 |
Την Κυριακή, 10 Ιουνίου 2012, στις 7 μ.μ., πανήγυρη της Αγίας Τριάδας, εορτάστηκε, σε πανσυριανό επίπεδο, στον ενοριακό ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Ερμούπολη, όπως γίνεται κατά τελευταία χρόνια στον ναό αυτόν, η Αγία Δωρεά του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου, με την επισημότητα και τη λαμπρότητα που της αρμόζει. Τελέστηκε Αρχιερατικό Συλλείτουργο από τον Σεβασμιότατο π. Φραγκίσκο Παπαμανώλη, Καθολικό Επίσκοπο Σύρου, συλλειτουργούντων Ιερέων και Ιερομονάχων της Εκκλησιαστικής μας Επαρχίας. Παρέστησαν Μοναχές και Μοναχοί, Μέλη Θεσμών της Επισκοπής, Αδελφοτήτων, Συλλόγων και Οργανώσεων και δεκάδες πιστών από όλο το νησί μας. Την ίδια ώρα, στο προαύλιο της γειτονικής, με το ναό, ιεράς Μονής των Αδελφών του Ελέους, τελέστηκε από άλλους ιερείς μας η Θεία Ευχαριστία, με τη συμμετοχή των παιδιών, των εφήβων και των νέων. Η Ιεροτελεστία αυτή ήταν προσαρμοσμένη για παιδιά και νέους.
Κατά την Ιεροτελεστία υπηρετούσαν παιδιά και ενήλικες, ενώ αντηχούσαν οι ψαλμωδίες του εκκλησιάσματος, τις οποίες με θέρμη και παλμό ενίσχυε αρμονικά η εξαιρετική μικτή και πολυφωνική χορωδία του ενοριακού ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, υπό τη διεύθυνση των μουσικών Αδελφού Φραγκίσκου Βαρθαλίτη και κ. Ιωάννη Ρηγούτσου, ο οποίος συνόδευε στο αρμόνιο.
Στο εκκλησίασμα κήρυξε το Θείο Λόγο ο Επίσκοπός μας π. Φραγκίσκος, αμέσως μετά από την ανάγνωση του Αγίου Ευαγγελίου.
 |
 |
Η ομιλία του Επισκόπου
*****
Tην περασμένη Κυριακή, με την πανήγυρη της Πεντηκοστής, ολοκληρώσαμε, τον κύκλο των εορτών με τον οποίο, βήμα με βήμα, αρχίζοντας από τα Χριστούγεννα, ζήσαμε τους σπουδαιότερους σταθμούς της ιστορίας της σωτηρίας μας. Σήμερα, με την Πανήγυρη της Αγίας Τριάδος, η Εκκλησία ξεσπά σε έναν ύμνο ευχαριστίας και δοξολογίας στον Ένα και Τριαδικό Θεό μας για τα θαυμαστά του έργα που έκανε για μας.
Το ακούσαμε άμεσα από το Ευαγγέλιο. «Πηγαίνετε, κηρύξτε το Ευαγγέλιο, βαπτίστε όλους στο όνομα του Πατέρα, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος». Ιδού η Αγία Τριάδα.
O Λόγος του Θεού, όμως, φέτος, δεν μάς μιλά για τη φύση της Τριαδικότητας του Θεού, αλλά για τις σχέσεις που ο Τριαδικός Θεός, Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα, έχει μαζί μας.
Στο 1ο Ανάγνωσμα, ακούσαμε τον Μωυσή να καλεί το λαό να σκεφτεί τις στιγμές που ένοιωσε το Θεό κοντά του, που ένοιωσε την επέμβαση του Θεού στη ζωή του. “Ποιος Θεός ποτέ, έλεγε ο Μωυσής αναφερόμενος στην απελευθέρωση του Ισραήλ από τη σκλαβιά των Αιγυπτίων, ποιος Θεός ποτέ, ενδιαφέρθηκε για το Λαό του; να έρθει να πάρει ένα έθνος μέσα από ένα άλλο έθνος (το έθνος του Ισραήλ μέσα από το έθνος των Αιγυπτίων), με έργα θαυμαστά, με δυναμικές ενέργειες, με αποφασιστική ισχύ, με γεγονότα φοβερά, όπως έκανε για σας ο Θεός σας;
Πράγματι ο Θεός ενδιαφέρεται για μάς γιατί μάς αγαπά, και το πιο μεγάλο δείγμα αυτής της αγάπης του Θεού, είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός τον οποίο μάς έστειλε ως Λυτρωτή και Σωτήρα.
