Ευχετήριο μέρος της τελετής για τα 50 χρόνια του Ιεροσύνης του Επισκόπου Σύρου
Στο τέλος της Ιεροτελεστίας απηύθυναν τις ευχές τους:
* Η Ιερά Σύνοδος για τις Ανατολικές Εκκλησίες
ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
28 Απριλίου 2012
Σεβασμιότατε,
Με τη συμπλήρωση της πεντηκοστής επετείου ιερατικής χειροτονίας, επιθυμώ να ενωθώ στην προσευχή της επαρχιακής Κοινότητας, η οποία την Κυριακή 29 Απριλίου θα ζήσει μαζί Σας την επίσημη ιεροτελεστία αίνου προς τον Κύριο, για το δώρο της κλήσεως, καθώς επίσης για το χαρούμενο «ναι» και για την πιστότητα που δείξατε επί πενήντα χρόνια έντονης εκκλησιαστικής διακονίας.
Κατ’ αυτά τα χρόνια, υπήρξαν διάφορες οι ευθύνες στις οποίες αποδειχθήκατε ζηλωτής διάκονος του Ευαγγελίου, και μεταξύ αυτών η Προεδρία της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας της Ελλάδος, κατά την οποία συντονίζετε τις προσπάθειες, ώστε η ταλαιπωρία που συνδέεται με τις παρούσες δυσκολίες να φθάσει σε αίσιο πέρας.
Σεβασμιότατε, ζήσατε ακολουθώντας το παράδειγμα του Χριστού, Καλού Ποιμένα, που δίνει τη ζωή του για τα πρόβατα, επειδή τα γνωρίζει καλώντας τα με το όνομά τους. Γνωρίζετε ότι το καθήκον αυτό σας το ανέθεσε ο Θεός Πατέρας, και στην καρδιά αυτού του Πατέρα, του πλούσιου σε ευσπλαχνία, εμπιστεύεστε πάντοτε τον εαυτό σας και το ποίμνιο του Κυρίου.
Δεχθείτε λοιπόν Σεβασμιότατε, τις προσωπικές μου ευχές, τις ευχές του Αρχιεπισκόπου Σεβασμιοτάτου Βασιλείου, του υπογραμματέα Σεβασμιοτάτου Μαλβεστίτι και όλων των υπαλλήλων της Ιεράς Συνόδου.
Σας ενθυμούμαι ενώπιον του Κυρίου και, με αισθήματα εγκάρδιου σεβασμού, σας εκδηλώνω την αφοσίωσή μου.
Καρδινάλιος Λεονάρδος Σάντρι
Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου
* Ο Σεβασμιότατος π. Νικόλαος Πρίντεζης,
Αρχιεπίσκοπος Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου
και Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου
της Καθολικής Ιεραρχίας της Ελλάδας
Σεβασμιότατε Επίσκοπε Φραγκίσκε: Πατέρα, Αδελφέ και Συλλειτουργέ,
Όταν στις 12 Μαρτίου ο Γενικός Βικάριος αυτής της Εκκλησίας, Παν/τατος π. Αντώνιος Βουτσίνος μου ζήτησε, αν θα ήθελα να απευθύνω, χαιρετισμό, για τη σημερινή ευτυχή πεντηκοστή επέτειο της ιερατικής Σας χειροτονίας, δεν δίστασα να δώσω τη συγκατάθεσή μου. Σκέφθηκα πως δε θα ήταν δύσκολο για μένα, να μιλήσω για τον επί 19 χρόνια επίσκοπό μου, τον επίσης επί 19 χρόνια συνεπίσκοπό μου και των επί 10 χρόνια Πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας μας, με τον οποίο στενά συνεργάζομαι ως Γραμματέας της Συνόδου.
Η μόνη δυσκολία που αντιμετώπισα στη συνέχεια ήταν τι να επιλέξω από μια τόσο πλούσια και χαρισματική ιερατική ζωή ενός απλού, φτωχού, και ταυτόχρονα δυναμικού και δραστήριου μοναχού, ο οποίος στις 29 Απριλίου 1962, στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στην Άνω Σύρο, πρηνής κατά γης, υποσχόταν ολοκληρωτική αφιέρωση της ζωής του στο Θεό και δια των χειρών του τότε Επισκόπου Σύρου π. Γεωργίου Ξενοπούλου χριόταν ιερέας, συμμετέχοντας έτσι στη μία και μοναδική ιεροσύνη του Χριστού.
