Την Μεγάλη Τετάρτη 1η Μαΐου 2024 στις 6.30 μμ. συναχθήκαμε στον Καθεδρικό Ναό του Αγ. Διονυσίου της Αρχιεπισκοπής Καθολικών Αθηνών, γύρω από τον Αρχιεπίσκοπό μας και τους πρεσβυτέρους μας, για να τιμήσουμε το μυστήριο της Ιεροσύνης του Χριστού, όπως αυτό διακονείται από τους καθιερωμένους λειτουργούς των μυστηρίων στο πλαίσιο της τοπικής μας Εκκλησίας.
Στη Σύναξή μας αυτή που πραγματοποιήθηκε με κάθε επισημότητα και Κατάνυξη, έγινε από τον Αρχιεπίσκοπό μας Σεβασμιότατο π.Θεόδωρο Κοντίδη, η Ευλογία των Αγίων Ελαίων στη Θεία Λειτουργία του Αγίου Μύρου.
Στο πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο προΐστατο ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Καθολικών Αθηνών π. Θεόδωρος Κοντίδης με συλλειτουργούς τον εκπρόσωπο του Αγίου Πατέρα Πάπα Φραγκίσκου στην Ελλάδα, Αποστολικό Νούντσιο, τον Σεβασμιότατο π. Νικόλαο Φώσκολο πρώην Αρχιεπίσκοπο εν Αθήναις Καθολικών, τον Βικάριο της Αρχιεπισκοπής π. Γεώργιο Ντάγκα και το σύνολο σχεδόν των Ιερέων και Διακόνων της Εκκλησιαστικής μας Επαρχίας.
Παρόντες εκπρόσωποι όλων των Μοναχικών Ταγμάτων της Επαρχίας μας, εκπρόσωποι Θεσμών και πιστοί από όλες τις Ενορίες, οι οποίοι είχαν γεμίσει τον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου.
Η Ιερή Τελετή άρχισε με την είσοδο στον Ιερό Ναό, του Σταυρωμένου Χριστού μας, των Αρχιερέων, Ιερέων, Διακόνων και λειτουργοϋπηρετών.
ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ
Μετά το Άγιο Ευαγγέλιο ο Σεβασμιότατος π.Θεόδωρος στο κήρυγμά του τόνισε:
Αδελφοί την ημέρα αυτή ιδιαιτέρως προσευχόμαστε στον Κύριο και ζητούμε την Ευλογία του Αγίου Πνεύματος, επάνω στο λάδι το οποίο θα χρησιμοποιήσουμε για την τέλεση των Ιερών Μυστηρίων του Βαπτίσματος, του Χρίσματος, της Χειροτονίας και του Ευχελαίου.
Το λάδι είναι ένα υλικό που παραδοσιακά χρησιμοποιείται για να μαλακώσει και για να θεραπεύσει.
Χρησιμοποιείται όταν πονάμε, όταν έχουμε πληγές.
Το χρησιμοποιούμε ιδιαιτέρως εδώ ως σύμβολο για να μας θυμίσει εκείνο το οποίο ο Χριστός , η Βίβλος και ο Λόγος του Θεού ονομάζει σκληροκαρδία και με την Ευλογία που θα δώσουμε στο λάδι αποκτά και την χάρη αυτή του Κυρίου να μεταδίδει μέσα από τα Άγια Μυστήρια την Ευλογία του Θεού, τη ζωή του Θεού, την θεραπεία του Θεού.
Γνωρίζουμε πόσο συχνά ο Κύριος μιλά για σκληροκαρδία, μέσα στο λόγο Του.
Σκληροκαρδία είναι η σκληρότητα του εσωτερικού ανθρώπου, του έσω ανθρώπου, η οποία είναι μία αρρώστια, μία αρρώστια που κάνει τη ζωή και εμάς τους ίδιους, συνεχώς πιο στεγνούς και πιο στείρους.