Εν γένει στη ζωή μας συναντάμε δύο εικόνες του Θεού.
Η πρώτη εικόνα είναι εκείνη που δημιουργείται από εκείνο το φυσικό θρησκευτικό αίσθημα που υπάρχει σε κάθε άνθρωπο.
Είναι η εικόνα που με την φαντασία τους έφτιαξαν οι ίδιοι οι άνθρωποι για το Θεό. Είναι η εικόνα που έχουν όλοι οι μη χριστιανοί και, δυστυχώς, όσοι χριστιανοί δεν έχουν αποβάλει από το νου τους και από τη συμπεριφορά τους, την ανθρώπινη εικόνα περί Θεού. Γι’ αυτούς ο Θεός είναι ο Παντοδύναμος και Αιώνιος Θεός. Είναι ο Θεός δημιουργός των πάντων. Είναι ο Θεός μπροστά στον οποίο πρέπει να τρέμουμε. Να φοβόμαστε. Τον φαντάζονται με ανθρώπινα κριτήρια και με μορφή ανθρώπινη. Του αποδίδουν ενέργειες φανταχτερές. Τον φαντάζονται να ζει στην μακαριότητά του, στον ουρανό, έτοιμο να τιμωρήσει όποιον κάνει το κακό, ή ακόμη έτοιμο να επιβραβεύσει όποιον κάνει το καλό. Τον φαντάζονται σαν μια ανώτατη δύναμη που κάνει ό,τι του γουστάρει, που με μια κίνησή του σείεται η γη και χαίρεται με το να μας παιδεύει, με σεισμούς και τρικυμίες, με πλημμύρες και καταιγίδες, και πολλά άλλα φυσικά φαινόμενα.
Αυτή σε γενικές γραμμές είναι η εικόνα που από μόνοι τους έφτιαξαν οι άνθρωποι για το Θεό.
Ο Ιησούς, όμως μάς αποκάλυψε μια άλλη εικόνα του Θεού.
Στο κατά Μάρκο Ευαγγέλιο, τα πρώτα λόγια που ακούμε από το στόμα του Ιησού είναι: Συμπληρώθηκε ο καθορισμένος καιρός, έφθασε η βασιλεία του Θεού, μετανοείτε και πιστεύετε στο Ευαγγέλιο» (Μκ 1,13).
Δηλαδή, έφθασε ο καιρός να απαλλαχθείτε από έναν τέτοιο Θεό ή από τέτοιους Θεούς. «Μετανοείτε και πιστεύετε στο Ευαγγέλιο» (Μκ 1,13). Όπου η προσταγή για μετάνοια δεν έχει τόσο το νόημα του να μετανιώσει κανείς για ό,τι κακό έκανε στη ζωή του, αλλά να αλλάξει μυαλό, νοοτροπία, να αλλάξει τρόπο σκέψης, να αλλάξει πνεύμα, και πρωτ’ απ’ όλα να αλλάξει την εικόνα του Θεού που έχει στο μυαλό του και στην καρδιά του.
Μετανοείτε. Αλλάξτε σκέψη. Βάλτε κατά μέρος την εικόνα του Παντοδύναμου και αιώνιου Θεού που έχετε στο μυαλό σας και στην φαντασία σας. Και ακόμη περισσότερο βγάλτε από το νου σας την εικόνα του Θεού που χαίρεται να μάς βλέπει να πανικοβαλλόμαστε για ένα σεισμό, για μια τρικυμία, για έναν κεραυνό. Ή που εκδικείται για τις αμαρτίες μας στέλνοντάς μας αρρώστιες, ή που μας τιμωρεί με ατυχήματα και καταστροφές, ή που κάνει τους εχθρούς μας να χαίρονται και έτσι να μπορούν να μας λένε: «καλά να πάθεις, σε τιμώρησε ο Θεός».