Αυτή την ιεροσύνη σας αρχίσατε να βιώνετε άμεσα και πολύ σύντομα να ασκείτε ως εφημέριος στην Εκκλησία της Κέρκυρας σε συνεργασία με τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αντώνιο Βαρθαλίτη. Τα ίχνη Σας εκεί έχουν παραμείνει ανεξίτηλα και οι Κερκυραίοι με νοσταλγία και αγάπη σας ενθυμούνται.
Από τότε άρχισε να φθάνει στα αυτιά όλων μας ο δυνατός απόηχος της ποιμαντικής δράσης σας.
Στις 3 Δεκεμβρίου του έτους 1968 οι Ανώτεροι του Μοναχικού Τάγματός Σας, Σας εξέλεξαν Γενικό Προϊστάμενο των Πατέρων Καπουκίνων στην Ελλάδα με έδρα την Αθήνα. Εκεί εργαστήκατε επικεντρώνοντας την όλη ιερατική Σας διακονία στον ευαγγελισμό, την κατήχηση, τη λειτουργική και την ποιμαντική. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό Σας η φροντίδα και η ποιμαντική Σας μέριμνα για την οικογένεια, τα παιδιά, τους έφηβους και τους νέους μέσα από το γνήσιο Ευαγγελικό και Φραγκισκανικό πνεύμα. Η ενεργός συμμετοχή Σας στις Συνοδικές Επιτροπές, Ποιμαντικής, Κατηχητικής και Λειτουργικής, στο Εκκλησιαστικό Δικαστήριο και ταυτόχρονα η ευθύνη του Εφημερίου στην νεοσύστατη Ενορία του Αγίου Φραγκίσκου στους Αγίους Αναργύρους Αττικής έκαναν ακόμη πιο εμφανή τα πολλά χαρίσματά Σας.
Αυτά οδήγησαν τον αείμνηστο Πάπα Παύλο τον 6ο να Σας εκλέξει στις 27 Ιουνίου 1974 διάδοχο του Επισκόπου Γεωργίου Ξενοπούλου στην έδρα της Σύρου, Θήρας και Κρήτης.
Στη Σύρο φθάσατε πέντε ημέρες πριν την Αρχιερατική Σας χειροτονία, και αμέσως πιάσατε δουλειά. Η πρώτη Σας φροντίδα να γνωρίσετε τους, μετά από λίγες ημέρες, άμεσους συνεργάτες Σας, τους εφημερίους. Μας επισκεφθήκατε στις ενορίες μας και μας ζητήσατε την προσευχή μας και τη συνεργασία μας. Κι εμείς Σας βεβαιώσαμε ότι θα Σας στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις, διότι κλήρος και λαός επενδύαμε στο πρόσωπό Σας αισιοδοξία και ελπίδα. Και δικαιωθήκαμε. Η Κυριακή 20 Οκτωβρίου 1974, ημέρα της αρχιερατικής χειροτονίας Σας, ήταν ημέρα αληθινής γιορτής για την Εκκλησία μας. Μιας Εκκλησίας που ήταν τότε μια πνευματική μάνα πολύτεκνη, που είχε γεννήσει πολλά παιδιά στην πίστη και αρκετά από αυτά τα αφιέρωσε στο Θεό και στο λαό μέσα από την ιερατική και μοναχική ζωή. Μιας Εκκλησίας, όπως την είχε οραματιστεί ο αείμνηστος Πάπας Ιωάννης ο 23ος όταν, στην έναρξη των εργασιών της Β΄ Συνόδου του Βατικανού, έλεγε στους Συνοδικούς Πατέρες: «ανοίξτε τις πόρτες και τα παράθυρα της Εκκλησίας να μπει μέσα νέος άνεμος». Τι σύμπτωση, και η Δεύτερη Σύνοδος του Βατικανού φέτος γιορτάζει τη δική της πεντηκοστή επέτειο!