Η σκληρότητα της καρδιάς δεν ξέρει τι σημαίνει κατανόηση του άλλου, η σκληροκαρδία δεν συγχωρεί, δεν ξέρει τι σημαίνει συγχώρεση, και για αυτό δεν ζητά ποτέ συγγνώμη.
Η σκληροκαρδία κρίνει, κατακρίνει και κακολογεί.
Η σκληροκαρδία κινείται πάνω στη λογική της δύναμης, και επάνω στη λογική της αυτονομίας και μας κάνει να σκεφτόμαστε και να θεωρούμε ότι είμαστε ανώτεροι και καλύτεροι όσο είμαστε περισσότερο αυτόνομοι και δεν έχουμε ανάγκη από κανέναν, και ούτε χρωστάμε σε κανέναν, ούτε χρειάζεται να προσφέρουμε σε κανέναν…
Η σκληροκαρδία είναι αυτή που μας κάνει να είμαστε κουφοί στο λόγο του Θεού, να είμαστε αναίσθητοι μπροστά στο Σταυρό του Χριστού…
Η σκληροκαρδία είναι αυτή που μας καθιστά αδιάβροχους στο λόγο και στη χάρη του Θεού.
Αδελφοί αν θέλουμε να δούμε μία εικόνα αυτής της θεραπείας που παίρνει ο Χριστός θα αρκούσε να φέρουμε στο μυαλό μας την εικόνα του Ζακχαίου, αυτού του τελώνη ο οποίος μαζεύει φόρους για τους Ρωμαίους και για αυτό έχει το φόβο και την έχθρα των ανθρώπων γύρω του και όσο έχει αυτή την έχθρα, αυτός το ανταποδίδει με την δική του σκληρότητα και εκμεταλλεύεται και πλουτίζει, αλλά όταν ο Χριστός σταματά μπροστά του και του λέει:
«Ζακχαίε θέλω να έλθω σπίτι σου, θέλω να με φιλοξενήσεις σπίτι σου» τότε κάτι αλλάζει βαθιά στη ζωή του Ζακχαίου, κάτι αλλάζει βαθιά στην καρδιά του, δέχεται τον Ιησού χαρούμενος , και στο τέλος λέει: «Κύριε αν έχω αδικήσει, αν έχω στενοχωρήσει και πληγώσει ανθρώπους, τέσσερεις φορές παραπάνω θα τα δώσω πίσω και θα διορθώσω ό,τι έχω κάνει» και ο Χριστός λέει:
«Σήμερα είναι γιορτή σε αυτό το σπίτι γιατί αυτός ο άνθρωπος ήταν χαμένος, βρέθηκε και επέστρεψε».
Και παρ’ ότι οι άλλοι κακολογούν τον Ιησού, μα κοίτα που πήγε, τι σπίτι πήγε να βρει, ποιον πήγε να συναντήσει, σε ποιου ανθρώπου σπίτι έμεινε, ο Ιησούς δεν δίνει σημασία σε αυτά, χαίρεται και Αυτός, για την χαρά, την αλλαγή της καρδιάς αυτού του ανθρώπου.
Αδελφοί είμαστε σε έναν κόσμο ο οποίος πορεύεται σε έναν δρόμο σκληροκαρδίας, όλο μεγαλύτερης υπερηφάνειας, υπερηφανεύεται όσο περισσότερο αυτόνομος είναι, δεν θέλει να χρωστάει σε τίποτε, σε κανέναν τίποτα, να είναι ο καθένας τόσο αυτόνομος που να αποφασίζει για τα πάντα στη ζωή του, χωρίς αναφορά στον άλλο.
Ξεχνάμε έτσι ότι είμαστε αδελφοί μεταξύ μας, ξεχνάμε ότι είμαστε παιδιά του Θεού, ξεχνάμε να στραφούμε προς το Θεό και να ζητήσουμε από Αυτόν εκείνη την Ευλογία που μαλακώνει την καρδιά και μας κάνει ικανούς να ερχόμαστε σε αδελφική σχέση και σε κοινωνία ο ένας με τον άλλο.