Αδέλφια μου, βγάλτε από το μυαλό σας μια τέτοια εικόνα για το Θεό, διότι ένας τέτοιος Θεός δεν υπάρχει.
Ναι, ο Θεός είναι πραγματικά Παντοδύναμος και Αιώνιος, αλλά, σε σχέση μ’ εμάς, είναι πρωτ’ απ’ όλα Πατέρας, και πατέρας που αγαπά. Αυτή είναι η μεγάλη αποκάλυψη που μας έκανε ο Ιησούς. Ο Θεός είναι Πατέρας, είναι Πατέρας μας.
Την παντοδυναμία του ο Θεός την εξασκεί σ’ εμάς με την ευσπλαχνία του, συγχωρώντας.
Η αγάπη της μητέρας για το παιδί της μας δίνει μία ιδέα, έστω και ισχνή, περί της αγάπης του Θεού για μας. Η μητέρα παραβλέπει, η μητέρα δικαιολογεί, η μητέρα συγχωρεί. Ο Θεός παραβλέπει, ο Θεός δικαιολογεί, ο Θεός συγχωρεί.
Η αγάπη της μητέρας, είναι αδύναμη για το παιδί της. Αδύναμη είναι και η αγάπη του Θεού για μας. Μπροστά στην αμαρτία μας, υπερισχύει η αγάπη του, η ευσπλαχνία του.
Ο Μωυσής, καλούσε το λαό να σκεφτεί τις στιγμές που ένοιωσε το Θεό κοντά του, που ένοιωσε την επέμβαση του Θεού στη ζωή του.
Εμείς έχουμε αποδείξεις πολύ πιο τρανταχτές. Η πιο μεγάλη απόδειξη είναι ότι μάς έδωσε τον Ιησού Χριστό, ως Λυτρωτή και Σωτήρα. Ο οποίος πέθανε επάνω στο Σταυρό για να μας δείξει πόσο μας αγαπά ο Θεός, ώστε, πιστεύοντας στην αγάπη του, να ζούμε σωσμένοι σε τούτη και στην άλλη Ζωή, διότι η χριστιανική πίστη δεν συνίσταται μόνο στο να πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός, αλλά να πιστεύεις ότι ο Θεός σε αγαπά.
Άλλη μεγάλη απόδειξη της αγάπης του Θεού για μας είναι αυτή η μεγάλη δωρεά του εαυτού του κάτω από τα στοιχεία του ψωμιού και του κρασιού που σε λίγο θα περιφέρουμε στους δρόμους της πόλης μας. Ακόμη, μεγάλη απόδειξη της αγάπης του Θεού για μας είναι η ίδια η ζωή του Τριαδικού Θεού μας. Ο Τριαδικός Θεός ζει σε μια κοινωνία αγάπης. Και το παρήγορο και σπουδαίο για μάς είναι ότι σ’ αυτή την κοινωνία αγάπης, ο Θεός, μέσω του Ιησού Χριστού, περικλείει και όλους εμάς και μάς εισάγει στο κύκλωμα της αγάπης του. Η θεμελιώδης αυτή σχέση μας με το Θεό είναι σχέση μιας πατρικής και υιικής αγάπης. Είναι μια προέκταση της κοινωνίας αγάπης της Αγίας Τριάδας.
Αυτό είναι θαυμάσιο, αυτό είναι εκείνο το στοιχείο που εξυψώνει τον χριστιανό. Είναι αυτό που μας υπενθύμισε ο Απόστολος Παύλος όταν μας είπε: Στο βάπτισμα «δεν λάβατε πνεύμα δουλείας για να φοβάστε το Θεό». Εσείς, μας είπε σήμερα ο Απόστολος, στο Βάπτισμα λάβατε πνεύμα υιοθεσίας, δηλαδή γίνατε παιδιά του Θεού, επομένως ο Θεός σας αγαπά. Το μόνο που ζητά από εμάς ο Θεός είναι να πιστεύουμε ότι μας αγαπά, και να εμπιστευόμαστε στην αγάπη του, όπως το παιδί εμπιστεύεται τη μητέρα του διότι αισθάνεται την αγάπη της.