Αυτός ο νέος άνεμος έφθασε στη Σύρο με τον ερχομό Σας. Ήταν χαρακτηριστικό το τριπλό ποιμαντικό σύνθημά Σας που έβγαινε αυθόρμητα, με δύναμη και πίστη, από τα βάθη της καρδιάς Σας: «Κάτω η κληρικοκρατία, κάτω η λαϊκοκρατία, ζήτω η Εκκλησία». Οι φράσεις αυτές δεν ήταν συμβολικές. Ήταν η σύνοψη του Προγράμματος της ποιμαντορίας Σας, που άρχισε την ημέρα της αρχιερατικής χειροτονίας Σας και συνεχίζεται πιστά, σταθερά και θαυμαστά μέχρι σήμερα.
Πολύ γρήγορα στραφήκατε προς τα λαϊκά μέλη της Εκκλησίας και, με τη σύσταση του θεσμού του Ινστιτούτου Θεολογίας, τους προσφέρατε την δυνατότητα να αντιληφθούν τις ευθύνες τους για την Εκκλησία. Τα αποτελέσματα ήταν τα αναμενόμενα. Αρκετά λαϊκά μέλη της Εκκλησίας: ωφελήθηκαν, προετοιμάστηκαν και άρχισαν να πλαισιώνουν τους ενοριακούς και διενοριακούς θεσμούς της τοπικής μας Εκκλησίας και συνεχίζουν μέχρι σήμερα.
Τους καρπούς του Ινστιτούτου Θεολογίας διευρύνατε στη συνέχεια με τον θεσμό των ανά επτά ετών Συνεδρίων που ασχολήθηκαν με σοβαρά θέματα της ζωής και της δράσης της Εκκλησίας.
Ως καλός Ποιμένας, αγκαλιάσατε τα μικρά παιδιά της Εκκλησίας. Συστήσατε τα δύο κατηχητικά κέντρα και με τη βοήθεια του κλήρου και των λαϊκών κατηχητών τους προσφέρατε μία καλά προετοιμασμένη και συστηματική εβδομαδιαία κατήχηση. Αυτή που συνεχίζεται μέχρι σήμερα και εξασφαλίζεται με σύγχρονο εκπαιδευτικό τρόπο, χάριν στα συχνά επιμορφωτικά σεμινάρια για τους λαϊκούς κατηχητές.
Το ενδιαφέρον Σας και η φροντίδα Σας στράφηκε και προς τους εφήβους και νέους, δημιουργώντας μια ειδική Επιτροπή για την ποιμαντική της Νεολαίας με σκοπό να δημιουργηθούν τμήματα προ ΕΚΝΕ και ΕΚΝΕ σε όλες της ενορίες μας. Αυτή η πρωτοβουλία Σας, έφερε την Εκκλησία κοντά στους νέους και τους νέους κοντά στην Εκκλησία, την οποία και σήμερα αγαπούν, υπηρετούν και τιμούν.
Τα πενήντα συναπτά χρόνια της ιερατικής σας διακονίας, εκ των οποίων τα 38 με την πληρότητα της ιεροσύνης, αποτελούν μία συνεχή και πλούσια ευλογία του Θεού για την τοπική Εκκλησία Σύρου, Θήρας και Κρήτης, τη Συριανή κοινωνία και όχι μόνο.
Είναι μια όμορφη συγκυρία το γεγονός ότι, μετά την εντυπωσιακή και ευλογημένη ανακαίνιση «της Εκκλησίας Λαού», έφθασε και η ευλογημένη ώρα της ανακαίνισης «της Εκκλησίας Ναού», με την έναρξη των εργασιών για τη ριζική αναστήλωση του Καθεδρικού Σας Ναού του Αγίου Γεωργίου στην Άνω Σύρο. Αυτή είναι εξ άλλου η προτεραιότητα που δίνετε πάντοτε σε όλη Σας την ιερατική και αρχιερατική διακονία, πρώτα η «Εκκλησία Λαός» και έπειτα η «Εκκλησία Ναός».