Ο Σεβασμιότατος συνέχισε απευθυνόμενος στους Ιερείς:
Αγαπητοί μου συνάδελφοι, αγαπητοί μου Ιερείς, καταλαβαίνουμε ότι και εμείς ιδιαιτέρως, μέσα σε αυτές τις συνθήκες πρέπει να προσέχουμε την καρδιά μας για να μην πέφτουμε στην σκληρότητα της καρδιάς, στον εγωισμό και στην υπερηφάνεια, γιατί έχουμε δεχθεί αυτό το λάδι την ημέρα της Χειροτονίας μας, όχι για να μείνει μία μέρα, αλλά για να χαρακτηρίζει τη ζωή μας, κάθε μέρα, την αποστολή μας κάθε μέρα, σε σημείο να γίνουμε εμείς λάδι για άλλους ανθρώπους, και εμείς να λαβαίνουμε αυτή τη χάρη από το Άγιο Πνεύμα, αλλά να μπορούμε και εμείς να μεταφέρουμε αυτή τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που μαλακώνει τις καρδιές των ανθρώπων, που κάνει τις καρδιές να καταλαβαίνουν, να νοιώθουν τον αδελφό, τον συνάνθρωπο, να νοιώθουν τον ίδιο το Χριστό και να μην είμαστε κουφοί, τυφλοί μπροστά στον Κύριο και ιδιαίτερα μπροστά στο Λόγο Του που μας απευθύνει, μπροστά στο Σταυρό που υπομένει για τον καθένα από μας.
Όλοι μας έχουμε ανάγκη από αυτό το λάδι, αυτή τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ώστε να είμαστε και εμείς στο δρόμο του Κυρίου, να έχουμε τη φώτιση, τη δύναμη, τη διάκριση, να αντιστεκόμαστε στην πίεση της σκληροκαρδίας, της υπερηφάνειας και να μην μας επηρεάζει, να μην συμμορφωνόμαστε στο παράδειγμα του κόσμου, αλλά να είμαστε σε όλα μιμητές του Χριστού. Το Πνεύμα το Άγιο, το οποίο επικαλούμαστε, ιδιαίτερα σε αυτή τη Θεία Ακολουθία να μας αξιώσει να είμαστε όντως μαθητές του Χριστού, να τον Υμνούμε, να τον γνωρίζουμε εν πνεύματι και αληθεία ΑΜΗΝ!!!!
Μετά την Ακολουθία του Λόγου ο Σεβασμιότατος κάλεσε τους πρεσβύτερους να μένουν πιστοί στα καθήκοντά τους και τους ζήτησε να ανανεώσουν δημόσια τις Ιερατικές τους υποσχέσεις, λέγοντας:
Αγαπητοί μου Ιερείς τελώντας την επέτειο της ημέρας εκείνης, κατά την οποία ο Κύριος Ιησούς Χριστός κατέστησε κοινωνούς στην Ιεροσύνη Του, τους Αποστόλους και εμάς τους ιδίους, θέλετε, εδώ ενώπιον του Επισκόπου σας και του αγίου λαού του Θεού, να ανανεώσετε τις υποσχέσεις που δώσατε παλαιότερα;
Οι Πρεσβύτεροι απάντησαν :Θέλω.
Και ανανέωσαν τις ιερατικές τους υποσχέσεις.
Ακολούθησε η μεταφορά των Ελαίων από τους Διακόνους που είχαν ορισθεί.
Αμέσως μετά ο Σεβασμιότατος ευλόγησε: το Έλαιο των ΑΣΘΕΝΩΝ, που χρησιμοποιείται για το Μυστήριο του Ευχελαίου. Με αυτό επαλείφονται οι ασθενείς, για να ανακουφιστούν «από κάθε πόνο, αδυναμία και ασθένεια» και να τονωθεί η πίστη τους στον Σωτήρα Χριστό, ο οποίος έπαθε και πέθανε για αυτούς.
