 |
Την Μεγάλη Τετάρτη το απόγευμα με κατάνυξη τελέσθηκε στον Άγιο Διονύσιο Αθηνών η Ευλογία των Αγίων Ελαίων.
Tην ημέρα εκείνη συναχθήκαμε όλοι στον Καθεδρικό μας Ναό γύρω από τον Επίσκοπό μας και τους πρεσβυτέρους μας, για να τιμήσουμε το μυστήριο της Ιεροσύνης του Χριστού όπως αυτό διακονείται από τους καθιερωμένους λειτουργούς των μυστηρίων στο πλαίσιο της τοπικής μας Εκκλησίας.
Στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος των εν Αθήναις Καθολικών κ.κ. Νικόλαος, πλαισιωμένος από το σύνολο σχεδόν των ιερέων και των διακόνων της Εκκλησιαστικής μας Επαρχίας.
 |
 |
Ο Ιερός Ναός ήταν ασφυκτικά γεμάτος από εκπροσώπους όλων των Μοναχικών Ταγμάτων και πιστούς όλων των Ενοριών της Επαρχίας μας.
Ο Σεβασμιότατος τόνισε στην ομιλία του:
Τελούμε την εφετινή Θεία Λειτουργία του Αγίου Μύρου, με την Ευλογία των Αγίων Ελαίων, κατά τη διάρκεια του Έτους της πίστεως. Ήδη έχουμε φθάσει στο μέσον της ευλογημένης αυτής περιόδου, κατά την οποία κάθε μέλος της Εκκλησίας καλείται να εμβαθύνει την πίστη του, για να γνωρίσει καλύτερα σε Ποιόν πιστεύει και τι πιστεύει.
Στην πνευματική αυτή πορεία όλου του Σώματος της Εκκλησίας, έχει να επιτελέσει ιδιαίτερο καθήκον ο κάθε Πρεσβύτερος, ο κάθε Ιερέας της Καινής Διαθήκης, ως στενός συνεργάτης των Επισκόπων.
Πράγματι, στους Αποστόλους και στους διαδόχους τους έδωσε ο Κύριος την εντολή να μαθητεύσουν όλα τα έθνη βαπτίζοντας τούς ανθρώπους στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και διδάσκοντας τους όλα όσα Εκείνος τους είχε διδάξει. (Μτ 28,16-20)
Το ιερό αυτό καθήκον, έστω κι αν πρωταρχικά αναφέρεται στους Επισκόπους, συμπεριλαμβάνει και όλους τους Πρεσβυτέρους της Εκκλησίας, ως στενούς συνεργάτες των Επισκόπων και μετόχους της μοναδικής Ιερωσύνης του Χριστού.
Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια από την Ευχή της Χειροτονίας Πρεσβυτέρου. Για τον κάθε χειροτονούμενο ο Επίσκοπος παρακαλεί το Θεό λέγοντας:
Ας καταστεί πρόθυμος συνεργάτης των Επισκόπων,
ώστε το μήνυμα του Ευαγγελίου, με το κήρυγμά του,
και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος,
να καρποφορεί στις καρδιές των ανθρώπων,
μέχρι τα πέρατα της οικουμένης.
Ας είναι μαζί μας πιστός οικονόμος των μυστηρίων σου,
ώστε ο λαός σου, να ανανεώνεται με το λουτρό της παλιγγενεσίας
και να τρέφεται από το θυσιαστήριο σου,
να συμφιλιώνονται οι αμαρτωλοί
και οι ασθενείς να ανακουφίζονται.
Ας μείνει, Κύριε, ενωμένος μαζί μας,
για να επικαλείται την ευσπλαχνία σου,
προς χάρη του λαού που θα του ανατεθεί και προς χάρη όλου του κόσμου.
Και έτσι, όλα τα έθνη, συναγμένα εν Χριστώ,
να μεταμορφωθούν σε ένα λαό που θα είναι δικός σου,
τελειούμενος στη βασιλεία σου.
Ο κάθε Πρεσβύτερος της Εκκλησίας, ο κάθε Ιερέας της Καινής Διαθήκης, καθίσταται, λοιπόν, πνευματικός Οδηγός των πιστών της χριστιανικής κοινότητας, την οποία του αναθέτει η Εκκλησιαστική Αρχή, ο πνευματικός Οδηγός μιας Ενορίας ή ενός άλλου θεσμού της Εκκλησίας.