Εκτός όμως από την πλούσια ποιμαντική δράση Σας στην τρισυπόστατη τοπική Σας Εκκλησία, Σύρου, Θήρας και Κρήτης, προσφέρατε μεγάλο έργο και στην Ιερά Σύνοδο της Καθολικής Ιεραρχίας της Ελλάδος από τη θέση του Προέδρου. Από τις 8/5/2004 που Σας εκλέξαμε Πρόεδρο και μέχρι σήμερα κοπιάζετε κυριολεκτικά και καταφέρνετε η Εκκλησία μας να είναι παρούσα στη δράση της όλης Εκκλησίας. Πράγματι, στις Συνόδους των Επισκόπων της Ρώμης, στα διεθνή Φόρουμ και Συνέδρια, στις Γενικές Συνελεύσεις των Προέδρων των Συνόδων Ιεραρχίας της Ευρώπης, η Καθολική Εκκλησία της Ελλάδος είναι παρούσα, όχι ως απλή ακροάτρια, αλλά με ενεργό συμμετοχή. Έχει δικό της λόγο, ενημερώνει και ενημερώνεται. Προτείνει και συναποφασίζει.
Η μικρή σε αριθμό Καθολική Εκκλησία της Ελλάδος έφερε σε ανύποπτους χρόνους την Ελλάδα στην Ευρώπη, και την Ευρώπη στην Ελλάδα. Η ίδια έγινε η καλή πρέσβειρα της Χώρας μας σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον Καθολικό κόσμο. Δυστυχώς ούτε χθες ούτε σήμερα η Πολιτεία της αναγνωρίζει αυτή την πολύτιμη υπηρεσία. Διστάζει και φοβάται να την αποκαλεί και με το ίδιο το όνομά της και στερεί αδικαιολόγητα την αποδοχή του Καταστατικού της Χάρτη που είναι το Κανονικό Δίκαιο της ανά τον κόσμο Καθολικής Εκκλησίας. Αυτή η ανεξήγητη φοβία και η υπερβολική δειλία της Πολιτείας είναι μια μεγάλη και πικρόχολη στενοχώρια που αισθάνεστε και αισθανόμαστε!
Με πολλή δουλειά και πολλά ξενύχτια Σας, η Καθολική Εκκλησία της Ελλάδος παραμένει συνεπής στις πάμπολλες και πολύμορφες υποχρεώσεις της προς τα έσω και προς τα έξω. Χωρίς βοηθητικό προσωπικό, χωρίς υλικούς πόρους, φέρνετε σε πέρας εργασίες που άλλες Σύνοδοι Ιεραρχίας εξασφαλίζουν μόνο χάρη στους πολυάριθμους και ειδικούς μισθωτούς υπαλλήλους τους.
Η ειλικρίνεια, η σαφήνεια και το θάρρος της γνώμης Σας είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό Σας. Ξέρετε να μιλάτε μετά παρρησίας, χωρίς να δειλιάζετε. Βάζετε πάντοτε πάνω από όλα τον Κύριο και το Ευαγγέλιο και απεχθάνεστε τις κολακείες αλλά και τα χειροκροτήματα, που δεν σας συγκινούν.
Για όλα αυτά που επέλεξα να αναφέρω, για όσα θα συμπληρώσουν οι ομιλητές που θα ακολουθήσουν αλλά και για όσα θα παραληφθούν, Σας ευγνωμονούμε και Σας ευχαριστούμε. Σας βεβαιώνουμε ότι είμαστε δίπλα Σας, Σας αγαπούμε και Σας εκτιμούμε, γι’ αυτό και σήμερα με όλη την εδώ παρούσα Εκκλησία Σας τιμούμε.
Παρακαλούμε τον Κύριο, με τις ικεσίες της Παναγίας της Ελπίδας και της Φανερωμένης, να είστε κραταιός και δυνατός στο σώμα και στην ψυχή για να συνεχίσετε, Σεβασμιότατε, να ποιμαίνετε και να διακονείτε την Εκκλησία όσο χρόνο ο Κύριος θέλει.
