ΠΡΩΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Γέμισαν όλοι Πνεύμα Άγιο και άρχισαν να μιλούν άλλες γλώσσες.
Ανάγνωσμα από τις Πράξεις των Αποστόλων (2,1-11)
Όταν έφθασε η ημέρα της Πεντηκοστής, ήταν όλοι μαζί στο ίδιο μέρος. Και έγινε ξαφνικά από τον ουρανό ήχος, όπως ακριβώς φυσά βίαιος άνεμος, και γέμισε όλο το σπίτι όπου κάθονταν. Και φάνηκαν σ’αυτούς να διαμερίζονται σαν γλώσσες φωτιάς και κάθισε η καθεμιά επάνω στον καθένα τους, και γέμισαν όλοι Πνεύμα Άγιο και άρχισαν να μιλούν άλλες γλώσσες, καθώς το Πνεύμα τούς έδινε να εκφράζονται.
Στην Ιερουσαλήμ κατοικούσαν τότε Ιουδαίοι, άνδρες ευλαβείς από κάθε έθνος που υπάρχει κάτω από τον ουρανό. Και όταν έγινε αυτή η βοή, συγκεντρώθηκε το πλήθος και κυριεύτηκε από σύγχυση, γιατί τους άκουαν να μιλούν ο καθένας ξεχωριστά στη δική του γλώσσα. Έμεναν λοιπόν εκστατικοί και θαύμαζαν λέγοντας: «Όλοι αυτοί που μιλούν δεν είναι Γαλιλαίοι; Και πώς εμείς τους ακούμε καθένας στη δική μας μητρική γλώσσα; Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίτες και όσοι κατοικούν τη Μεσοποταμία, την Ιουδαία και την Καππαδοκία, τον Πόντο και την Ασία, τη Φρυγία και την Παμφυλία, την Αίγυπτο και τα μέρη της Λιβύης που είναι κοντά στην Κυρήνη, και όσοι Ρωμαίοι παρεπιδημούν, Ιουδαίοι και προσήλυτοι, Κρητικοί και Άραβες, τους ακούμε να λαλούν στις δικές μας γλώσσες τα μεγαλεία του Θεού».
Λόγος του Κυρίου
ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Όλοι εμείς βαπτιστήκαμε μέσα σε ένα Πνεύμα
για να αποτελέσουμε ένα σώμα.
Ανάγνωσμα από την πρώτη επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Κορινθίους (12,3β-7.12-13)
Αδελφοί, κανένας δεν μπορεί να πει: «Ο Ιησούς είναι Κύριος», παρά μόνο κάτω από την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος.
Υπάρχει βέβαια ποικιλία χαρισμάτων, αλλά το ίδιο Πνεύμα. Και ποικιλία διακονιών υπάρχει, αλλά ο ίδιος ο Κύριος. Και ποικιλία ενεργειών υπάρχει, αλλά ο ίδιος Θεός που ενεργεί όλα σε όλους. Στον καθένα δίνεται η φανέρωση του Πνεύματος για κάποιο καλό. Πράγματι, όπως ένα είναι το σώμα και έχει πολλά μέλη και όλα τα μέλη του σώματος, αν και είναι πολλά, αποτελούν ένα σώμα, έτσι και ο Χριστός. Διότι όλοι εμείς βαπτιστήκαμε μέσα σε ένα Πνεύμα για να αποτελέσουμε ένα σώμα, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και όλοι έχουμε ποτιστεί ένα Πνεύμα.
Λόγος του Κυρίου
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Όπως έστειλε εμένα ο Πατέρας, έτσι κι εγώ στέλνω εσάς.
Λάβετε Άγιο Πνεύμα.
+ Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο (20,19-23)
Όταν βράδιασε εκείνη την ημέρα, δηλαδή την πρώτη μετά το Σάββατο, κι ενώ ήταν κλειστές οι πόρτες του σπιτιού όπου βρίσκονταν οι μαθητές, επειδή φόβονταν τους Ιουδαίους, ήλθε ο Ιησούς και στάθηκε στη μέση και τους λέει: «Ειρήνη μαζί σας!». Κι όταν είπε αυτό, τους έδειξε τα χέρια και την πλευρά του. Χάρηκαν, λοιπόν, οι μαθητές που είδαν τον Κύριο. Τους είπε, λοιπόν, πάλι ο Ιησούς: «Ειρήνη μαζί σας! Όπως έστειλε εμένα ο Πατέρας, έτσι κι εγώ στέλνω εσάς». Κι όταν είπε αυτό, φύσηξε επάνω τους και τους είπε: «Λάβετε Άγιο Πνεύμα. Αν σε κάποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, τους έχουν συγχωρηθεί. Αν σε κάποιους τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα κρατηθούν έτσι».
Λόγος του Κυρίου
ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ, α’ κύκλος 2020
Ένα Πνεύμα, ένα σώμα!
