, αλλά άλλοι άνθρωποι μπορεί να τα χρειάζονται. Θέλει να μοιραστούμε τους εαυτούς μας ο ένας με τον άλλον, τον χρόνο μας, την αγάπη μας, τη συγγνώμη μας, τα αγαθά μας.
Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή που μας αποκαλύπτει πώς είναι η καρδιά του Θεού. Ταυτόχρονα μας αποκαλύπτει για το τι είναι ικανή να κάνει η ανθρώπινη καρδιά όταν είναι γεμάτη από αγάπη Θεού. Τα Χριστούγεννα μάς αναγκάζουν να ανοίξουμε τις καρδιές μας. Δεν υπάρχουν Χριστούγεννα χωρίς Χριστό. Αυτό που μας κάνει ανθρώπους δεν είναι τόσο η ικανότητά μας να σκεφτόμαστε όσο η ικανότητά μας να αγαπάμε και αυτό μας το φανέρωσε με τη γέννησή του, με το λόγο του, με τα έργα του, με τον θάνατό του και την Ανάστασή του ο Υιός του Θεού. Στο βαθμό που ανοίγουμε τις καρδιές μας με αγάπη στον Θεό και ο ένας στον άλλο, θα βιώσουμε κάτι από τη μεγάλη χαρά που οι άγγελοι ανήγγειλαν στους βοσκούς. Η χαρά είναι ο καρπός της αγάπης. Είθε η μεγάλη αυτή χαρά να είναι και δική σας αυτά τα Χριστούγεννα.
+Γεώργιος Αλτουβάς
Αρχιεπίσκοπος Κερκύρας, Ζακύνθου και Κεφαλληνίας
Τοποτηρητής Αποστολικού Βικαριάτου Θεσσαλονίκης