Μαζί με την εδώ παρούσα πνευματική Σας αλλά και τη φυσική σας οικογένεια αναφωνούμε: «εις πολλά έτη Δέσποτα». Και επειδή την ημέρα της Αρχιερατικής Σας χειροτονίας είχατε δηλώσει, ότι δεν θέλετε να είστε ο «Δεσπότης» αυτής της Εκκλησίας, αλλά ο Επίσκοπός της, Σας ευχόμαστε Σεβασμιότατε Επίσκοπε: «χρόνια πολλά και ευλογημένα». Σας παρακαλούμε να δεχθείτε εκ μέρους των μελών της Ιεράς Συνόδου αυτό το συμβολικό δώρο του ποτηρίου και του δισκαρίου που επιβεβαιώνουν την υπάρχουσα άρρηκτη μεταξύ μας ενότητα πίστεως και δηλώνουν την ενότητα όλων των χριστιανών, την οποία εύχεστε, προσεύχεστε, εργάζεστε και θυσιάζεστε, ώστε να έλθει εκείνη η ευλογημένη ημέρα, όταν Ανατολή και Δύση, μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης θα προσέλθουν να κοινωνήσουν στον ένα άρτο και στο κοινό ποτήριο. Αμήν.
Παραδίδοντας ο Σεβασμιότατος π. Νικόλαος στον Σεβασμιότατο π. Φραγκίσκο ένα δισκοπότηρο και ένα δισκάριο, δώρο της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας της Ελλάδας, του είπε να το φυλάξει και του ευχήθηκε να το παραδώσει στον πρώτο νέο που θα του ζητήσει να γίνει Ιερέας. Εν μέσω παρατεταμένων θερμών χειροκροτημάτων αναφώνησε το ΑΞΙΟΣ-ΑΞΙΟΣ-ΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΕΤΗ ΔΕΣΠΟΤΑ, που επανέλαβε ηχηρά το εκκλησίασμα.
* Ο Πανοσιολογιότατος π. Αντώνιος Βουτσίνος, Γενικός Βικάριος της Καθολικής Επισκοπής Σύρου, εκ μέρους των Ιερέων-Ιερομονάχων-Μοναχών- Μοναζουσών των Εκκλησιαστικών Επαρχιών Σύρου – Θήρας και Κρήτης
Σεβασμιότατε Πατέρα,
Η σημερινή ημέρα είναι για σας, αναμφίβολα, μεγάλη ημέρα. Πριν πενήντα χρόνια ακριβώς λαβαίνατε ένα μεγάλο δώρο από τον Θεό: το Μυστήριο της Ιεροσύνης. Γίνατε κοινωνός της Ιεροσύνης του Χριστού, οικονόμος των Μυστηρίων του Θεού και απόστολος του ευαγγελικού έργου, κάνοντας βίωμά σας τα λόγια του Ιησού στους Αποστόλους του την ημέρα της Αναστάσεώς του: «Όπως ο Πατέρας έστειλε εμένα, έτσι και εγώ στέλνω εσάς. Λάβετε Πνεύμα Άγιο».
Πέρασαν πενήντα χρόνια πιστότητας στα ιερά καθήκοντα, που με χαρά αποδεχθήκατε από αγάπη για τον Χριστό και την Εκκλησία του. Και, όπως ακούσαμε από τον προλαλήσαντα Σεβασμιότατο Νικόλαο, τα πενήντα αυτά χρόνια που πέρασαν χαρακτηρίζονται από πλούσια δράση και μεγάλο ζήλο, από αγάπη για τον Θεό μέσω της Εκκλησίας του, έχοντας προσφέρει σε πολλούς τομείς τις υπηρεσίες σας.
Ημέρα, λοιπόν σήμερα, ευχαριστίας, ευγνωμοσύνης και δοξολογίας στον δωρεοδότη Θεό.
Μαζί σας και ο ιερός Κλήρος της Σύρου, της Θήρας και της Κρήτης, στενός συνεργάτης σας, δοξάζει και ευχαριστεί τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, που σας κάλεσε στη διακονία της Ιεροσύνης και στη συνέχεια σας εμπιστεύθηκε τη διαποίμανση των τοπικών μας Εκκλησιών, ως Επίσκοπόν τους.
Μόνο ο Κύριος, ο οποίος διανέμει τις διακονίες μέσα στην Εκκλησία Του, μπορεί να γνωρίζει το μέγεθος της σωτηρίας που του επιτρέψατε, με την άοκνη διακονία σας, να προσφέρει ή να εδραιώσει στις ψυχές των βαπτισμένων, καθ’ όλα αυτά τα χρόνια της ιεροσύνης σας. Γι’ αυτό το έργο εμείς τον ευλογούμε και τον δοξάζουμε!
