Κατ’ αυτή την Τεσσαρακοστή, περίοδο προετοιμασίας για να ζήσουμε το Πάσχα του Κυρίου, σας προτείνουμε αυτή την εβδομαδιαία πορεία μελέτης του Λόγου του Θεού, μέσα από τις ομιλίες που μας απευθύνει ο Σεβασμιότατος π. Σεβαστιανός κάθε Κυριακή της Τεσσαρακοστής.
Σας παρουσιάζουμε πρώτα τα αναγνώσματα της κάθε Κυριακής και ακολουθεί η ομιλία, η οποία και διευκολύνει την κατανόηση των Γραφών και τροφοδοτεί την πίστη και την προσευχή μας.
Ο Χριστός πέθανε για αμαρτωλούς!
εικόνα: Nicolas Poussin 1649 – O Μωυσής χτυπά την πέτρα για να βγει απ’ αυτή νερό
ΠΡΩΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Δώσε μας νερό για να πιούμε.
Ανάγνωσμα από το βιβλίο της Εξόδου (17,3-7)
Τις ημέρες εκείνες, δίψασε ο λαός εκεί από έλλειψη νερού και γόγγυσε ενάντια στο Μωυσή, λέγοντας: «Γιατί μας έβγαλες από την Αίγυπτο, για να θανατώσεις εμάς και τα παιδιά μας και τα κτήνη μας με τη δίψα;»
Και βόησε ο Μωυσής στον Κύριο, λέγοντας: «Τι να κάνω σε τούτο το λαό; Λίγο μένει να με λιθοβολήσουν».
Και είπε ο Κύριος στο Μωυσή: Πέρασε μπροστά από το λαό και πάρε μαζί σου από τους πρεσβύτερους του Ισραήλ, και το ραβδί, με το οποίο χτύπησες τον ποταμό, παρ’το στο χέρι σου και πήγαινε. Ιδού, εγώ θα σταθώ εκεί ενώπιόν σου, επάνω στην πέτρα, στο Χωρήβ, και θα χτυπήσεις την πέτρα, και θα βγει απ’αυτή νερό για να πιει ο λαός». Έτσι κι έκανε ο Μωυσής μπροστά στους πρεσβύτερους του Ισραήλ.
Κι αποκάλεσε το όνομα του τόπου εκείνου Μασσά και Μεριβά, για τη λογομαχία των γιων Ισραήλ κι επειδή πείραξαν τον Κύριο, λέγοντας: «Είναι ο Κύριος μεταξύ μας ή όχι;».
Λόγος του Κυρίου
ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Η αγάπη του ξεχύθηκε μέσα μας, μέσω του Πνεύματος που μας έχει δοθεί.
Ανάγνωσμα από την επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Ρωμαίους (5,1-2.5-8)
Αδελφοί, δικαιωμένοι από την πίστη, έχουμε ειρήνη με τον Θεό μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μέσω του οποίου έχουμε με την πίστη πρόσβαση σ’αυτή τη χάρη, στην οποία βρισκόμαστε και καυχόμαστε για την ελπίδα στη δόξα του Θεού.
Και η ελπίδα δεν ντροπιάζει, επειδή η αγάπη του Θεού ξεχύθηκε μέσα στις καρδιές μας, μέσω του Πνεύματος του Αγίου που μας έχει δοθεί. Επειδή, ο Χριστός, ενώ ακόμα εμείς ήμαστε ασθενείς, πέθανε στον καθορισμένο καιρό για τους ασεβείς. Μόλις και μετά βίας κάποιος θα πεθάνει για έναν δίκαιο, διότι για έναν καλό άνθρωπο ίσως κάποιος να τολμά να πεθάνει. Αλλά ο Θεός αποδείχνει την αγάπη του για μας, με το γεγονός πως, ενώ ήμαστε αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για μας.
Λόγος του Κυρίου
ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ (Ιω.4,42.15)
Κύριε, εσύ είσαι αληθινά ο Σωτήρας του κόσμου,
δώσε μου αυτό το ζωντανό νερό για να μη διψώ.
Εικόνα: Paolo Veronese (1585) Ο Ιησούς και η Σαμαρείτισσα
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Πηγή νερού που θα αναβλύζει για αιώνια ζωή.
+ Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο (4,5-42)
Τον καιρό εκείνο, έφθασε ο Ιησούς στην πόλη της Σαμάρειας που λέγεται Συχάρ, κοντά στο χωράφι που είχε δώσει ο Ιακώβ στον Ιωσήφ, το γιο του. Εκεί βρισκόταν η πηγή του Ιακώβ. Ο Ιησούς, λοιπόν, κουρασμένος από την οδοιπορία καθώς ήταν, κάθισε στην πηγή. Ήταν περίπου μεσημέρι.
Φθάνει μια γυναίκα από τη Σαμάρεια για να αντλήσει νερό. Κι ο Ιησούς της λέει: «Δώσε μου να πιω». Οι μαθητές του είχαν πάει στην πόλη για να αγοράσουν τρόφιμα.
Του λέει τότε η γυναίκα, η Σαμαρείτισσα: «Πώς εσύ που είσαι Ιουδαίος ζητάς από μένα να πιεις, που είμαι γυναίκα Σαμαρείτισσα;» Διότι οι Ιουδαίοι δε συναναστρέφονται τους Σαμαρείτες.
Αποκρίθηκε ο Ιησούς και της είπε: «Αν γνώριζες τη δωρεά του Θεού και ποιος είναι αυτός που σου λέει “δώσε μου να πιω”, εσύ θα του ζητούσες και θα σου έδινε ζωντανό νερό».
Του λέει τότε η γυναίκα: «Κύριε, ούτε δοχείο έχεις και το πηγάδι είναι βαθύ. Από πού λοιπόν έχεις το ζωντανό νερό; Μήπως εσύ είσαι πιο μεγάλος απ’τον πατέρα μας τον Ιακώβ, που μας έδωσε το πηγάδι, κι ο ίδιος ήπιε απ’αυτό και οι γιοι του και τα ζώα του;».
Απάντησε ο Ιησούς και της είπε: «Καθένας που πίνει απ’αυτό το νερό, πάλι θα διψάσει. Αλλά όποιος πιει από το νερό που εγώ θα του δώσω, δε θα διψάσει ποτέ. Αλλά το νερό που εγώ θα του δώσω θα γίνει σ’αυτόν πηγή νερού που θα αναβλύζει για αιώνια ζωή».
Του λέει τότε η γυναίκα: «Κύριε, δώσε μου αυτό το νερό, ώστε να μη διψώ ούτε να έρχομαι μέχρις εδώ να αντλώ».
Της λέει ο Ιησούς: «Πήγαινε, φώναξε τον άνδρα σου κι έλα εδώ».
Απάντησε η γυναίκα και του είπε: «Δεν έχω άνδρα».
Της λέει ο Ιησούς: «Σωστά είπες “δεν έχω άνδρα”. Διότι πέντε άνδρες είχες και τώρα αυτόν που έχεις δεν είναι άνδρας σου. Σ’αυτό είπες την αλήθεια».
Του λέει η γυναίκα: «Κύριε, βλέπω ότι είσαι προφήτης. Οι πατέρες μας λάτρεψαν το Θεό σ’αυτό το βουνό. Κι εσείς λέτε ότι στα Ιεροσόλυμα είναι ο τόπος όπου πρέπει να λατρεύεται».
Της λέει ο Ιησούς: «Πίστεψέ με, γυναίκα, ότι έρχεται ώρα που ούτε σ’αυτό το βουνό ούτε στα Ιεροσόλυμα θα λατρέψετε τον Πατέρα. Εσείς λατρεύετε εκείνο που δε γνωρίζετε. Εμείς λατρεύουμε εκείνο που γνωρίζουμε, διότι η σωτηρία έρχεται από τους Ιουδαίους. Αλλά έρχεται ώρα, και μάλιστα είναι τώρα, όταν αυτοί, που αληθινά λατρεύουν, θα λατρέψουν τον Πατέρα με Πνεύμα και αλήθεια. Διότι κι ο Πατέρας τέτοιοι ζητεί να είναι αυτοί που τον λατρεύουν. Ο Θεός είναι πνεύμα, οπότε αυτοί που τον λατρεύουν πρέπει να τον λατρεύουν με Πνεύμα και αλήθεια».
Του λέει η γυναίκα: «Γνωρίζω ότι έρχεται ο Μεσσίας, ο λεγόμενος Χριστός. Όταν εκείνος έλθει, θα μας τα αναγγείλει όλα».
Της λέει ο Ιησούς: «Εγώ είμαι, αυτός που σου μιλεί».