Η τοπική μας Εκκλησία, όπως το διαπιστώνουμε όλοι μας, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, έχει αλλάξει πρόσωπο. Ενώ πρώτα είχε σχετικά λίγους πιστούς, στην πλειονότητα έλληνες, συγκεντρωμένους σε ορισμένες πόλεις και νησιά του ελλαδικού χώρου, τώρα ο αριθμός των πιστών μας έχει αυξηθεί κατά πολύ και τα νέα μέλη της Εκκλησίας προέρχονται από διάφορα μέρη του κόσμου, με αποτέλεσμα να υπάρχουν νέες καταστάσεις αλλά και νέα ποιμαντικά προβλήματα, που οφείλονται όχι μόνο στη διασπορά των πιστών (πολύ συχνά σε σημεία της Ελλάδος, όπου άλλοτε δεν υπήρχε παρουσία της καθολικής Εκκλησίας) αλλά που οφείλονται και σε άλλους παράγοντες, όπως είναι η γλώσσα, η νοοτροπία κάθε ομάδας πιστών, τα ήθη και τα έθιμα που φέρνουν από την πατρίδα τους.
Όλους, όμως, μας συνδέει η ίδια πίστη, διότι είμαστε μέλη της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, η οποία δεν κάνει διάκριση φυλής, γλώσσας, λαού και έθνους, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννου (βλ. Απ 5, 9 κ.α.).
Για το κάθε κράτος υπάρχουν «ημεδαποί» και «αλλοδαποί», υπάρχουν ντόπιοι και ξένοι, νόμιμοι και παράνομοι μετανάστες ή πρόσφυγες.
Για την Εκκλησία ξένοι δεν υπάρχουν. Όπως ήδη διακήρυττε ο απόστολος Παύλος, όλες αυτές οι διακρίσεις για το χριστιανό δεν υφίστανται (Κολ 3, 11), διότι όλοι, όσοι έχουμε την ίδια πίστη, είμαστε μέλη του Σώματος του Χριστού. Το κάθε μέλος έχει τη δική του θέση μέσα σ' αυτό το Σώμα, και, συνεργαζόμενο με τα άλλα μέλη, συμβάλλει στην ανάπτυξη του Σώματος.
Στην πνευματική αυτή ανάπτυξη η συμβολή των Πρεσβυτέρων, δηλαδή των Ιερέων, είναι μεγάλη:
Σε σας αγαπητοί μου Συλλειτουργοί, έχει ανατεθεί από την ποιμαίνουσα Εκκλησία ένα σπουδαίο έργο: ως στενοί συνεργάτες του Επισκόπου, να είσθε οι οδηγοί της πίστεως του λαού του Θεού, είτε ως εφημέριοι, είτε ως πνευματικοί και διδάσκαλοι των πιστών, και να την καλλιεργείτε και να την αναπτύσσετε μέσα στην ποικιλομορφία του σημερινού πληρώματος της τοπικής μας Εκκλησίας.
Οι πιστοί μας, σήμερα, ιδιαίτερα μέσα στην Εκκλησιαστική μας Επαρχία, αποτελούν μια πολυπολιτισμική κοινότητα. Προέρχονται από διάφορα μέρη του κόσμου, αλλά ζουν μέσα στον ελλαδικό χώρο. Επομένως δεν είστε Ιερείς της Εκκλησίας μόνο για μια μερίδα πιστών, μόνο για τους έλληνες ή μόνο για μια γλωσσική ή εθνική ομάδα. Είστε Ιερείς για κάθε καθολικό που διαμένει στο χώρο της Ενορίας σας. Εθνικές Εκκλησίες είναι αδιανόητες μέσα στην καθολική Εκκλησία του Χριστού.