Περισσότερο όμως τον ευλογούμε για το έργο που επιτελέσατε, ιδιαίτερα ως Επίσκοπος των τοπικών μας Εκκλησιών, τις οποίες παραλάβατε από τα χέρια του Κυρίου το έτος 1974, λίγα χρόνια μετά από τη Β΄ Οικουμενική Σύνοδο του Βατικανού, και αναλάβατε να τις καθοδηγήσετε, με τη συνεργασία Κλήρου και Λαϊκών, μέσα στον ανανεωτικό δρόμο της Συνόδου, ανανέωση την οποία ενέπνευσε το Πνεύμα του Αναστημένου Χριστού και το πετύχατε σε πολύ μεγάλο βαθμό, παρά τις δυσκολίες, τα προβλήματα, τις αντιρρήσεις και τα κάθε λογής εμπόδια, που σε παρόμοιες προσπάθειες προκύπτουν από τις ανθρώπινες αδυναμίες όλων μας, τις συνήθειές μας, την άγνοιά μας ή άλλων παραγόντων.
Ακόμη, για το έργο που επιτελέσατε ιδιαίτερα κατ’ αυτά τα 38 χρόνια επισκοπικής διακονίας, ώστε να μπορέσουν οι τοπικές μας Εκκλησίες να εκπληρώσουν την αποστολή τους μέσα στις εντελώς νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν στην εποχή μας, αλλά και για όλη τη συνεργασία που είχαμε μαζί σας ως Κλήρος, Τον ευχαριστούμε επίσης θερμά!
Τέλος, παρακαλούμε τον Πανεύσπλαχνο Κύριο, να συνεχίσει να σας κρατάει θαλερό και γενναιόδωρο εργάτη στον αμπελώνα του, για να ολοκληρώσετε την καρποφορία του έργου, που σας έχει αναθέσει.
Ας είναι ευλογημένος ο Κύριος!
* Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σύρου-Τήνου-Άνδρου-Κέας-Μήλου-Μυκόνου κ.κ. Δωρόθεος Β΄
† Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β΄
ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΕΤΟΥΣΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
κ. ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ ΠΑΠΑΜΑΝΩΛΗ
(ΒΑΡΗ ΣΥΡΟΥ, 29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012)
Ήταν παραμονή του Αγίου Νικολάου, 5 Δεκεμβρίου του 1936, όταν είδε το φως της ζωής, στην καστροπολιτεία της Άνω Σύρου, κάτω από τους ήχους της καμπάνας του Σαν Τζώρτζη, το προτελευταίο από τα δέκα παιδιά του Γιώργου και της Ανέττας Παπαμανώλη, μιάς πολύτεκνης οικογένειας ευσεβών Χριστιανών, που έμελλε να αναδειχθεί στον τεσσαρακοστό κατά σειράν Επίσκοπο της τοπικής του Εκκλησίας.
Ήταν 18 χρονών, όταν πήρε τη μεγάλη απόφαση να διακονήσει την Εκκλησία του και να της αφιερώσει κυριολεκτικά τη ζωή του, εντασσόμενος στο Τάγμα των Φραγκισκανών Καπουκίνων Μοναχών, που ίδρυσε ο περιώνυμος Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, το όνομα του οποίου φέρει.
Ήταν μια δύσκολη και επώδυνη απόφαση!
Δύσκολος, ακανθώδης και ανηφορικός ο δρόμος της μοναχικής ζωής, που διάλεξε, γεμάτος δάκρυα, αγωνία και άσκηση, αλλά και θυσιαστική προσφορά με έργα αγάπης.
Όμως ο νεαρός Φραγκίσκος ευτύχησε να δει τα όνειρά του να εκπληρώνονται, διηκόνησε με αφοσίωση την Εκκλησία του, όπου αυτή τον έταξε, στην Κέρκυρα, ως Εφημέριο, και στην Αθήνα, ως Ηγούμενο των Πατέρων Καπουκίνων της Ελλάδος, μέχρι τις 27 Ιουνίου 1974, όταν ο Πάπας Παύλος ο Στ΄ τον ονόμασε Επίσκοπο Σύρου, Θήρας και Αποστολικό Τοποτηρητή Κρήτης.