Ακούσαμε τι συνέβη 50 ημέρες μετά την ανάσταση του Χριστού. Ήταν συγκεντρωμένοι πολλοί μαθητές του Χριστού, μαζί με τους Αποστόλους και την Παναγία, και ήρθε πάνω τους το Άγιο Πνεύμα, που είχε υποσχεθεί ο Χριστός να τους στείλει από τον Πατέρα.
Τα αισθητά σημεία, που έδειχναν αυτόν τον ερχομό του Αγ. Πνεύματος, ήταν: ο βίαιος άνεμος, οι γλώσσες φωτιάς πάνω από τα κεφάλια τους, οι παράξενες και άγνωστες γλώσσες που άρχισε να μιλάει ο καθένας, και το γεγονός ότι το πλήθος που τους άκουγε να μιλούν, καταλάβαιναν στη δική τους γλώσσα όσα έλεγαν οι Απόστολοι.
Από το Ευαγγέλιο ακούσαμε τον ίδιο τον αναστημένο Χριστό, να λέει «όπως ο Πατέρας έστειλε εμένα, έτσι και εγώ στέλνω εσάς». Η κοινότητα των μαθητών του Χριστού, η Εκκλησία, δεν είναι μια ομάδα ανθρώπων, που συγκροτούνται με δική τους πρωτοβουλία και φτιάχνουν ένα Σύλλογο. Είμαστε γεννημένοι από το Άγ. Πνεύμα και απεσταλμένοι από τον Χριστό! Γι’ αυτό την αποστολή μας, την προσδιορίζει Εκείνος, όχι εμείς! Δεν έχομε δικαίωμα να φτιάξομε την Εκκλησία σύμφωνα με τα γούστα και τις προτιμήσεις μας. η Εκκλησία είναι του Χριστού, και τη στέλνει Εκείνος.
Και τι λέει; «Λάβετε Άγιο Πνεύμα· αν σε κάποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, τους έχουν συγχωρεθεί». Η Εκκλησία λοιπόν, με επικεφαλής τους Αποστόλους, έχει την αποστολή να συγχωρεί αμαρτίες, σε όσους πιστέψουν και θέλουν να συμφιλιωθούν με τον Θεό και να αρχίσουν μια νέα ζωή.
Αυτή η εξουσία της Εκκλησίας να συγχωρεί τις αμαρτίες, δεν είναι δική της, αλλά της έχει δοθεί από τον Χριστό, χάρη στην παρουσία και την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.
֍ ֍ ֍
Αναρωτιέσαι όμως για ποιον λόγο εμείς έχομε ανάγκη από τον Άγ. Πνεύμα και από τη συγχώρεση των αμαρτιών μας;
Ας ακούσομε τον Άγ. Παύλο που μας το εξηγεί σήμερα: «Για να ομολογήσει κάποιος ότι ο Χριστός είναι Κύριος» δηλαδή Θεός, και έτσι να σωθεί, έχει ανάγκη να τον εμπνεύσει το Άγ. Πνεύμα. Η πίστη λοιπόν και η σωτηρία είναι δώρα: πρώτο επειδή ο Χριστός πέθανε για μας και αναστήθηκε, και δεύτερο επειδή το Πνεύμα του Αναστημένου μας εμπνέει για να δούμε την αλήθεια και να προσαρμόσομε τη ζωή μας προς τη ζωή του Χριστού.
Και όταν κάποιος, εγώ ή εσύ, πιστέψομε και ομολογήσομε ότι ο άνθρωπος Ιησούς είναι ο Χριστός σωτήρας, και ότι αναστήθηκε, και ανέβηκε στο επίπεδο του Θεού, και έγινε «Κύριος», τι πρέπει να κάνομε; Να βαφτιστούμε και να λάβουμε το Άγ. Πνεύμα.
֍ ֍ ֍
Και με αυτά τα δύο Μυστήρια: Βάπτισμα και Χρίσμα, τι αλλάζει στη ζωή μας; για ποιον λόγο να τα λάβομε; τι πρέπει να συμβεί στη ζωή μας;
«Το Άγ. Πνεύμα – μας λέει ο Παύλος – δίνει ποικίλα χαρίσματα», δηλαδή κάθε είδους δωρεές: ικανότητες που δίνει το Άγ. Πνεύμα δωρεάν.
Γιατί το Άγ. Πνεύμα δίνει σ’ εμένα αυτό το χάρισμα, και σ’ εσένα εκείνο; Για να νιώθομε ανώτεροι από τους άλλους; Για να υπερηφανευόμαστε και να τους περιφρονούμε;
«Στον καθένα δίνεται η φανέρωση του Πνεύματος για κάποιο καλό», για το κοινό καλό, για το καλό της Εκκλησίας. Και ο Παύλος μάς το αναλύει, για να καταλάβομε πώς πρέπει να χρησιμοποιούμε τα χαρίσματά μας.