Εκείνη τη στιγμή ήλθαν οι μαθητές του και απορούσαν ότι μιλούσε με μια γυναίκα. Αλλά κανένας δεν του είπε: «Τι ζητάς ή γιατί μιλάς μαζί της;» Άφησε τότε η γυναίκα τη στάμνα της και πήγε στην πόλη και είπε στους ανθρώπους: «Ελάτε να δείτε έναν άνθρωπο που μου είπε όλα όσα έχω κάμει. Μήπως αυτός είναι ο Χριστός;». Βγήκαν από την πόλη και έρχονταν σ’αυτόν.
Στο μεταξύ οι μαθητές τον παρακαλούσαν και του έλεγαν: «Ραββί, φάε». Εκείνος όμως τους είπε: «Εγώ έχω τροφή να φάω, που εσείς δε γνωρίζετε».
Έλεγαν, λοιπόν, οι μαθητές μεταξύ τους: «Μήπως κάποιος του έφερε να φάει;».
Τους λέει ο Ιησούς: «Η δική μου τροφή είναι να εκτελέσω το θέλημα εκείνου που με έστειλε και να τελειώσω το έργο του. Εσείς δεν είστε που λέτε: “Ακόμα τέσσερις μήνες και θα έλθει ο θερισμός”; Ιδού, σας λέω: Σηκώστε τα μάτια σας και κοιτάξτε τα χωράφια, που είναι άσπρα για το θερισμό! Ήδη ο θεριστής παίρνει το μισθό του και συγκεντρώνει τον καρπό για την αιώνια ζωή, ώστε να χαίρεται ο σπορέας μαζί με το θεριστή. Σ’αυτό το σημείο είναι σωστή η παροιμία: “Άλλος σπέρνει κι άλλος θερίζει”. Εγώ σας έστειλα να θερίσετε εκείνο για το οποίο εσείς δεν κοπιάσατε. Άλλοι κόπιασαν κι εσείς έχετε μπει στον κόπο τους».
Πολλοί Σαμαρείτες απ’εκείνη την πόλη πίστεψαν στον Ιησού εξαιτίας του λόγου της γυναίκας που έδωσε μαρτυρία λέγοντας: «Μου είπε όλα όσα έχω κάμει!». Όταν, λοιπόν, πήγαν στον Ιησού οι Σαμαρείτες, του ζήτησαν να μείνει μαζί τους. Κι έμεινε εκεί δυο ημέρες. Και πολλοί περισσότεροι πίστεψαν από τα λόγια του, κι έλεγαν στη γυναίκα: «Δεν πιστεύουμε πια για όσα είπες, διότι εμείς οι ίδιοι ακούσαμε και γνωρίσαμε ότι αυτός αληθινά είναι ο σωτήρας του κόσμου».
Λόγος του Κυρίου
Γ’ Κυριακή Τεσσαρακοστής, α’ κύκλος 2020
Ο Χριστός πέθανε για αμαρτωλούς!
Αδελφοί μου,
Ο πρώτος Λόγος του Θεού, το πρώτο ανάγνωσμα, μας παρουσιάζει ένα γεγονός, μια δυσάρεστη αλλά έπειτα ευχάριστη εμπειρία του λαού του Θεού, όταν ταξίδευε μέσα στην έρημο, για να φθάσει στη γη που υποσχέθηκε ο Θεός να τους χαρίσει.
Είχαν βγει από μια οδυνηρή κατάσταση: τη σκλαβιά στην Αίγυπτο, για την οποία τόσες φορές τον είχαν παρακαλέσει να τους ελευθερώσει.
Εκεί στην έρημο ήταν ήδη ελεύθεροι. Αλλά δεν είχαν φθάσει αμέσως στο τέρμα της πορείας: στη νέα τους πατρίδα. Η πορεία τους μέσα στην έρημο παρουσίαζε προβλήματα. Ας σκεφθούμε, αδελφοί μου, ότι προβληματική είναι και η πορεία της δικής μας ζωής επάνω στη γη.
Και ο λαός δεν άντεξε! Δεν ήταν ακόμη ισχυρή η πίστη τους στη δύναμη, στην αγάπη και την πιστότητα του Θεού των προγόνων τους. Δεν τον γνώριζαν καλά! Δεν πίστευαν ακράδαντα!
«Μα, γιατί υποφέρομε από τη δίψα και κινδυνεύομε να πεθάνομε; Είναι άραγε ο Θεός μαζί μας ή πιστεύομε σε ένα άπιαστο όνειρο;». Επαναστατούσαν! Μήπως και εμείς κάποιες φορές, δεν απελπιζόμαστε μέσα στις δυσκολίες μας!