Στις 20 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου, ο Φραγκίσκος Παπαμανώλης χειροτονήθηκε Επίσκοπος στο Σαν Τζώρτζη και ανέλαβε τη διαποίμανση της Εκκλησίας του, η οποία έχει την ιδιαιτερότητα να συνυπάρχει και να συνοικεί σε ένα μικρό νησί με την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Η διακονία του, όλα αυτά τα χρόνια τον ανέδειξε ως άνθρωπο αγάπης και καταλλαγής, απλό, ευγενή και προσηνή και απέδειξε ότι επάξια διαχειρίζεται αυτό που του δόθηκε.
Τα δέκα τελευταία χρόνια της κοινής μας συνοδοιπορίας, ως επικεφαλής των δύο συνοίκων δογμάτων του ευλογημένου μας νησιού, έχει καταδείξει προς κάθε άνθρωπο καλής θέλησης, όχι μόνο τη σημασία, αλλά και τη δυνατότητα αρμονικής συνύπαρξης και δημιουργικής συνεργασίας ανθρώπων διαφορετικού δόγματος, σε τέτοιο σημείο, ώστε η εμπειρία αυτή να θεωρείται πρότυπο υπέρβασης διαχωριστικών γραμμών και διχαστικών αντιλήψεων, που, δυστυχώς, ταλανίζουν και στιγματίζουν, ακόμη και σήμερα, πολλές κοινωνίες στον πλανήτη μας.
Με πολύ συγκίνηση ενθυμούμαι την 19η Ιανουαρίου 2002, όταν αποβιβαζόμουν στη Σύρα, για την ενθρόνισή μου στην, Θείᾳ βουλήσει και ευδοκίᾳ, λαχούσαν μοι Επαρχία, ο πρώτος ασπασμός που δέχτηκα ήταν από το Σεβασμιώτατο Φραγκίσκο, σαν ένδειξη αενάου φιλίας και αδιαταράκτου αγάπης «άχρι καιρού», όπερ και αείποτε εκατέρωθεν αποδεικνύεται.
Έχοντας υπ’ όψη την προτροπή του Αγίου Νεκταρίου ότι «Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε χάριν δογματικῆς τινος διαφορᾶς πρέπον νά θυσιάζηται», συμπορευόμεθα με τον αγαπητό αδελφό Φραγκίσκο σε κοινές δράσεις κοινωνικού και φιλανθρωπικού περιεχομένου, με στόχο πάντοτε την ομαλή συμβίωση και την ηθική και υλική πρόοδο των ευλογημένων κατοίκων του νησιού μας, για την αντιμετώπιση και την υπέρβαση των πολλών προβλημάτων, που, ιδιαίτερα σήμερα, αντιμετωπίζουν.
Επειδή, μάλιστα, κατά πληροφορίες μας, είθισται στην Καθολική Εκκλησία να υπάρχει όριο ηλικίας στους Επισκόπους για την άσκηση των διοικητικών τους καθηκόντων, παρακαλούμε -και χωρίς αυτό να θεωρηθεί παρέμβαση στα εσωτερικά της Καθολικής Εκκλησίας, αλλά έκφραση αγάπης, σεβασμού και τιμής προς το πρόσωπο του Σεβ. κ. Φραγκίσκου- να μη γίνει αποδεκτή τυχόν υποβληθησομένη παραίτησή του, αλλά να παραμείνει στη θέση που τάχθηκε ακμαίος, όπως είναι, και υγιής, ώστε να εορτάσουμε και την εξηκονταετία της διακονίας του. (Χειροκροτήματα από το Λαό)
Αγαπητέ αδελφέ,
ο Σταυρός είναι το κατ’ εξοχήν σύμβολο αυταπάρνησης, προσφοράς και διακονίας.
Αυτό ακριβώς το σύμβολο, έναν επιστήθιο Σταυρό, που για την Ιερά μας Μητρόπολη σηματοδοτεί ένα γεγονός, στο οποίο και σεις συνεργήσατε, την άφιξη, δηλονότι, στη Σύρα του αποτμήματος εκ των ιερών λειψάνων του αγίου Νικολάου, από το Μιλάνο, τον Μάιο του 2006, σας προσφέρουμε σήμερα, καθώς συμπληρώνετε 50 έτη διακονίας στον αγρό της Καθολικής Εκκλησίας, με την αδελφική ευχή Εκείνος, που σήκωσε στους ώμους Του του κόσμου όλου το Σταυρό να σηκώνει από τους ώμους σας και κάθε της ευθυνοφόρου ποιμαντορίας σας Σταυρό.
