ΑΡΘΡΟ Τρίτο
Η Συνθετική Έκθεση των εργασιών της Συνόδου των Επισκόπων 2023
Χριστιανική μύηση: Κατήχηση ενηλίκων
Στο προηγούμενο άρθρο ακούσαμε τη Σύνοδο των Επισκόπων (Οκτώβριος 2023) να μας θυμίζει ότι «Λόγω του Βαπτίσματος ο κάθε πιστός καλείται στη συνυπευθυνότητα και την κοινή αποστολή του ευαγγελισμού». Διαπιστώσαμε όμως ότι στις ενορίες μας συμβαίνει μια σοβαρή κρίση:
(1) Το 90% ΔΕΝ εκκλησιάζεται. Έτσι, δίνουν την αντίθετη μαρτυρία: αντί να κηρύττουν τη χαρμόσυνη είδηση (Ευ-αγγέλιο) ότι ο Χριστός είναι ο Σωτήρας τους, κηρύττουν με την απουσία τους ότι ο Χριστός είναι στη δεύτερη θέση της ζωής τους, διότι γι’ αυτός έχουν προτεραιότητα ΟΛΕΣ οι άλλες ασχολίες τους, και
(2) ακόμη και το 10% που εκκλησιάζεται, ΔΕΝ κατορθώνουν να ευαγγελίζονται, να δίνουν μαρτυρία ότι ο Χριστός είναι ο μόνος Σωτήρας, δεν κατορθώνουν να το κάνουν ΟΥΤΕ και προς τα παιδιά τους.
Ως Εκκλησία λοιπόν, στις ημέρες μας, βρισκόμαστε σε μια πολύ άσχημη κατάσταση: ενώ κατά τους πρώτους αιώνες οι χριστιανοί, ακόμη και μέσα σε διωγμούς, σε μαρτύρια και θανατώσεις, προσήλκυαν τους ειδωλολάτρες στην πίστη του Χριστού, δηλαδή με τα λόγια και τη ζωή τους ΚΗΡΥΤΤΑΝ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, έκαναν ευαγγελισμό, οι σημερινοί χριστιανοί δεν κατορθώνουμε να πείσουμε ούτε και τα παιδιά και τα εγγόνια μας ότι ο Χριστός είναι ο ΜΟΝΟΣ ΣΩΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν;
Μας το λέει η Σύνοδος των Επισκόπων:
- Πρέπει να γίνουμε «μια Εκκλησία λιγότερο γραφειοκρατική, μια Εκκλησία που κινείται περισσότερο σε επίπεδο σχέσεων». Βλέπουμε ότι και η κυριακάτικη Λειτουργία δείχνει ανθρώπους που πάνε στον ναό και μετά φεύγουν χωρίς να δείχνουν μεταξύ τους δεσμούς κοινότητας. Αυτό δείχνει ότι δεν έχουμε διαπαιδαγωγηθεί σωστά. Κατηχηθήκαμε αναπτύσσοντας γνώσεις πίστεως αλλά όχι βιώματα εκκλησιακής κοινότητας. Μείναμε «μονάδες» που πιστεύουν.
- Και τι πρέπει να κάνουμε, ποιμένες και πιστοί; Λέει η Σύνοδος: «Η χριστιανική μύηση είναι η διαδρομή μέσω της οποίας ο Κύριος, διά της διακονίας της Εκκλησίας, μας εισάγει στην πασχαλινή πίστη και μας εντάσσει στην τριαδική και εκκλησιακή κοινωνία». Ας αναλύσουμε μερικές έννοιες ασυνήθιστες!
1) «Χριστιανική μύηση». Μύηση σημαίνει να εισάγουμε, να δώσουμε να γνωρίσει τις τελετές και τα μυστήρια που τελεί η Εκκλησία, ώστε να μπορεί να συμμετέχει συνειδητά και με πνευματικό όφελος. Χριστιανική μύηση σημαίνει ΚΑΤΗΧΗΣΗ!!!