Ο Θεός όμως, τους δείχνει ότι είναι μαζί τους, και δεν είναι μάταιο να τον εμπιστεύονται. Τους δίνει νερό μέσα στην έρημο. Τους λέει έτσι, ότι με οδηγό τον Θεό θα φθάσουν τελικά στη γη της επαγγελίας, στη χώρα που υποσχέθηκε να τους χαρίσει. Ο μόχθος του ταξιδιού και οι ταλαιπωρίες, δεν σημαίνουν ότι ακυρώθηκε το σχέδιο του Θεού. Γι’ αυτό οι ταλαιπωρίες δεν πρέπει να σβήνουν την πίστη μας!
֍ ֍ ֍
Μετά από 1.200 χρόνια χρησιμοποιεί την εικόνα του νερού και ο Ιησούς Χριστός, για να μεταφέρει τη Σαμαρείτισσα από τις βιοτικές της ανάγκες στις υπαρξιακές. Η Σαμαρείτισσα ήταν απορροφημένη από την ανάγκη να παίρνει κάθε μέρα νερό από το πηγάδι, για να πίνει και να ζήσει!
«Εγώ, – της λέει ο Ιησούς – έχω να σου δώσω ένα άλλο νερό, που όποιος πιει απ’ αυτό, δεν θα διψάσει ποτέ». Το νερό του πηγαδιού ξεδιψάει το σώμα σου, αλλά το νερό που δίνω εγώ, ξεδιψάει τη δίψα του ανθρώπου για ζωή αιώνια!
֍ ֍ ֍
Αλήθεια, αυτή η μετάλλαξη του κορωνοϊού, πόσο προσωρινή και εύθραυστη μας κάνει να νιώθομε την επίγεια ζωή μας! Αγωνιζόμαστε σήμερα, με τόσες θυσίες και περιορισμούς και οικονομικές επιπτώσεις, για να αντιμετωπίσομε την απειλή του κορωνοϊού, και να διατηρήσομε το δώρο του Θεού: την επίγεια ζωή μας. Και σωστά κάνομε, διότι το δώρο του Θεού, τη ζωή, δεν πρέπει να την περιφρονούμε, αλλά να την εκτιμούμε και να τη φροντίζομε.
Μήπως όμως εκτιμούμε μόνο τη μία διάσταση της επίγειας ζωής; τη σωματική; Μήπως είμαστε έτοιμοι να κάνομε κάθε θυσία για την επίγεια ζωή, αλλά χαλαρώνομε τον αγώνα μας όταν πρόκειται για την άλλη ζωή, την αιώνια, που είναι κι αυτή ΔΩΡΟ του Θεού;
«Το νερό που θα του δώσω εγώ, θα γίνει σ’ αυτόν πηγή νερού, που θα αναβλύζει για ζωή αιώνια!», λέει ο Χριστός.
֍ ֍ ֍
Μα πόσο σπουδαία είναι αυτή η αιώνια ζωή; Και από πού θα το καταλάβομε; Μόνο άραγε από το γεγονός ότι ονομάζεται αιώνια; Ασφαλώς όχι μόνο από αυτό!
Εδώ έρχεται να μας διαφωτίσει ο απόστολος Παύλος. Μας είπε: «Εμείς που πιστέψαμε ότι ο Ιησούς είναι ο Σωτήρας, και βαφτιστήκαμε, έχομε δικαιωθεί». Δηλαδή, ενώ κάποτε ήμαστε μέσα στην αμαρτία, τώρα ο Θεός την έσβησε, και είμαστε καθαροί, άγιοι, σωστοί, δίκαιοι ενώπιόν του. Δικαιωθήκαμε! Συμφιλιωθήκαμε μαζί του!
Απαλλαγμένοι λοιπόν από το εμπόδιο της αμαρτίας, – μας λέει ο Παύλος – ελπίζομε να συμμετάσχομε μια μέρα στη δόξα του Θεού: στην αιώνια ζωή, σε μια ζωή ατέλειωτης ευτυχίας κοντά του,.
Μα, θα πραγματοποιηθεί αυτή η ελπίδα μας, είτε είναι ένα άπιαστο όνειρο;
«Η ελπίδα στον Θεό, δεν ντροπιάζει», λέει ο Παύλος. Μακάρι! – θα πούμε εμείς. Αλλά πώς μπορώ να είμαι βέβαιος ότι ο Θεός δεν θα απογοητεύσει την ελπίδα μου;
Απαντάει ο Παύλος: «Η ελπίδα μας για την αιώνια ζωή δεν θα απογοητευτεί, επειδή η αγάπη του Θεού για μας, ξεχύθηκε μέσα στις καρδιές μας, όταν με το Βάπτισμα μας έδωσε το Άγιο του Πνεύμα». Αυτό το Πνεύμα του Θεού, θα μας οδηγήσει μια μέρα στην αιώνια ζωή του Θεού.