Η Εκκλησία (μας λέει) είναι σαν ένα σώμα με κεφαλή τον Χριστό. Με το βάφτισμα μπολιαζόμαστε πάνω στον Χριστό, και γινόμαστε έτσι μέλη του σώματος του Χριστού. Ένα μέλος του σώματος μπορεί άραγε να καταφέρεται, να επιτίθεται εναντίον άλλου μέλους; Είναι δυνατόν το χέρι να ρίχνει μια πέτρα στο πόδι για να το σπάσει; Είναι δυνατόν το πόδι να περπατάει προς τη φωτιά για να κάψει το σώμα; Είναι δυνατό ένας χριστιανός να μην μπορεί να συγχωρήσει έναν άλλο; να μην μπορεί να συναντήσει και να μιλήσει με έναν άλλο; να κατηγορεί ή να εκδικείται έναν άλλο;
«Όλοι εμείς – λέει ο Παύλος – βαπτιστήκαμε μέσα σε ΕΝΑ Πνεύμα για να αποτελέσουμε ΕΝΑ σώμα, Ιουδαίοι ή Έλληνες, δούλοι ή ελεύθεροι», άνδρες ή γυναίκες, μικροί ή μεγάλοι, μορφωμένοι ή αμόρφωτοι, πλούσιοι ή φτωχοί, εργοδότες ή εργάτες, διευθυντές ή υπάλληλοι, αυτού του χρώματος ή εκείνου, αυτού του κόμματος ή εκείνου, αυτής της ομάδας ή εκείνης: ΟΛΟΙ ΕΝΑ ΣΩΜΑ, και επομένως ο ένας υπηρετεί τον άλλο και ΔΕΝ τον καταπολεμάει!
Γι’ αυτό ψάλαμε μετά από το πρώτο ανάγνωσμα: «Στέλνεις το Πνεύμα σου Κύριε, και ανανεώνεις το πρόσωπο της γης». Ο Αναστημένος, στέλνει από τον Πατέρα του το Άγ. Πνεύμα, όχι για να βάψει εξωτερικά εμάς τους ανθρώπους και να φαινόμαστε ΣΑΝ καινούργιοι, αλλά μας αλλάζει εσωτερικά για να είμαστε καινούργιοι: «ανανεώνεις το πρόσωπο της γης»!
֍ ֍ ֍
Το ερώτημα λοιπόν είναι: εγώ, εσύ, είμαστε ανανεωμένοι ή έχομε πέσει και πάλι στην παλαιά κατάσταση, στην αμαρτία, και έχομε διώξει το Άγ. Πνεύμα, και είμαστε πνευματικά νεκροί;
Μα, αν είμαστε πνευματικά νεκροί, πώς μπορούμε να συμμετέχομε στην Εκκλησία, που έλαβε Άγιο Πνεύμα και συγχωρεί αμαρτίες; Πρέπει πρώτα να μετανοήσομε εμείς, και να ζητήσομε συγχώρεση, να αποκαταστήσομε την κοινωνία μας με τον Χριστό και με την Εκκλησία, και έπειτα να συμμετέχομε στη συγχώρεση και να προσευχόμαστε για τη συγχώρεση των αμαρτιών των άλλων.
Βλέπομε λοιπόν ότι το να είμαι χριστιανός, δεν εξαρτάται μόνο από το να λέω ότι πιστεύω, από το να πηγαίνω στην εκκλησία, και να προσεύχομαι.
Πρέπει να παραμένω ανανεωμένος, αναγεννημένος, να διατηρώ μέσα μου το Άγ. Πνεύμα. Και τότε το Άγ. Πνεύμα μου δίνει χαρίσματα που τα προσφέρω «για το κοινό καλό», στην υπηρεσία της σωτηρίας των άλλων: μέσα στην οικογένεια, στην ενορία, στην κοινωνία. Αλλά, αν εγώ έχω αμαρτήσει, τότε έχω διώξει το Άγ. Πνεύμα, και έχω χάσει τη σωτηρία. Πώς θα προσφέρω σωτηρία στον άλλο; Πώς θα έχω ειρήνη και θα είμαι ένα σώμα με τους άλλους;
Αδελφοί μου, το να συναντιόμαστε εδώ κάθε Κυριακή, το να γιορτάζομε το Πάσχα ή την Πεντηκοστή, δεν πρέπει να είναι πράξεις εξωτερικές, προσποιητές, αλλά να εκφράζομε την αλήθεια.
Αυτό ας ζητήσομε σήμερα από το Άγ. Πνεύμα, αυτό που ψάλαμε πριν το Ευαγγέλιο: «Έλα Πνεύμα Άγιο, γέμισε τις καρδιές των πιστών σου, και άναψε σ’ αυτές τη φλόγα της αγάπης σου»!
●●●