Αποτελώντας, όμως, την τοπική μας Εκκλησία, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η Εκκλησία αυτή παροικεί στην Ελλάδα. Επομένως δεν θα είναι οι έλληνες καθολικοί που θα προσαρμοσθούν στις συνήθειες και στα έθιμα των άλλων καθολικών, που προέρχονται από διάφορες χώρες, αλλά θα είναι οι καθολικοί αυτοί που σιγά-σιγά πρέπει να ενταχθούν πλήρως στην τοπική Εκκλησία, διατηρώντας συνήθειες και ήθη που είναι συμβατά με τα ελληνικά δεδομένα. Στην προσπάθεια αυτή είναι απολύτως απαραίτητη η καλή θέληση και η συνεργασία ιδιαίτερα των Πρεσβυτέρων, που προέρχονται από άλλες χώρες και ασκούν την ποιμαντική τους στην τοπική μας Εκκλησία. Αναμφίβολα, υπάρχουν πολλά θετικά και πολλά καλά παραδείγματα εκ μέρους των πιστών που ήλθαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα κι εμπλουτίζουν την τοπική Εκκλησία, όπως υπάρχουν και διάφορες ελληνικές συνήθειες, που μπορούν οι ίδιοι να τις υιοθετήσουν εφόσον ζουν στον ελλαδικό χώρο.
Όπως στις πρώτες ημέρες της ζωής της Εκκλησίας, είναι φυσικό να αναφύονται και διάφορα προβλήματα. Τότε υπήρξε το πρόβλημα μεταξύ χριστιανών που προέρχονταν από τους εβραίους και χριστιανών που προέρχονταν από τους ειδωλολάτρες. Σήμερα τα προβλήματα μπορεί να προέρχονται από ομάδες διαφορετικών εθνοτήτων. Όπως τότε ξεπεράστηκαν τα προβλήματα με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και την καλή θέληση των Αγίων Αποστόλων και των πρώτων χριστιανών, έτσι και σήμερα τα προβλήματα που προκύπτουν θα βρουν τη λύση τους, όταν υπάρχει ζωντανή πίστη και καλή διάθεση εκ μέρους όλων. (βλ. Πραξ 6,1-7)
Κι εδώ θα ήθελα να υπενθυμίσω μια παλαιότερη Εγκύκλιο της Ιεραρχίας μας (με ημερομηνία 25 Φεβρουαρίου 2003), που σας απευθύναμε μετά την εμπειρία από το προσκυνηματικό ταξίδι του μακαρίου Πάπα Ιωάννη-Παύλου του Β' στην Πόλη μας:
Σας λέγαμε τότε:
«Όλες οι ποιμαντικές μας πρωτοβουλίες οφείλουν να διασφαλίζουν την ενότητα και την καθολικότητα της τοπικής μας Εκκλησίας, μέσα από μία πολυμορφία, που όχι μόνο δεν θα εμποδίζει αυτή την ενότητα αλλά και θα την εμπλουτίζει και θα την εξασφαλίζει, για να αποτελέσουμε όλοι μαζί μια ζωντανή Εκκλησία, την Καθολική Εκκλησία της Ελλάδος.
Ο Κύριος μας καλεί να αναγγείλουμε μέσα στο σύγχρονο κόσμο «τον Ιησού και την Ανάσταση» (Πράξ 17, 18).
Ζητούμε από τους Έλληνες καθολικούς:
-να υποδεχθούν, με πνεύμα Χριστού, όλους αυτούς τους νέους αδελφούς,
-όλο αυτό το νέο λαό που «ο Κύριος πρόσθεσε στην Εκκλησία» μας, (Πραξ 2, 41), – ανεξαρτήτως από την προέλευση τους, τη γλώσσα τους, το χρώμα τους, την οικονομική τους κατάσταση και την κοινωνική τους θέση,
-να τους δεχθούν ως ισότιμα μέλη και να τους δώσουν δυνατότητες και ευκαιρίες να δραστηριοποιηθούν ενεργά μέσα στις τοπικές κοινότητες,
-να συμπαρασταθούν όλους αυτούς τους αδελφούς στην πίστη και να σεβαστούν τη διαφορετική τους κουλτούρα, τη νοοτροπία και τη γλώσσα, τα δικά τους ήθη και έθιμα.
Προσκαλούμε και τους ίδιους τους ξενόγλωσσους αδελφούς μας στην πίστη:
-να εμπιστευθούν απόλυτα την Καθολική Εκκλησία της Ελλάδος και να δουν με καλή θέληση κάθε της πρωτοβουλία που ξεκινά από την μητρική της αγάπη και μοναδικό σκοπό έχει την πνευματική τους εξυπηρέτηση.
-να την αγαπήσουν όπως τους αγαπά.
-να την θεωρήσουν και δική τους και να αισθανθούν αδέλφια με όσες και όσους την αποτελούν.
