Εθελοντές και κάτοικοι της ενορίας Nuestra Señora de Gracia στην περιοχή La Torre στα περίχωρα της Βαλένθια (Ισπανία) συνέρρεαν καθημερινά στην εκκλησία για να βρουν τρόφιμα, σκεύη μαγειρικής και μάσκες για να προστατευτούν από τη δυσοσμία. Χάρη στη γρήγορη αντίδραση των ενοριτών, το νερό απομακρύνθηκε και οι αρχές πολιτικής προστασίας και το δημαρχείο μετέτρεψαν την εκκλησία σε μια τεράστια αίθουσα συγκέντρωσης βοήθειας.
Αλλά δεν ήταν όλες οι ενορίες τόσο τυχερές. Πολλές υπέστησαν σοβαρές ζημιές από τις πλημμύρες. Αυτό συνέβη στο Guadassuar, μια πόλη 6.000 κατοίκων περίπου 40 χιλιόμετρα νότια της Βαλένθια, όπου ο πατέρας Joan Sivera, ο εφημέριος του San Vicente Martir, εργάζεται σκληρά: «Πρέπει να καθαρίσουμε την εκκλησία, η οποία είχε σχεδόν 10 εκατοστά λάσπης», εξήγησε. «Το σχολείο και το μοναστήρι επλήγησαν ακόμη περισσότερο». Στα 37 του χρόνια, έχοντας υπηρετήσει αυτή την ενορία για έξι χρόνια, ο ιερέας τόνισε την αλληλεγγύη της πόλης: «Όλοι ρίχνονται στη μάχη – ιερείς, μοναχοί, λαϊκοί, νέοι από άλλες πόλεις – υπάρχει ένα τεράστιο κύμα υποστήριξης. Το περασμένο Σάββατο, είχαμε 150 εθελοντές».
Αυτή η αλληλεγγύη εκτείνεται σε ολόκληρη την κοινότητα, τόσο σε πιστούς όσο και σε μη πιστούς. Εδώ και μια εβδομάδα, σε κάθε πληγείσα πόλη, οι εθελοντές εργάζονται δίπλα-δίπλα, με τα πόδια στη λάσπη, οπλισμένοι με σκούπες ή φτυάρια. Οι αγρότες μπήκαν στη δράση με τα τρακτέρ τους. Στα προάστια της Βαλένθια, χιλιάδες εθελοντές διέσχισαν με τα πόδια γέφυρες το περασμένο Σαββατοκύριακο για να φτάσουν στις πλημμυρισμένες πόλεις, ο μόνος τρόπος για να φτάσουν εκεί, καθώς η μετακίνηση με αυτοκίνητο παραμένει αδύνατη σε πολλά μέρη.
«Όσο βάζουμε τους άλλους πάνω από τον εαυτό μας, όλα είναι δυνατά. Λάβαμε πολλά τρόφιμα και είδη υγιεινής», τόνισε ο πατέρας Sivera. Αλλά ο γενικός καθαρισμός θα πάρει χρόνο. Δεκαπέντε λεπτά μακριά, στο Algemesi, μια πόλη με σχεδόν 28.000 κατοίκους, η αδελφή Clara Medina Serra, μια σαλεσιανή ιεραπόστολος, άνοιξε την κάμερα του κινητού της για να δείξει τις εικόνες γύρω της.
Φορώντας μάσκα για να αποφύγει πιθανή δηλητηρίαση, είχε έρθει από την κοινότητά της στο La Barraca d’Aigües Vives, περίπου 10 χιλιόμετρα μακριά, για να δώσει ένα χεράκι. Δείχνοντας προς την εκκλησία του San Jose Obrero, που περιβάλλεται από σχεδόν μισό μέτρο λάσπης, είπε: «Η δουλειά αυτή τη στιγμή είναι σωματική. Με νέους εθελοντές από το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Βαλένθια, καθαρίζουμε την ενορία, όπου είχε συσσωρευτεί πάνω από ένα μέτρο νερό».
Μόλις καθαριστεί, το κτίριο θα πρέπει να μπορεί να φιλοξενήσει τη διανομή βοήθειας. «Θα χρειαστούν τουλάχιστον τρεις εβδομάδες για να καθαριστούν όλα», εκτίμησε η μοναχή, η οποία επέκρινε την “έλλειψη συντονισμού μεταξύ των φορέων”. «Δεν θέλω να αρχίσω να κρίνω, διότι τώρα είναι η ώρα να είμαστε με τους ανθρώπους», δήλωσε η αδελφή Κλάρα. «Ναι, υπάρχει θυμός, αλλά δεν θέλω να επικεντρωθώ σε αυτό- το επείγον είναι αλλού. Όσο βάζουμε τους άλλους πάνω από τον εαυτό μας, όλα είναι δυνατά».
Πνευματική υποστήριξη
«Η κατάσταση παραμένει περίπλοκη», δήλωσε η Aurora Aranda, διευθύντρια της Caritas Valencia, «αλλά οι εθελοντές μας βοηθούν παντού, ακόμη και ενώ αντιμετωπίζουν τις απώλειες των αγαπημένων τους προσώπων». Για τον πατέρα Sivera, η πνευματική και ψυχολογική υποστήριξη θα πρέπει να περιμένει: «Δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί- προτεραιότητα είναι η διαδικασία καθαρισμού», ανέφερε ο ιερέας του San Vicente Martir στο Guadassuar. «Αλλά η επόμενη φάση θα είναι δύσκολη. Πρέπει να παρέχουμε υποστήριξη και αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε ακόμη στην ενορία μας. Θα χρειαστούμε χρόνο για να επιστρέψουμε στην κανονικότητα».
Πρόκειται για δύσκολο έργο, διότι «οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ότι κάποιοι έχουν χάσει τα πάντα – τα σπίτια τους, τα αυτοκίνητα, τις επιχειρήσεις τους. Είναι δύσκολο- βλέπεις λάσπη, ανθρώπους να κλαίνε στους δρόμους. Οι επόμενες εβδομάδες θα είναι κρίσιμες για να δούμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε». Αλλά υπάρχει ελπίδα: «Σήμερα, [6 Νοεμβρίου], είναι η πρώτη μέρα που οι δρόμοι μοιάζουν ξανά με δρόμους», σημείωσε ο ιερέας.
Πηγη: Lacroix