Είναι αλήθεια, η Παντοδυναμία του Θεού δεν έχει όρια. Μπορεί να κάνει τα πάντα, εκτός από ένα πράγμα που θέτει η ίδια η φύση του Θεού: Ο Θεός, εφόσον είναι Αγάπη, δεν μπορεί να μην μας αγαπά επειδή από αγάπη μας δημιούργησε. Η αγάπη του περιορίζει την παντοδυναμία του σε μια και μόνη κατεύθυνση: στην κατεύθυνση της αγάπης. Αμήν.
*****
 |
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας έγινε η έκθεση του Παναχράντου Μυστηρίου και ακολούθησε, σε κεντρικούς δρόμους της πόλης της Ερμούπολης, η περιφορά Του. Στην αρχή της πομπής βρισκόταν ο Τίμιος Σταυρός με φανάρια ένθεν και ένθεν και πίσω μέλη του Συνδέσμου Ελλήνων Καθολικών Σύρου, με τη σημαία τους. Ακολουθούσαν μέλη Αδελφοτήτων και Οργανώσεων με τα λάβαρά τους, η νεολαία μας με τα τμήματα των Εφήβων και των Νέων, τα παιδιά του Κατηχητικού, μαζί με Ιερείς και Κατηχήτριες, τα οποία έλαβαν εφέτος την πρώτη τους Κοινωνία και το Μυστήριο του Χρίσματος. Ντυμένα με λευκά ομοιόμορφα στιχάρια και φέροντας σταυρό στο στήθος τους, έραναν με λουλούδια το Πανάχραντο Μυστήριο και έστρωναν με αυτά τους δρόμους από τους οποίους διερχόταν η ιερή πομπή. Μετά έρχονταν Ιερείς, Μοναχές και Μοναχοί και η χορωδία της ενορίας που πρωτοστατούσε στις ψαλμωδίες των δοξαστικών και ευχαριστιακών προς τον Θεό, ύμνων, με τη συμμετοχή και των πιστών. Ο Επίσκοπός π. Φραγκίσκος, ευρισκόμενος κάτω από την «Ουρανία» που κρατούσαν 4 άνδρες, βάσταζε τη χρυσή πυξίδα με το Πανάχραντο Σώμα του Κυρίου. Ισάριθμοι άνδρες κρατούσαν αναμμένα φανάρια, ενώ παιδιά θυμίαναν το Αγιότατο Μυστήριο καθ΄όλη τη διαδρομή. Πίσω έρχονταν εκπρόσωποι των τοπικών Αρχών και ο λαός του Θεού.
 |
Επιστρέφοντας στον ναό δόθηκε η ευλογία του Παναχράντου Μυστηρίου, το οποίο προσκύνησε κλήρος και λαός. Πριν από την απόλυση ο Επίσκοπος ευχαρίστησε τους αρμοδίους του Δήμου και της Αστυνομίας (Δημοτικής και Τροχαίας) για την τάξη που υπήρχε στους δρόμους από τους οποίους πέρασε η λιτανεία, τον Εφημέριο Πανοσ. π. Ιωάννη Μαραγκό και τα μέλη του ενοριακού συμβουλίου, τα μέλη των ενοριακών συμβουλίων των άλλων ενοριών, τη χορωδία και όλα τα άτομα που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στην, ομολογουμένως, επιτυχημένη κατανυκτική πανσυριανή Πανήγυρη της Αγίας Δωρεάς του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου.
Παρευρέθησαν εκπρόσωποι των τοπικών περιφερειακών και δημοτικών Αρχών. Στους άλλους καθολικούς ενοριακούς ναούς της Σύρου, η Αγία Δωρεά του Κυρίου, γιορτάστηκε με επισημότητα άλλη ημέρα, με την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας και την περιφορά του Αγιοτάτου Μυστηρίου, όπου αυτή γίνεται, με τη συμμετοχή των ενοριτών, μελών Αδελφοτήτων, νέων και παιδιών της ενορίας.
Σύρος 11 Ιουνίου 2012
Ισίδωρος Γ. Σαλάχας