Κατόπιν ευλόγησε το Έλαιο των ΚΑΤΗΧΟΥΜΕΝΩΝ με το οποίο χρίζεται ο άνθρωπος πριν από το Βάπτισμα, σημείο της δύναμης του Σωτήρος Χριστού, ως ενίσχυση στον αγώνα του ανθρώπου ενάντια σε κάθε επιβουλή του διαβόλου, διότι η χριστιανική ζωή είναι ένας αληθινός και συνεχής αγώνας.
Τέλος ο Αρχιεπίσκοπος προετοίμασε το βάλσαμο και τα αρώματα από άνθη, που συμβολίζουν την ελπίδα της αναγέννησης και τα δώρα του Παναγίου Πνεύματος, και τα ανέμιξε στο δοχείο που περιείχε αγνό λάδι ελιάς, σύμβολο του Ελέους του Θεού, για να παρασκευάσει το μύρο και στη συνέχεια να το ευλογήσει.
Με το ΑΓΙΟ ΜΥΡΟ χρίζονται οι νεοφώτιστοι αμέσως μετά τη βάπτιση, ως σημείο της ένωσής τους στο Σώμα του Χριστού, Ιερέως, Προφήτου και Βασιλέως. Επίσης χρίζονται οι βαπτισμένοι για να λάβουν το Μυστήριο του Χρίσματος και οι λειτουργοί της Εκκλησίας, Πρεσβύτεροι και Επίσκοποι κατά τη χειροτονία τους.
Η Θεία Λειτουργία συνεχίσθηκε και τελείωσε με την Ευλογία των Επισκόπων.
Πριν την Ευλογία ο Σεβασμιότατος π. Ιωάννη Ρωμαίο Παουλόβσκι ευχαρίστησε τον π. Aurelio για την επί 42 συναπτά έτη παρουσία του στην Έδρα της Αποστολικής Νουντσιατούρας, με μία πλακέτα και ένα Σταυρό αφού όπως είπε, τους Ιερείς τους ευχαριστούμε, όχι με βραβεία αλλά με ένα Σταυρό.
Ο Σεβαστός και Αγαπητός σε όλους μας, όλα αυτά τα χρόνια, π. Aurelio, με πολύ συγκίνηση ευχαρίστησε τους Άγιους Πατέρες με τους οποίους συνεργάστηκε όλα αυτά τα χρόνια, τον Σεβασμιότατο π. Ιωάννη Ρωμαίο Παουλόβσκι, αλλά και όλους τους Νούντσιους που είχαν προηγηθεί, όπως και το Σεβασμιότατο πρώην Αρχιεπίσκοπο των εν Αθήναις Καθολικών
Σεβασμιότατο π. Νικόλαο Φώσκολο ο οποίος τον δέχθηκε τότε με Αγάπη για να βοηθήσει, όπως και έκανε, την Καθολική Εκκλησία στην Ελλάδα.
Δεν ξέχασε φυσικά να ευχαριστήσει και όλους τους Ιερείς, Μοναχές, Μοναχούς και λαϊκούς με τους οποίους συνεργάστηκε όλα αυτά τα χρόνια.
Τα θερμά χειροκροτήματα όλων ήταν το καλύτερο Ευχαριστώ της Καθολικής Εκκλησίας στην Ελλάδα για τον σεμνό Εργάτη του Κυρίου!!!
Η χάρη του Θεού, μας έδωσε ακόμα μία φορά την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε τη συμμετοχή μας στο βασιλικό Ιεράτευμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Για το λόγο αυτό όλοι μας με Πνεύμα Χριστού καλούμαστε να εργαζόμαστε με τη βοήθεια του Αγ. Πνεύματος, για τη Δόξα του Θεού και Πατέρα μας.
Λ.Ι.Β.