2) «Πασχαλινή πίστη» σημαίνει: πιστεύω ότι εμείς οι άνθρωποι σωζόμαστε επειδή ο Ιησούς, που τον απέστειλε ο Θεός για τη σωτηρία μας, έζησε το Πάσχα του. Το Πάσχα των Εβραίων ήταν το πέρασμά τους από τη σκλαβιά στην Αίγυπτο προς την ελευθερία, και την είσοδό τους στη Γη της Επαγγελίας, τη χώρα που είχε υποσχεθεί ο Θεός στον Αβραάμ ότι θα δώσει στους απογόνους του. Το Πάσχα του Χριστού είναι το Πάσχα της σωτηρίας μας: το ότι ο Χριστός έμεινε πιστός στο θέλημα του Πατέρα του, εκεί που εμείς κάνουμε το δικό μας θέλημα, αμαρτάνουμε. Έμεινε πιστός μέχρι και τον θάνατο. Και επειδή έμεινε πιστός, επειδή πέθανε χωρίς να αμαρτήσει, επειδή νίκησε οριστικά την αμαρτία, γι’ αυτό αναστήθηκε, δηλαδή νίκησε και το αποτέλεσμα της αμαρτίας, που είναι ο θάνατος. Ο Χριστός λοιπόν πέρασε από τον θάνατο στη ζωή, εγγύηση ότι και εμείς, εάν τον ακολουθούμε, θα αναστηθούμε για την αιώνια ζωή. Αυτό είναι η πασχαλινή πίστη.
3) «Τριαδική και εκκλησιακή κοινωνία». Κοινωνία σημαίνει ζω ενωμένος μαζί με άλλους, είμαι σε κοινωνία μαζί τους. Η πιο τέλεια κοινωνία είναι η σχέση ανάμεσα στα τρία πρόσωπα του Τριαδικού Θεού: Πατέρα και Υιού και Αγίου Πνεύματος, σχέση απόλυτης αγάπης: τριαδική κοινωνία. Η Εκκλησιακή κοινωνία είναι το αποτέλεσμα της τριαδικής κοινωνίας: όταν οι βαφτισμένοι ζουν αληθινά σε κοινωνία με τον τριαδικό Θεό, τότε ζουν σε κοινωνία και μεταξύ τους, παρά τη διαφορετικότητά τους: εκκλησιακή κοινωνία.
Μας λέει λοιπόν η Σύνοδος ότι στις μέρες μας είναι ανάγκη να επιστρέψουμε στη χριστιανική μύηση που έκανε η Εκκλησία σε όσους ΕΝΗΛΙΚΟΥΣ ζητούσαν να βαφτιστούν. Τους ΚΑΤΗΧΟΥΣΕ, και μόνο όταν έδειχναν σημεία μεταστροφής, τους βάφτιζε. Αυτή τη χριστιανική μύηση, την Κατήχηση προς τους ενηλίκους, η Εκκλησία τη λέει ΚΑΤΗΧΟΥΜΕΝΑΤΟ, δηλαδή κατηχητική διαπαιδαγώγηση για να αποκτήσει ο άνθρωπος γνώσεις και νοοτροπία και βιώματα ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ.
Χριστιανός δεν είναι αυτός που απλώς βαφτίζεται αλλά αυτός που μεταστρέφεται και ζει χριστιανικά. Γι’ αυτό η Εκκλησία, από τη Β’ Σύνοδο του Βατικανού (1962-65) μέχρι σήμερα μας λέει συνεχώς ότι ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΗΧΟΥΝΤΑΙ όλες οι ηλικίες (όχι μόνο τα παιδάκια) και μάλιστα με πρότυπο το αρχαίο Κατηχουμενάτο!!! Το έχουμε κάνει στις ενορίες; ΟΧΙ!!! Δυστυχώς ακόμη όχι!!! Θα το κάνουμε;;; Θα το αποφασίζουν οι ποιμένες; Ξέρουν να το κάνουν οι ποιμένες; Θα το δεχτούν και θα το ακολουθήσουν οι πιστοί;;; Το μαχαίρι στο κόκκαλο!!! Αλλιώς δεν αλλάζει η κατάσταση (μας λέει η Σύνοδος)!!!
+ Σεβαστιανός, αρχιεπίσκοπος,
πρώην Αρχιεπίσκοπος Καθολικών Αθηνών