Απευθυνόμαστε προς όλα τα μέλη της Εκκλησίας μας και ζητούμε τη συνεργασία όλων για μια ανανεωμένη ποιμαντική διακονία, βασισμένη στη νέα αυτή πραγματικότητα. Ο κάθε ένας και η κάθε μια από την θέση και την ευθύνη που τους έχει ανατεθεί από τον Κύριο μέσα στην Εκκλησία, ας συμβάλλουν, διαθέτοντας τα χαρίσματα τους, ώστε αυτή η νέα εικόνα της Εκκλησίας μας, να είναι η εικόνα του ενός Σώματος του Χριστού, της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας Του».
Οι σκέψεις και οι οδηγίες της Ιεραρχίας, μετά από δέκα χρόνια, παραμένουν πάντα επίκαιρες.
Στην Εκκλησιαστική μας Επαρχία, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, έχουν ήδη γίνει αρκετά θετικά βήματα σ' αυτόν τον τομέα. Μπορούν και πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά, ώστε η ενότητα και η καθολικότητα της Εκκλησίας μας να βιώνεται κάθε μέρα και περισσότερο.
Είθε η Παναγία μας, η Μητέρα της Εκκλησίας, να κρατεί όλους μας, ποιμένες και ποίμνιο, κάτω από τη σκέπη της, ώστε και εμείς να διατηρούμε πάντα στην καρδιά μας τα λόγια του Χριστού, να τα βάζουμε σε πράξη φανερώνοντας την πίστη μας με τα έργα μας και να είμαστε πάντοτε έτοιμοι να δώσουμε τη σωστή απάντηση σε όσους μας ζητούν να δικαιολογήσουμε τη χριστιανική μας ελπίδα, (βλ. Α' Πε3,15).
 |
 |
Μετά τον λόγο του Σεβασμιοτάτου οι παρευρισκόμενοι ιερείς ανανέωσαν ενώπιον του Αρχιεπισκόπου και του Λαού τις υποσχέσεις της Ιερατικής των χειροτονίας.
Μετά την Θεία Κοινωνία ο Σεβασμιότατος ευλόγησε το έλαιο με το οποίο χρίονται οι ασθενείς, σημείο της παρουσίας του Χριστού στη δοκιμασία τους και ανακούφισης της ασθένειάς τους.
Κατόπιν ευλόγησε το Έλαιο των Κατηχουμένων με το οποίο χρίονται οι κατηχούμενοι, αλλά και τα νήπια πριν το βάπτισμα, σημείο της δύναμης του Σωτήρος Χριστού, στον αγώνα του ανθρώπου ενάντια σε κάθε επιβουλή του διαβόλου.
 |
 |
Τέλος ο Αρχιεπίσκοπος προετοίμασε το βάλσαμο και τα αρώματα από άνθη, που συμβολίζουν την Ελπίδα της αναγέννησης και τα δώρα του Παναγίου Πνεύματος και τα ανέμιξε στο δοχείο που περιείχε αγνό λάδι ελιάς, σύμβολο του Ελέους του Θεού και προέβη στην Ευλογία του Αγίου Μύρου, το οποίο μας υπενθυμίζει την Ιεροσύνη του Χριστού στην οποία συμμετέχουμε όλοι οι βαπτισμένοι και με ιδιαίτερο τρόπο οι λειτουργοί της Εκκλησίας.
 |
 |
Με τον Άγιο Μύρο χρίονται οι νεοφώτιστοι αμέσως μετά την βάπτιση ως σημείο της ένωσής τους στο Σώμα του Χριστού, ιερέως, προφήτου και Βασιλέως.
Χρίονται οι βαπτισμένοι για να λάβουν τη σφραγίδα της Δωρεάς του ζωοποιού Πνεύματος, καθώς επίσης και οι λειτουργοί της Εκκλησίας (Πρεσβύτεροι και Επίσκοποι) κατά την χειροτονία τους.
Η χάρη του Θεού, μας έδωσε ακόμα μία φορά την ευκαιρία,
να συνειδητοποιήσουμε τη συμμετοχή μας στο βασιλικό Ιεράτευμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και για το λόγο αυτό όλοι μας με πνεύμα Χριστού ας εργαζόμαστε με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, για τη Δόξα του Θεού και Πατέρα μας…
 |
 |
Λεονάρδος Ιωάν. Βαμβακάρης