Και πώς έγινε να ξεχυθεί μέσα σε καρδιές αμαρτωλές η καθαρή και άδολη αγάπη του Θεού;
Αυτό έγινε – μας λέει ο Παύλος – διότι, όσο ακόμη εμείς ήμασταν αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για μας τους ασεβείς. Αυτό, δείχνει τη μεγάλη του αγάπη, διότι ένας άνθρωπος πολύ δύσκολα δέχεται να πεθάνει, να θυσιάσει τη ζωή του, για χάρη ενός άλλου ανθρώπου. Ίσως να θυσιαστεί για έναν άνθρωπο της οικογένειάς του, για ένα φίλο του, ακόμη και για έναν καλό άνθρωπο. Αλλά για έναν κακό άνθρωπο ποιος είναι διατεθειμένος να θυσιάσει τη ζωή του;
Ε, λοιπόν, – μας λέει ο απόστολος Παύλος – η ανεξήγητη και εντυπωσιακή αγάπη του Θεού, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο Χριστός πέθανε πριν καν πιστέψομε και μετανοήσομε· πέθανε για μας τότε που ήμαστε ακόμη αμαρτωλοί.
Αν αυτό δεν είναι ΑΓΑΠΗ, τότε τι είναι αγάπη; Μόνο τα συναισθήματα και τα γλυκόλογα, όπως συχνά εκφράζομε εμείς; Εμείς αγαπούμε τόσο, όσο ο άλλος μας είναι ευχάριστος και πάει με τα νερά μας. Μόλις όμως μας πονέσει, αρχίζομε να θυμώνομε, και βρίζομε και παραπονιόμαστε, και τον κακολογούμε στους άλλους, και δεν θέλομε να τον δούμε μπροστά μας;
Έτσι είναι συνήθως η δική μας ανθρώπινη αγάπη, και επομένως δεν είναι αγάπη αληθινή, αλλά συμφεροντολογική. Άρα η δική μας, μόνο ως ένα βαθμό είναι αγάπη.
Η αγάπη του Θεού όμως δεν περιέχει καθόλου συμφέρον. Ο Χριστός πέθανε για αμαρτωλούς, για ανθρώπους που δεν ήθελαν ή δεν κατόρθωναν να υπακούσουν στον Θεό και να αγαπήσουν τον αμαρτωλό άνθρωπο.
«Ο Χριστός – λέει ο Παύλος – πέθανε για μας τότε που ήμαστε αμαρτωλοί». Μια αγάπη λοιπόν σαν κι αυτή, που δεν σταματάει εμπρός στην αμαρτία μας, αλλά συνεχίζει μέχρι την υπέρτατη θυσία: τον θάνατο, είναι η μόνη πιστή αγάπη. Επαναλαμβάνω: η αγάπη του Χριστού, είναι η μόνη πιστή αγάπη! «Η ελπίδα σ’ αυτή την αγάπη δεν μπορεί να μας κάνει να ντραπούμε, να απογοητευτούμε», μας φωνάζει σήμερα ο Παύλος!
Αδελφοί μου, μέσα στις σημερινές δυσκολίες της οικονομικής κρίσης, του κορωνοϊού, αλλά και των προσωπικών και οικογενειακών μας προβλημάτων, ας κρατήσομε ζωντανή μέσα μας, αυτή την κραυγή πίστεως του αποστόλου Παύλου: «Η αγάπη του Θεού είναι πιστή, και δεν απογοητεύει κανέναν».
Γι’ αυτό, ας του ζητήσομε όλοι μαζί να μας ενισχύσει την πίστη, και να στερεώσει την πιστότητά μας σ’ Εκείνον, κρατώντας τα πόδια μας στη γη, αλλά με το βλέμμα και την ελπίδα μας στην αιώνια ζωή!●●
Πρόταση για προσωπικό στοχασμό
Πόσο εύκολα παρασύρομαι από εκείνους που υπόσχονται την γη της επαγγελίας, μέσα από δρόμους που δεν οδηγούν πουθενά, παρά μόνο σε νέες ερήμους;
Πώς αντιστέκομαι στα κελεύσματά τους;