Ερμούπολη, 29 Απριλίου 2012
Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης κ.κ. Δωρόθεος, πέρασε τον σταυρό στον λαιμό του Σεβασμιοτάτου π. Φραγκίσκου και το εκκλησίασμα, με μια φωνή αναφωνούσε ΑΞΙΟΣ, για τον Επίσκοπό μας π. Φραγκίσκο και ξανά και ξανά ΑΞΙΟΣ – ΑΞΙΟΣ και για τους δυο Επισκόπους, μέσα σε παρατεταμένα ζεστά χειροκροτήματα,
* Ο κ. Λεονάρδος Ι. Παλαιολόγος, έκ μέρους των λαϊκών μελών της Καθολικής Εκκλησίας στη Σύρο
Σεβασμιότατε,
όταν στις 29 Απριλίου του 1962 ήρθατε στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου να χειροτονηθείτε ιερέας, για μερικούς -και μάλιστα μόνο για τους Απανωσυριανούς- ήσαστε ένας μοναχός καπουκίνος.
12 χρόνια μετά, στον ίδιο Μητροπολιτικό Ναό, για πολλούς, ήρθατε στην Εκκλησία της Σύρου σαν εκλεγμένος επίσκοπος.
Από τότε περάσαμε πολύ χρόνο μαζί που σας γνωρίσαμε και μας γνωρίσατε. Όχι μόνο προσωπικά με ό,τι αυτό σημαίνει, ώστε σήμερα να μην μπορούμε να σκεφθούμε την Καθολική Εκκλησία της Σύρου χωρίς το μυαλό μας να μην πάει στη δική σας σεβάσμια προσωπικότητα.
Γνωρίσαμε έναν άνθρωπο ποτισμένο από το πνεύμα του αγίου Φραγκίσκου της Ασσίζης με την απλότητα και την αμεσότητα στην ανθρώπινη επαφή. Έναν άνθρωπο που έχει κάνει στη ζωή του πράξη το ρητό που εκφράζει τον Φραγκισκανικό τρόπο ζωής «Ειρήνη και καλοσύνη».
Γνωρίσαμε έναν άνθρωπο που η ποιμαντική του ευθύνη τον οδηγούσε μερικές φορές να είναι δυσάρεστος, όμως εκείνος πάντοτε φρόντιζε να μη χάνεται η πραότητα και η γλυκύτητα από τα λόγια του.
Έναν άνθρωπο που είναι σταθερός στη διαποίμανση του ποιμνίου που η Εκκλησία του Εμπιστεύθηκε.
Γι αυτό σήμερα εμείς Σεβασμιότατε, δεν μπορούμε να μην ευχαριστήσουμε το Θεό Πατέρα που κάλεσε όλους τους ανθρώπους να γίνομε Λαός του. Τον Ιησού Χριστό τον υιό του, που στο πρόσωπο του Ενσαρκωμένου Λόγου, μας σύναξε και μας συγκρότησε σε Εκκλησία του. Δεν μπορούμε να μην ευχαριστήσομε το Πνεύμα το Άγιο που αυτόν το Λαό τον φωτίζει και τον καθοδηγεί προς την αιώνια ζωή και που προίκισε την Τοπική μας Εκκλησία με τη δική σας ποιμαντορία.
Δεν μπορούμε να μην ευχαριστήσομε και σας Σεβασμιότατε γιατί όλα αυτά τα 38 χρόνια υπηρετείτε με ζήλο την Τοπική μας Εκκλησία χωρίς να λογαριάζετε κόπο και χρόνο διδάσκοντάς μας την αλήθεια που πρέπει να πιστεύομε, την αγάπη που πρέπει να εφαρμόζουμε και τη μακαριότητα που πρέπει να ελπίζουμε.
Τέλος, προσευχόμαστε και ευχόμαστε ο Κύριος του θερισμού να στείλει νέους ιερείς, νέους μοναχούς και μοναχές στην Τοπική μας Εκκλησία.
Στο τέλος των ευχών το εκκλησίασμα ξέσπασε σε χειροκροτήματα.
