ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΜΕ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΕΚΡΩΝ
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Χριστός ανέστη !
Το εφετινό Πάσχα συμπίπτει με το «Έτος της Πίστεως» που με τη χάρη του Θεού διανύουμε. Ιερός και ευπρόσδεκτος λοιπόν καιρός για να ανανεώσουμε την πίστη και ελπίδα μας στον Αναστάντα εκ νεκρών Χριστόν Αληθινόν Θεόν και Κύριόν μας, προσδοκώντας ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος. Ο «Άγνωστος Θεός» που αποκάλυψε και κήρυξε ο Απόστολος Παύλος στους Αθηναίους της εποχής του δεν είναι για εμάς «Άγνωστος», τον γνωρίζουμε και βιώνουμε μυστηριακά την παρουσία και θεϊκή του ενέργεια δια μέσου του αγιαστικού έργου της Εκκλησίας, η οποία ομολογεί ψάλλοντας: «Άλλον Θεόν ουκ έχομεν, το όνομα του ονομάζομεν». Ο Απόστολος μάς βεβαιώνει ότι «πίστη είναι σιγουριά σε ό,τι ελπίζουμε και βεβαιότητα σ’ αυτά που δεν βλέπουμε».
Η πίστη μας όμως συχνά κλονίζεται και στον πρώτο πειρασμό, στην πρώτη δυσκολία και αντιξοότητα στην καθημερινή ζωή μας υποκύπτουμε, δεν αντέχουμε να σηκώσουμε τον προσωπικό μας σταυρό. Πώς λοιπόν άνθρωποι αδύνατοι που είμαστε, τραυματισμένοι από την πτώση, ευάλωτοι στο κακό και αμαρτωλοί, μπορούμε να σηκώσουμε το σταυρό μας; Η πτώση αυτή αλλά και όσα κακά συμβαίνουν γύρω μας, μια και μόνη έχουν αιτία, την αμαρτία, δηλαδή την άρνηση από μέρους μας της παρουσίας του Θεού, την ασυνέπεια και αντίφαση στη συμπεριφορά λόγων και πράξεων μας. Γι αυτό ακριβώς ικετεύουμε τον σταυρωθέντα και αναστάντα Χριστό και ομολογούμε: Πιστεύω, Κύριε! Αλλά βοήθησέ με, γιατί η πίστη μου δεν είναι δυνατή!
Η Ανάσταση του Κυρίου καλεί όλους, – επίσκοπο, ιερείς, μοναχές και λαϊκούς πιστούς– να κάνουμε μια ειλικρινή εξέταση της συνείδησής μας, ο καθένας και η καθεμιά προσωπικά, αλλά και ως κοινότητα γύρω από την χριστιανική μας ταυτότητα και μαρτυρία. Ας αναρωτηθούμε μπροστά στο Θεό, αν πράγματι πιστεύουμε, δηλαδή αν πράγματι βιώνουμε και μαρτυρούμε γύρω μας την πίστη που ομολογούμε. Ένα και μοναδικό το μήνυμα και το κάλεσμα της Αναστάσεως: Να αναστηθεί ο Χριστός στις καρδιές μας, στη ζωή μας, στα σπίτια μας, στις οικογένειες και κοινωνίες μας, στα έργα μας.
Απευθύνω τις πασχαλινές ευχές μου στους Ιερείς, τους συνεργάτες τους και τους πιστούς των ενοριών μας της «Αγίας Τριάδας» στην Αθήνα και «των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου» στα Γιαννιτσά Μακεδονίας, της ενορίας της «Παναγίας της Ελπίδος» των Καθολικών Ιρακινών Χαλδαίων και της κοινότητας του «Αγίου Νικολάου» των Καθολικών Ανατολικών Ουκρανών και των Καθολικών ανατολικών άλλων παραδόσεων, οι οποίοι διαμένουν στη χώρα μας, στις Αδελφές της Ι. Μονής «Παμμακαρίστου Θεοτόκου», στις Μικρές Αδελφές του Ιησού στα Γιαννιτσά, στις Ουκρανές Βασιλειανές Αδελφές, στα παιδιά του Ουκρανικού Σχολείου, στα παιδιά και στους κατηχητές του Κατηχητικού σχολείου των Ιρακινών, στους υπεύθυνους, τους συνεργάτες, τους εθελοντές, τους εργαζομένους και τροφίμους στα Ιδρύματα της Ελληνικής Καθολικής Εξαρχίας: στο Ίδρυμα «για το Παιδί» στη Νέα Μάκρη, στη Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων «Η Βηθανία» στη Νέα Μάκρη, στην «Εστία Θείας Προνοίας» για τα εργαζόμενα κορίτσια και φοιτήτριες, στο Νοσοκομείο «Παμμακάριστος», στην «Κάριτας Θείας Προνοίας» και στους συντάκτες, συνεργάτες και ανταποκριτές της εφημερίδας «ΚΑΘΟΛΙΚΗ».
Σας ασπάζομαι όλους με τον πασχαλινό λειτουργικό χαιρετισμό: Χριστός ανέστη, αληθώς ανέστη !
+ Δημήτριος
Επίσκοπος των Ελληνορρύθμων Καθολικών Ελλάδος
